ตอนที่ 2

“พ่อเนี้ยน่ะ อายุยังไม่เท่าไหร่ทำไมถึงอยากได้หนูเป็นลูกบุญธรรมกันล่ะ” ข้าวนั้นได้ถามอีกคนออกไปแต่ผลที่ได้คือการเงียบ

🎶🎵🎶🎵 (เสียงเรียกเข้า)

...“[ ไง เป็นไงบ้าง ]” เสียงปลายสายถามออกมาเสียงดังจนข้าวลดเสียงแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว

...

“ไง ก็ดีมั้งแต่ยังเจ็บจากที่โดนยัยป้านั้นตีอยู่” คนตัวเล็กได้ตอบอีกคนไปแล้วพยายามเอาเสื้อปิดในส่วนที่เป็นรอยซ้ำเอาไว้

“[ กูรู้เรื่องแล้วนะ สายบอกมาแล้วมึงเอาไง ]” เสียงปลายสายก็ยังถามต่อแต่น้ำเสียงยังซ่อนไว้ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสาวคนนี้

“ไม่รู้สิ แต่ข่าวเร็วขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย 😂” คนตัวเล็กยังพูดแบบติดตลกอยู่แต่ภาพภายนอกนั้นเหนื่อยอ่อนอย่างมากเหนือเลยเอาโทรศัพท์ของอีกคนมากดเปิดลำโพงเพื่อฟังด้วยรวมถึงทิวาเช่นกัน

“[ เหนื่อยมากสิน่ะ พักซะเดี๋ยวเรื่องยัยป้านั้นพวกกูจัดการเอง มึงก็ทายาแผล ให้รอยช้ำหลายไว้ๆน่ะ ]” พอพูดจบก็ได้ตัดสายไปทันที

“ทิวา โทรเรียกแพทย์ของตระกูลมา แล้วเราก็เล่าเรื่องทุกอย่างมา” เหนือสั่งทิวาเสร็จก็หันมาคุยกับคนตัวเล็ก เจ้าตัวเลยเลือกอะไรไม่ได้จึงต้องยอมเล่าออกไป

“มันกล้ามากที่ทำแบบนี้” เหนือพูดด้วยความโกรธแต่เลือกที่จะไม่ทำอะไร

...บ้าน ( คฤหาสน์ )

...

“เอิ่ม พี่ชายนี้บ้านพี่หรอ” ข้าวที่เดินลงมาจากรถก็ได้ถามอย่างตกใจ

“ใช่ แต่บอกแล้วไงว่าให้เรียกอะไร” เหนือได้พูดอย่างหงุดหงิดกับสิ่งที่คนตัวเล็กเรียกตนเองอย่างมาก

“ก็มัน....หนูเรียก แด๊ด ก็ได้ค่ะ 😖” ข้าวเลือกอะไรไม่ได้จึงต้องยอมเรียกอีกคนแบบนั้นไปแล้วก็เดินตามเข้าไปข้างใน

“นี้ แอล คนที่จะสอนเรื่องการป้องกันตัว” เหนือได้แนะนำน้องชายตนเองไป

“ไง ชั้นเป็นอาน่ะ เรียก อาแอล นะข้าว”แอลแนะนำตัวให้กับหลานตนเอง

“สวัสดีค่ะ อาแอล”ข้าวไหว้ยิ้มๆแล้วได้หันไปทางทิวาที่อยู่ข้างหลังตนเอง

“อันนั้นของหนูแล้วมันเบาหนูถือเองดีกว่า” คนตัวเล็กเดินไปหาทิวาแต่ก็โดนเจ้าต้องห้ามไว้ก่อน