ตอนที4

เวลาผ่านไป...เราก็คบกันได้2ปีแล้ว.ตอนนั้นเค้าเริ่มทำนิสัย**ไม่ดีใส่ฉัน.ห้านโน้นห้ามนี้.จะไปไหนก็ไม่ได้.มีงานจัดขึ้นทีไหน ฉันก็ไปไม่ได้...อยู่มาวันหนึ่งเค้ามาบอกฉันว่าเราจะไปชื้อรองเท้าให้พี่ชายฉัน.พี่ชายฉันบอกให้ฉันเอาตังค์ที่แม่ฉันฝากไว้กับฉันไปชื้อรองเท้าให้เค้า...แล้วเราก็ไปด้วยกัน.พอพ่อแม่ฉันรู้ แม่ฉันก็คิดว่าฉันกับเค้าจะไปกินยาข้าตัวตาย...เรามาถึง.เค้าก็บอกฉันว่า.เค้าพาฉันหนี.เพื่อเราจะได้แต่งงานกัน.ฉันก็ร้องไห้หนักมาก.ฉันกลัวมาก.วันรุ่งขื้นแม่ฉันก็โทถามอาของดอนนี่.อาของดอนนี่ก็บอกว่าเราอยู่กับเค้าให้แม่มารับ.แล้วพ่อแม่ของเค้ากับแม่ของฉันก็มารับเรากลับบ้าน.พอมาถึงบ้าน.แม่ฉันก็ไม่พูดอะไร.แล้วแม่พาฉันกลับบ้าน.หลังจากนั้นแม่ก็ย้ายฉันไปเรียนทีอื่น.วันที่ฉันจะไป.ดอนนี่เค้าคุกเขาร้องไห้ขอให้แม่ฉันไม่ต้องย้ายฉันไปเรียนทีอื่น.แม่ฉันก็ตอบตกลง.ฉันก็ถึอกระเป๋ากลับบ้าน.พอดอนนีากลับบ้าน.แม่ฉันก็ให้ฉันไป.ฉันขื้นรถไป.ฉันเเชัทบอกดอนนี่ว่า..ฉันไปแล้วนะ.แล้วพบกันไหม่...ฉันไปถึงบ้านพี่สาว.เค้าก็จัดที่นอนให้ฉัน.แล้วฉันก็พักผ่อน.ตื่นเช้ามาพีาเขยก็พาฉันไปส่งทีโรงเรียน.ฉันได้รู้จักเพื่อนๆหลายคน.พวกเค้าเป็นคนดีมาก. ผ่านไปหนึ่งเดือน.อยู่ๆดอนนี่ก็โทรหาฉัน.แล้วถามทางมาบ้านพี่.ประมาร7-8ชั่วโมงกว่า.ฉันก็บอกว่าฉันไม่รู้.ฉันถามเค้าว่าเค้าจะถามทำไหม.ดอนนี่ตอบฉันว่า:ฉันจะไปหาเธอ....ฉันอึ่งไปช่วงหนึ่ง เลยตอบว่าคุณจะมาหาฉันทำไหม ไม่เข้าโรงเรียนเหรอ.ดอนนี่พูดว่า...ฉันคิดถึงเธอ แทบจะขาดใจอยู่แล้ว.ฉันไปหาเธอแค่วันสองวันเดีวยก็กลับ.ไม่ได้ไปอยู่ด้วยสักหน่อย...ฉันพูดว่าแค่นี้ก่อนล่ะฉันต้องไปช้อมเต้นกับเพื่อน...งานทีจะจัดขึ้นใจวันไหว้ครู... แล้วฉันก็วางสาย..ผ่านไปประมาร2ชั่วโมง.ดอนนี่ก็มาถึง.ข้านบ้านพี่สาวมีโรงแรมหลังหนึ่ง.เพื่อนฉันคนหนึ่งเป็นคนดูแลแทนพี่น้องของเค้า...เพื่อนฉันคนนี้เราไม่ได้เรียนอยู่ห้องเดีวยกัน.เค้าเรียนม.4ส่วน ฉันเรียนม.3**..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที3

บทต่อไป

ตอนที5

