4.ร้อยคนพันเหตุ​

18.32น.19​อังคาร, พฤษภาคม​xxxx​

ที่โรงอาหารเอสและเจเดินถือถาดหลุมและช้อนต่อแถวเพื่อรอรับอาหาร​ เมื่อเจ้าหน้าที่​ตักอาหาร​ใส่ถาด​ให้เจทำหน้านิ่วคิ้วขมวด​

"อาหาร​หมูชัดๆเลยว่ะ! " เจบ่นหน้าบอกบุญ​ไม่​รับ​

"กินๆไปเหอะ" เอสว่า

อาหารที่ได้เป็นข้าวโอ๊ต​ต้มเละๆมีสีเขียวๆแดงๆของผักและ​เนื้อ

"แหวะ!... แ..่.ง...มันบดทุอย่าง​ลงไปรวมกันหมดเลยนี่หว่า! "

หลังจากที่ตักคำแรกเข้าปากเจแทบขย้อนมันออกมา​ แต่เอสกลับกินเข้าไปหน้าตาเฉย​

"ขอนั่งด้วยคนนะน้องชาย"

ชายวัยกลางคนที่โรงอาบน้ำคนนั้นเดินเข้ามาขอนั่งด้วย​ เอสและเจ​พยักหน้ารับ

"พวกนายดังนี่! เห็นในข่าว"

เขาชวนคุยด้วยแต่เอสและเจ​ยังได้แต่พยักหน้าตอบเพื่อรอดูเชิง

"ฉัน​ เบ็นจามิน​ ฮาเปอร์ ยินดีที่รู้จัก"

พอได้ยินชื่อเสียงเรียงนาม​ เอสและเจ​หันมองหน้ากันทันทีแบบประมาณ​ว่า​ 'เฮ้! ฉันนึกออกแล้ว'​ พวกเขาเคยเห็นข่าวของเบ็นจามินเมื่อตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่ไฮสคูล​

เขาคนนี้สร้างวีรกรรมเอาไว้แสบสรรค์​โดยทำการปล้นธนาคาร​กลาง​ของรัฐ​ (ด้วยตัวเองเพียงคนเดียว)​ เขาสร้างความวินาศสันตะโรด้วยรถแทรกเตอร์​ เขาถูกจับโดยที่ไม่ได้เงินไปสักแดง​ ในเหตุการณ์​ไม่มีใครได้รับอันตรายถึงชีวิต​ แต่ความอุกอาจและความเสียหายเหลือคณา ศาลสั่งจำคุกตลอดชีวิตและคัดค้านการขอยื่นอุทธรณ์​เพราะให้ถือว่าเขาเป็นบุคคลอันตราย...พ่อของเขาถือว่าเป็นบุคคลมีอิทธิพล​คนหนึ่งแต่กลับไม่ยื่นมือมาช่วยลูกชายเพียงคนเดียว... และเหตุผลที่เขาสารภาพออกมาต่อสาธารณชน​ในวันตัดสินคดีความคือ... เขาแค่อยากให้พ่อสนใจและเห็นเขามีตัวตนบ้าง.... บ้าบิ่น!...สุดๆ...

"ยินดีที่ได้รู้จักพี่ชาย!" เอสและเจพูด​ขึ้น​พร้อมกัน​

การที่ได้มีพรรคพวก​ไว้สักคน​ ชีวิตอันยาวนานในนี้คงไม่ห่วยและเซ็ง​จนเกินไป​

20.19น.19​อังคาร, พฤษภาคม​xxxx​

เอสและเจนั่งอยู่ที่โต๊ะ​มุมในสุดของโรงอาหาร​ เอสอ่านหนังสือ​ ​ส่วนเจหมุนปากกาที่ขอมาจากห้องสมุดเล่นไปมาเพราะยังคิดไม่ออกว่าจะเริ่มต้นข้อความในจดหมายอย่างไรดี

"ไงเจ! เขียนจดหมายหาลูก, เมียหรือไง?"

เบ็นจามิน​เดินเข้ามานั่งด้วย​ แม้จะเพิ่งรู้จัก​กันได้แค่สองชั่วโมง​เขาก็สามารถ​แยกได้ว่าใครเป็นคนไหน​ถึงแม้ว่าหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะ แต่เพราะสีผม, สีตาที่ต่างกันของแฝดคู่นี้นั่นเอง

ว... หวัดดี ผ.. ผมชื่อ​ ซ.. เซบาสเตียน"

เด็กหนุ่มตัวผอมโย่งใส่แว่นตาหนาเตอะ​ที่มากับเบ็นจามิน​เอ่ยแนะนำตัวด้วยอาการของคนพูดติดอ่าง

"หวัดดี! ฉันเจ" เจทักตอบ

".... 'ดี! ฉันเอส" เอสละสายตาจากหนังสือ​มาทัก

"หมอนี่เพิ่งย้ายมาอยู่กับฉันแทนคนเก่า... ว่าง่ายดี" เบ็นจามินว่าให้ฟัง

"แกโดนคดี'​ไร? " เจถาม​ เขาหมดความคิดที่จะเขียนจดหมายไปแล้ว

"ข... ขนกัญชา" เซบาส​เตียน​บอก​ เขาคอยแต่จะเอานิ้วดันแว่นตา​ ที่คอยแต่จะหลุดลงจากดั้งจมูก​อยู่​ตลอดเวลา​ ช่างเป็นท่าทางที่น่ารำคา​ญ​เสีย​จริง​

"อายุเท่าไร? " เจถามอีก

"ย... ยี่สิบสอง"

"เฮ้เซ็บ!​ ไปต่อบุหรี่มาหน่อย"

เบ็นจามินล้วงเอาซอง​บุหรี่สภาพ​ยับยู่ออกมาจากกระเป๋า​เสื้อ​ ชีวิตทีเป็นอยู่ในนี้มันถือว่าวิเศษ​เลยทีเดี​ยว​

เขาส่งให้เซบาสเดียน, เอสและเจคนละมวน​ เซบาส​เตียน​เดินเอาของตัวเองไปจุดกับที่จุดบุหรี่ไฟฟ้า​ที่หน้าโรงอาหาร​ ก่อนกลับมาต่อให้กับทั้งสามคน

"เหตุการณ์​ในวันนั้นทำให้นายคิดเสียใจบ้างไหม? ที่ชีวิตต้องมาลงเอยในนี้" เอสถามเบ็นจามิน

"ฮ่าๆ... เพราะความถือทิฐิ​น่ะ​ บางครั้งความอวดดีก็ทำให้คนเราคิดทำอะไรโง่ๆได้เหมือนกัน​ แต่มันก็ทำให้เห็นสัจธรรม​ว่ามนุษย์ไม่รู้จักพอ​ ฉันอยู่ในนี้มีความสุขตามอัตภาพ​ แม้ว่าอาจจะผิดที่ผิดทางไปหน่อย... เสียใจอยู่เรื่องเดียวคือไม่ได้มีโอกาส​ได้ล่ำลาพ่อของฉันชั่วนิรันดร์.... แล้วนายล่ะ? " เบ็นจามินตอบก่อนถามเอสกลับ

เอสเงียบไม่ตอบ....ความเสียใจมันขึ้นอยู่กับ​สามัญ​สำนึก... ต่างคนต่างการกระทํา, ร้อยคนพันเหตุ...

21.00น.19​อังคาร, พฤษภาคม​xxxx​

ไฟและประตู​ปิดลงพร้อมกับอิสระ​ภาพ​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***