ตอนนี้ 3 เจ้ากรรมนายเวร 1:1

สกายค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเขาจำได้ว่าเขาหลับไปด้วยอาการแพ้กลิ่นอาหาร ภาพความทรงจำสุดท้ายก่อนภาพจะตัดไป นั่นคือตอนที่เขาไปซบไหล่เล็กของสาวสวย แต่ว่า.. พอเขาตื่นขึ้นมากลับกลายเป็นว่า หญิงสาวสวยคนนี้มานอนซบอกเขาซะงั้น ..... *\~*

สกายเหลือบตาไปมองใบหน้าสาวสวยอย่างพิจารณา

ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้ และมีความรู้สึกพิเศษกับเธอมากเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าที่สวยเฉียว รูปร่างที่อวบอิ่ม แขนขาเรียวยาว ผิวขาวเนียนนุ่มนิ่มที่กำลังเอาอกอวบมาเบียดในแผ่นอกแกร่งของเขา สกายรู้สึกร้อนวูบวาบและใจเต้นรัว เขาจึงรีบละสายตา แล้วลอบถอนหายใจทางปากดัง “ฟู่ฟฟฟ เบาๆ เพราะกลัวเธอลืมตาตื่นขึ้นมา

เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกที่มีเธอนอนซบอกเขา และมือเรียวเล็กของเธอยังจับมือเขาแน่นซะด้วย ปกติแล้วสกายจะไม่ให้ผู้หญิงคนไหนมานอนกอดเขา ถ้าหากเขามีSax กับผู้หญิงหลังเสร็จกิจแล้วก็คือจบแค่นั้น ไม่ได้นอนกก นอนกอดแบบคู่นอนคนอื่น แต่กับผู้หญิงที่เขาพึ่งเจอได้ไม่ถึงวัน เขากับรู้สึกดีและไม่อยากให้เธอหายไปจากอ้อมกอดของเขาเลย เพราะตอนนี้สกายได้โอบกอดเธอด้วยความรู้สึกประหลาดแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น ..

” ถ้าแอบหอมแก้มยัยนี่จะตื่นไหมนะ “ สกายคิดในใจแล้วยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เขาโน้มใบหน้าขาวหล่อแล้วใช้จมูกโด่งมากดเบาๆที่แก้มขาวนวลใสของริต้าอย่างรวดเร็ว

สกายรีบขยับตัวทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเผลอหลุดยิ้มออกมานิดนึง ก่อนจะปรับสีหน้าเรียบเฉย

“ เฮ้ ๆ อาจุมม่า ตื่นๆๆ ยัยขี้เซา “ สกายแกล้งปลุกริต้า เพราะเขาเห็นกำลังแอร์สาวเดินตรงมาหาเขาแล้วตอนนี้

ริต้า Talk ...

“ อาจุมม่า ตื่นๆๆ ยัยขี้เซา” เสียงผู้ชายปลุกฉันให้ตื่น ฉันอยากจะบีบคอไอ้หน้าตี๋นี้มากๆเลย.. *_*

“โอ้ยย จะปลุกเพื่อ?? “ ริต้าตกใจตื่น พร้อมกับโวยวายใส่ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอลืมตาขึ้นมาแล้วต้องตกใจ เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังไปนอนซบอยู่ที่อกไอ้หน้าตี๋ มือของเธอยังไปจับมือเขาอีกต่างหาก ตายๆๆๆ ริต้าเอ้ยยย น่าอับอายขายหน้า

“ เช็ดน้ำหมากด้วย เลอะเสื้อฉันจนเปียก ฉันจะติดชื้อโรคหรือเปล่าเนี่ย อย่าเอาเชื้อบ้ามาแพร่ฉันนะ สยองวะ“ สกายพูดเสียงดังเขาตั้งใจให้แอร์สาวที่กำลังเดินเข้ามาได้ยิน

ริต้าได้ยินแล้วรีบผละออกจากอกแกร่งของสกาย

“ประสาทรึไง โอเวอร์แอคติ้ง” ริต้าหันไปบ่นสกายอย่างรำคาญและรู้สึกอับอายที่ไปนอนกอดชายหนุ่ม

แอร์สาว Talk

“ผู้โดยสารรับอาหารกับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ “

สกาย Talk

“ผมขออเมริกาโน่ร้อนกับชีสเค้กครับ” สกายตอบกลับสาวแอร์ แล้วหันไปถามสาวสวยข้างกาย

“จะกินไหม ป้า” แล้วส่งยิ้มกวนๆให้เธอ

ริต้าTalk

“ มอคค่าร้อนกับแซนวิชเบค่อนชีสค่ะ”

ริต้าไม่สนใจที่สกายถามเธอแต่เลือกที่จะบอกแอร์สาวแทน

“ฉันขอผ้าห่มหน่อยค่ะ” ริต้าขอผ้าห่มจากแอร์สาว แล้วหันหน้าไปมองสกายอย่างขุ่นเคือง

“นี่นาย เป็นบ้ารึไง ถึงพูดเสียงดังขนาดนั้น. ฉันอุตส่าห์ช่วยนายไว้นะ ตอนที่นายแพ้กลิ่นอาหาร ไม่ขอบคุณฉันไม่ว่า แต่ถ้ามาเรียกฉันป้าอีกครั้ง ฉันจะหักแขนนายให้คอยดูสิ” ริต้าพูดจบสะบัดหน้าหนีไปทางหน้าต่างพร้อมกับขยับตัวหนีไปพิงข้างหน้างต่างเช่นกัน

สกาย Talk...

“ ไม่ให้เรียกป้า แล้วเรียกอะไรคุณอาจุมม่า” สกายยังกวนหญิงสาวไม่เลิก

“ชื่อเธอ มีหรือเปล่า ฉันจะได้เรียกเธอไง” สกายหลอกถามชื่อตามสไตล์ของเขา

“ฉันชื่อริต้า ไม่ใช่อาจุมม่า ปัญญาอ่อนหรือไง เรียกผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าตัวเองว่า ป้า “ ริต้าหลุดบอกชื่อตัวเองไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่านี่เป็นแผนของสกายที่ต้องการรู้ชื่อของเธอ

“ เอ้าาา แล้วก็ไม่บอกว่าชื่อ ริต้า “เขาเน้นเสียงชื่อเธอ เพราะนั่นทำให้เขารู้สึกดีใจกว่าเดิมที่เธอเสียรู้แผนของเขา เพราะชื่อเธอทำให้เขานึกถึงว่าที่คู่หมั้นขึ้นมาทันที เขาคิดออกแล้วว่าทำไมถึงคุ้นหน้าเธอ

“ฉันชื่อ...” สกายกำลังจะแนะนำตัวเองแต่ยังไม่ทันบอก ริต้าก็ชิงพูดก่อนเขา

“ไม่ต้องบอกฉันไม่อยากรู้จักนาย หวังว่าเราคงจะไม่ต้องมาเจอกันอีก..ตลอดชีวิต” ริต้าพูดจบก็ยกกาแฟมาดื่มรวดเดียวหมด แล้วดึงผ้ามาปิดตาและเธอดึงผ้าห่มมาคลุมโปง แสดงท่าทีให้สกายรู้ว่าเธอไม่อยากสนทนาด้วย

สกาย Talk ...

หลังจากยัยตัวแสบว่าที่คู่หมั้นของผมพูดจบ ผมก็แอบขำคนเดียวกับคำพูดที่เธอบอกผมในประโยคสุดท้ายว่า

“หวังว่าเราจะไม่มาเจอกันอีก..ตลอดชีวิตหรา?? คงจะอยาก แต่ถ้าอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเนี่ย .. อันนี้แน่นอน สกายยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ เหลือบไปมองคนนอนคลุมโปงอย่างเจ้าเล่ห์ “เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก ริต้า 4 ปีที่ผ่านมาฉันปล่อยเธอมานานพอแล้ว ยัยตัวแสบ “ เขาคิดในใจแล้วหลับตาลง

3ชัวโมง ผ่านไป....

@สนามบินสุวรรณภูมิ .. ประเทศไทย ...

เจ่ ..เจ่ ทางนี้ เสียงลูคัสและนาน่า ตะโกนเรียกริต้า พร้อมกับโบกมือเรียกพี่สาว

ริต้าเดินมาหาน้องฝาแฝดชายหญิง ด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“ เป็นไรเนี่ย เจ่ อึไม่ออกหรอ” ลูคัสทักพี่สาวเมื่อเขาเห็นหน้าบูดบึ้ง ของเจ่ แล้วก็หัวเราะเยาะตามเคย

“ป๊อก เสียงดีดหน้าผากดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงร้อง โอ้ยยย เจ่ ผมเจ็บนะ ดีดมาได้ สาบานนี่นิ้วผู้หญิงดีด เจ็บชะมัด “ ลูคัสร้องโวยวาย หลังจากโดนริต้า ดีดหน้าผาก

“ สำออย แค่นี้ยังน้อย คนอารมณ์ไม่ดีนะเว้ย” ริต้าพูดขึ้นมาแล้วหันจะไปดีดหน้าผากลูคัสอีกครั้ง แต่ นาน่า จับมือไว้ทัน

“พอๆ กลับบ้านเถอะ ได้แล้วค่ะ “ นาน่าห้ามศึกทัน ไม่งั้นลูคัส หน้าผากแตกแน่นอน

“ งานเริ่มกี่โมงอ่ะ” ริต้าถามน้องสาว

“2ทุ่มค่ะ เหลือเวลาอีก 3 ชั่วโมงกว่าๆ เจ่จะไปไหนก่อนไหมค่ะ” ริต้าพยักหน้า

“ไปแวะห้างozon ก่อน เจ่จะไปเอาชุดกับของที่พรีออเดอร์ไว้ “ นาน่าสั่งคนขับรถ ยังจุดหมายที่ริต้าต้องการ

@ห้าง ozon @

“สวัสดีค่ะ คุณริต้า “ ริต้าพยักหน้ารับไหว้จากพนักหญิง ที่เธอโทรมาคุยเรื่องชุดที่จองไว้

“คุณริต้าจะลองชุดก่อนไหมค่ะ เผื่อหลวมวันนี้ทางร้านเรามีทีมแก้ชุดอยู่ที่ร้านค่ะ “ พนักงานสาวสองอีกคนเดินเข้ามาถามริต้าอย่างเอาใจใส่

“เจ่ ลองเถอะถ้ามีปัญหาจะได้ปรับชุดนะ ใส่คืนนี้ไม่ใช่หรอ” นาน่าเอ่ยปากบอกพี่สาว

“ผมรอได้ เดี๋ยวขอเดินดูสูทฝั่งนั้นล่ะกันนะ เจ่ เสร็จแล้วเรียกมาดูด้วย จะคอมเม้นให้” ลูคัสบอกพี่สาวเสร็จก้อเดินออกไปดูสูทแผนกผู้ชาย

ริต้าเดินไปอีกฝั่งนึงมีห้องลองชุดอยู่หลายห้อง เธอเลือกห้องสุดท้ายเพราะมันแง้มประตูอยู่นิดหน่อย

ริต้าเดินเข้าไปในห้องลองชุด แล้วปิดประตูใส่กลอนเรียบร้อย และแขวนชุดเดรสซีทรูสีเงินบอนด์คอปาดเว้าหลัง แขนยาวแนบเนื้อ ประเพชรคริสตัลเม็ดเล็กๆกระจายไปทั่วชุด ดูเรียบหรูเหมาะกับรูปร่างสูงเพรียวของเธอ ริต้าถอดชุดที่ใส่ออกจนเหลือชุดชั้นใน ที่มีบราเป็นปีกนก และจีสตริงลูกไม้สีดำ เธอกำลังเอื้อมมือหยิบชุดเดรสถอดไม้แขวนเสื้อออก แต่ทันใดนั้นสายตาของเธอดันไปปะทะสบตากับสายตาขอผู้ชายอีกคนเข้า โดยมองผ่านจากกระจกอีกฝั่ง O_O ..

สกาย Talk ....

ผมรับสายจากม๊าของผมให้ไปลองชุดที่เธอเลือกให้ และเธอสั่งว่าต้องใส่ไปงานเลี้ยงวันเกิดว่าที่แม่ยายในอนาคตในคืนนี้ ที่โรงแรมของตระกูลว่าที่แม่ยายผม

@ร้าน$€€¥$@

ผมมาถึงร้าน $€€¥$ ซึ่งเป็นร้านที่เหล่าบรรดาแม่ๆของตระกูลแก๊งมาเฟียและยากูซ่าร่วมกันลงทุน นำแบรนด์ชุดแต่งงานชุดราตรีและสูทของผู้ชาย มีครบทุกอย่าง คือมาที่ร้านนี้จบได้ครบหมด มาจากยุโรป

“ สวัสดีค่ะ คุณสกาย” มารับชุดใช่ไหมค่ะ แต่คุณสกายต้องลองชุดก่อนค่ะเดี๋ยว นี่ค่ะชุดที่สั่งไว้ค่ะ

สกายรับชุดสูทแล้วเดินเข้าห้องลองอย่างรีบร้อน

ในห้องลองชุด มันกว้างมากคือ นอนได้เลย เพราะลูกค้าที่นี่มีแต่บรรดา หัวหน้าแก๊งและคนในครอบครัวของแก๊ง จึงออกแบบมาเหมือนห้องแต่งตัวขนาดใหญ่

สกาย วางชุดสูทบนโชฟาตรงข้าม แล้วนั่งเอนตัวรอพนักงานชายเอารองเท้ามาให้เขา ผ่านไปสักพักพนักงานนำรองเท้าใส่กล่องหรูมาให้สกาย พร้อมกับน้ำดื่ม และ น้ำส้มคั้น แล้วเดินออกไป

สกายถอดชุดที่เขาใส่มาอย่างใจเย็นยกน้ำมาดื่ม เขาถอดชุดออกหมด เหลือแต่บ๊อกเซ่อร์ เขารูดซิปถุงผ้าที่คลุมชุดสูทหรู สีเทาเงิน กุ้นขอบสูทด้วยเส้นไหมชนิดพิเศษสีแดงดำเข้ม เวลาโดนแสงมันจะเด่นสะดุดตามาก

สกายอมยิ้มกับสูทที่ผู้เป็นแม่ของเขาเลือกให้ก่อนหยุด แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวในมือ แล้วหันมองไปตามเสียง เสียงล็อคประตูห้องดัง

“ แกร๊ก” ....!!! @__@

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***