ตอนที่ 2 เซอร์ไพรส์ในเซอร์ไพรส์ 1:2

สกาย Talk ...

ผมนั่งกด mini iPad เช็คอีเมล์ อยู่ดีๆ ก็มีหญิงสาวหน้าตาสวย หุ่นดี เดินมาสะดุดขาผม แล้วเหมือนเธอจะล้มลงพื้น ผมรั้งเอวเธอเข้ามาหาตัวผม เพื่อไม่ให้เธอล้มลง แต่กลับกลายเป็นว่าเธอมานั่งอยู่บนตักของผม แถมสีผมของเธอที่ทำสีควันบุหรี่หม่นๆ และมีสีฟ้าพาสเทล และ เขียวพาสเทล เป็นไฮไลท์ ทำให้ผมนึกถึงม้าโพนี่เลยครับ 555 นินทาผู้หญิงในใจคงไม่เป็นไรใช่ไหมครับ

แต่มองดูเธอแล้วก็สวยปรี้ยวดีเหมาะกับหน้าสวยๆของเธอที่มีดวงตากลมโตเหมือนสาวแขกอาหรับกับริมปากอวบอิ่มสีแดงก่ำ จมูกโด่งรับกับแก้มอมชมพูระเรื่อ คงเพราะเธออายผมแน่นอน แต่ผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนจากตัวเธอด้วยทำให้เหวอไป 2 วิครับ ปกติผมมีสาวๆเยอะแยะมากมาก เรียกได้ว่าไม่เคยขาดผู้หญิงเลยดีกว่า แต่ทำไมรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้จัง เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน เธอเอ่ยขอโทษผมเป็นภาษาอังกฤษ แต่ผมดันได้ยินเธอพูดภาษาไทยด้วย ประมาณบ่นตัวเอง ผมเลยรู้ว่าเธอเป็นคนไทย ... ขอแกล้งหน่อยล่ะกัน น่ารักดี อยากเอามาเพิ่มในสต๊อกอีกสักคนจะได้ไหมนะ 5555 แอบขำในใจ แต่ต้องแกล้งทำหน้าโหดไว้ก่อน...

” นี่ๆๆ อาจุมม่า (ภาษาเกาหลีแปลว่า ป้า) จะนั่งตักฉันอีกนานไหม หนักซิบ..” ผมบอกเธอไปและแกล้งทำหน้าหงุดหงิดใส่เธอ “ไม่สวยแล้วยังซุ่มซ่าม ..อาจุมม่า” สกายพูดจบยกคิ้วหนาและหรี่ตามองริต้าแบบกวนๆ

ริต้า Talk ...

อะไรเนี่ย หน้าตาก็หล่อ แต่ปากหมามาก มารยาททรามสุดๆ ริต้าคิดในใจ รีบลุกขึ้นออกจากตักของสกายอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า

“ ฉันขอโทษคุณไปแล้วไม่ได้ยินหรือไง หรือว่า.. นายลืมหูไว้ที่บ้าน หรือไง ห๊ะ” เธอพูดอย่างโมโห และยืนกอดอกมองผู้ขายปากร้ายก่อนจะเดินหนีสกาย รีบไปหาพนักงานต้อนรับและเดินไปขึ้นเครื่องบิน ระหว่างทางเดินก่อนถึงเครื่องบิน ริต้าบ่นด่าในใจ ไอ้บ้าเอ้ย ปากหรือนั่น

เลอะ...เรียกฉันมาได้ว่า”อาจุมม่า” นี่ถ้าไม่คิดว่าที่นี่เป็นสนามบิน ฉันคงจะหักแขนไอ้บ้านั้นแล้ว คิดแล้วก็อารมณ์เสีย ริต้าเดินเข้าไปนั่งในโซนชั้น First class หรือ เรียกว่าโซนวีไอพี เพราะเป็นตั๋วที่นั่งสำหรับคนรวยนั่งที่เป็นส่วนตัว

แอร์สาวสวย Talk ..

ขอโทษนะค่ะ ที่นั่งของคุณเป็นแบบนั่งคู่นะค่ะ เพราะไฟล์บินนี้เต็มค่ะ ไม่สามารถเลือกนั่งคนเดียวได้ค่ะ .. แอร์สาวพูดจบก็เดินนำริต้ามาที่นั่งแบบ 2 ที่ ติดกันแต่เป็นโซนริมหน้าต่างและผายมือเชิญริต้าให้เข้าไปนั่งในที่ริมหน้าต่างด้านใน พร้อมส่งยิ้มและยกมือไหว้ให้เธออย่างเป็นกันเอง ตามฉบับสายการบินของคนไทย

สกาย Talk ...

ผมหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ หลังที่ยายคนสวย เอ่ยปากตอบกลับมาให้ผม แต่เธอดันเดินหนีผมไปดื้อๆซะอย่างนั้น ผมได้แต่มองเธอเดินเข้าไปในประตูเครื่องบิน เอ๊ะ... นั่งโซนเดียวกันเลย ผมแอบดีใจนิดๆ แต่ ต้องตกใจเพราะ แอร์สาวพาผมมานั่งข้างเธอ แถมเป็นที่นั่งแบบคู่อีกต่างหาก ผมแอบยิ้มในใจและคิดว่าได้เวลาเอาคืนแล้วสินะ เกิดมาจนอายุจะ 22ปี ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้ามาปากดีกับผมเลย เธอคนแรกเลยนะเนี่ย แบบนี้ต้องสานสัมพันธ์ซะหน่อยแล้วล่ะ สกายคิดในใจ และ เอ่ยปากพูดกับแอร์สาวว่า

“ ผมขอเปลี่ยนที่นั่งได้ไหมครับ” สกายเอ่ยถามแอร์สาวสวย

แอร์สาว Talk ...

“ ขอโทษนะค่ะ เราไม่สามารถเปลี่ยนที่นั่งให้ได้ค่ะ เพราะว่าเที่ยวบินนี้เต็มทุกชั้นทุกโซนค่ะ.” แอร์สาวเอ่ยปากบอกสกายและส่งยิ้มให้

สกาย Talk ....

“ วันนี้ผมโชคร้ายจังต้องมานั่งกับอาจุมม่า” สกายแกล้งถอนหายใจ และเหลือบตามองสาวสวยที่นั่งข้างเขาแบบเซ็งๆ ก่อนที่เขาจะหย่อนตัวลงนั่งในเก้าอี้

ริต้า Talk ...

ริต้ากำลังปิดมือถือและเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าพร้อมกับหยิบหมอนคล้องคอและที่ปิดตาเพื่อเตรียมตัวนอน เพราะอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเมืองไทยอย่างสบายอารมณ์ค แต่ต้องชะงักกับเสียงผู้ชายไทยคนนึง ริต้าเงยหน้ามองสกายด้วยความเซ็ง เพราะคำพูดของสกายที่กำลังคุยกับแอร์สาว มันพาดพิงมาที่ริต้าโดยเฉพาะคำว่า” อาจุมม่า” ริต้าได้ยินแล้วก็กลอกตา แล้วมองบนอย่างรำคราญใจ

“ไม่อยากนั่งตรงนี้ก็ดีนะ ไม่เกะกะ เชิญลงเครื่องไปดิ จะนั่งอยู่เพื่อ??” ริต้าพูดออกมาแต่ไม่ได้มองหน้าสกาย เธอหยิบหูฟังข้างตัวมาใส่ครอบศรีษะของเธอ และก้มดูจอทีวีเล็กๆด้านหน้าเพื่อเลือกเพลงฟังอย่างไม่สนใจสกายแม้แต่นิดเดียว

สกาย Talk ...

ผมหันไปมองสาวสวยข้างๆผม แล้วรู้สึกขำเธอในใจ ยิ่งเธอแสดงอาการแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกสนุกขึ้นมามากเลยทีเดียว คิอว่าคนอย่างสกายจะหยุดแค่นี้หรือไง ถ้าจบแบบนี้ก็ไม่สนุกน่ะสิ เวลายังเหลืออีกหลายชั่วโมง งั้นเรามาทำความรู้จักกันนะสาวน้อย 5555 ^^ (สานสัมพันธ์แบบไหนเนี่ยสกาย)

...หลังจากแอร์สาวสวยอธิบายการใช้เข็มขัดนิรภัยและบลา-บลา .. สักพักใหญ่ แอร์สาวก็ออกมาเสริฟ์อาหารและเครื่องดื่ม ระหว่างการเดินทางเป็นเวลาของมื้อเที่ยงพอดี

สกาย Talk ...

“ อาหารของผมที่สั่งไปเนี่ย ทำไมถึงไม่ได้ตามที่รีเควสครับ” สกายเอ่ยปากถาม แอร์สาวทันทีหลังที่เขาได้รับอาหาร น้ำเสียงและหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปในทันที กลายเป็นคนล่ะคน น้ำเสียงเย็นชา หน้าตาโหดจัด และสายตาดุดัน ทำให้ แอร์สาวตกใจอย่างมาก และแน่นอน รวมถึงริต้าที่นั่งข้างๆเขาเช่นกัน

ริต้า Talk ....

ฉันกำลังจะเริ่มกินอาหารที่ได้รับมาจากแอร์สาว แต่ยังไม่ทันจะตักอาหารเข้าปาก ก็ต้องสะดุ้งกับน้ำเสียงของผู้ชายที่นั่งข้างๆฉันทันที เขาจะโมโหอะไรขนาดนี้ โอเวอร์ไปไหม แค่เรื่องอาหารไม่ได้ตามสั่งแค่นั้นเอง..?? ริต้า เหลือบไปมองไปที่อาหารในจานของผู้ชายข้างๆเธอ ยิ่งทำให้เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร เพราะอาหารของเขาดูน่ากินกว่าของเธอด้วยซ้ำไป แต่ก็แอบแปลกใจว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ ..

“คุณ ๆ ใจเย็น ๆ ก่อนนะค่ะ มีอะไรให้ฉันข่วยไหม” ริต้า สะกิดแขนผู้ชายที่นั่งข้างๆเธอ และกระซิบข้างหูถามเขาเบาๆ เพราะเธอเห็นแอร์สาวตกใจจนตัวสั่น และตาแดงเหมือนจะร้องไห้ออกมา เพราะเสียงของเขาดังมากจนผู้โดยสารหันมามองทั้งโซน ริต้าจึงตัดสินใจถามเขาแบบพันธมิตรที่ดี เหมือนไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน \~\~

สกาย Talk...

ผมกำลังหงุดหงิดกับอาหารที่ก่อนหน้านี้ผมรีเควสในอาหารแล้วว่าอาหารของผม ไม่ใส่หอมแดงไม่ใส่ผักชีต้นหอม ไม่ใส่เกลือ และไม่ใส่แตงกวา แต่ในสลัดทูน่าที่แอร์นำมาให้ มันมีทุกอย่างที่ผมไม่ชอบเลย ผมแพ้กลิ่นถึงขั้นอาเจียนเลยดีกว่า มันทำให้ผมปวดหัวที่ได้กลิ่น ผมโมโหมากถึงขั้นขาดสติขนาดนี้

แต่.. พอสาวน้อยข้างๆผม ก้มมากระซิบข้างๆหู ผม มันทำให้ผมหัวใจเต้นแรงมาก เพราะริมฝีปากเธอใกล้ติ่งหูผมขนาดถึงขั้นลมหายใจของเธอพ่นในรูหู ผมจึงหันไปมองเธอช้าๆ ใบหน้าของผมแถมจะติดกับหน้าของเธอ ตอนนี้ผมรู้สึกปั่นป่วนในใจมาก เกือบดึงเธอมาจูบแล้ว เพราะเธอทำให้ผมสงบลงโดยไม่รู้ตัว ผมเลยโน้มตัวเข้าไปข้างลำตัวตัวเธอ และกระซิบข้างหูเธอเบาๆ

“ คุณจะช่วยผมหรอ ครับ งั้นช่วยเอาไหล่มาให้ผมซบได้ไหมผมแพ้กลิ่นหอมหัวแดงกับแตงกวาและต้นหอมผักชี ผมเวียนหัวมากครับ” สกายกระซิบบอกริต้าเสร็จก็เอาหัวของเขาไปพิงที่ไหล่เธอทันที โดยไม่รอคำตอบจากริต้าเลย

ริต้า Talk ...

ฉันตกใจกับรคำตอบของผู้ชายข้างๆฉันเขาจะตายไหมเนี่ย ฉันเคยเจอคนแพ้อาหารถึงขึ้นช็อคเข้าโรงพยาบาล แต่เสียงของเขาสั่นแหบพร่าและหน้าซีดมือของเขาเย็นเฉียบ เขาพูดจบก็เอาหัวมาซบที่ไหล่ของฉันทันที

“คุณๆ ดื่มน้ำก่อนค่ะ พนักงานเอาอาหารคุณไปเปลี่ยนใหม่แล้วนะค่ะ “ ฉันหยิบแก้วน้ำของเขาและใช้มืออีกบ้างประคองหน้าเขาให้ดื่มน้ำ และเอามือของเขาทั้ง 2 ข้าง มาจับไว้ เพื่อให้มือเขาไม่เย็น เขานอนหลับตา ทำให้ฉันใจคอไม่ดีเลย ฉันโน้มใบหน้าไปหาเขาและกระซิบถามเขาว่า

“ คุณเป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นไหมค่ะ”

ฉันถามอย่างกระวนกระวายใจ ถ้าอีตาบ้านี่ ช็อคตายข้างฉัน ฉันจะทำอย่างไรดี คิดแล้วก็เครียดขึ้นมา ถ้าเขาตายฉันไม่ต้องไปบวชชีอุทิศส่วนบุญให้เขาหรอกหรอนี่ “ เวรกรรมอะไรเนี่ย จะเซอร์ไพรส์วันเกิดแม่ แต่มาเจอเซอร์ไพรส์ตัวเอง เวร... จริง ๆ” ริติาคิดแล้วก้อส่ายหัวไปมาแล้วเธอก็ลาตาลงอย่างเหนื่อยใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***