ตอนที่ 19 ที่ ๆ ปลอดภัย (2)

เหนือฟ้าพายูฟ่ามาที่ตัวอำเภอ เลือกซื้อของใช้ มีแต่คนมอง....เดินไปทางไหนก็มีคนมอง...ซึ่งมันก็คงจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะแปลกใจ ก็เหนือฟ้ารูปร่าง หน้าตาแบบนี้ แต่งตัวดีตั้งแต่หัวจรดเท้า สวมแว่นกันแดดแบบไม่แคร์สายตาชาวบ้าน บ่งบอกฐานะอย่างชัดเจน  กว่าจะได้ร้านที่ต้องการ....ยูฟ่าก็ขี้เกียจจะสนใจแล้วว่าสาวๆ ที่ออกมายืนโปรยเสน่ห์ใส่เหนือฟ้ามีกี่คน  เพราะคุณท่านไม่มองใครเลย เอาแต่หาๆๆ สิ่งที่ต้องการอย่างเดียว

"บังเอิญจัง...เจอกันอีกแล้ว"

หมอเสงดาวทักในร้านเสื้อผ้าที่ใหญ่ที่สุด  หญิงสาวอยู่ในชุดที่เรียบๆ ดูสมวัยและน่ารัก  มองเหนือฟ้ามากกว่ายูฟ่าอีก

"สวัสดีครับหมอ"

เหนือฟ้าทักกลับ....ชี้นิ้วบัญชาการราวกับเสื้อผ้าที่ซื้อเป็นของตัวเอง

"ยูฟ่าหายแล้วใช่ไหม"

หมอเลยหันมาทักคนไข้ประจำแทน...รักษากันบ่อยจนคุ้นเคย

"หายแล้วฮะ"

ยูฟ่ายิ้ม....อายด้วย  เพราะหมอเอามือมาแตะที่หน้าผาก แล้วก็แก้ม  เขินจัง.....มีผู้หญิงมาแตะอั๋งด้วย

"หมอมาทำอะไรครับวันนี้"

เหนือฟ้าเรียกร้องความสนใจชัดๆ  เพราะหมอแสงดาวเลิกสนใจยูฟ่าแล้วเดินไปหาเหนือฟ้าแทน....เบื่อจัง....พวกชอบโปรยเสน่ห์ตัดหน้าคนอื่น....

"มาเดินเล่นคะ  วันนี้วันหยุด"

เหนือฟ้าพยักหน้า.....มองเสื้อผ้าที่ถูกนำมาวางตรงหน้า  ยูฟ่าน่าจะใส่ได้

"คุณเหนือได้ข่าวสัตว์ในป่าโดนฆ่าทิ้งไหมคะ"

เหนือฟ้าชะงัก  มันเป็นข่าวใหม่เลยนะ

"ผมยังไม่ทราบ...หมอได้ข่าวมาจากไหน"

"เมื่อกี้เองคะ  ชาวบ้านเจอซากสัตว์ใหญ่เป็นสิบตัว...หายากด้วยนะสิคะ...น่าเสียดายและก็น่าสงสารด้วย"

เหนือฟ้ามุ่นคิ้ว  เรื่องล่าสัตว์เค้าได้สั่งห้ามไปแล้ว แล้วใครกันที่มันทำอยู่ในตอนนี้ ต้องไม่ใช่คนในพื้นที่แน่นอน...เดี๋ยวพอกลับไป คงจะต้องเช็คข้อมูลกันอีกที

"ยูฟ่า...ยูฟ่า"

เหนือฟ้าหันไปหาเพื่อจะเรียกให้มาลองเสื้อผ้าแล้วก็กลับกัน

"เห็นเดินไปทางร้านนู้นคะ สงสัยจะหิว"

เหนือฟ้าจ่ายเงินค่าเสื้อผ้าแล้วขอตัว หิวยังไงก็ต้องใช้เงินไหม เงินไม่มีติดตัวจะซื้ออะไรได้  หิวไม่เท่าไหร่ เหนือฟ้ากลัวอย่างอื่นมากกว่า  ......เดินตามหาด้วยใจร้อนรุ่ม

"ปล่อยผมนะ"

ยูฟ่ากำลังพยายามดึงตัวเองจากการลากแขนของกลุ่มวัยรุ่นแถวร้านเสื้อผ้า ยูฟ่าแค่จะเดินไปหาของกินเพราะเห็นเหนือฟ้าคุยกับหมอแสงดาวอยู่ กะว่าถ้าเจอจะกลับมาขอเงินเหนือฟ้าไปซื้อ  แต่มาเจอพวกนี้ซะก่อน พูดภาษาอะไรก็ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย

"ปล่อยสิเว้ย..."

"ปล่อยนะ...ไอ้พวกบ้า"

ยูฟ่าตะโกนด่า....ดิ้นร้น สะบัดตัว แขน ขา เท้ายกขึ้นถีบแบบรัว ก่อนจะหลุดแล้ววิ่งออกมา พวกมันวิ่งตามกันมาาหลายคน ทำไมวะ...คนไม่รู้จักกัน มันกล้าทำขนาดนี้เลยเหรอ ยูฟ่ากลัวมาก ใจร่ำร้องหาคนที่ตัวเองเดินหนีมา....คุณเหนือ....มาช่วยยูฟ่าที  วิ่งหัวซุกหัวซุนแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ ขณะที่พวกมันไล่ตามกันมาติดๆ

"ยูฟ่า....ยูฟ่า"

เสียงเหนือฟ้า ยูฟ่าจำได้...หยุดวิ่งเพื่อหาต้นทางของเสียง

"คุณเหนือ...ยูฟ่าอยู่นี่  คุณเหนือ ช่วยยูฟ่าด้วย"

ยูฟ่าตะโกนสุดเสียง แต่มีมือเอื้อมมาปิดปาก แล้วลากไปตามทาง ยูฟ่ามองไม่ถนัดเลยว่าที่ไหน เสียงมันคุยกันว่าเร็วๆ แล้วพวกมันก็ล็อคแขน ล็อคขายูฟ่า ก่อนคนกลางจะกระชากเสื้อยูฟ่าแล้วเปิดออกเพราะออก เด็กดื้อร้องสุดเสียง เตะเท้าไปมาอย่างโกรธๆ  คนที่นั่งคร่อมด้านบนโดนถีบออกไป เสียงดังคลิ๊ก ทำเอาทุกคนที่อยู่ตรงนั้นชะงัก มอง 9.5 มม. เล็งปากกระบอกมาที่หัวของคนที่ล็อคแขนยูฟ่าเอาไว้

"คุณเหนือๆๆๆ ยูฟ่ากลัว.......พวกมันๆๆๆ"

ยูฟ่าสติแตกไปแล้วละ.....เอื้อมมือไขว่คว้าตัวเหนือฟ้าที่ยืนอยู่ใกล้ ร่างสูงเอื้อมมือคว้าตัวยูฟ่าที่ผวากอดเอวเหนือฟ้าแน่น ซุกใบหน้าที่กลางอก  หน้าเสีย  ฟ้องเสียงสั่นจับใจความไม่ได้เลย

"ไปยืนรวมกันตรงนั้น"

ปากกระบอกปืนชี้ไปทางไหน พวกมันก็ไปทางนั้น ไอ้คนโดนถีบดึงมีดขยับจะเข้าหาเหนือฟ้า

"ปังๆ"

2 นัด ไม่พลาด เจาะทะลุขาทั้งสองข้าง มันคงจะเดินไม่ได้อีกตลอดชีวิต ทำเอาคนอื่นไม่กล้าไปด้วย

"อย่าได้คิดเชียว คราวนี้ตรงหัวใจ"

เหนือฟ้าขู่เสียงแข็ง  ส่ายกระบอกปืนให้รู้ว่าเอาจริง ยูฟ่าติดกระดุมเสื้อมือไม้สั่นไปหมด เห็นทีเหนือฟ้าต้องอบรมสั่งสอนใหม่แล้ว มาเดินแบบนี้ห้ามออกห่างจากเหนือฟ้าเป็นอันขาด

"เป็นอะไรไหม"

ยูฟ่าส่ายหน้า

"มันจะขโมยเสื้อยูฟ่า "

ดูเหมือนว่ายูฟ่าจะเข้าใจแบบนั้น ตะโกนด่าอย่างแค้นใจ

"ไอ้พวกบ้า...ฉันยิ่งไม่มีใส่อยู่....ไอ้พวกเลว"

เฮ้อ!! เหนือฟ้าพยักหน้า ตามนั้น...ใครเห็นคงไม่คิดแบบนั้นหรอก มันหวังที่ตัวไม่ใช่เสื้อผ้า...ยูฟ่าจะรู้ตัวบ้างไหมนี่...เหนือฟ้าจำได้ว่าหนึ่งในนั้นเป็นลูกน้องของเมฆา  สักพักเจ้าหน้าที่ตำรวจก็มา เหนือฟ้าสั่งให้เอาทุกคนไป ยกเว้นคนเดียว....เหนือฟ้าให้เอาไปส่งที่ไร่เหมือนฝัน เพื่อย้ำเตือนว่ามันจะมาทำแบบบ่าวไม่มีนายแบบนี้ไม่ได้อีก

"ปล่อยได้แล้วมั้ง"

เหนือฟ้าก้มมองคนที่เอาแต่กอดแล้วก็ซุกหน้า ไม่สนใจว่าเหตุการณ์มันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว  แม้แต่ตำรวจยูฟ่ายังลืมไปเลยว่าตัวเองอยากโดนตำรวจจับแค่ไหน.....

"มันไปกันหมดแล้วเหรอฮะ"

เงยหน้าขึ้นจากอกเหนือฟ้า กวาดสายตามองไปทั่ว

"ใช่ และนายก็ควรปล่อยฉันได้แล้ว"

"อยู่ยังงี้ก็ดีนะฮะ ปลอดภัยดี"

เหอะๆ  ปลอดภัยอะใช่ แต่เหนือฟ้าจะเดินได้ยังไง ในเมื่อเกาะแน่นขนาดนี้.....ไปๆ มาๆ เหนือฟ้าว่าตัวเองอาจจะได้ตำแหน่งใหม่เพิ่ม พี่เลี้ยงเด็กเมื่อเช้า มาเป็นแหล่งพักพิงชั่วคราวด้วย ทีตอนโมโหด่าเอาๆ  ทีตอนนี้มาทำเป็นพูดดี....ถือว่าอยู่เป็น

"ปล่อย"

ยูฟ่าปล่อยมือ ขยับตัวยืนตรง ทำไมต้องดุด้วย เบี่ยงตัวออกห่างเดินตามร่างสูงที่หันหลังให้ จบเรื่องแบบรวดเร็ว ไม่รู้ว่าทำไมในเวลาที่อันตรายแบบนี้ ยูฟ่ากลับนึกถึงเหนือฟ้าเป็นคนแรก มั่นใจว่าถ้าอยู่ใกล้ๆ ยูฟ่าจะไม่มีทางเป็นอะไรอย่างแน่นอน

"กลับบ้านได้รึยัง"

เหนือฟ้ามองคนที่เดินเกาะหลังมาตลอดทาง ยามเมื่อเดินผ่านฝูงคนหน้าตาไม่น่าไว้ใจ มือเล็กๆ จะขยำที่ชายเสื้อเหนือฟ้าแน่น เดินแทบจะสิงร่าง  แต่ก็ดีเหมือนกัน ยูฟ่าจะได้รู้ว่าใครบ้างที่สมควรจะระแวงและไม่ไว้ใจ....

"กลับเลยฮะ...ไม่อยากอยู่ที่นี่...น่ากลัว"

"แล้วที่ไหนที่ไม่กลัวบ้าง"

เหนือฟ้าถาม...เพราะยูฟ่ากลัวทุุกอย่าง ไม่มีอะไรที่ไม่กลัวเลย

"เห็นกลัวไปหมด"

"บ้านคุณเหนือ  อยู่บ้านคุณเหนือ ยูฟ่าไม่กลัว....กลับบ้านเราเถอะนะฮะ"

หึ!! เหนือฟ้ายกยิ้ม ทำมาเป็นปากดีเชียว  แวะเอาเสื้อผ้าที่ซื้อไว้ ซื้อของใช้บางอย่างที่จำเป็นก่อนจะพากันกลับบ้าน คงอีกนานที่เหนือฟ้าจะพายูฟ่ามาที่นี่อีก หรืออาจจะไม่มีวันที่จะพามาอีกแล้ว ถ้ามันถึงเวลาที่ยูฟ่าต้องกลับไปยังที่ๆ ตัวเองจากมา

"เจ้านายบอกว่ามีเรื่องที่ตลาด"

เทพพิทักษ์ถามคนที่ยืนตากเสื้อผ้าที่พึ่งซื้อมาใหม่หลังซักแล้ว

"ฮะ"

"มันจะทำอะไร"

"มันจะขโมยเสื้อผ้าผม ดีนะคุณเหนือมาทัน"

เทพพิทักษ์คิดว่ามันไม่น่าจะใช่นะ.....เจ้านายบอกว่ามันมีกันหลายคน และต่อไปนี้ถ้าออกนอกเขตไร่เหนือฟ้า เทพพิทักษ์ห้ามปล่อยยูฟ่าให้คลาดสายตา

"ชกมวยไหม พี่สอน"

ยูฟ่าทำตาโต....หันมามองเทพพิทักษ์ ใฝ่ฝันมากขอบอก....

"จริงเหรอฮะ"

"จริง แต่ต้องไปขอเจ้านายก่อนนะ"

โธ่!!  หมดแรงกันเลยทีเดียว ยูฟ่าถอนหายใจ งั้นคงจะไม่ได้เรียนหรอก

"ทำไม...เจ้านายพูดง่ายจะตาย"

"พี่อะพูดง่าย แต่ผมอะพูดยาก....เค้าไม่ให้หรอก ไม่ต้องไปขอให้ยุ่งยาก"

ยูฟ่าตัดใจละ...ตัดใจตั้งแต่บอกว่าให้ไปขอเหนือฟ้า

"ทำไมละ"

"เค้าต้องกลัวว่าผมเรียนไปแล้ว....จะเอามาใช้กับเค้านะสิ"

เทพพิทักษ์หัวเราะ  ถ้าเป็นเจ้านายก็น่าจะกลัวจริงๆ นะแหละ  เด็กตรงหน้าไม่เคยกลัวเจ้านาย แต่ชอบกลัวอะไรแปลกๆ ที่ไม่สมควรจะกลัว....วันก่อนทำความสะอาดครัวก็วิ่งหนีหนูตัวเล็กๆ รอบบ้าน.....กวาดหยากใยก็กลัวแมงมุม....ขุดดินก็กลัวไส้เดือน...กลัวทุกอย่างยกเว้นเหนือฟ้า

"มันยังไม่เลิกไล่กัดอีกเหรอ"

เทพพิทักษ์มองสภาพยูฟ่าที่เดินมากินข้าวเช้า ด้วยเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งๆ ที่ควรจะชินได้แล้ว เพราะเป็นแบบนี้ทั้งตอนเช้าและตอนเย็น

"มันไม่ยอมให้เข้ากรง...ผมต้องหาวิธีเข้าทุกวัน...มันจับได้มันก็ไล่กัดเสื้อผ้าผมขาดหมด"

ยูฟ่าเล่าด้วยความรันทดใจ ทำชีวิตมันเศร้าแบบนี้เนียะ...แม้แต่หมายังไม่ยอมรับเลย

"โอ๋ๆๆๆ ลูก...ไม่เป็นไรน๊า"

นมดุจดาวกอดบ่า ลูบไหล่อย่างปลอบใจ ไอ้กุ๊กไก่มันฤทธิ์เยอะมาตั้งแต่เด็กแล้ว....ยิ่งมันมาเจอยูฟ่าในตอนนี้ด้วย...มันไม่ยอมง่ายๆ หรอก

"กินข้าวๆ ป้าทำขออร่อยไว้เยอะเลย.."

กับข้าวถูกตักวางใส่จานให้อย่างเอาใจ คนเสื้อผ้าขาดขอบคุณ ก้มหน้ากินแบบเงียบๆ

"คุณเหนือนะสิ"

เทพพิทักษ์พูดขึ้นมา ทำหน้าคิดอีก

"ไอ้กะทิ...แกอย่ากล่าวหาคุณเหนือไปหน่อยเลย"

"จริงๆ นะแม่...ฉันสงสัยว่าคุณเหนือต้องสั่งอะไรมันไว้แน่ๆ มันถึงได้แผลงฤทธิ์ขนาดนี้"

ยูฟ่าเบ้ปาก นี่ขนาดสั่งกันได้ด้วยเหรอ มันจะฉลาดเกินไปไหม และเหนือฟ้าก็ไม่ค่อยอยู่บ้านด้วยช่วงนี้ มัวแต่ป้อสาว...เทพพิทักษ์บอกแบบนั้น

"นม.."

ยูฟ่ามองคนที่โผล่เข้ามา ตายยากชิบปง....สายตาดุมองมาที่ยูฟ่าแวบหนึ่งก่อนจะหันไปหานมดุจดาว

"คืนนี้ทำอาหารเลี้ยงแขกให้หน่อยสิครับ ประมาณ 10 คนได้ เดี๋ยวจะให้ไอ้เทพพาออกไปซื้อของ"

"ได้คะคุณเหนือ"

เหนือฟ้าหันมามองคนนั่งกินข้าวเงียบ....

"ไปกัดกับใครมาสภาพถึงเป็นแบบนี้"

ไม่น่าถาม....ยูฟ่าใช้สายตาตะวัดด่าในใจ

"จะใครละเจ้านาย ไอ้กุ๊กไก่นะสิ"

เทพพิทักษ์ฟ้องแทน แต่แทนที่เจ้าของมันจะรับผิดชอบอะไรไหมก็ไม่ กลับหัวเราะในลำคอ มองยูฟ่าด้วยสายตาดูถูกอีก

"ชนะมันไม่ได้ก็ไปเป็นลูกน้องมันสิ"

"คุณเหนือ"

นมดุจดาวดุ ตีต้นแขนแข็งแรงเบาๆ

"น้องยิ่งเสียขวัญอยู่ ทำไมพูดแบบนั้นละคะ"

"วันหลังลองกัดกับมันสิ ถ้าชนะมันคงยอมให้"

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยถางถางมันเสียดแทงใจทำให้ยูฟ่ากำช้อนแน่น...หนอยแหนะ....ยูฟ่ามองตามหลังของเหนือฟ้าไป คอยดูนะ...ยู่ฟาต้องชนะไอ้กุ๊กไก่ให้ได้...คอยดูสิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***