ตอนที่ 16 รายงานตัว

"ไอ้เทพ  ไปปลุกสิ  ป่านนี้ทำไมยังไม่ตื่นอีก"

เหนือฟ้าหน้าบึ้ง ออกไปไร่มาตั้งแต่ตี 5 จนตอนนี้เกือบแปดโมงเช้าแล้ว ตัวแสบมันยังไม่ตื่นอีก  เทพพิทักษ์หายเข้าไปแล้ววิ่งออกมา แทนที่มันจะมาหาเหนือฟ้ามันวิ่งไปหาแม่มันแทน

"อะไรของมันวะ"

เหนือฟ้าเดินเข้าไปในห้อง เพราะนอนแบบแบ่งครึ่งกัน เอาหมอนข้างกั้นกลาง ทำให้เหนือฟ้าไม่รับรู้อะไรเกี่ยวกับยูฟ่าแม้แต่นิด มองคนที่นอนนิ่งบนเตียง สีหน้าซีดเผือดจนเห็นได้ชัด  เหนือฟ้าเอะใจจนต้องเดินเข้าไปใกล้ๆ ยกมือแตะที่หน้าผาก ตัวร้อนจนต้องผละมือออก เสียงนมดุจดาวเดินเข้ามา ตามด้วยลูกชายตัวดีที่ยกกะละมังน้ำอุ่นมาวาง บิดผ้าเพื่อจะทำการเช็ดตัว

"แม่ เดี๋ยวฉันเช็ดเอง...ฉันเป็นผู้ชาย"

นมดุจดาวพยักหน้า ขยับให้เทพพิทักษ์เข้ามาจัดการแทน กำลังจะเช็ดเลย เหนือฟ้าก็มากระชากผ้าออกจากมือ

"เดี๋ยวเช็ดเอง"

เทพพิทักษ์ย่นหน้า เช็ดไปสิทำไมต้องหน้าบึ้งด้วย....แต่ที่ห่วงคือเจ้านายจะเช็ดยังไง คนอย่างเจ้านายเคยทำให้ใครบ้าง ยืนกอดอกมอง...จนเหนือฟ้าต้องมาใช้สายตาไล่

"ทำสิดครับ"

เหนือฟ้ายังไม่ยอมทำ หันมามองซ้ำอีก ยังไม่รู้สึก

"แกไปรับหมอมาไอ้เทพ บอกว่าฉันเชิญ"

นมดุจดาวมองลูกชายวิ่งออกไป แล้วหันมามองคุณชายของบ้าน แหนะ หันมามองอีก...สงสัยคงจะอาย เธอเลยเดินออกมา เปิดโอกาสให้คุณเหนือทำความดีบ้าง  สักพักหมอแสงดาวก็มาถึง หญิงสาวดูตื่นตาตื่นใจกับบ้านและไร่เหนือฟ้ามาก เคยเห็นแต่ไม่เคยเข้ามาด้านใน

"คุณหมอเชิญทางนี้ครับ"

เสียงเทพพิทักษ์ทำให้เหนือฟ้าลุกขึ้นยืน ก่อนจะกลับไปดึงเสื้อของคนป่วยลง....แหม!! หวงซะด้วย

"คุณเหนือ"

หมอแสงดาวยิ้มทักทาย เจอเจ้าของไร่รูปหล่ออีกแล้ว  มัวแต่มองจนเทพพิทักษ์ต้องสะกิดให้สนใจคนป่วยที่ยังหลับอยู่สักหน่อย

"ปอดติดเชื้อคะ  อาจจะเพราะอาบน้ำเย็นไป แล้วก็น่าจะไปทำอะไรหนักๆ มาด้วย"

หมอแสงดาวบอกหลังจากตรวจแล้ว สังเกตที่นิ้วมือและผ้าพันแผล  นมดุจดาวถึงกับอุทานตอนที่เห็น มองเหนือฟ้าอย่างกล่าวโทษ เสร็จแล้วไอ้ลูกชายก็ทำตาม

"คนใจร้าย"

เทพพิทักษ์พูดลอยๆ แต่มองหน้าเหนือฟ้า  เออ!!  เป็นคนไม่ดี เดินหน้าตึงออกนอกห้อง ขี้เกียจจะยุ่งแล้ว ที่นี่มีแต่น้ำเย็นจะให้อาบน้ำอะไร  ทำไมอ่อนแอขนาดนี้ก็ไม่รู้

"เจ้านาย คุณหมอเชิญ"

ไอ้พี่ชายร่วมโลกมันออกมาเรียก  ร่างสูงเดินกลับเข้าไป

"นอนพักเยอะๆ คะ ทานยาตามที่หมอสั่ง...ถ้าไม่ดีขึ้นให้ตามหมอได้เลยนะคะ"

หมอแสงดาวคงจะบอกเจ้านายมากกว่าบอกเทพพิทักษ์ เพราะรอยยิ้มถูกส่งไปให้เป็นระลอกๆ

"ครับ"

เหนือฟ้ารับยาส่งให้เทพพิทักษ์ ทำไมไม่บอกไอ้เทพมันก็ไม่รู้ บอกมันยังดีกว่าบอกเหนือฟ้าอีก

"คุณเหนือต้องระวังอย่าให้ยูฟ่าอาบน้ำเย็นมากๆ อีกนะคะ"

"ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ"

เหนือฟ้ายักหน้ายิ้มๆ มองมือของคุณหมอที่เกาะอยู่ที่แขน  เห็นหน้าอ่อนหวาน ใสๆ แบบนี้ หมอก็ไวไฟอยู่นะ...เหนือฟ้ากุมมือทับโปรยเสน่ห์ตามประสาผู้ชายโสด เทพพิทักษ์กรอกตา ต่อหน้าคนป่วยยังไม่เว้น....เจ้านายนะเจ้านาย  เดินตามกันออกมาส่ง

"เจ้านาย แม่เลี้ยงมา"

เทพพิทักษ์กระซิบบอก เพราะเห็นรถที่เพิ่งเลี้ยวเข้ามา เตือนก่อน กลัวเจ้านายกินแห้ว เพราะบริหารเสน่ห์ไม่ดูตาม้าตาเรือ

"มีใครเป็นอะไรเหรอคะ คุณเหนือ"

แม่เลี้ยงเหมือนฝัน เดินสวยมาแต่ไกล สายตามองที่มือของหมอแสงดาวที่อยู่บนแขนของเหนือฟ้า สายตาสาวเจ้าร้อนรุ่ม แต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มอ่อนหวานให้  เดินมากอดแล้วจูบที่แก้ม โอ้ว!! เทพพิทักษ์ยกมือทาบอก  อกอีแป้นจะแตก....จะตบกันไหมนี่

"มีคนที่บ้านไม่สบายครับ"

เหนือฟ้าบอก รับรู้การเบียดเนื้อตัวของแขกที่มาใหม่ หมอแสงดาวปล่อยมือเพราะอายเกินกว่าจะแข่งขันด้วย

"เหรอคะ  ดูเหมือนจะตรวจเสร็จแล้ว"

เหมือนฝันยิ้ม หันไปถามหมอหน้าใหม่ ที่ได้ข่าวว่าพี่ชายไปตามจีบที่อนามัยเกือบทุกวัน

"คะ เสร็จแล้ว"

หมอแสงดาวยิ้มอ่อนๆ ให้

"งั้นหมอคงจะกลับเลยใช่ไหม"

เหมือนฝันพูดหน้าตาเฉย แสงดาวทำหน้าไม่ถูก เหมือนฝันพูดเหมือนไล่  ทั้งๆ ที่นี่ไม่ใช่บ้านตัวเองสักหน่อย แบบนี้มันประกาศศักดากันชัดๆ

"แม่ว่า จะตบกันไหม"

เทพพิทักษ์ถามนมดุจดาวที่ยืนอยู่ไม่ไกล

"แม่จะรู้ได้ยังไง  ถ้าตบกันเอ็งก็ไปห้ามด้วยก็แล้วกัน"

นมดุจดาวส่ายหน้าเดินหนี...เหนือฟ้าเนื้อหอมจะตาย ทำไมจะไม่รู้

"ไม่เอา กลัวเจอลูกหลง"

เทพพิทักษ์เดินกลับไปดูยูฟ่าดีกว่า

"เดี๋ยวผมไปส่งหมอเองดีกว่า"

เหนือฟ้าผายมือไปที่รถ  หมอแสงดาวมีรอยยิ้มขึ้นมาทันที ตรงข้ามกับเหมือนฝันที่หน้าบึ้งตึง

"เกรงใจที่ต้องมาถึงที่นี่"

"งั้นฝันขอไปด้วยนะคะ"

เหมือนฝันอ้อนเสียงหวาน

"คุณฝันมีธุระที่อนามัยเหรอครับ"

"ไม่มีหรอกคะ....แต่อยากไปกับคุณเหนือ นั่งรถเล่น..เป็นเพื่อนกัน ไม่ดีเหรอคะ"

เหนือฟ้ายิ้ม....ปลดล็อครถ เป็นเหมือนฝันที่ไปแย่งนั่งหน้าคู่กับเหนือฟ้า หมอแสงดาวไม่อยากจะมีปัญหา เพราะเมฆาเป็นพี่ชายของเหมือนฝัน และพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาพอสมควร

"ฉันดูเป็นไงบ้าง"

อาชินาออกมายืนให้พริกไทยดู แม่ม!! พี่นาโคตรแมนกว่ายูฟ่าอีก ดูเคาะเท้าสิ จิ๋กโก๋แถวบ้านยังต้องเรียกพี่เลย....พริกไทยยกนิ้วให้

"สุดยอดเลยพี่"

อาชินายิ้ม กางขาเดินเหมือนที่ผู้ชายเกรียนขั้นเทพชอบเดินกันในทีวี

"แต่พี่ห้ามพูดเยอะนะ  เพราะเสียงพี่มันเล็ก"

"โอเค!! เข้าใจแล้ว เสื้อวอร์มนี่ก็ดีนะ  พลางตัวดีจังเลย"

พริกไทยเห็นด้วย อาชินาดูเหมือนเด็กผู้ชายแบบเต็มขั้น ชุดพละ เสื้อคลุม รองเท้าผ้าใบ เหลือแต่ต้องทำให้การรายงานตัวผ่านไปได้ด้วยดี

"พร้อมใช่ไหมเรา"

ขุนแผนมาจากไหนไม่รู้ โอบไหล่โยกหัวอาชินาถาม.....หญิงสาวตัวแข็งก่อนจะหันไปผลักขุนแผนจนกระเด็น

"อย่ามาใกล้ฉัน"

พูดเสียงขุ่น ไว้ตัว.....

"อารมณ์เสียเรื่องอะไรเนียะ"

ขุนแผนไม่เข้าใจเลย ยิ่งนับวันก็ทำตัวแปลกขึ้นทุกที ยูฟ่าที่ไทยกับยูฟ่าที่ญี่ปุ่นต่างกันราวกับฟ้ากะเหว

"ท้องผูกนะพี่ อย่าสนใจเลย"

พริกไทยแก้ให้  อาชินาทำตาขวางใส่ ผมเสียทรงหมด  นั่งเบาะข้างหลังเพื่อไม่ให้ขุนแผนจับผิดได้ สายตาคมดุมองทางกระจกหลังมาเป็นระยะๆ อาชินาทิ้งดิ่งนอนเหยียดยาวเต็มพื้นที่เบาะหลังซะเลย ไม่อยากจะต้องคอยระแวงว่าขุนแผนคิดอะไรอยู่

"นายชื่ออะไร"

ดนัยมองเด็กผู้ชายหน้าสวย ผิวขาว หน้าตากระจุ๋มกระจิ๋มดีจริงๆ

"ยูฟ่า"

อาชินาตอบ มองเด็กผู้ชายตัวโตที่ถือลูกบอล ยืนซ้อมอยู่ก่อนแล้ว อากาศมันร้อนจนอาชินาต้องใส่แว่นกันแดด เข้ามายืนอยู่กลางสนามฟุตบอล....ไอ้เด็กนี่...อยู่ๆ ก็เดินมาถาม แปลกคน...ไม่รู้จักกันสักหน่อย...

"ฉันดนัย"

อาชินาพยักหน้าส่งๆ ไป

"นักฟุตบอลเค้าไม่ใส่แว่นกันแดดลงสนามกันหรอก"

ดนัยเตือน ดูมันสำอางค์เหลือเกิน

"ยุ่งอะไรด้วย"

อาชินาทำเสียงรำคาญในลำคอ...พริกไทยสะกิดว่าอย่าหาเรื่องจะได้ไหม

"หน้าสวยวะ เป็นตุ๊ดรึเปล่า"

เด็กผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาสมทบ คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนกับไอ้เจ้าดนัยนี่ ป้ายชื่อบอกว่ามันชื่อกรรชัย

"อย่าปากดีให้มากไอ้หนู  ไปรายงานตัวเถอะไป"

ขุนแผนขัด ปัดมือที่เอื้อมมาจะจับแก้มยูฟ่า  อาชินาถอยหลัง  พริกไทยเอาตัวบัง ทุกคนที่มามอง คุณหนูสุดๆ เลย

"โอ้โห้!! มาเข้าค่ายแค่นี้ มีบอดี้การ์ดมาด้วยวะ"

กรรชัยกระแหนะกระแหน มองอาชินาด้วยสายตาแปลกๆ

"ขอไปรายงานตัวก่อนได้ไหม เราไม่อยากมีปัญหา"

พริกไทยขัด....พูดมากเดี๋ยวกระโดดทับเลย  ขุนแผนนิ่ง เดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ใหญ่แกล้งเด็ก

"ฉันเป็นประธานชมรมที่นี่ รายงานตัวมาสิ"

เชี่ย!! พริกไทยมองหน้าอาชินา....แต่ว่าดนัยดูไม่เป็นพิษเป็นภัยเท่ากับอีกคนที่ยืนประกบอยู่ข้างๆ

"กลับบ้านไปเถอะ ท่าทางหน่อมแหน่มแบบนี้...ไปเล่นตุ๊กตาไป"

ไอ้หมอนี่อีกแล้ว  อาชินาลงชื่อต่อจากพริกไทย.....ไม่อยากจะสนใจเสียงนกเสียงกา

"เฮ้ย!! ไอ้หน้าตุ๊กตา ฉันคุยกับแกอยู่นะ"

ไอ้เด็กกรรชัย มันวอนจริงๆ พริกไทยมองขุนแผนที่ยืนมองอยู่

"เรามารายงานตัวอย่ามาหาเรื่อง ขอร้อง"

พริกไทยพูดตรงๆ ดนัยหันไปดุกรรชัยที่น่าจะอายุเท่ากับยูฟ่าและพริกไทย.....อาชินาเก็บแว่นกันแดด ไม่สนใจกรรชัยที่มองมา...มันสนใจอะไรอาชินานักหนาวะ....พอเดินผ่านมัน มันก็คว้าหมับที่ก้นแล้วก็หัวเราะ....อาชินาหันกลับมามองอย่างตกใจ...ก่อนหน้าจะแดงขึ้นเรื่อยๆ

"ก้นนิ่มวะ"

มันพูดแล้วก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนๆ มัน

"แก...กล้ากล้าจับก้นฉันเหรอ"

อาชินาคำรามใส่ พริกไทยจับไม่ทัน  ร่างเพรียวบางตรงเข้าไปหากรรชัย จิกหัวแล้วลากไปฟาดกับขอบโต๊ะ เหมือนตอนทำกับยูฟ่าเลย....น่ากลัวจริงๆ  ร่างของกรรชัยทรุดตัวลงบนพื้นก่อนจะถลาเข้ามาหาอาชินาตอนที่หันหลังเดินหนี  แต่แม่เสือสาวหันมาตบหัวไปหนึ่งที ก่อนจะง้างเท้าแล้วเตะผ่าหมากแบบตรงจุดยุทธศาสตร์พอดี ร่างใหญ่เกินเด็กของกรรชัยลงไปนอนหน้าเขียว จนเพื่อนๆ ต้องเข้ามาดู

"ใครอยากโดนเตะอีกก็เข้ามา พ่อแม่ไม่สั่งสอน มาจับก้นคนอื่น....ไอ้โรคจิต"

อาชินาด่ากราดไม่ไว้หน้า  ดนัยมาห้ามเพื่อนของกรรชัยที่ทำท่าจะเข้ามาเอาเรื่อง เห็นอยู่ว่าใครผิดใครถูก

"ขอโทษครับ  เพื่อนผมไม่ชอบให้ใครถูกตัว...."

พริกไทยมาช่วยไกล่เกลี่ยอีกคน การรายงานตัวผ่านไปด้วยบรรยากาศขมุกขมัว ข้อตกลงการเข้าค่ายไม่จริงจังขนาดให้นอนข้างในค่ายรวมกัน เพราะสถานที่ไม่อำนวยและทุกคนก็อยากจะประหยัดค่าใช้จ่าย อาชินาเลยถือโอกาสเสียสละนอนข้างนอก แต่สัญญาว่าจะเข้ามาซ้อมให้ทัน

"ไอ้เทพ"

เสียงตะโกนเรียกแบบฟ้าฝ่าอยู่ในห้อง ร่างสูงของเจ้าของชื่อวิ่งมาหน้าตาดูตื่นตูมตลอดเวลา....

"ครับเจ้านาย"

"ไปไหน"

เทพพิทักษ์มองมือที่ชี้ไปของเหนือฟ้า ที่นอนว่างเปล่า....หายไปไหนวะ...ส่ายหน้าไปมาแบบคนไม่รู้เรื่อง

"แกอยู่บ้านประสาอะไร"

เหนือฟ้าหงุดหงิดจริงๆ กะว่าจะเข้ามาดูสักหน่อยให้เหมือนคนใจดีบ้าง หายไปเฉยเลย...อารมณ์ดีจากการกินข้าวกับแม่เลี้ยงคนสวยมาหายไปหมด...บอกให้เหมือนฝันกลับไปก่อน เพราะต้องตามหาคนหาย....บ้านดูวุ่นวายขึ้นมาทันที

"ไม่มีเจ้านาย"

เทพพิทักษ์วิ่งหน้าเสียมาบอก....ตามหาทั่วบ้านแล้ว ไม่เจอยูฟ่าเลย...ไม่มีโทรศัพท์ด้วย...

"ทำไมฉันต้องมาเสียเวลากับเด็กแบบนี้ด้วยวะ"

เหนือฟ้าบ่น งุ่นง่านไปหมด คนห่วงก็ห่วงไปเถอะ ไอ้คนไม่รู้อะไรเลยก็หาแต่เรื่องมาให้ .....เดินถือกุญแจสตาร์ทรถออกนอกบ้าน...หวังว่าจะไม่หนีนะ...เพราะสภาพบอกเลยว่าตายกลางทางแน่นอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***