ตอนที่ 15 ก่อเรื่อง (อีกแล้ว)

"ไอ้เทพ"

เหนือฟ้าตะโกนเรียก กลับเข้ามาบ้านก็มืดค่ำแล้ว

"เด็กแกไปไหน ทำไมยังไม่กลับ"

เทพพิทักษ์วิ่งออกมาจากห้องครัวหน้าตาตื่น ได้ยินเสียงแว่วขณะที่พึ่งลงมือกินข้าว  เสียงเรียกทำให้ต้องรีบออกมา

"ใครเจ้านาย"

เทพพิทักษ์ถามงงๆ รับเสื้อผ้าที่จะต้องเอาไปซัก

"ใครเด็กใคร"

"หมอนั่นไง น้องนายอยู่ไหน"

เหนือฟ้าละหมั่นไส้มัน  ทีงี้ทำมาเป็นจำไม่ได้ว่าใคร

"อ้าว! ผมจะรู้ได้ไง ผมอยู่กับเจ้านายตลอดทั้งวัน"

เป็นเรื่องละ ไอ้เทพไม่รู้แล้วใครจะรู้ เหนือฟ้าสบถคำหยาบคายออกมาแบบรัวๆ เดินออกจากบ้านไปแคมป์คนงาน  ถามหาเด็กที่ขึ้นกองฟางเมื่อตอนสายๆ คนขับรถบอกว่าเด็กไม่ยอมพัก บอกจะทำให้เสร็จ แถมจะขับรถเองด้วย

"อวดดี"

"จองหอง"

"ดื้อรั้น"

"นี่ ฉันจับใครมาวะเนียะ"

เทพพิทักษ์อุดหู เหนือฟ้าตะโกนอยู่คนเดียว โกรธทุกอย่าง โกรธตัวเองที่เป็นห่วงอย่างห้ามใจไม่อยู่ มืดขนาดนี้ไปทางไหนกัน หรืออาจจะหนีไปแล้ว นั่นแหละที่น่ากลัวกว่า ขับรถตกเขาตายขึ้นมาจะทำยังไง....

"ขับรถหนีไปแล้วมั้ง"

เหนือฟ้าพึมพำ

"เจ้านายต้องถามก่อน ว่าน้องขับรถเป็นไหม"

เออ นั่นนะสิ....เหนือฟ้าเกาผมจนยุ่งไปหมด

"คุณเหนือเหรอครับ"

เสียงหัวหน้าคนงานทำให้เหนือฟ้าหยุดทะเลาะกับหัวตัวเอง

"ครับ ลุงทับ"

"มาก็ดีแล้วครับ ชาวบ้านบอกว่าที่ท้ายไร่มีรถตกเขาอยู่ ไม่รู้ว่ามีใครเป็นอะไรรึเปล่า"

"รถเราเหรอลุง"

เหนือฟ้าเริ่มใจไม่ดีละ

"ครับ เห็นบอกว่ากองฟางร่วงเต็มทางเลยครับ ผมพึ่งรู้จะไปดูอยู่พอดี"

เหนือฟ้าสาบานได้ว่าไม่ได้ยินอะไรอีกเลย วิ่งมาที่รถแล้วขับออกไป เทพพิทักษ์ยังโดนทิ้งปล่อยให้ตามมากับลุงทับเลย  พอมาถึงที่ รถมันหัวทิ่มลงข้างทาง หงายท้องพิงต้นไม้ใหญ่อยู่

"เห็นคนขับไหม"

เหนือฟ้าตะโกนถาม แต่ไม่มีใครตอบเลย มีแต่คนบอกว่าเจ้านายมาๆ  เดินมาหากันแทนที่จะไปตามหาคนเจ็บ ลุงทับต้องไปคุยแทนเพราะส่วนใหญ่เป็นชาวม้ง

"ยูฟ่า"

เป็นครั้งแรกที่เจ้านายเรียกชื่อน้องแบบนี้ เทพพิทักษ์ไม่อยากตะโกนขัดหรอก  ส่งไฟฉายให้เจ้านายแล้วออกเดินตามกันคนละทิศทาง

"ยูฟ่า นายอยู่ไหน"

เหนือฟ้าตะโกนไปด้วย ไต่ลงมาจากเนินสูงๆ ด้วย.... เสียงสะอึกสะอื้นแว่วมาเป็นระยะๆ เหนือฟ้าค่อยๆ เดินหาต้นเสียงว่าอยู่ตรงไหนกันแน่

"ยูฟ่า ส่งเสียงหน่อย"

เหนือฟ้าตะโกนให้ดังกว่าเดิม ไม่น่าไปไกลกว่านี้หรอก....เสียงสะอื้นหนักขึ้น เหนือฟ้าโมโหทำไมไม่พูด ทำไมไม่ส่งเสียง....ไอ้เด็กตัวแสบ  มันจะทำให้เหนือฟ้าสมองตายสักวัน

"อย่า...อย่าเข้ามา"

ร่างสูงหยุดชะงักการเดิน ส่องไฟฉายขึ้นข้างบน....ร่างของคนที่ถูกตามหาห้อยโหนอยู่บนกิ่งไม้แห้งๆ ที่แค่จามก็อาจจะหักลงมาได้

"หนีๆ หนีไป"

คนพูดพึมพำน้ำตานองหน้า  ก้มลงมองข้างล่าง เหนือฟ้าค่อยๆ ลดไฟฉายลงมา งูตัวใหญ่ จงอางชัดๆ มันชูคอจ้องมองคนข้างบนตาไม่กระพริบ  เหนือฟ้าคาดว่ายูฟ่าคงจะกลิ้งตกลงมาและห้อยอยู่บนนี้ และงูตัวนี้ก็คงจะพึ่งโผล่มาตอนที่เหนือฟ้ากำลังลงมา

"มัน..มันจะกินฉันคนเดียว...นายหนีไปเถอะ"

ยูฟ่าบอกเสียงสั่น มือที่เกาะกิ่งไม้เริ่มอ่อนแรง ยังไม่ทันพูดอะไรอีก เสียงปืนก็ดังขึ้นนัดเดียว งูตัวใหญ่ก็หงายท้องกลายเป็นซากไปเรียบร้อยแล้ว

"ฉันคงโง่ให้มันกินด้วยหรอกนะ"

เหนือฟ้าพึมพำก่อนจะเก็บปืนไว้ที่กระเป๋าหลัง มองขึ้นข้างบน

"ลงมา"

"ลงไม่ได้  กลัว"

อีกแล้วนะ...เหนือฟ้าถอนหายใจ ภาพการตกราวเชือกตอนที่เจอกันครั้งแรกผุดเข้ามา สีหน้า ท่าทางเหมือนเดิมทุกอย่าง  แต่เหนือฟ้าก็ช่วยเอาไว้ได้

"ลงมาเถอะ ฉันจะรับนายเอง"

เหนือฟ้าอ้าแขนออก รออยู่ด้านล่าง

"ไม่..นายโกหก"

ยูฟ่าส่ายหน้า

"นายเกลียดฉัน นายหลอกให้ฉันตกลงไปตาย"

เหนือฟ้าถึงกับพ่นลมหายใจ....เป่าปากดับความใจร้อนของตัวเอง

"ยูฟ่าลงมา"

ตะโกนเรียกเสียงเข้ม.....เหนือฟ้าอยากจะเอาปืนยิงกิ่งไม้จริงๆ

"ไม่เอา"

"อย่ามางี่เง่า โดดลงมา"

คนเรียกชักมีอารมณ์ ยูฟ่าลังเล จะตกลงไปเอง หรือตกลงมาแบบมีคนรับดี

"ถ้าฉันอยากให้นายตาย  ยิงนัดเดียวก็ตายแล้ว"

ก็แบบเนียะ ยูฟ่าจะเชื่อใจได้ยังไง ไอ้คนบ้า ไม่เคยให้ความหวังอะไรเลย

"จะโดดลงมาหรือจะให้ยิง"

เหนือฟ้าพูดเสียงขุ่น ท่าทางเอาจริงมาก

"โดด"

ยูฟ่าตัดสินใจแล้วปล่อยมือจากกิ่งไม้ทันที หลับตาลงแล้วทิ้งดิ่งลงมา สติหมดไปพร้อมกับการลอยละล่อง ลาก่อนนะพ่อ แม่ อาชินา เกิดชาติหน้ามาเป็นพ่อแม่พี่น้องกันใหม่นะ ลาก่อง!!

"ลาบ้าบออะไร"

ยูฟ่าลืมตาหลังได้ยินเสียงของเหนือฟ้า ก้มมองตัวเอง

"ยัง...ยังไม่ตายเหรอ"

"ฉันนี่แหละจะตาย ถ้ายังนอนทับฉันอยู่แบบนี้"

ยูฟ่ากระพริบตาปริบๆ มองไปรอบๆ ยังอยู่ที่เดิมนี่หว่า...ก้มมองอีกทีตัวเองอยู่บนตัวของเหนือฟ้าที่นอนหงาย ยูฟ่าค่อยๆ พลิกตัวเองลงมา ไม่เจ็บอะไรเลย โคตรแปลก

"ลงมาทีหลัง...หัดลืมตามองบ้างว่าคนรับอยู่ตรงไหน ไม่ใช่หลับหูหลับตาแบบนั้น ถ้ารับไม่ทันจะทำยังไง"

อูยย!! หูจะหนวกไหม ทำไมต้องตะโกนใส่ด้วย ยูฟ่าหน้างอ

"ก็ฉันกลัวนิ กลัวไม่ได้กลับไปหาพ่อแม่"

พอพูดถึงตรงนี้ น้ำตาก็มาราวกับสั่งได้....เหนือฟ้ารู้สึกเหมือนตัวเองทำร้ายเด็กเลย

"อย่าร้องไห้ได้ไหม   ก็ไม่เป็นแล้วนิ"

เหนือฟ้าลุกขึ้นยืน แบมือให้ยูฟ่าดึงตัวเองขึ้นมา แต่เด็กตัวแสบขี้แยกลับไม่สนใจ พยายามยันตัวเองขึ้นมา ปัดเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยใบไม้  เหนือฟ้าหดมือกลับ ทำหน้าตึง เดินนำทางขึ้นไป ลุงทับกับเทพพิทักษ์ และชาวบ้านช่วยกันเอารถขึ้น

"ใครขับรถมา"

ยูฟ่าชูมือขึ้น  กรอกตาไปมาออกอาการร้อนตัว

"แล้วขับเป็นเหรอ"

เหนือฟ้ามองหน้า สังหรณ์ใจแล้วเชียว

"ไม่เป็น"

ยูฟ่ากัดริมฝีปากตอนเห็นสายตาที่รู้ว่าคำพูดที่พ่นออกมาจะเป็นยังไง

"โง่รึเปล่า...คนในพื้นที่เค้ายังไม่กล้าขับเลย..."

เหนือฟ้าว๊ากใส่....ทำไมวะทำไม ทำไมต้องตามแก้ปัญหาให้  ไม่รู้ว่าพามาทำไม พามาให้เป็นภาระตัวเองรึยังไง

"แต่ก็ขับได้นิ"

ยังมีหน้ามาเถียงอีก  เหนือฟ้าขยับตัวไปหาอยากจะฟาดสักที  ลุงทับต้อนคนงานกลับบ้านหลังจากเอารถขึ้นมาได้แล้ว ทางนี้ปล่อยให้เค้าจัดการกันเอง

"ขับได้แล้วทำไมรถไปนอนหงายแบบนั้น"

"หมามันตัดหน้ารถอะ"

"เบรคมี..ทำไมไม่เหยียบ"

ยูฟ่าแอบมองคนหัวร้อนจัดอย่างเหนือฟ้า ก้มหน้าลงต่ำ

"ลุงทับไม่ได้บอกว่ามันอยู่ตรงไหน"

เทพพิทักษ์กระโดดตะครุบตัวเหนือฟ้าเอาไว้ทันที  เหนือฟ้าทำท่าว่าอย่ามาจับตัว เดี๋ยวจะโดนดี มองบุคคลที่จะทำให้เหนือฟ้าประสาทเสื่อมได้เพียงแค่มาไม่กี่วัน

"แล้วนายทำยังไง"

ถามแบบสะกดกลั้นอารมณ์มาก

"ดึงกุญแจออก"

เหนือฟ้าถึงกับหันไปสบถ พ่นคำหยาบออกมาแบบเทพพิทักษ์ต้องปิดหูยูฟ่าเอาไว้ ไม่มีคำพูดอะไรอีก นอกจากชี้นิ้วให้ขึ้นรถ  หมดคำพูดจริงๆ เทพพิทักษ์เอายูฟ่าขึ้นรถของเหนือฟ้าแล้วตัวเองจะต้องเอารถอีกคันกลับ

"พี่กะทิ  พี่จะไปไหน"

ยูฟ่าดึงแขนคนที่จะลดแรงโกรธของเหนือฟ้าเอาไว้ได้

"เอารถอีกคันกลับ"

"ผมปด้วย"

"ไม่ได้"

"แต่ผมกลัว เจ้านายพี่เค้าจะฆ่าผมหมกป่ารึเปล่า"

เทพพิทักษ์มองยูฟ่าอย่างอ่อนใจ

"ถ้าเจ้านายพี่อยากให้นายตาย คงจะยิงกิ่งไม้แล้วปล่อยให้งูกัดไปแล้ว"

ยูฟ่ายอมปล่อยมือออก  มองเหนือฟ้าที่ขึ้นมานั่งแล้วขับรถออกไปแบบไม่พูดไม่จา  พอถึงบ้านๆ ก็เงียบหมดแล้ว ดึกป่านนี้แล้ว นมดุจดาวคงจะนอนไปแล้ว คนอื่นๆ ด้วย

"นาย...นาย..."

ยูฟ่าเรียกตามหลังคนตัวสูงที่เดินเข้าบ้านแบบไม่พูดอะไร.....สงสัยจะเบาไปไม่ได้ยิน เลยแหกปากตะโกนเรียกเสียงดัง ใบหน้าหล่อแต่บึ้งตึงหันมามอง

"หิวอะ"

"เรียกฉันดีๆ ก่อนถึงจะได้กิน"

"เรียกว่าอะไรเล่า"

เด็กหัวแข็ง ทำท่าคิดหนัก

"แล้วฉันชื่ออะไรละ"

"เหนือฟ้า"

เหนือฟ้าพยักหน้า ก็ยังมีสมองดีๆ ไว้จำชื่อเค้าได้บ้าง หลังจากที่ทำแต่เรื่องแย่ๆ มาทั้งวัน

"เรียกสิ"

"นายเหนือ"

ยูฟ่าเลือกคำที่น่าจะพอทำให้ได้กินข้าวสักจาน แต่อีกฝ่ายส่ายหน้า

"ไม่ชอบ ไม่เอา คนอื่นเรียกยังไงก็เรียกแบบนั้นสิ"

"คุณเหนือ หิวข้าว"

เรื่องปากเรื่องท้อง ทำให้คนหัวแข็งอ่อนข้อลงได้จริงๆ  หน้าตามอมแมมจนดูน่าสงสาร เหนือฟ้าพามาห้องครัว เปิดกล่องอาหารที่เก็บไว้ในตู้อย่างดี...เวฟให้ร้อนอย่างไม่เคยทำให้ใครมาก่อน วางตรงหน้ารวมถึงจานข้าวด้วย....วีไอพีมากบอกเลย..ถือว่าปลอบใจที่รอดตายก็แล้วกัน

"อูยยย!!"

เสียงช้อนร่วงลงพื้น ทำให้เหนือฟ้าหันมามอง เสียงครางนั้นทำไมหัวสมองคิดไปเรื่องอื่นได้วะ

"เป็นอะไร"

"เปล่าฮะ"

เสียงช้อนร่วงครั้งที่สองนั้นแหล เหนือฟ้าถึงได้มายืนค้ำหัวคนตรงหน้า ข้าวเต็มจาน กับข้าวเต็มโต๊ะ หิวจนมือสั่นรึไง ถึงได้มือไม้อ่อนทำช้อนร่วงตั้งสองครั้ง

"ขอดูมือหน่อยสิ"

ยูฟ่าส่ายหน้า เอามือซุกไว้ทางด้านหลัง ทำไมไม่ออกไปจากตรงนี้ แล้วปล่อยให้ยูฟ่ากินข้าวคนเดียว มาจ้องจับผิดทำไม

"ฉันสั่ง เอามือออกมา"

เสียงเทพพิทักษ์บอกว่าอย่าขัดใจ  ถ้าขัดใจจะมีแต่เรื่องร้ายๆ  ตามมาไม่จบไม่สิ้น ยูฟ่ามองของกินตรงหน้า มันอาจจะโดนเอาไปทิ้งก็ได้ ถ้ายูฟ่าไม่ทำตาม...ยื่นมือออกตรงหน้า แต่กำเอาไว้ เหนือฟ้าตีเบาๆ ให้แบออก

"อย่า"

เสียงพึมพำเบาๆ ตอนที่เหนือฟ้าทำท่าจะแตะ ยูฟ่าจะดึงมือออกแต่เหนือฟ้ายึดเอาไว้ มองมือแดงก่ำ เลือดแตกซิบๆ ต้องใช้ความอดทนแค่ไหนถึงขนกองฟางจนเสร็จ ร่างสูงเดินไปเอากล่องพยาบาลมาวางตรงหน้าอย่างไม่พูดอะไร เอาสำลีชุบแอลกอฮอล์แบบไม่แสบมาเช็ด ก่อนจะทายาเหลืองแล้วพันด้วยผ้าพันแผล  เป็นมัมมี่เลยตู....ยูฟ่าชูมือสองข้างของตัวเองขึ้นมองแล้วจะกินข้าวยังไง ทำท่าจะสะอึกสะอื้นอีกแล้ว จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา ทั้งเจ็บทั้งหิวข้าวเลย

"หยุด...."

เสียงสะอื้นถูกเบรคดังเอี๊ยด

"ห้ามร้อง"

ยูฟ่าเม้มริมฝีปากแน่น

"รำคาญมาก"

เหนือฟ้าดึงจานข้าวมาวางตรงหน้า ตักกับข้าวใส่ช้อนแล้วยกขึ้นไปจ่อที่ปาก....มองนิ่งแล้วทำให้คิดเรื่องเมื่อตอนสายๆ นั้น บนกองฟาง

"จะกินไหม"

ยูฟ่าลังเล หิวอะ...ลีลามากพ่อเจ้าประคุณอาจจะเททิ้งหมดนี่เลยก็ได้  พยักหน้าให้

"งั้นก็อ้าปาก"

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่กับการป้อนข้าวกันแบบเงียบๆ เป็นข้าวเย็นที่โคตรอร่อย และพิลึกพิลั่นมาก ด้วยอารมณ์ของคนป้อนกับคนโดนป้อน  ยูฟ่าส่ายหน้าเหนือฟ้าถึงรู้ว่าอิ่มแล้ว

"อาบน้ำเองได้ไหม...รึจะให้อาบให้"

"ไม่ต้อง"

อิ่มแล้วเสียงแข็งทันที ไอ้เด็กเนรคุณ   ใบหน้าขาวใสแดงก่ำ ทำหน้าบึ้งใส่ น่าหยิกแก้ม บีบปากชะมัด.....เหนือฟ้าขี้เกียจจะเถียงด้วย เพราะรู้ว่าคนตรงหน้าเหนื่อยแค่ไหน มือพังแบบนั้น  แสดงว่าไม่เคยทำจริงๆ ไม่เคยลำบากมาก่อน ต้องโตมาในครอบครัวแบบไหนกัน ถึงไม่เคยทำอะไร เอาไว้ค่อยถามกันอีกทีเพราะเหนือฟ้าก็อยากจะพักเหมือนกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***