ตอนที่ 14 เรียนรู้ที่จะทดแทนกัน (2)

"ตื่นได้แล้ว...จะนอนไปถึงไหน"

เหนือฟ้าเอาน้ำมาหยดลงบนหน้าน้อยๆ ที่หลับสบายจนไม่ยอมตื่น ยูฟ่าสะดุ้งลุกขึ้นมาอย่างตกใจ

"ไอ้!!"

ทำตาลุกวาว อ้าปากจะตะโกนด่าให้เสียหาย แต่ต้องจำใจกลืนน้ำลาย คำด่าติดคอ พ่อเจ้าประคุณเอ้ย!! ใส่แต่ผ้าขนหนูผืนเดียวมายืนอวดมัดกล้ามที่ยูฟ่าแอบอิจฉาอีกแล้ว  เลือดกำเดาแทบจะพุ่ง ตอนที่ก้มลงเช็ดขา ทำไมไม่แต่งตัวให้ดีกว่านี้วะ....รวยซะเปล่า

เหนือฟ้าหรี่ตามอง ไอ้เด็กนี่หน้าแดงทำไม...ผู้ชายเหมือนกัน...จะแก้นิดแก้หน่อยจะเป็นไรไป

"ลุกสิ...ไปอาบน้ำ จะพาไปทำงาน"

"ทะ...ทำงาน"

ยูฟ่าตะกุกตะกัก ยังนึกไม่ออกเลยว่าตัวเองจะได้ทำงานอะไร

"ใช่"

"ที่ไหน"

เหนือฟ้ามองหน้า สะบัดผ้าขนหนูผืนสั้นพาดบ่า

"อย่าถามมากไปอาบน้ำ"

"ขอแบบในห้องแอร์เย็นๆ ไม่มีแดดได้ไหม"

ยูฟ่าต่อรอง คลานลงจากเตียง

"ได้  เดี๋ยวจัดให้"

ยูฟ่าเดินเข้าไปอาบน้ำแบบสบายใจ...นมดุจดาวหาเสื้อผ้าที่พอจะใส่ได้ของเทพพิทักษ์ที่ยังไม่โตขนาดนี้มาไว้ให้ อาบน้ำไปอารมณ์ดีไป  ไอ้โจรแสนห้านี่ก็ใจดีไม่ใช่เล่นนะ  ดูจากยอมแบ่งที่นอนให้ และให้ทำงานในห้องแอร์อีก ถือว่าใช้ได้....พยักหน้าฮัมเพลงในลำคอ.....ทำงาน มีเงิน ทำงาน เก็บเงิน....แล้วก็จะได้กลับบ้าน....

ยูฟ่าไม่อยากจะเชื่อเลย อุตส่าห์คิดว่าจะอยู่ในห้องแอร์ ทำงานเบาๆ เลยใส่กางเกงขาสั้นมา เสื้อยืดธรรมดาแขนสั้น  เดินตามไอ้คนเฮงซวยมา สุดท้ายก็มาหยุดอยู่กองฟางกลางแดดเปรี้ยงๆ พามาทำบ้าอะไรวะที่นี่

"เดี๋ยวจะมีรถมา คอยตักกองฟางใส่รถด้วย"

ยูฟ่ามองกองฟาง มองเหนือฟ้า มองคนงานที่อยู่ตรงนั้น

"ตักให้เต็ม แล้วขึ้นไปกับรถ เอาฟางลงแล้วกลับมาตักอีกจนกว่าจะหมด"

โอ้วมายก้อด!! กองฟางท่วมหัวยูฟ่าอีก....ใครมันจะตักหมดวะ...ใช้งานไม่ดูกำลังคนเลย...

"แต่ฉันทำไม่เป็น"

บอกตามตรงนี่แหละ ยูฟ่าไม่อายหรอก เหนือฟ้าไม่ได้ยินยังคงอธิบายงานต่อไป

"พรุ่งนี้เอาฟางไปวางใต้ต้นกาแฟ เดี๋ยวจะมีคนงานสอนให้ที่นั่น"

"แล้วมันก็ร้อนด้วย...ทำไม่ไหวหรอก"

ยูฟ่ามองแดดพูดสวนขึ้นมา

"นี่ฟังอยู่ไหมเนียะ"

เหนือฟ้าชักจะหงุดหงิด คนงานกระซิบกระซาบกัน เพราะคนที่พามาดูก็รู้ว่าไม่เคยทำอะไรเลยมาก่อน แม้แต่ออกแดด

"แสบตัวไปหมดแล้ว"

เสียงหัวเราะคิกคัก เพราะยูฟ่าอยู่ใต้ร่มไม้เอามือลูบตัวไปมา แหย่ขาออกมานอกร่มเงาไม้ข้างหนึ่งก็ถึงกับสะดุ้ง

"ทำให้เป็น เงินจะเอาไหม"

ยูฟ่าอึ้งทำท่าอึกอัก เงินก็อยากได้ แต่แสงแดดมันร้อนแรงเกินทน จริงๆ นะ แล้วกองฟางนั้น ท่าทางมันน่าจะคันด้วย แค่คิดก็สยองแล้ว

"เอา...แต่ว่าขอเปลี่ยนงานในร่มไม่ได้เหรอ"

ยูฟ่าต่อรอง มองคนงานที่เริ่มไปทำงานที่ได้รับมอบหมายกัน

"ไม่ได้ มีเหลืองานเดียว"

แกล้ง....เหนือฟ้าแกล้งกันชัดๆ ไอ้ผู้ร้ายในโลกของความเป็นจริงของยูฟ่า เคยเห็นแต่ในทีวี ไม่คิดเลยว่าจะเจอตัวเป็นๆแบบนี้

"เห็นไหม คนอื่นเค้าก็ทำกัน"

เหนือฟ้าชี้ไปยังคนงานที่มีออปชั่นครบถ้วน ตั้งแต่หมวก เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว รองเท้าบู้ท แล้วดูยูฟ่าสิ เหนือฟ้าจะมาเปรียบเทียบแบบนี้ไม่ได้

"แต่ฉันกลัวดำอะ"

เหนือฟ้าทำหน้าเอาเรื่อง ฮึมฮัมในลำคอ เรื่องมากที่อยากจะแกล้งก็เพราะไอ้ท่าทางคุณหนูจ๋านี่แหละ ท่าทางที่ดูนุ่มนิ่มหยิบจับอะไรไม่เป็นสักอย่าง ตัดกับความเป็นจริงที่ฐานะไม่มีจนต้องขายตัว....คงจะขายตัวจนสบาย งานหนักๆ ไม่เคยทำ อาชีพน่ารังเกียจแบบนั้นกลับทำอย่างสบายใจ ทีอาชีพสุจริตแบบนี้กลับทำมาเป็นรังเกียจ

"มือต้องแตกแน่ๆ เลย"

"พอได้แล้ว"

เหนือฟ้าตะคอกใส่ ชักจะหมดความอดทน

"แต่ว่า......ฉันไม่เคยทำนิ"

"ก็ลองทำสิ  ลองใช้วิธีหาเงินโดยไม่ต้องใช้ตัวเข้าแลกบ้าง...ลองทำดู"

ยูฟ่าอึ้งเลยขอบอก ลืมเรื่องนี้ไปสนิท คิดได้ยังไงว่าเหนือฟ้าจะไม่พูดอีก

"งานมันหนักแต่ก็สุจริต ใช้กำลังหยาดเหงื่อแลกมา ไม่ได้เอาตัวแลก"

เหนือฟ้าหลบกองฟางหนึ่งก้อนที่ถูกทุ่มใส่หน้า

"พูดอีกแล้วนะ..หูแตกรึไง บอกว่าไม่เคยทำๆๆ"

มาอีกก้อน กระจัดกระจาย...เดี๋ยวจะให้เก็บให้เรียบร้อยเอง ใครทำคนนั้นเก็บ

"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยว่าขายตัวหรือไม่ขายตัว...คนไม่เคยทำ จะให้ทำยังไง"

"ก็นายมันเอาแต่ขายตัวจนชินแล้วไง"

ยูฟ่ากัดฟัน เหนื่อย ทุ่มไปหลายก้อน เม้มริมฝีปากอยากตะโกนว่าไม่ได้ขายตัวเว้ย...แต่ว่าที่นี่มันบ้านป่าเมืองเถื่อนและต้องนอนห้องเดียวกันกับเจ้าหมอนี่ทุกวัน คำพูดทำให้รู้ว่าหมอนี่ไม่ชอบ มันอาจจะเหมือนมีดสองคมที่ทำร้ายตัวเองและป้องกันตัวเองได้เหมือนกัน

"ถ้าไม่ทำ จะเอาเงินจากไหนกลับบ้าน ไหนจะต้องชดใช้ข้าวของที่ทำพังไปอีก มีปัญญารึไง"

"รึจะให้ฉันเปิดห้องให้นายขายตัว"

"ไอ้เลว"

ยูฟ่าเดือดสุดแล้ว คำราม กระโจนเข้าหาร่างสูงของเหนือฟ้าจนล้มลงบนกองฟางทั้งคู่ มือเล็กๆ ทุบตีแบบรัวๆ สู้ไม่ได้ก็ข่วนมันซะเลย ตะกายให้หน้าเสียโฉม...เหนือฟ้าได้แต่หลบ พยายามควบคุมแต่เด็กบ้านี่แรงโคตรเยอะ  ร่างสูงพลิกตัวขึ้นคร่อม กดข้อมือสองข้างของยูฟ่าไว้เหนือศีรษะ กลางกองฟางที่ถล่มลงมาไม่เป็นก้อนไว้ให้หยิบจับง่ายๆ เหมือนเดิม

"หยุดบ้าได้แล้ว"

เหนือฟ้าเขย่าข้อมือที่กด สีหน้าบึ้งตึง โมโหสุดๆ

"ก็หยุดพูดสักทีสิโว้ย"

ยูฟ่ากระตุกมือที่โดนกดเอาไว้ จะตะกุยหน้าหล่อเอาให้เละไปเลย ปากดีนัก

"มันเรื่องจริง อย่ามาทำเป็นรับไม่ได้"

"จะรับได้หรือไม่ได้ก็ไม่เกี่ยวกับนาย"

ยูฟ่ายกคอขึ้นเถียง สบสายตากันแบบไม่มีใครยอมใคร

"อย่ามาทำเป็นปากดีกับฉัน เห็นดีด้วยอย่าได้คิดว่าจะยอมให้"

เหนือฟ้ากัดฟันพูดเสียงต่ำ

"นี่ดีแล้วเหรอ...อย่างนายมันเคยดีด้วยรึไง"

ยูฟ่าอยากจะกรี๊ดใส่หน้าเหมือนตอนที่ทำกับอาชินา....อยากจะกัด อยากจะข่วน อยากจะชกหน้าหล่อๆ ให้แหกไปเลย เกลียดสุดๆ

"ด่าอีกจะตบให้คว่ำ"

"ก็เอาสิ...ถ้าตบเจอต่อยอะ"

ยูฟ่าหัวร้อนมาก ไม่กงไม่กลัวมันแล้ว เอาไปทิ้งให้เสือกินก็ยังดีกว่าอยู่ที่นี่ละวะ แบบนี้มันริดรอนสิทธิเสรีภาพกันเกินไปเอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่

"กล้าต่อยฉันเลยเหรอ"

เหนือฟ้ายกมืออีกข้างขึ้นมาบีบแก้มขาวๆ ทั้งสองข้างที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะแสงแดดที่ร้อนแรง มองด้วยสายตาดุดัน เด็กนี่กล้าต่อต้านเค้าตลอดเวลา จะให้ทำอะไรจะต้องได้เถียง ไม่สยบให้ มันยิ่งทำให้เหนือฟ้าโมโห

"กล้า..."

ยูฟ่าเม้มปากพูดเสียงดัง

"ถ้านายทำฉันก่อน ฉันก็แค่ป้องกันตัว"

"งั้นถ้าทำแบบนี้ นายจะป้องกันตัวยังไง"

เหนือฟ้าดึงใบหน้าขาวใสอมชมพูเข้าหาตัว กดใบหน้าตัวเองลงไป เป้าหมายคือการสั่งสอน หัวรั้น อวดดี มันต้องเจอแบบนี้นี่แหละ

"อื้อๆๆ"

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มองใบหน้าหล่อเหลาที่ขยับเข้ามาแนบชิด ตัวแข็งไปชั่วขณะ รู้สึกอย่างเดียวที่ริมฝีปาก มันร้อนชื้น หัวใจเต้นระรัวและเร็ว ขยับตัวไม่ได้เลย แบบนี้เรียกว่าข่มเหงใช่ไหม ทำแบบไม่ยินยอมพร้อมใจ

"ไอ้..คน...เลว"

อาศัยช่วงจังหวะที่เหนือฟ้าผงกหน้าขึ้นมอง ยูฟ่ายกเท้าขึ้นจะถีบ แต่โดนอีกฝ่ายรู้ทันล็อคเอาไว้ทั้งตัว มองปากแดงๆ ที่สั้นจนเจ้าของต้องขบเอาไว้แน่น รสชาดดีกว่าที่คิดว่าจะได้ ดีกว่าครั้งก่อนหน้านี้เสียอีก

"กล้าดียังไงมาจูบฉัน"

ยูฟ่าผลักอกกว้างออกให้ห่างจากตัว เอาปากเช็ดกับแขนเสื้อ ทำหน้าตาขยะแขยงอีก กระพือความโกรธของเหนือฟ้าขึ้นมาอีก

"อย่ามาทำเป็นไม่เคย จูบนี้เดี๋ยวจะหักหนี้ให้ 500 บาท นี่คิดให้ราคาแพงที่สุดแล้วนะ"

ยูฟ่าโกรธจนตัวสั่นไปหมด ก้มหน้านิ่ง น้ำใสๆ หยดลงมาเป็นเม็ดๆ จูบที่ไม่เคยให้ใคร มีค่าเพียง 500 บาท แถมแพงที่สุดด้วย...เมินหน้าหนีไม่ต้องการให้ใครเห็น ยิ่งคนปากร้ายใจร้ายแบบนี้ ยูฟ่าไม่ต้องการความเห็นใจ

"ทำให้เสร็จ งานวันนี้ถ้าทำเสร็จฉันจะให้แบบเหมาจ่าย 1,000 บาท หักหนี้เหลือ 500 บาท แต่ว่าจะต้องเสร็จนะถึงจะได้เงิน"

ร่างสูงขยับตัวลุกขึ้นยืน แจกแจงหนี้ที่ยูฟ่าไม่เคยอยากจะมี เงินสักบาทไม่เคยได้จากเหนือฟ้าแต่เป็นหนี้ได้ยังไง เดินจากไปแบบไม่สนใจยูฟ่าอีก....เทพพิทักษ์วิ่งออกมาจากที่ซ่อน  เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด ช่างน่าสงสารเด็กน้อยกางเกงขาสั้นเหลือเกิน ออกแดด อยู่บนกองฟางแปบเดียว ผิวขาวขึ้นสีแดงเป็นริ้วๆ จนเห็นได้ชัด...แปลกแต่จริงเจ้านายไม่เคยสนใจหรือมองเด็กผู้ชายมาก่อน ไม่รู้ว่าแกล้งหรือโมโหไม่รู้ถึงได้ทำแบบนั้น

"ยูฟ่า เป็นอะไรไหม"

เทพพิทักษ์นั่งลงข้างๆ แตะไหล่บอบบางที่สั่น

"พี่กะทิ"

ยูฟ่าหันมามอง น้ำใสๆ ไหลนองหน้า

"ทำไมเค้าถึงใจร้ายขนาดนี้"

"เค้าเกลียดอะไรผม ผมไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลยนะ"

เทพพิทักษ์ถอนหายใจ ได้แต่ลูบหลังลูบไหล่คนร้องไห้จนตัวโยน  ส่งผ้าขาวม้าให้ยูฟ่าใช้ซับน้ำตา น่าสงสารจับใจ ไม่รู้จะพูดยังไง ก็เจ้านายร้ายตามที่ยูฟ่าด่าทุกคำ

"เจ้านายพี่ ไม่ชอบคนเถียงหรือขัดใจ"

"แล้วยังไง จะให้ตามใจ ยอมให้พูดทำร้ายใจกันไปแบบนี้นะเหรอ"

เงียบไปเป็นพัก เทพพิทักษ์พูดไม่ออก คนละมุมเลยทีนี้ ปล่อยให้ยูฟ่าร้องไห้จนพอใจ เสียงสั่งน้ำมูกล็อตใหญ่ ส่งผ้าขาวม้าคืนให้ ส่งสัยต้องเอาไปซักสักทีแล้วแหละ...น้ำมูกเต็มเลย

"ไอ้นี่มันทำยังไง ใช้อะไรตักขึ้นรถ"

เทพพิทักษ์มองรถที่วิ่งเข้ามาจอด มองคนที่ร้องไห้จนตาแดงที่ลุกขึ้นมาอย่างเข้มแข็ง ทำให้รู้ว่าถึงจะร้องไห้มากแค่ไหนแต่ยูฟ่าก็ไม่อ่อนแอ มองกองฟางแล้วถาม  เทพพิทักษ์ไปหยิบเครื่องมือมาแล้วทำให้ดู ตักช่วยไปหลายที....

"พี่กะทิ พอเถอะ...ถ้าเจ้านายพี่มาเห็น พี่จะโดนดุไปด้วย"

ยูฟ่าจับผลั่วในมือของเทพพิทักษ์เอาไว้ ส่ายหน้าไม่ยอมให้ทำต่อ

"พี่ชินแล้วไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

แต่ยังไม่ทันขาดคำ เสียงโทรศัพท์ก็เข้ามา ยูฟ่าเดาถูกนะว่าใคร คนงานเป็นร้อยเรียกหาอยู่คนเดียว

"เจ้านายเรียกพี่ให้ไปหา ทำเองได้ใช่ไหม"

เทพพิทักษ์ถามอย่างเป็นห่วง

"ฮะ คิดว่าได้นะ"

เทพพิทักษ์พยักหน้า ถอดเสื้อแขนยาวกับหมวกส่งให้ก่อนจะไป  ยูฟ่าหันมามองงานของตัวเอง บอกตัวเองว่าต้องอดทน ทำเพื่อจะแสดงให้ไอ้คนใจร้ายมันรู้ว่า มันมองยูฟ่าผิดไป ตักกองฟางขึ้นรถ แรกๆ มันก็ดูเหมือนจะหนักๆ และไม่ถนัด ทำให้ช้า แต่สักพักมันก็ทำได้เร็วขึ้น  พอเต็มยูฟ่าก็ขึ้นไปนั่งบนกองฟางบนรถ มองทิวทัศน์ที่รถวิ่งผ่าน ลมทำให้ความร้อนมันคลายลง ความสวยงามของธรรมชาติทำให้อารมณ์ที่ร้อนลนลดลง...ก้มมองมือตัวเองที่แดงก่ำ และพองจนเจ็บ ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเศร้าใจ ไม่ว่ายังไง....ก็ต้องทำ  บอกตัวเองว่าดีแล้วที่ไม่ใช่อาชินาที่เป็นฝ่ายโดนจับตัวมา อาจจะทนแบบนี้ไม่ได้เพราะเป็นผู้หญิง และหมอนั่นอาจจะทำอะไรเลวร้ายกว่านี้ก็ได้....กุมหน้าที่แดงเพราะแสงแดด ล้มตัวลงนอนหงาย บอกตัวเองว่าดีแล้ว...ที่เป็นยูฟ่าเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***