​ ตอนที่ 12 หาหมอกัน....

"เอ้า!! ใส่ซะ  ถ้าพูดมากอีก ฉันจะตีปากนาย"

ยูฟ่ารับบ๊อกเซอร์ที่ถูกปามา ยกมือปิดปากตัวเองเอาไว้ นมดุจดาวทำท่าจะใส่กางเกงให้  เพราะยูฟ่าทรงตัวไม่ได้  เหนือฟ้าไม่อยากจะยุ่งเลยให้ตายสิ  ยูฟ่าส่ายหน้าไม่ให้ช่วย กระมิดกระเมียนจนได้ กว่าจะใส่มองรอบทิศทางจนเหนือฟ้ารำคาญ

"ขึ้นรถได้แล้ว"

เหนือฟ้าสั่ง ร่างเพรียวดูบอบบางในชุดเชิ้ตตัวเดียวกับกางเกงขาสั้น ปีนขึ้นรถทรงสูงอย่างยากลำบาก เป็นคันใหญ มีไว้ขับบุกป่าฝ่าดงได้ พอขึ้นได้ถึงกับแอบถอนหายใจทีเดีว เจ็บไปหมดทั้งตัว

"หมอว่าน้องนอนที่นอนแข็งเกินไป อาจจะเพราะไม่เคยนอนมาก่อนหรือนอนผิดท่าก็เป็นไปได้คะ"

หมอแสงดาวอธิบายอาการของยูฟ่าหลังจากสอบถามและตรวจเรียบร้อยแล้ว เหนือฟ้าพยักหน้า รับยามาถือเอาไว้ หมอคนนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน พยาบาลบอกว่าพึ่งย้ายมา หน้าตาน่ารัก ดูเป็นมิตรดี

"ไม่เคยนอนที่นอนแข็งๆ เด็กบ้านๆ อย่างนายเนียะนะ"

ยูฟ่าหันมามอง ปากเริ่มเสียอีกแล้วนะ

"ทำไม  ก็ไม่เคยนอน"

ยูฟ่ามองออกไปข้างนอก....ขี้เกียจจะเถียงจริงๆ เลย

"แล้วนอนบนอะไร ปุยนุ่นเหรอ หรือก้อนเมฆละ"

เหนือฟ้าทำเสียงในลำคอ ยูฟ่าหน้างอได้ยินเสียง หึ!! ในลำคอ ไม่เถียงละปล่อยให้เป็นบ้าไปเลย หมอคนนั้นก็เอาแต่มองหน้าเหนือฟ้า ซุบซิบกับพยาบาล สนใจใคร่รู้จริงๆ  โจรนะนั่น....ทำยังไงจะเตือนหมอได้นะ...ไอ้หมอนี่มันเป็นคนชั่ว

"หมอๆ"

"ว่าไงจ๊ะยูฟ่า"

ยูฟ่ายิ้มเขินๆ  เค้าแค่เขียนประวัติในบัตรคนไข้เอง หมอดันจำได้อีก

"คนนี้  ทำงานไม่ดี หมอต้องระวังตัว"

เอียงตัวกระซิบกับหมอสาว ป้องปากพูดเสียงเบา พยักหน้าเพยิดไปทางเหนือฟ้าที่กำลังจ่ายค่ายา

"เจ้าของไร่กาแฟที่ใหญ่ที่สุดในประเทศต้องไม่เหมือนชาวบ้านอยู่แล้ว"

หมอแสงดาวยิ้ม เอ็นดูอาการป้องปากกระซิบเหลือเกิน

"หมอ..ฟังก่อนสิ"

ยูฟ่าเรียกเบาๆ หมอทำท่าเพ้อฝันเกินไป ทำไมไม่ฟังยูฟ่าบ้างเลยว่ากำลังบอกอะไร

"คนเนียะ...เป็นโจร จับผมมา"

หมอแสงดาวพยักหน้า ยกมืออังหน้าผากยูฟ่า

"ตัวไม่ร้อนนะ..."

"หมอ ผมพูดความจริงนะ"

ยูฟ่าหน้างอ  หมอสาวนิ่งไปพักก่อนจะหัวเราะออกมา เหนือฟ้าเดินเข้ามาหลังจากจ่ายยาเสร็จ แสดงท่าทางพร้อมจะไป

"น้องคุณเหนือเป็นคนตลกจังเลยคะ"

หมอแสงดาวพูดยิ้ม  ยูฟ่ากลืนน้ำลาย....อย่าพูดนะเว้ย...ยูฟ่าอาจจะโดนฆ่าหมกป่าคืนนี้ก็ได้

"ตลก"

เหนือฟ้าพึมพำ มองยูฟ่าที่เอามือโบกให้ลมผ่านหน้าตัวเอง  มองไปทางอื่นไม่ยอมสบตา

"น้องคุณเหนือบอกว่าคุณเหนือเป็นโจร ลักพาตัวน้องมา ไม่ตลกเหรอคะ"

หมอแสงดาวหัวเราะเบาๆ สายตาของเหนือฟ้าที่มองมาทำเอายูฟ่าหนาวๆ ร้อนๆ พิการแบบนี้หนีไม่รอด ตายแน่ตู

"ไม่บอกด้วยละ ว่านายชอบขายตัว"

ยูฟ่ากัดริมฝีปาก มองหน้าหมอแสงดาวที่ดูตกใจ หันไปมองเหนือฟ้า...ไอ้คนเลว ....

"ไอ้...ชั่...."

เหนือฟ้าปิดปากเล็กๆ ด้วยมือ หันไปบอกหมอว่าจะไปแล้ว พยาบาลรีบมาช่วยพยุงยูฟ่ากันใหญ่

"ถ้าด่าตรงนี้ จะบีบให้เลือกกลบปากเลย"

ยูฟ่าเม้มปาก สะบัดหน้า

"ปล่อย"

เหนือฟ้ายอม ชี้หน้าว่าอย่าหาเรื่องให้ตัวเองมากไปกว่านี้ เดินนำขึ้นรถไปก่อน แต่ยังไม่ทันถึงรถก็เดินสวนกับใครบางคน

"บังเอิญจังคุณเหนือฟ้า มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ"

เมฆาเป็นฝ่ายทักทายก่อน

"พาเด็กในบ้านมาหาหมอ จะกลับแล้ว"

เหนือฟ้าตอบตามมารยาท มองอีกฝ่ายที่ดูยิ้มๆ กรุ่มกริมตลอดเวลา.....เป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอกก็แบบนี้แหละ...

"เสียดายจัง...เอาไว้วันหลังถ้ามีเวลา ผมจะเลี้ยงข้าวสักมื้อนะครับ"

"ไม่เป็นไรขอบคุณ"

เสียงโวยวายของพยาบาลด้านใน เพราะยูฟ่าไม่ยอมให้จับตัว ร่างเพรียวเหมือนเด็กกระโปโลวิ่งกระโพลกกระเพลกออกมาแบบเซๆ เอียงๆ

"ยูฟ่า เดี๋ยวเจ็บกว่าเดิมนะ"

หมอแสงดาววิ่งตามมา....วุ่นวายเสียจริง  เพราะมัวแต่มองข้างหลัง ทำให้ไม่ได้มองข้างหน้า ยูฟ่าสะดุดล้มจนได้ แต่เมฆาที่อยู่ใกล้กว่าเหนือฟ้า คว้าตัวเอาไว้ได้ทัน ดึงเข้าหาตัวตามสัญชาติญาณ

"เป็นอะไรไหม"

ท้ายเสียงสะดุดไปนิดหนึ่ง เมื่อยูฟ่าเงยหน้าขึ้นสบตา

"ขะ..ขอบคุณฮะ....."

เมฆาดูเหมือนไม่ได้ยิน

"ปะ..ปล่อย...ได้ไหม"

เหนือฟ้าเดินมากระชากตัวยูฟ่าออกมาเลย....ทำไมต้องรอให้ปล่อย ทีกับเหนือฟ้า เด็กนี่แถบจะถีบแบบรัวๆ

"เจ็บจะตาย ยังไม่รู้จักระวังตัวอีก"

ยูฟ่าหน้างอ ขนาดนี้ก็ยังจะต่อว่าต่อหน้าคนอื่นอีก ไม่คิดรึไงว่ายูฟ่าจะอายเป็นบ้าง

"อย่าดุเลยคุณเหนือ  ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร"

เมฆายิ้ม เอียงคอมองยูฟ่าที่มองเหนือฟ้าตาคว่ำ

"ไม่เจ็บใช่ไหมครับ...คุณ..."

เมฆารีรอ เพื่อจะให้อีกคนแนะนำตัว

"ชื่อยูฟ่าคะเสี่ย  ชื่อน่ารักสมตัว"

หมอแสงดาวแนะนำแทน

"ครับ น่ารักจริงๆ"

เหนือฟ้ามุ่นคิ้ว ช้อนตัวยูฟ่าขึ้นอุ้มต่อหน้าทุกๆ คน นี่แหละ ไอ้เสี่ยสายยามันจะได้รู้ว่า ห้ามมายุ่ง....เดินดุ่มๆ ขึ้นรถและขับออกไปเลย....ยูฟ่าหมอนี่มันไร้มารยาทจริงๆ

"หมอ น้องเค้าเป็นอะไร ดูท่าทางเดินแปลกๆ"

เมฆาถามหมอสาวที่ตัวเองมาหาโดยตรง

"กล้ามเนื้ออักเสบคะ"

เมฆาพยักหน้า

"ไปกันรึยังคะ"

"ครับ...เชิญเลยครับท่านหญิง"

หมอแสงดาวหัวเราะ ยิ้มสดใส  เมฆาเป็นคนแรกที่มาต้อนรับตอนที่ย้ายมา และมารับไปกินข้าวและเที่ยวเป็นประจำ  แต่เธอยังคงสถานะของคำว่าเพื่อนอยู่ ซึ่งเมฆาก็ไม่เคยบังคับใจในเรื่องนี้เลย.....ส่วนเมฆาแม้ว่าจะอยู่กับหมอแสงดาว แต่ในวันนั้นทั้งวันกลับคิดถึงแต่เด็กคนนั้นที่ชื่อยูฟ่า เนื้อตัวนุ่มนิ่ม กลิ่นตัวหอมกรุ่น หน้าตาน่ารักแบบนั้นหาได้ยากในหมู่คนแถบนี้ ทำยังไงนะจะได้เจออีก....สงสัยเมฆาต้องหาทางไปเยี่ยมไร่เหนือฟ้าสักทีแล้ว

"กล้าดียังไง"

"เที่ยวไปบอกคนอื่นๆ ว่าฉันเป็นโจร"

เหนือฟ้าหัวร้อนตั้งแต่ขับรถออกมา ตบพวกมาลัยรถทำเอายูฟ่าสะดุ้ง เกาะเบาะนั่งเอาไว้แน่น

"ดู...ดูทางด้วย"

ยูฟ่าเหยียบเบรคช่วยตลอดทางเลย....ขาแข็งไปหมดแล้ว ไอ้คนบ้าหัวร้อนขับรถแทบจะไม่มองทาง เอาแต่มองยูฟ่าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"ใจเย็นๆ ได้ไหมอะ"

ยิ่งพูดเหนือฟ้าก็ยิ่งขับรถแรงขึ้น

"ขับแบบนี้ เดี๋ยวก็ตกเขาตายหรอก"

ยูฟ่าโวยวายในรถ เพราะเหนือฟ้าไม่ฟังอะไรเลย....เหมือนคนบ้าสองคนะห่ำหั่นกันด้วยความคิดของตัวเอง  เหนือฟ้าพ่นลมหายใจ มองหน้าคนทำใจดีสู้เสือ  ที่เอามือปิดหน้าไม่ยอมมองทาง  ปีนไปนั่งบนเบาะหลังอย่างกลัวๆ สติมาจนต้องเบาเครื่องรถลง

"ทีหลังจะไปบอกใครแบบนี้อีกไหม"

เหนือฟ้ามองกระจกหลัง ถามเสียงดุ

"บอก...เอ้ย!! ไม่บอกๆๆ"

"กะล่อนใช้ได้เลยนะนายเนียะ"

เงียบกันไปตลอดทาง เพราะยูฟ่ากลัวจนไม่ต่อความยาวสาวความยืด นอนคว่ำหน้ากับเบาะหลัง...ปล่อยให้เหนือฟ้าบ้าบอไปคนเดียว

"ถึงแล้วลงมาสิ"

เหนือฟ้าโยนกุญแจให้เทพพิทักษ์ที่มายืนรอรับ มองตัวแสบที่ค่อยๆ กระเถิบก้นจากเบาะเรียกว่าไถมาเรื่อยๆ เลยก็ว่าได้ มองเหนือฟ้ากับเทพพิทักษ์สลับกัน

"มองอะไร ลงมาสิ"

เหนือฟ้ามองอย่างขัดในอารมณ์

"พี่กะทิ"

เหนือฟ้าหรี่ตามองไอ้เทพตัวดี มันมองหน้าเหนือฟ้าก่อนจะมองหน้ายูฟ่า

"ครับ"

"อุ้มหน่อย"

อ้าแขนให้ได้...ไอ้พี่กะทิยิ้มแฉ่งกระดี๊กระด๊าจะเข้าไปอุ้ม เหนือฟ้าเลยถีบให้ ร่างสูงเซไปอีกทาง หันมามองเจ้านายหน้างอ ดีนะม้วนตัวเป็น ไม่งั้นหน้าทิ่มแน่นอน

"ลงมาเอง"

เหนือฟ้าตะคอกแบบโกรธๆ หนอย เราเรียกกะทิ ทำเป็นไม่ชอบ แต่อีกคนเรียกมันยิ้มให้ ไอ้เวงเอ้ย!!

"แต่ฉันยังเจ็บอยู่เลยนะ"

เพื่อให้เกิดความสมจริง ยูฟ่าหงายท้องลงไปนอนบนเบาะ เหนือฟ้าสบถ นี่เค้ากำลังเล่นขายข้าวขายของกับเด็กน้อยรึไง เหลือเชื่อที่เด็กตัวแสบมันกล้าทำต่อหน้า....

"แสดงละครเก่ง  เอาไว้หลอกคู่ขาเถอะ"

ยูฟ่าหน้างอ ลุกขึ้นมานั่ง

"ทำไมชอบพูดแบบนี้ ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นมันสนุกรึไง"

ยูฟ่ากัดฟันลากตัวเองลงมาจากรถ  โกรธจนคลานลงมายูฟ่าก็จะไม่ร้องขอความช่วยเหลือสักคำเดียว เจ็บจนล้มกลิ้งลงมาจากรถ  เหนือฟ้าพึมพำสาปแช่งอะไรสักอย่างก่อนจะโฉบลงมาอุ้มร่างของยูฟ่าขึ้น

"ห้ามพูดเลยนะ"

ยูฟ่ากัดปากตัวเอง จ้างก็ไม่พูดหรอก...กลั้นน้ำตาเอาไว้แน่น เมื่อกี้เจ็บมากเลย พึ่งเคยตกรถก็วันนี้แหละ

"หมอว่าเป็นอะไรคะ"

นมดุจดาวออกมาถามไถ่ กุลีกุจอหาที่ให้ยูฟ่านอน เพราะเหนือฟ้าทำท่าจะวางกับพื้นทางเดิน ไม่รู้ว่าแกล้งหรือจะทำจริง

"คุณเหนือวางตรงนั้น ยูฟ่าก็ต้องคลานนี่สิคะ"

เหนือฟ้ายกยิ้มขำในท่าทางตำหนิของแม่นมตัวเอง ก่อนจะอุ้มคนเรื่องมากให้นอนตรงจุดที่นมดุจดาวเตรียมไว้ให้ กลิ่นยาสมุนไพรอบอวลไปหมด

"หมอบอกว่ากล้ามเนื้ออักเสบ พื้นแข็งเกินไป เลยทำให้ปวดเมื่อยตัว"

เหนือฟ้ารายงานตามที่หมอบอก ถ้าไม่พูดก็จะถูกถามอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

"โธ่!! น่าสงสารจังเลยลูก"

เหนือฟ้าปรายตามอง มีคนบางคนตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเหลือเกิน เอามาใช้งานไม่ได้ให้มาเป็นคุณหนูของบ้านนะจะบอกให้ รอให้หายก่อน เหนือฟ้าจะต้องทำให้ไอ้เด็กนี่รู้ว่าที่นี่ใครใหญ่

"พรุ่งนี้รายงานตัวใช่ไหม"

อาชินาถอนหายใจ

"ฮะ พี่จะทำยังไง ถ้าไปแบบนี้ ใครๆ ก็ต้องรู้ว่าพี่เป็นผู้หญิง"

พริกไทยช่วยคิด แต่คิดไม่ออกเลย

"อย่างแรก ฉันต้องเก็บนมก่อน"

อาชินาพูดออกมาหน้าตาเฉย แต่คนหน้าแดงคือพริกไทย

"เออ!! น่า ไม่ต้องตกใจหรอก ฉันไม่ได้เป็นคุณหนูจ๋าอย่างที่เห็นะ"

"แล้วพี่จะเก็บยังไง"

พริกไทยหน้าแดงเวลาที่นึกถึงอะไรนั่น มองต่ำเลยโดนตบหัวไปหนึ่งที

"ก็ไปหาซื้อมาสิ"

อาชินาเบรคคำว่าโง่ทัน ถ้าเป็นยูฟ่าโดนด่าไปแล้ว...แต่นี่เป็นพริกไทย ต้องพึ่งพากันอีกนาน

"แต่เราต้องไปโดยไม่ให้หมอนั่นรู้"

อาชินาชี้ไปทางขุนแผนที่เดินสำรวจห้องพักอยู่

"ชี้หน้าพี่ทำไมยูฟ่า"

ขุนแผนหันมามองเห็นพอดี

"ใครชี้หน้านาย...อย่ามากล่าวหากัน"

ขุนแผนมองตามหลังยูฟ่าตัวปลอมไปอย่างสงสัย พริกไทยเลยถือโอกาสบอกว่าจะไปเดินเล่นกัน  ขุนแผนก็อนุญาต คิเอาไว้ว่าจะได้ใช้เวลานี้โทรหาพ่อซะเลย

"โอ๊ย!!  ทำไมร้อนแบบนี้ครับป้า"

เหมือนปลาโดนน้ำร้อนลวก ดิ้นกระแด่วๆ บนที่นอน เทพพิทักษ์ยืนเป็นกำลังใจยังต้องปิดปากหัวเราะเลย

"ลูกประคบ ทำแล้วร่างกายจะได้ผ่อนคลายนะลูก ยูฟ่าต้องอดทน"

"แต่ตัวผมจะไหม้แล้วนะ"

ปลาตัวน้อยน่ารักยังโอดครวญและดิ้นไปมาเหมือนเดิม

"ร้อนแต่ดีนะ"

นมดุจดาวหัวเราะ กดลูกประคบลงบนแผ่นหลังขาวๆ  ในตอนแรกที่ถอดเสื้อออก เทพพิทักษ์บิดตัวแล้วบิดตัวอีกเพราะอายที่เห็นยูฟ่าโป๊ จนโดนแม่เพ่นกระบาลไปสองที ถึงหยุดเขินได้

"เจ้านาย"

เหนือฟ้าชะงักเพราะเทพพิทักษ์กวักมือเรียกเสียงเบาๆ ปิดปากหัวเราะกับตัวเอง มันสนุกอะไรของมัน...

"เจ้านายของป้าดาว เค้าทำงานอะไรฮะ"

เปลี่ยนจากนอนดิ้นมานอนนิ่งแล้วมาเป็นตั้งคำถาม ขับไล่ความกังวลใจในความร้อนของลูกประคบ เลยต้องหาอะไรมาพูดคุย

"เป็นเจ้าของไร่  ทำธุรกิจกาแฟกับชา"

"โอ้โห้"

ยูฟ่าทำตาโต  ทำไมโจรดูรวยจัง

"สงสัยจะรวยมาก ปล้นมารึเปล่า"

นมดุจดาวหัวเราะ

"ยูฟ่าพูดให้ป้าขำใช่ไหม....คุณเหนือสร้างอาชีพให้คนแถวนี้มีกินมีใช้...มีงานทำ ไม่ได้หวังร่ำรวยหรอกคะ"

"เหรอฮะ"

ยูฟ่าพึมพำ ฟังจากคนอื่นจะคิดว่าโกหก แต่จากคุณป้าผู้ใจดี  ยูฟ่ากลับรู้สึกว่ามันจริงทุกคำ

"ดีขึ้นไหม"

"ฮะ ขอบคุณนะฮะ"

ยูฟ่าลุกขึ้นนั่ง หยิบเสื้อมาใส่

"กะทิ อยู่ไหนเอาของไปเก็บทีลูก"

ร่างสูงๆ ของลูกชายวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"หายรึยัง"

"ค่อยยังชั่วแล้วฮะ"

ยูฟ่ายิ้ม....บิดตัวไปมา คลายอาการเมื่อยขบในตัวเอง

"เบื่อไหม"

เทพพิทักษ์ถาม รู้ว่าเหนือฟ้าไม่อยู่ก็เลยคิดว่าจะพาน้องใหม่ไปเปิดหูเปิดตาซะบ้าง

"ทำไมเหรอฮะ"

ยูฟ่าถามเสียงเบา แอบอยู่ข้างหลังเทพพิทักษ์ที่แอบอยู่หน้าประตูมองว่ารถเหนือฟ้าออกไปแล้วรึยัง

"ถ้าเบื่อจะพาไปเที่ยว"

"ไปฮะ"

ยูฟ่าพยักหน้า เกาะหลังเทพพิทักษ์กระโดดดีใจแบบเบาๆ ยาคลายกล้ามเนื้อกับลูกประคบช่วยได้จริงๆ เดินได้ไม่ถึงกะวิ่ง แต่ก็อยากไป อย่างน้อยๆ ไปดูที่ทางเผื่อจะได้รู้ว่าอยู่ตรงไหนในแผนที่ประเทศไทย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***