​ ตอนที่ 10 ข้อตกลง

"เจ้านายบอกว่า วันนี้ไม่ให้กินข้าว"

ยูฟ่ามองผู้ชายตัวใหญ่ที่ป้าดุจดาวบอกว่าเป็นลูกชาย ใบหน้าคมคายดูใจดี และดูแลยูฟ่ามาตลอด

"ส่วนอันนี้เสื้อผ้า"

เทพพิทักษ์วางเสื้อผ้าให้เด็กผู้โชคร้ายแต่เช้าอย่างสงสาร

"พี่ชาย ช่วยพาผมออกไปจากที่นี่ทีเถอะ"

ยูฟ่าพยายามจะคุยด้วย

"บ้านผมรวยมาก  ออกไปได้จะตอบแทนให้อย่างงาม"

"โอ๊ย!!  ไม่เอาหรอก"

เทพพิทักษ์ส่ายหน้า

"อยู่ในนั้นแหละ แล้วไม่ต้องก่อเรื่องแล้วนะ...คนข้างนอกพลอยซวยไปด้วยรู้ตัวรึเปล่า"

ยูฟ่าทรุตดัวลงนั่งกับพื้น มองเสื้อผ้าที่ถูกวางเอาไว้ให้ ในเมื่อไม่ได้ออกไปไหน แล้วจะอาบน้ำทำไม

"คุณเหนือ  ป้าขอเอาข้าวไปให้ยูฟ่ากินได้ไหมคะ"

เหนือฟ้าหันมามองนมดุจดาวที่เลี้ยงเค้ามาแต่อ้อนแต่ออก เดินเข้ามาถามเหมือนดักรอเหนือฟ้าอยู่แล้ว ขณะจะออกไปดินเนอร์กับแม่เลี้ยงสุดสวย

"ไม่อนุญาต  เด็กนั่นดื้อมากเลยนะนม  ทำข้าวของเสียหาย กระจกหน้าต่างแตกทั้งห้องนมรู้บ้างไหม"

"คะ นมทราบแล้ว...แต่ว่า"

"ไม่มีแต่...ห้ามให้กินข้าวเป็นการทำโทษ"

นมดุจดาวถอนหายใจ มองตามร่างสูงของเหนือฟ้าออกไป  เลี้ยงมากับมือ ไม่ได้ก็คือไม่ได้.....

"ไอ้กะทิ"

นมดุจดาวเรียกลูกชาย ส่งถุงกระดาษส่งให้

"ครับแม่"

เทพพิทักษ์มองถุงกระดาษในมือแม่ตัวเองแบบงงๆ

"เอ็งเอาถุงของกินนี่ไปให้ยูฟ่าหน่อย"

เทพพิทักษ์ทำหน้ายู่ กำลังเก็บจานล้างอยู่เชียว มองนาฬิกาสี่ทุ่มตรง เจ้านายยังไม่กลับ ยึกยักไม่อยากไป

"แม่สั่ง ทำไมไม่ทำ"

นั่นไง...อ้างความเป็นแม่ลูกแล้ว เทพพิทักษ์พ่นลมหายใจ เลือกไม่ถูกเลยระหว่างเจ้านายกับแม่

"จะดีเหรอแม่  ถ้าเจ้านายรู้เข้าเอาตายเลย"

"นี่ไม่ใช่ข้าว เอาไปให้ เร็วๆ ด้วย"

รีบรับ เพราะแม่ง้างหลังมือใส่  ทีกับเจ้านายแม่ยังกะนางฟ้า ทีกับลูกโหดได้เป็นโหด รับถุงมาแล้วรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน ก่อนที่เหนือฟ้าจะกลับมา

"พี่ชื่ออะไรฮะ"

ยูฟ่ารับถุงมาเปิดดู ก่อนจะรีบแกะกิน เพราะหิวมาก

"เทพพิทักษ์"

"ยาวจัง"

"เรียกกะทิก็ได้"

เพราะสายตาที่จ้องมา กับการกินแบบน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้เทพพิทักษ์บอกนิกเนมสุดแสนจะละอ่อนน้อยให้น้องใหม่ฟัง

"พี่กะทิ.."

เรียกอย่างประจบ

"อะย่อยจัง"

เทพพิทักษ์โบกมือที่หน้า รู้สึกเห่อร้อนขึ้นมา กะว่าจะมาส่งของแล้วจะไปป้อสาวในหมู่บ้านก่อนเหนือฟ้ากลับสักหน่อย  แต่ไม่รู้ทำไม มานั่งมองเด็กน้อยนี่เคี้ยวแซนวิสกับนมได้  แถมคุย ตอบคำถามอีกต่างหาก

"เอาอีกไหม เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้"

เน้!! แทนตัวเองอย่างไม่เก้อเขิน  ทำไมรู้สึกดีจังเวลาที่เด็กตรงหน้ามองมาแล้วยิ้มให้ น่าร๊ากกกก!!

"พอแล้วฮะ เดี๋ยวป้ากับพี่จะโดนดุ"

แหมะ!! รู้ซะด้วย

"ดีแล้ว...ที่ห่วงพี่กับแม่"

"เจ้านายพี่เค้าทำงานอะไร ทำไมมาอยู่ในป่าแบบนี้ ค้ายาเสพติดรึเปล่า..."

ยูฟ่าถามชะงักไปนิด...มองหน้าเทพพิทักษ์ที่นิ่งไป ตีความว่าตกใจ

"พี่ก็...ถ้าเลิกได้ก็เลิกซะนะ"

เทพพิทักษ์กลั้นขำ  หันมาทำหน้าสั่งสอนอีก...เจ้านายเค้าไม่ได้ค้ายาเสพติดสักหน่อย แต่ปกป้องไม่ให้มีต่างหาก ไม่มีคนค้ายาที่ไหนบ้าบอมาใช้เส้นทางนี้หรอก เพราะโดนเจ้านายจัดการจับส่งตำรวจหมด

"ไปนะ แล้วอาบน้ำด้วยละ...เน่าแล้วนะเราอะ"

ร่างสูงเดินออกจากห้อง หันมาบอก ปิดจมูกให้รู้สึกอีก  ยูฟ่าพยักหน้า ก้มมองประตูที่ปิดลง ดมตัวเองแล้วทำหน้าย่น เหม็นจริงๆ ด้วย แต่ว่าดีแล้ว ให้เน่าแบบนี้แหละ จะได้ทนไม่ได้ จะได้รีบปล่อยหรือจับส่งตำรวจไปเลยก็ดี  ถ้าทนไม่ไหว......

"คุณฝันเมาแล้วนะครับ"

เหนือฟ้าประคองร่างอ้อนแอ้นในวงแขน

"ไม่เมาสักหน่อย คุณเหนืออย่ามากล่าวหาฝัน"

คนบอกไม่เมาเอียงตัวแอบอิงแนบชิด มือไม้ป้วนเปี้ยนอย่างไม่เคยทำ เหนือฟ้ายกยิ้มในหน้า เชยคางได้รูปสวยขึ้น ก้มลงจูบดูดดื่ม เคลียคลอไม่ห่าง ร่างบอบบางระทดระทวยจนต้องกอดร่างสูงของเหนือฟ้าเอาไว้ รับจูบร้อนๆ อย่างกระตือรือล้น ตรงนี้มันเป็นที่ส่วนตัว ใครก็เข้ามาไม่ได้ เป็นธุรกิจโรงแรมในอำเภอ มีสำหรับต้อนรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะเท่านั้น ซึ่งมีมาไม่ขาดสาย  มีร้านอาหาร มีผับบาร์ มีคาราโอเกะ ถือว่าหรูที่สุดเลยก็ว่าได้

"คุณเหนือ...ใจร้อนจัง"

เสียงพึมพำเรียกชื่อ ครางไม่ได้ศัพท์ เสื้อจะหลุดจากตัวอยู่แล้ว เพราะมือเหนือฟ้าก็ไม่เบา ปาดป่าย บีบเค้น เร่งอารมณ์สาวให้กระพือไปทั้งเนื้อทั้งตัว แต่ดันมีโทรศัพท์เข้ามา

"คุณเหนือ ฝันต้องกลับแล้ว"

เหนือฟ้าถอนหายใจ ปล่อยร่างที่สุดแสนจะเพอร์เฟ็คออกจากอ้อมกอดอย่างเสียดาย  เสียอารมณ์จริงๆ กระดกเหล้าเข้าปากเมื่อแม่เลี้ยงสาวจัดแจงตัวเองเรียบร้อยก่อนจะออกไป

"จะโทรตามทำไม กำลังจะได้เรื่องเลย"

เหมือนฝันเหวี่ยงกระเป๋าลงบนโซฟาภายในบ้าน มองร่างสูงใหญ่ที่จัดว่าหน้าตาดีคนหนึ่งของพี่ชาย ยืนสูบบุหรี่อย่างไม่เกรงใจ

"ให้ไปผูกไมตรี ไม่ได้ให้ไปนอนกับมันฟรีๆ"

เมฆาว่าน้องสาวตรงๆ

"รู้จักรักนวลสงวนตัวมั้ง"

"พี่เมฆ"

เหมือนฝันหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ปากคอสั่นไปหมด

"ปากร้าย  เดี๋ยวฝันไม่ทำให้เลยนะ"

"ฉันกลนัวแกจะหลงรักมันก่อนที่จะได้งานนะสิ"

เมฆามองหน้าน้องสาวที่เรียกมาก็เพราะอยากจะตักเตือน

"ทำไม ไม่เชื่อมือน้องคนนี้รึไง"

เหมือนฝันถอนหายใจ จริงๆ ก็เกือบจะใช่แล้วละ ถ้าไม่โทรตามก่อน เหนือฟ้าหล่อซะขนาดนั้น หุ่นน่ากินไปหมดใครจะอดใจไหว

"อย่าไว้ใจมัน"

เมฆามองน้องสาวคนเดียวเดินหน้างอขึ้นห้องนอนไป เพราะคิดการใหญ่ในการขยายอาณาจักรยาเสพติด และต้องขนผ่านทางนี้ให้ได้ เลยส่งเหมือนฝันเข้าไปตีสนิท หวังทำให้เจ้าของไร่เหนือฟ้าหลงเสน่ห์ เพื่อจะเปิดเส้นทางการค้ายาได้  แต่ใครจะคิดว่าเหนือฟ้าจะหน้าตาดีขนาดนั้น ถ้าไม่ไปค้นประวัติคงจะไม่รู้.... คนที่น่าเป็นห่วงน่าจะเป็นเหมือนฝันซะมากกว่า

"ไอ้กะทิ"

เหนือฟ้ากลับมาบ้านแบบมึนๆ แถมอารมณ์เสียอีกต่างหาก ตะโกนหาคนรู้ใจซึ่งวิ่งตาแหกมาแต่ไกล

"ครับ เรียกเทพเถอะครับเจ้านาย"

"เออ!! ไอ้เทพ ข้างบนก่อเรื่องอะไรอีกรึเปล่า"

คนถามมองเลยขึ้นไปข้างบน มืดสนิท

"ไม่มีนะครับ นี่ตีหนึ่งแล้ว...คงจะหลับไปแล้วละ"

"อือ!!"

เหนือฟ้าพยักหน้า จะเดินกลับห้องตัวเองที่อยู่ชั้นล่าง

"เจ้านาย"

เทพพิทักษ์เรียก ทำหน้าสงสัยอีก

"อะไรวะ  จะถามก็ไม่ถาม"

"เจ้านายแน่ใจนะ ว่าเด็กที่จับมาเป็นเด็กขายตัว"

เทพพิทักษ์ก้มหน้าถาม

"ทำไม"

"อย่าหาว่าผมเผือกเลยนะครับ....ผมดูยังไงๆ ก็ไม่น่าใช่เด็กขายตัว"

เหนือฟ้าหรี่ตา หันกลับมามองคนติดตามแบบเต็มตัว

"นี่แกไปคุยกับมาใช่ไหม"

เทพพิทักษ์ถอยหลังหลบ...เกรงว่าเท้าจะลอยมา  เหนือฟ้าทำหน้าบึ้ง ชี้หน้าคาดโทษ วันนี้ไม่อยากจะเอาความ

"เปล่านะเจ้านาย"

"ให้จริง ขัดคำสั่ง เดี๋ยวยิงไส้แตกเลย"

เหนือฟ้าขู่ ไอ้คนที่ไปยืนแอบหลังเสา

"ยิงแล้ว ก็ช่วยไปบอกแม่ผมด้วยนะครับว่าตายยังไง"

หนอย!! เหนือฟ้าทำเสียงในลำคอ เพราะแม่มันเลี้ยงเค้ากับมันคู่กันมา ไอ้นี่มันถึงได้กล้าสาระแน่ทุกเรื่องของเหนือฟ้าได้แบบไม่มีความผิด

"เอาของไปเก็บ แล้วไปพักได้ ไม่ต้องตามขึ้นมาละ"

เทพพิทักษ์รีบทำตามคำสั่งทันที เรือนพักอยู่ตรงกันข้ามกับห้องพักหอคอยงาช้างนั่น เหนือฟ้าเคยอยากจะแต่งงานแล้วสร้างเรือนหอนี่ขึ้นมา แต่ว่าเจ้าสาวกลับหายตัวไปเฉย  และเหนือฟ้าก็ไม่ให้ใครพูดถึงเรื่องนี้อีก....

ร่างสูงของเหนือฟ้าเดินเข้ามาภายในห้องที่ไม่ยอมเปิดไฟแม้แต่นิดเดียว พอเปิดไฟถึงเห็นร่างของยูฟ่านอนอยู่บนที่นอน ขดตัวยังกับลูกแมว เหนือฟ้าเกลียดห้องนี้ เพราะฉะนั้นถึงได้เอายูฟ่ามาไว้ที่นี่ ให้รู้ว่าเกลียดทั้งห้องและคนอยู่ ตอกย้ำกับความรู้สึกเจ็บๆ ดีเหมือนกัน ทุบทิ้งก็ได้แต่ไม่ทำ ตอกย้ำถึงความหลอกลวงเมื่อนานมาแล้ว....ยามเมื่อยังไม่โตมากพอ

"ตื่น"

เหนือฟ้าเรียก ใช้เท้าเขี่ยๆ ถึงหน้าตาจะน่าถนุถนอม แต่เหนือฟ้าไม่สะทกสะท้านหรอก ต่อให้สวยเป็นนางงามจักรวาลมาเหนือฟ้าก็ไม่สนใจ

"บอกให้ตื่นไง"

ใช้เท้าสะกิดแรงขึ้น

"อื้อ!!"

ยูฟ่ามุ่นคิ้ว งัวเงียลุกจากที่นอน เพราะฝ่าเท้าของใครบางคนดันแล้วดันอีก อุตส่าห์สู้รบกับยุงจนชนะและหลับได้ไปไม่กี่ชั่วโมงเอง ดันโดนมือดีปลุกซะอีก

"จะคุยด้วย...ตื่นเดี๋ยวนี้เลย"

ยูฟ่าถีบผ้าห่มอย่างงอแง ขัดใจ ไม่หลับไม่นอนเลยรึไง ถึงจะมาคุยเอาเวลาแบบนี้ ยุง...มันมาอีกละ

"ทำไมถึงตัวมาหลอกว่วาเป็นผู้หญิง"

คำถามแรกมาแล้ว

"โดนจ้างมา"

"ใคร"

"ผู้หญิง เค้าไม่อยากมาเลยจ้างให้มาแทน"

"รับค่าจ้างมาเท่าไหร่"

"5,000"

"หวังตกข้าวสารนะสิ"

 ยูฟ่าเหลือบตามองคนทำเสียงเยาะหยัน

"เปล่า...เค้าบอกชั่วโมงเดียว แล้วให้ไปได้เลย"

เหนือฟ้านิ่งไป  ค่าจ้างแค่ชั่วโมงเดียวก็น่าอยู่หรอก....เงินดีด้วย

"บอกไปหมดแล้ว ปล่อยฉันกลับบ้านเถอะนะ"

ยูฟ่าอ้อนวอน มองยุงที่บินวนเวียนก่อนจะตบเต็มแรง มองร่างมันร่วงหล่นลงพื้น ให้ถือว่าเป็นอิตานี่...ไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี่ก็แล้วกัน"

"กลับไปก็ขายตัวอีก  ทำไมไม่อยู่ที่นี่ ทำงานสุจริต ไม่ต้องเอาตัวเข้าแลก ไม่ดีกว่าเหรอ"

"ไม่"

เหนือฟ้ามองเด็กบ้าตบยุงอย่างเมามัน

"ไม่อยู่หรอก"

"ทำไม ฉันจ้างนายทำงานเอง"

"ไม่เอา อยากกลับบ้าน"

"งั้นก็ต้องรอ กว่าจะกลับก็อีกสองสัปดาห์นู้น"

เหนือฟ้าคิดหาหนทางยื้อต่อ

"ไปส่งที่สนามบินก็ได้ ฉันกลับเอง"

เหนือฟ้าปรายตามอง

"มีเงินเหรอ"

ยูฟ่าส่ายหน้า

"ยืมได้ไหม"

เหนือฟ้าเบ้ปาก

"ฉันไม่ให้หรอกนะ  อยากกลับก็เดินไป อยากได้เงินก็ต้องทำงาน"

"ใครจะบ้าเดินไปห๊ะ!!"

ลืมตัวตะคอกเสียงดังอย่างเหลืออด

"เอาตัวมาได้ ก็ต้องไปส่งได้สิ"

ยูฟ่าขึ้นเสียงใส่ ลุกขึ้นยืนอย่างไม่พอใจ ทำไมต้องทำให้หมดความอดทนตลอดเลย

"นั่งลง"

เหนือฟ้าชี้นิ้ว

"ไม่.. ทำไมไม่รับผิดชอบ เป็นโจรภาษาอะไร"

เหนือฟ้าอ้าปากจะพูดแต่หุบปากลง เพราะดูท่าอีกคนจะหัวร้อนจนไม่ฟังอะไร

"เดินไปก็ได้วะ"

ยูฟ่าทำท่าจะเดินออกจากห้อง ตอนมืดๆ แบบนี้แหละวะ ดีกว่าอยู่กับคนบ้าบอ อะไรๆ ก็ไม่ได้สักอย่าง เหนือฟ้าเดินมาขวางหน้าประตูไม่ให้ออก จ้องหน้ากันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน

"หลีกไป"

"ถ้าให้ไปส่งต้องรอ แต่ถ้าอยากกลับเองต้องทำงาน"

ยูฟ่าอ้าปากค้าง

"ทำงานนะ...ไม่ได้ขายตัว"

"ไอ้...."

ยูฟ่าไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าดี  ทุกหนทางไม่มีทางไหนเลย ยกเว้นคือต้องรอ  สมองของนักเรียนเกรด 4 คณิตศาสตร์ทุกเทอม กำลังครุ่นคิด ต้องเก็บเงินวันละเท่าไหร่ถึงจะได้กลับบ้าน แต่ยูฟ่าไม่รู้ว่าค่ารถโดยสารที่นี่ถึงกรุงเทพมันเท่าไหร่ เดี๋ยวถามพี่กะทิเอาก็ได้

"อ้อ ค่ากระจก 15,000 ด้วยนะ อย่าลืม...หามาจ่ายถึงจะกลับได้"

ไอ้หน้าเลือดเอ้ย!! ยูฟ่ามุบมิบในใจ ทำหน้านึกไม่น่าทำกระจกแตกเลย มือตบยุงที่แก้มเสียงดัง

"ว่าไง  ตกลงทำงานแลกเงิน ใช้หนี้ด้วยเอาไหม"

เหนือฟ้าเร่งเร้าเอาข้อตกลง

"ขอคิดก่อน ให้วันละเท่าไหร่"

"300 บาทต่อวัน"

ยูฟ่าทำหน้าคิด

"โอ๊ย ไอ้ยุงบ้านิ"

เหนือฟ้ากอดอกมองคนที่หันไปทะเลาะกับยุง สมควรหรอก ถึงจะสูงแต่ก็ป่านะ ยุงเยอะเป็นปกติ ยิ่งไม่มีกระจก มันก็แห่มาชิมเลือดนะสิ....สมน้ำหน้าอยากทุบกระจกเอง

"กลิ่นอะไร"

เหนือฟ้าทำจมูกฟุดฟิดๆๆ  ก้มลงมาจนใกล้กับเด็กตัวแสบ โอ๊ย!! ชัดเลย

"ได้อาบน้ำบ้างไหมเนียะ"

ยูฟ่าหน้าเสีย คนอื่นว่าไม่เท่าไหร่ แต่คนปากจัดอย่างคนตรงหน้า สงสัยจะด่าแรง

"ไม่อาบ...ไม่อยากอาบ"

"ยุงมันกัด เพราะนายไม่อาบน้ำ"

"ไม่จริงอะ ยุงกัดเพราะที่นี่มันป่า"

ยังมีหน้ามาเถียงอีก ลอยหน้าลอยตาน่าบีบปากชะมัด

"ไปอาบน้ำ"

เหนือฟ้าปิดจมูก กลิ่นนี่แทบจะทนไม่ได้

"ไม่...จะนอนแล้ว"

ว่าแล้วเด็กดื้อก็ล้มตัวลงนอน  เหนือฟ้าทำเสียงในลำคอ อย่าได้หวังว่าจะได้นอน ยืนอยู่นี่ยังโดนกัดตั้งสิบกว่าตัว แบบนั้นจะนอนได้ยังไง

"บอกให้ไปอาบน้ำไง"

เหนือฟ้าลากขายูฟ่ามาตามพื้น ดีนะที่มันเป็นพื้นพรมเลยไม่ได้เจ็บอะไร

"ปล่อยนะ...ไอ้บ้า...ทำไมชอบบังคับ"

ยูฟ่าถีบเท้าไม่ยอม...โวยวายเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

"เข้าไปอาบน้ำ"

เหนือฟ้ากำลังข่มอารมณ์ หยุดอยู่หน้าห้องน้ำ มองตัวแสบที่นั่งอยู่บนพื้นไม่ขยับไปไหน ใบหน้าขาวใสงอง้ำไม่พอใจ จะมาใจร้ายก็ช่าง...

"ไม่เข้าไปใช่ไหม"

เหนือฟ้าดึงตัวยูฟ่าขึ้นแล้วบังคับให้เข้าห้องน้ำ เปิดน้ำจากฟักบัวให้มันรินรดลงมา ผลักตัวยูฟ่าเข้าไปกลางสายน้ำ...ยูฟ่าก็หัวร้อนมากพอที่จะเอาคืน ดึงเหนือฟ้าเอาไว้ไม่ยอมให้ออกจากห้องน้ำ เปียกมันด้วยกันทั้งสองคนนี่แหละ  ร่างสูงยืนนิ่งให้น้ำไหลลงมาตามใบหน้า มองคนตัวเล็กกว่าอย่างเอาเรื่อง กางแขนกั้นกลางไม่ให้เด็กตัวแสบหนีออกจากห้องน้ำไปได้

"อาบสิ หรือจะให้อาบให้"

ยูฟ่าคิดว่าตัวเองคิดผิดที่จับตัวเหนือฟ้าเอาไว้ให้เปียกไปด้วยกัน...เพราะตอนนี้ร่างสูงยืนค้ำตัว สั่งให้ยูฟ่าทำความสะอาดร่างกาย มือเล็กๆ โกยน้ำลูบน้ำ ทำไมมันเย็นจังวะ  ตัวสั่นไปหมด มองหาครีมอาบน้ำไม่เจอเลยทำท่าจะเสร็จ

"ถูสบู่ด้วยสิ"

เหนือฟ้าดึงเอาไว้ กดตัวยูฟ่าติดกับฝาผนังห้องน้ำ

"ก็มันไม่มี"

"แหกตาดูนั่นอะไร ก้อนๆ ไม่ใช่สบู่รึไง"

ยูฟ่าหันไปมอง ก้อนอะไรไม่เคยใช้อะ  แต่ท่าทางของเหนือฟ้าทำให้ยูฟ่ารีบหยิบมาถูๆ ที่มือจนขึ้นฟอง

"ถอดเสื้อสิ"

ยูฟ่าเงยหน้ามอง.....อะไรอีก ต้องการอะไรจากสังคมห๊า

"ไม่ถอดจะถูสบู่ยังไง"

เหนือฟ้าส่งสายตาบังคับ

"ไม่เอา"

"ถอด"

"ไม่"

ยูฟ่าดึงเสื้อที่เปียกแนบตัวเอาไว้แน่น เพราะมีมือของไอ้ผู้หวังดีมันมาช่วยถอด

"ปล่อยนะ"

"อย่ามาทำเป็นอาย แก้ผ้าให้ผู้ชายเอามาตั้งกี่คนแล้ว"

เจ็บอะ....ยูฟ่าเม้มปากแน่น น้ำตาไหลลงมารวมกับหยดน้ำ เกิดมาไม่เคยถูกดูถูกขนาดนี้มาก่อนเลย คำก็ขายตัว สองคำก็ขายตัว น้ำเสียงดูถูกจนเจ็บไปถึงข้างใน

"เป็นอะไร  ฟังไม่ได้เหรอ...มันคงไม่โดนใจขนาดนั้นหรอกมั้ง"

ใบหน้าน่ารักพราวไปด้วยหยดน้ำเงยหน้าขึ้นมองเหนือฟ้า ข่มความโกรธเอาไว้สุดกำลัง กระชากเสื้อออกจากตัวเอง แล้วปาลงพื้น ท่ามกลางอาการนิ่งอึนไปของเหนือฟ้า ผิวขาวจัด สะท้อนแสงไฟในห้องน้ำจนแสบตา เหนือฟ้าคิดว่าตัวเองแอบกลืนน้ำลาย บ้าที่คิดว่าอยากจะสัมผัสเนื้อนวลตรงหน้า นั่นผู้ชายนะเว้ย.....ผู้ชายขายตัวด้วย

"ออกไป"

ยูฟ่ากัดฟันพูดเสียงสั่น กอดตัวเองยืนหันหลังให้ ไม่รู้ว่าจะบังคับให้ถอดกางเกงด้วยหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้นจะปาสบู่ใส่หน้าแม่มเลย....

ร่างสูงเดินออกจากห้องน้ำไปแบบเงียบๆ ยูฟ่ารอจนแน่ใจว่าออกไปแล้ว รีบเดินมาล็อคประตู คลายความกังวลใจลง เลยทำให้อาบน้ำได้อย่างสบายใจ เพราะยูฟ่าก็เหม็นตัวเองเหมือนกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***