​ตอนที่ 9 ความเสียหายแรก

"กินเยอะๆ นะ มีอีกเยอะ"

คุณดุจดาวบอกเด็กน้อยที่ก้มหน้าก้มตากิน

"ฮะ อร่อยมากๆ เลย ผมขอเบิ้ลนะฮะ"

คนพูดทำตาหวานใส่ ฉีกยิ้มประจบ จนคุณป้าผู้ใจดียิ้ม เดินมาบีบแก้มขาวๆ น่ารัก

"อิ่มแล้ว ค่อยไปโทรหาพี่สาวใหม่นะจ๊ะ"

ยูฟ่าพยักหน้า บอกตัวเองว่าโชคดีจัง....ยิ้มไปด้วยกินไปด้วย...บนความโชคร้ายก็มีความโชคดีอยู่

"นมครับ  ทำไมมาช้าจัง"

เหนือฟ้าเดินเข้ามาทัก....กอดนมดุจดาวที่เลี้ยงตัวเองมาเหมือนลูกคนหนึ่ง หันมามองคนที่นั่งอยู่ข้างประตู..เกิดการชะงักค้างทั้งคู่ พอๆ กัน คนที่สูดบะหมี่เต็มปากทำช้อนร่วงทันทีที่ร่างสูงเข้ามา......สัญชาติญาณบอกว่าให้หนีแต่ว่าบะหมี่ยังไม่หมดเลย....ยูฟ่ายกถ้วยบะหมี่มาด้วยวิ่งออกทางประตู

"จับตัวเอาไว้"

มาจากไหนไม่รู้เป็นสิบ  รุมล้อมตัวยูฟ่าจนแทบมองไม่เห็นตัว ไหนๆ ก็หนีไม่รอดแล้ว...นั่งลงแม่มเลย....กินบะหมี่ต่อให้หมดซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

"คุณเหนือ...มีอะไรกันบอกป้าได้ไหม"

เหนือฟ้าหันมามองนมดุจดาว

"นมไปเจอเด็กนี่ที่ไหนฮะ"

"ยูฟ่าบอกว่าโดนโจรจับตัวมา ไม่รู้จะไปไหนดี  มาขอให้โทรศัพท์แล้วก็หิวด้วย  ป้าเลยพามาที่นี่....คุณเหนืออย่ารุนแรงกับน้องเลย..."

"โจรเหรอฮะ...หนอย...ไอ้เด็กบ้า หน้าตาดีขนาดนี้เป็นโจรได้ยังไง"

เหนือฟ้าหันไปเอาเรื่อง

"หลีกไป"

คนที่รุมแหวกเป็นช่องเข้าไปเลย ยิ่งใหญ่จริงๆ พ่อคุณเอ้ย!!  เหนือฟ้ามองเด็กหน้าตาคุ้นตา  เจอกี่ทีๆ มีเรื่องตลอด แต่ว่าทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ ความสงสัยกับความบังเอิญทำให้ความคิดผสมกัน

"อย่าบอกนะว่ามาขายตัวถึงนี่"

"ขายตัวบ้านแกนะสิ"

ทุกคนหันไปมองเหนือฟ้า แล้วก็หันมามองเด็กที่เคี้ยวบะหมี่เต็มปาก แล้วก็หันมามองอาการเจ้านายใหญ่ตาไม่กระพริบ ถูกสบประมาทขนาดนี้ ได้โดนฆ่าทิ้งแน่ๆ

"ตามฉันมาถึงนี่ แสดงว่าหลงเสน่ห์ฉันแล้วละสิ"

เหนือฟ้าหรี่ตา เพราะไม่รู้ว่ายูฟ่าคือเด็กสาวคนนั้น

"อย่ามาหลงตัวเอง จับคนอื่นมายังมีหน้ามาพูดอีก"

เหนือฟ้าหรี่ตามองนิ่ง ได้ยินเต็มสองรูหูเชียว เรื่องราวเข้ามาปะติดปะต่อ ทำให้เดินเข้ามาใกล้อีก  ดึงถ้วยบะหมี่ออกจากมือ แต่โดนดึงกลับ ...ทำตาขุ่นใส่อีก

"หยุดกินได้แล้ว"

"แต่...ฉันไม่อิ่มนิ"

ยูฟ่ามองถ้วยบะหมี่ที่โดนแย่งไปตาละห้อย...ทำไมใจร้ายแบบนี้ด้วย

"คุณเหนือ  สงสารเถอะคะ...เห็นบอกว่ายังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า"

นมดาวช่วยพูดอีกแรง มองเด็กน้อยหน้าตาน่ารักมองของกินตาละห้อยน่าสงสาร

"คนใจดำแบบนั้น ป้าไม่ต้องไปพูดด้วยหรอก"

ยูฟ่ามองเหนือฟ้าตาคว่ำ  อารมณ์โมโหหิวมาเยือน  ยิ่งโกรธหนักเพราะเหนือฟ้าปาถ้วยบะหมี่ทิ้งทันที แล้วหันมามอง

"อยากกิน ก็กินสิ กองอยู่บนพื้นนั่นไง"

ยูฟ่ามองอย่างสุดแสนเสียดาย  แต่เพราะคำพูดและสีหน้าของเหนือฟ้าทำให้รู้สึกว่าตัวเองต้อยต่ำเหลือเกิน เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอคนแบบนี้

"มันคงจะอร่อยอยู่...ไปสิ หิวไม่ใช่เหรอ"

เหนือฟ้าชี้นิ้ว....หัวเราะในลำคอ  เสียงคำรามเหมือนแมวน้อย  สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดคือร่างของยูฟ่ากระโจนใส่เหนือฟ้าอย่างโมโห คราวนี้ไม่เหมือนคราวที่แล้วที่ปล่อยให้ตัวเองโดนกัดอย่างไม่ระวังตัว  เหนือฟ้าก้มตัวลงต่ำอุ้มตัวยูฟ่าขึ้นพาดบ่าทั้งตัว คนอื่นๆ พากันขยับ  แต่เหนือฟ้ายกมือห้าม.....

"คุณเหนือ น้องยังเด็ก อย่าทำอะไรน้องเลยนะคะ นมขอร้อง"

แม่นมสูงวัยเกาะแขนแข็งแรงของเหนือฟ้า  มองเด็กน้อยที่ทุบหลังเหนือฟ้าแบบไม่ยอมแพ้ แรงพอๆ กัน ไม่รู้จะห้ามใครดี

"นมดูฤทธิ์ซะ ใครทำร้ายใครกันแน่"

เหนือฟ้าฟ้อง หัวเสียกับการโดนทุบตีต่อหน้าคนเยอะๆ แบบนี้ ไม่เคยมีใครกล้าเลยสักคน

"ผมขอไปเอาไปชำระความก่อน  ทำแสบไว้เยอะเลย"

ร่างสูงเดินดุ่มๆ ขึนเรือนชั้นบน โดยมีเสียงด่าทอจากปากน้อยๆ ที่ไม่ยอมแพ้ แถมดิ้นร้นจนเหนือฟ้าฟาดก้นไปหลายที

"แปลกจัง"

เทพพิทักษ์มองตามจนเสียงไปไกล

"แปลกยังไง"

นมดุจดาวถาม มองหน้าลูกชายตัวเอง

"ปกติจะชำระความก็ต้องไปห้องทำงาน แต่ทำไมพาขึ้นไปชั้นบน"

"เออ!! จริงด้วย."

"โดนด่าขนาดนั้น  ปกติโดนชกหน้าแหกไปแล้ว นี่ทำไมแค่ตีก้นเฉยๆ สงสัยจัง...รอบนี้มาแปลกๆ แฮะ"

เทพพิทักษ์ยิ่งคิดยิ่งสงสัย

"เออ!! อย่าแปลกให้มาก  กลับที่พักกันไปได้แล้ว"

นมดุจดาวไล่ทุกคนให้แยกย้าย...ปล่อยให้เทพพิทักษ์มันสงสัยอยู่คนเดียวไป  ชั้นบนสุดของบ้าน  ยูฟ่าถูกโยนลงบนโซฟาตัวใหญ่แบบไม่ปราณีปราศัยกันเลย เจ็บจนต้องย่นหน้า  แต่ต้องเก็บเอาไว้เพราะความถือดี  ถอยหลังจนชิดหน้าต่าง มองออกไปข้างนอก กระโดดออกไปน่าจะตกเขาตาย

"สารภาพมา"

เหนือฟ้าตะคอกเสียงข่มขู่

"สารภาพอะไร  ไม่มีอะไรต้องสารภาพ"

ยูฟ่าทำใจดีสู้เสือ ใส่มาเสียงดัง ก็ใส่กลับเสียงดังเหมือนกัน

"แล้วใส่ไอ้นี่มาเพื่ออะไร"

เหนือฟ้าปาวิกผมปลอมกับกระโปรงใส่หน้ายูฟ่า

"อย่าบอกนะว่าไม่ตั้งใจ  อัพเกรดขึ้นมาขนาดจะหลอกคนแก่รวยๆ เลยเหรอ"

"ไม่ได้หลอกนะ...ก็เค้านัดให้ไปเจอเอง"

ยูฟ่าไม่ยอมรับ แต่เสียงอ่อยลง

"แล้วเค้ารู้ไหมว่านายเป็นผู้ชาย"

ยูฟ่าอึกอัก ก็ไปแทนอีกคน เค้าจะรู้ได้ยังไงละ.....พูดไปก็แก้ตัว โกหกอยู่ดี

"เงียบ...โกหก...หลอกลวงเห็นๆ ยังจะมาบอกว่าไม่มีอะไรจะสารภาพ"

เหนือฟ้าเค้นเสียง...เยาะเย้ย ถากถาง

"แล้วไงละ  จับส่งตำรวจเลยสิ"

ยูฟ่าตั้งใจ ถ้าโดนจับจะได้ให้เค้าติดต่อหาผู้ปกครองประกันตัวออกไป ทำยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องอยู่ตรงนี้

"ทำไม อยากโดนตำรวจจับเหรอ...ข้อหาค้าประเวณี ไม่กลัวรึไง"

"ก็ยังดีกว่าอยู่ที่นี่"

ยูฟ่าก้มหน้าพูด  อย่างน้อยๆ ก็ได้กลับบ้าน

"งั้นก็ต้องเสียใจด้วย เพราะนายต้องอยู่ที่นี่"

เหนือฟ้าทำเสียงในลำคอ

"ไม่เอา"

"ชดใช้ค่าเสียหายที่หลอกลวง"

"ไม่"

"ถ้าอยากจะขายตัว  คนงานฉันมีเยอะ จะได้ไม่ต้องไปหลอกคนอื่นอีก"

เหนือฟ้าย้ำให้เจ็บช้ำน้ำใจ

"นายจะมากักตัวฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะ  ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"

ยูฟ่าวิ่งตามร่างสูงที่เดินออกจากห้องไป แต่โดนผลักเข้ามา เสียงล็อคประตูทางด้านนอก ยูฟ่าทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง  เวรกรรมเพราะคำโกหกของตัวเอง  แล้วแบบนี้ใครจะมาช่วยยูฟ่าได้ละ  พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วย.....ซุกหน้ากับเข่ากอดตัวเอง

"โอ๊ย!! ปวดหัว"

อาชินาพึมพำ ขยับตัวไปมาอย่างอึดอัด มองตัวเองที่อยู่ในรถเข็น ลืมตาขึ้นมาก็เห็นพริกไทย ทำไมอยู่กับพริกไทย

"ตื่นแล้วเหรอยูฟ่า ใกล้ถึงแล้วละ"

"ยูฟ่า"

อาชินาพึมพำ เอามือกุมหัวตัวเอง ยูฟ่า ยูฟ่าไปงานเมื่อคืนและอาชินาก็ไปลั้ลลากับเพื่อน  เมากลับมาหลับตอนตีสามแล้วทำไม????? หันไปมองข้างกระจก เวรแล้ว....เอ่อ!! มันไม่จำเป็นคำอุทานของผู้หญิง แต่ต้องเข้าใจว่าอาชินาเติบโตในดงผู้ชาย มันเลยได้แบบนี้ หญิงสาวเลยถวิลหาความสวยงามมากกว่าความทะโยนไพรแบบยูฟ่า

"นี่ใคร"

อาชินาเอานิ้วจิ้มตัวเองแล้วถามพริกไทย

"ยูฟ่า ไม่ขำนะ...ถามอะไรแบบนั้น..."

"ฉันถามจริงๆ "

"นายคือยูฟ่า"

อาชินาอึ้งไปเลย.....

"ทำไมอยู่บนเครื่องบินละ"

อาชินาหันไปถามพริกไทย

"เรากำลังไปร่วมกิจกรรมชมรมที่ญี่ปุ่นไง"

พริกไทยยิ้มให้  อาชินากุมแก้ม อ้าปากเหวอ.....

"ลืมได้ยังไง....นี่เป็นความตั้งใจของนายเลยนะ ความฝันที่จะได้เป็นตัวแทนโรงเรียนในการแข่งขันฟุตบอล การได้เข้าค่ายเก็บตัวถือเป็นการพัฒนาตัวเอง"

"เปล่านะ"

อาชินานิ่งไป ความฝันเหรอ ไม่เคยถามน้องสักครั้งว่าความฝันอยากจะทำอะไร แล้วตอนนี้อาชินาก็ตระหนักตอนที่พริกไทยบอกว่าถ้าไม่มารายงานตัว จะโดนให้ออกจากชมรม  ...เฮ้อ!! จะทำยังไงดีเนียะ....

"เจ้านาย"

เหนือฟ้าหันมามองเทพพิทักษ์ มันยืนกุมเป้าทำหน้าอ้ำอึ้ง เหมือนมีอะไรสักอย่าง แต่ไม่รู้ว่าจะบอกดีไหม

"ว่าไง"

มันทำท่ายึกยัก จนเหนือฟ้าต้องหันมามองอีกรอบ อารมณ์เสีย

"ฉันถาม หูหนวกรึไง"

ใบหน้าหล่อเหลาบึงตึง ขยับปืนเข้าเอว จะออกไปไร่สักหน่อย มายืนทำหน้าอึกอักอยู่ได้

"กระจกห้องเจ้านายแตก"

เทพพิทักษ์กระมิดกระเมียนบอก

"แตกก็ไปซ่อมสิวะ"

เหนือฟ้าทำหน้าเหนื่อยใจ แค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้

"มันแตกหมดเลย...ทุกบาน"

เหนือฟ้ากำลังประมวลของคำว่าแตกทุกบาน คำรามในลำคอ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าทุกบานมันกี่บานกันแน่  แล้วต้องเม้มปากเมื่อนึกได้ว่าปล่อยใครเอาไว้บนนั้น บนห้องยอดหอคอย  ยังอุตส่าห์จะก่อเรื่องได้อีก

"ยังอยู่เจ้านาย  ไม่ได้หนีไปไหน แค่ทำกระจกแตก อย่าเพิ่งโมโหไป"

เทพพิทักษ์เดินตาม อธิบายเพิ่มเติม

"ไอ้บ้า...ที่โมโห เพราะกระจกแตกเว้ย...ฤทธิ์เยอะนักใช่ไหม"

เหนือฟ้าผลักเทพพิทักษ์ให้พ้นทาง วิ่งขึ้นชั้นบนอย่างหัวเสีย ที่เทพพิทักษ์รู้เพราะเศษกระจกมันร่วงลงมาตรงหน้า แล้วก็ทยอยแตกที่ละช่องๆ

"มาแล้ว...."

เหมือนคนในห้องจะรออยู่แล้ว ดีใจจนออกนอกหน้า

"จับฉันส่งตำรวจเลย"

เหนือฟ้าหยุดยืนมองไม่รู้จะใช้คำไหนดี ใบหน้าเรียวขาวใสนั้นยิ้มหวาน และยื่นมือมาให้ทั้งสองมือ หันไปมองเสียงขำอยู่ทางด้านหลัง  เทพพิทักษ์รีบปิดปากตัวเอง  เหนือฟ้าไล่มันออกไป แต่มันเกาะขอบประตูรอดูเหตุการณ์

"จับสิ..."

ทำหน้าตาตื่นเต้น จ้องเหนือฟ้าตาโต

"ฉันทำลายข้าวของ กระจกหมดเลย"

ยิ้มหวานให้ ชูมือขึ้นตรงหน้า

"เรียกตำรวจมาเถอะนะ"

ไม่ได้รู้สึกผิดแหมแต่นิดเดียว เหนือฟ้าคว้าข้อมือที่ยื่นให้แล้วลากเข้ามาใกล้ๆ

"มือข้างไหน"

"ห๊า"

ยูฟ่ามองหน้าหล่อนั้นแบบ งงๆ ทำไมต้องถามด้วย

"มือข้างไหนทำ"

เหนือฟ้าตะคอกเสียงดุใส่

"สองข้างเลย"

เหนือฟ้าคำรามในลำคอ ทำไมดูเจ้าเด็กนี่มันภูมิใจได้นะ...ร่างสูงหันไปคว้าไม้บรรทัดเหล็กที่วางอยู่แถวนั้นเท่าที่จำได้

"แบมือ"

ยูฟ่ามองเหมือนจะรู้ว่าจะโดนทำอะไร กระตุกมือกลับแล้วซุกไว้ทางด้านหลัง  นอกจากจะไม่ได้โดนจับส่งตำรวจ ยังจะโดนตีอีก....ทำไมคนตรงหน้าต้องทำอะไรให้แบบนี้ด้วย

"นิสัยไม่ดี  ชอบทำข้าวของเสียหาย แบมือมา"

"ไม่"

"แบมือเดี๋ยวนี้"

"ไม่"

เทพพิทักษ์มองคนสองคนในห้องตะโกนใส่กัน สุดท้ายเหนือฟ้าก็กระชากมือของยูฟ่าออกมา บังคับให้แบมือ ก่อนจะฟาดไม้บรรทัดลงไปแบบรัวๆ 15 ทีติด  มือขาวๆ แดงก่ำและสั่นระริกจนเหนือฟ้าต้องปล่อย ใบหน้าน้อยๆ มองเหนือฟ้าเหมือนมารร้าย เม้มปากแน่น ถูกมือไปมาเพราะทั้งแสบและเจ็บ น้ำตาร่วงแบบไม่มีเสียง  ถอยตัวออกมา แต่เหนือฟ้าดึงเอาไว้

"จะทำอีกไหม"

เงียบ

"ฉันถาม...จะทำอีกไหม"

คราวนี้ไม่มีเสียงตอบอีกแต่ได้ยินเสียงสะอื่้นแทน...เหนือฟ้าพ่นลมหายใจอย่างหัวร้อน เด็กหัวดื้อ หัวแข็งด้วย....

"ถ้าทำอีก ฉันจะฟาดขานาย  หลังนาย ตัวนาย ให้แตกเหมือนเศษกระจก"

"ไม่ทำแล้ว"

ยูฟ่าตะโกนใส่หน้า....ร้องไห้เหมือนเด็กเล็กๆ

"ดี..และอย่าได้หวังว่าฉันจะจับตัวส่งตำรวจ"

เหนือฟ้าเม้มปาก บอกน้ำเสียงจริงจัง

"ที่นี่กว่าจะถึงสถานีตำรวจ ต้องเดินทางตั้งหลายวัน เสียเวลา จับให้เสือกินเลยดีกว่า"

ยูฟ่าปิดปาก กลั้นเสียงร้อง มองคนใจร้ายตรงหน้า.....ไม่เข้าใจตัวเองทำไมต้องมาเกี่ยวพันกับคนแบบนี้ด้วย

"กระจกมี 10 บาน บานหนึ่งราคา 1,500 บาท 10 บาทก็ 15,000 บาท  หาเงินมาชดใช้ด้วย"

ร่างสูงเดินหันหลังออกจากห้องอย่างหัวร้อน  ยูฟ่ามองออกไปข้างนอก มองความว่างเปล่า....ลมโชยเข้ามาเบาๆ ทำไมไม่จับส่งตำรวจไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราว  ทำไมจะต้องให้มาชดใช้กันแบบนี้ด้วย.....ทั้งตัวมีเงินซะที่ไหน...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***