ตอนที่ 8 หลอกลวง

"โอ๊ย!! ปวดหัวจัง"

เสียงงึมงำตอนที่รถกำลังจะมาถึงบ้านพักแล้ว ไร่เหนือฟ้า.....อาณาจักรของเหนือฟ้าเอง เพราะความสูงที่คลอบคลุมภูเขาทั้งลูก ติดกับเทือกเขา เขตติดต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน เป็นแหล่งผลิตเมล็ดกาแฟและใบชาชั้นดี ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ส่งออกนอกเป็นหลัก

"ตื่นสักที"

ยูฟ่ากระพริบตาถี่ตอนที่ได้ยิน ลืมตาโต ลุกขึ้นอย่างมึนงง

"แก"

มองคนที่นั่งข้างนิ่ง....ปลายเท้าของตัวเองอยู่บนตักหมอนั่น...

"ไอ้คนเลว"

ยูฟ่าด่า ปากคอสั่นไปหมด

"ให้พรแต่เช้าเลย"

ยูฟ่าหันซ้ายมองขวา หดขาตัวเองแต่โดนดึงเอาไว้

"แกทำอะไรฉัน ไอ้สารเลว"

ยูฟ่ากุมขมับที่ปวดตุ้บๆๆๆ  รถโยกไปโยกมา ที่นี่ที่ไหน....มองไปนอกหน้าต่างรถ ตะกายกระจกไปมา นี่มันป่า ป่าทั้งนั้นเลย เขียวไปหมด....ถ้ามีป่าก็ต้องมียุงสิ....ไม่เอา...ยูฟ่าแพ้ยุง...แต่ว่า..ก่อนจะกลัวเรื่องยุง ควรคิดก่อนไหมว่าทำไมมาอยู่ที่นี่

"ตื่นขึ้นมาก็ด่าเลยนะ"

เสียงอีกคนทำให้ยูฟ่าเงยหน้าขึ้นมองตาขวาง

"แกจะพาฉันไปไหน"

หันมาตะวาดใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่ทำหน้าราบเรียบเฉยเมย ไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้มเยาะหยัน  อันตราย  ยูฟ่าบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ มือขาวๆ แอบมองหาทางหนีขณะที่กระตุกเท้าถีบๆ เพื่อออกมาจากตักของคนเลว ก่อนจะเปิดประตูรถออกเตรียมกระโดดลง

"อยากตายรึไง"

เหนือฟ้าตะคอก คว้าตัวเอาไว้อย่างตื่นตกใจ กล้าดีเดือดขนาดไหน จะลงจากรถขณะที่วิ่งอยู่เนียะนะ....ประสาทรึเปล่า

"ปล่อยฉัน..."

โดนกระชากตัวกลับเข้ามา แต่โดนคอนเวิสรุ่นใหม่ยันที่อกบนเสื้อสูทราคาแพง รอยขึ้นเป็นเส้นรองเท้า เหนือฟ้าดึงขาเข้ามา คร่อมตัวไปปิดประตู กดล็อค....ถ้าทำอีกจะผลักตกรถเลย

"ฉันจะกลับบ้าน"

ลูกถีบมาแบบรัวๆ เหมือนไม่ยอมแพ้  เทพพิทักษ์มองทางกระจกหลัง

"ไหวไหมเจ้าชาย  ให้ช่วยไหม"

น้ำเสียงปนขำ  เหนือฟ้าตะวัดสายตาดุๆ ใส่ สายตาบอกว่าให้ขับรถไป ไม่งั้นจะโดนดี  ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองคนหัวดื้อ  รวบขาแล้วดึงเข้าหาตัว เกิดการดึงรั้งอุตลุด แต่คว้านไปคว้านมาดันไปเจออะไรบางอย่าง........มองหน้ากันนิ่งเหมือนโลกหยุดหมุน

"ไอ้ลามก"

คราวนี้ถีบไม่ยั้ง  เหนือฟ้าตะครุบอีกรอบเพื่อนความแน่ใจ มีเหมือนกันเลย...อารมณ์แรกคือแปลกใจ อารมณ์ที่สองคือโกรธ  กล้าหลอกลวงหวังอะไรกันแน่

"นายเป็นผู้ชาย"

เหนือฟ้ายอมปล่อยอีกคนเพราะเหนื่อยจะดึงเอาไว้ ร่างเพรียวในชุดสวยดันตัวเองแอบข้างประตูตัวลีบ  ไอ้...คนบ้า...ยูฟ่าจะร้องไห้ หน้าแดง....มันจับของสำคัญ...มันต้องเป็นพวกจิตไม่ปกติแน่ๆ  ยูฟ่าไม่ไว้ใจ.....กลั้นน้ำตาข่มความกลัว

"ใช่"

"แล้วมานัดเดตกับพ่อฉันทำไม"

เหนือฟ้าข่มความโกรธ เข้าข่ายหลอกลวง

"เดตเดิตอะไรเล่า....แค่กินข้าวธรรมดา"

"โกหก"

"ฉันไม่ได้โกหก"

"ยังจะมาเถียงอีก แต่งตัวแบบนี้จะให้คิดยังไง"

เหนือฟ้าตะคอกใส่ ทำหน้าตาเหี้ยมเกรียมใส่ เงื้อมมือมาใลก้ ยูฟ่าปลดล็อค กระโจนตัวลงจากรถทันที  ม้วนตัวไปอย่างกับหนังแอ๊คชั่น กลิ้งลงบนพื้นหญ้า

"ไอ้กะทิ แกจอดรถทำไม"

เหนือฟ้าทั้งตกใจ ทั้งโมโห จับตัวไม่อยู่จริงๆ ไวยังกะลิง....แถมรถจอดนิ่งอีก

"ถึงบ้านแล้วนะเจ้านาย"

เทพพิทักษ์ก็งงเหมือนกัน ถึงแล้วไม่ให้จอด จะให้ทำยังไง เหนือฟ้าลงจากรถวิ่งวนมาดูอีกด้าน หายตัวไปแล้ว....ใจร้อนเป็นไฟ...สบถด่าตัวเอง

"สั่งคนไปลากตัวมา"

เหนือฟ้าตะโกนสั่งเสียงดัง  เทพพิทักษ์โทรศัพท์ทันที แค่ครั้งเดียวลูกน้องก็แห่กันมา  เหนือฟ้าบอกลักษณะไป

"หาให้เจอ...ถ้าใครเจอฉันมีรางวัลให้"

ทุกคนพยักหน้า

"จับมาดีๆ อย่าให้บาดเจ็บ"

ทุกคนแยกย้ายกันไป  เทพพิทักษ์มองร่างสูงเดินเข้าบ้าน โมโห แต่ก็ยังจะเป็นห่วงอีก เหนือฟ้าถอนหายใจ ดวงตากลมโตตื่นๆ คู่นั้นมันคุ้นๆ มาก ถ้าเป็นคนอื่นถีบแบบนั้น คงจะโดนเหนือฟ้าตบไปแล้ว.....ไม่รู้ทำไมถึงยอม ทั้งถีบ ทั้งข่วน เหนือฟ้าไม่เคยทำอะไรเด็กนี่เลยนอกจากจูบ

"มองอะไรวะ"

มองหน้าลูกน้องคนสนิทที่ยิ้มแล้วเมินหน้า   แล้วก็มองยิ้มอีก ไอ้เวง!! คนยิ่งโมโหอยู่

"เสื้อเจ้านาย...ลายสวยดี"

เหนือฟ้าก้มลงมอง ก่อนจะถอดแล้วปาใส่หน้ามัน  เสียงหัวเราะตามหลัง  อีกสักพักสาวสวยของคนที่เหนือฟ้ารอที่จะเจอทุกครั้งที่มาเชียงราย  แม่เลี้ยงเหมือนฝัน  นี่คงจะรู้ว่าเหนือฟ้ามา และมารอรับ รอยยิ้มสวยๆ ทำให้เหนือฟ้าอารมณ์ดีขึ้น....เป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้แอ้ม  บอกเลยว่าหวังมาก...และคิดว่ามาครั้งนี้จะไม่พลาดแน่นอน

"โทรศัพท์ก็ไม่มี เงินก็ไม่มี แถมไม่รู้อีกว่าอยู่ที่ไหน"

ยูฟ่าวิ่งเตลิดเข้ามาทางด้านหลังตัวบ้าน...มองไปทางด้านหลังให้แน่ใจว่าไม่มีใครตาม หอบอย่างเหนื่อยๆ

"ยูฟ่าเอ้ย...ทำไมซวยอย่างนี้"

บ่นกับตัวเอง ถลกกระโปรงเดินดุ่มไปตามทาง ทำอะไรไม่ได้ ต้องหาบ้านคน หาโทรศัพท์ อาชินาคือคนที่คิดถึง และไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นห่วงยูฟ่าแค่ไหน  คิดแล้วอยากจะร้องไห้  ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย  โดนจูบตั้งสองครั้ง โดนจับเจ้าลูกชายด้วย....นี่มันเสียความบริสุทธิชัดๆ

"คุณเหนือ"

แม่เลี้ยงเหมือนฝันทัก ยิ้มสวยๆ ให้

"ไม่เจอกันนานเลย ฝันคิดถึงคุณทุกวัน"

ช่างเป็นคำหวานที่ฟังแล้วชื่นใจจริงๆ

"ปากหวานจังคุณฝัน  แต่ก็ให้ผมทำได้แค่จับมือ"

ต่อว่าอย่างคนเจ้าชู้  เหนือฟ้าพาหญิงสาวมาคุยที่ห้องรับรอง ขนมหวาน กาแฟถูกวางพร้อม มือใหญ่ๆ เอื้อมไปกุมมือขาวๆ สายตาสบกันอย่างมีความหมาย เหมือนฝันมีทีท่าเอียงอาย

"แล้วคุณเหนืออยากได้อะไรละคะ"

ใบหน้าสวยๆ เอียงอาย ช้อนสายตาขึ้นมอง กิตติศัพท์เหนือฟ้าไม่ใช่ย่อยๆ ทั้งเรื่องบู๊เรื่องรัก ขึ้นชื่อลือชาเป็นที่พูดกันทั้งจังหวัด  ถูกขนานนามมาเฟียหน้าหล่อ  ถึงจะทำแต่สิ่งที่ถูก แต่การต่อกรกับเหล่าศัตรูต่างหากที่ถูกพูดถึง ตาต่อตาฟันต่อฟัน เลยไม่มีใครกล้าลองดี เคยมีเรื่องว่าใครกล้าขโมยของไร่เหนือฟ้า จะถูกตั้งค่าหัวก่อนจะถึงมือตำรวจ...มันทำให้ไม่มีใครกล้า

"คุณฝันก็รู้ ว่าผมอยากได้อะไร"

สายตาคมๆ นั้น บอกเป็นความนัย เหมือนฝันยิ้มขยับตัวเข้าหา เหนือฟ้าเชยคางมนขึ้น เตรียมก้มลงเพื่อจูบ ยังไม่ทันทำอะไรเลย....มีมารผจญวิ่งหน้าตื่นมา

"เจ้านาย...เจ้านาย...ขอโทษครับ"

เทพพิทักษ์ทำท่าจะเดินออกไป  เหนือฟ้ากรอกตาถอนหายใจ ลุกขึ้นยืน เหมือนฝันทำหน้าไม่พอใจ...แต่เก็บอาการ

"มีอะไร...เรียกซะเสียงดัง"

"พวกนั้นบอกหาไม่เจอครับ"

"หาใคร"

เหนือฟ้าเกิดอาการชะงัก ทำหน้าคิด....

"ก็คนที่เจ้านายเอามาจากกรุงเทพนะสิครับ"

เทพพิทักษ์เบ้ปาก สาวสวยมาหายังไม่ถึงสองชั่วโมง ความจำเสื่อมละ...คนอะไร  เหนือฟ้าทำหน้านึกออก หาครึ่งค่อนวันหาไม่เจอ มันสมควรทำงานที่นี่ไหมเนียะ

"เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ  ไป...ไปหาให้เจอ"

เหนือฟ้าไล่อย่างอารมณ์เสีย

"คุณฝัน ผมมีธุระต้องขอตัวก่อนนะครับ"

หันไปบอกแม่เลี้ยงสาวอย่างมีมารยาท  อาการร้อนใจเกิดขึ้นมาลบอารมณ์ปรารถนา  มองเหมือนฝันที่พยักหน้าและเดินออกไปอย่างเสียดาย  ให้เจอก่อนเถอะ จะจับขังไม่ให้ไปไหนเลย

"คุณป้าฮะ..ขอๆ ผมยืมโทรศัพท์ได้ไหม"

ยูฟ่าในคราบเด็กผู้ชายเพราะถอดวิกผมออก ถอดกระโปรง ขโมยเสื้อของใครไม่รู้ในไร่ ดีนะใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นข้างในมา รองเท้าอีก ยังถือว่าโชคดีอยู่บ้าง  ยืนอยู่หน้าบ้านของหญิงมีอายุ ที่ยืนเก็บของอยู่ทางด้านล่างของบ้าน กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่

"เดี๋ยวก่อนนะ รอแปบ คุยโทรศัพท์อยู่"

หญิงสูงอายุหันมามอง ก่อนจะบอกแล้วคุยโทรศัพท์ต่อ

"ฮะ"

ยูฟ่าพยักหน้า ดีเหมือนกัน จะได้นั่งพักถ้าพูดแบบนี้ โอกาสน่าจะให้ยืนค่อนข้างสูง แต่ว่าหิวจัง....มองหาของกิน

"อะไรกัน คุณเหนือมาทำไมไม่บอก"

"แล้วใครเตรียมอาหารการกินให้"

"อ้อ!! กินมาแล้ว....เรียกหาแม่รึเปล่า"

"อืม!! แม่กำลังเก็บของอยู่ ก็ไม่บอกก่อนใครจะรู้"

"เดี๋ยวให้รถมารับด่วนเลยเหรอ...ได้ๆ แม่จะรอ"

คุณป้าวางสายไปแล้ว ทำสีหน้ายุ่งเหยิงใจ หันมามองยูฟ่า ก่อนจะกวาดมองทั้งตัว

"หน้าตาไม่ใช่คนแถวนี้เลยนะเรา"

ยูฟ่ายกมือไหว้

"ฮะ  ผมอยู่กรุงเทพ แต่ถูกโจรจับมาฮะ แต่ว่าผมหนีมาได้...."

"โจรที่ไหนกัน แถวนี้ไม่มีใครกล้าเป็นโจรหรอก"

คุณป้าจะรู้ได้ยังไง.....ยูฟ่าพึ่งหนีมันมา...โจรสมัยนี้หน้าตาดี มีรถขับ มีเงินใช้ด้วย

"ผมขอยืมโทรศัพท์ได้ไหมฮะ"

คุณป้าผู้ใจดีส่งโทรศัพท์ให้  ยูฟ่ามองโทรศัพท์ซ้ำบ้านป่าบ้านเขาขนาดนี้ใช้ไอโฟนรุ่นใหม่นี่ไม่ธรรมดาเลย  เสียแต่คลื่นนี่แหละ ยูฟ่าเดินชูโทรศัพท์และเดินไปรอบ หาคลื่นไปด้วย....

"ต้องขึ้นไปบนบ้านใหญ่ ถึงจะมีคลื่น ตรงนี้หาไม่ค่อยเจอหรอก"

"บ้านอะไรนะฮะ..อยู่ไกลไหม"

"ไม่ไกล  ป้าทำงานที่นั้น ไปไหม"

ยูฟ่าทำหน้าคิด ถ้าไปด้วย ป้านี่ก็ยังน่าไว้ใจกว่า...ที่ยูฟ่าจะอยู่คนเดียว ที่ไหนก็ไม่รู้ เกาะติดเอาไว้น่าจะดีกว่า

"ไหนๆ ก็ไปไหนไม่ได้แล้ว ไม่รู้จักทางด้วยไม่ใช่เหรอ"

"ฮะ"

"งั้นก็ไปกับป้า เดี๋ยวจะหาที่พักให้ นี่ก็จะค่ำแล้ว แถวนี้น่ากลัว เสือดุด้วย"

"เสือเหรอฮะ"

"มีสิ ที่นี่ธรรมชาติล้วนๆ เลยนะ สัตว์ป่าเต็มภูเขา"

คุณป้าพยักหน้า ยูฟ่าเดินมากอดทำหน้าจะร้องไห้

"ผมกลัว...อย่าทิ้งผมนะฮะ"

ทำท่ากลัวได้น่าเอ็นดูมาก  คุณดุจดาวยิ้มลูบหลังปลอบใจ หน้าตาน่าเอ็นดูเกินไปจริงๆ สำหรับผู้ชาย

"อายุเท่าไหร่"

"18 ฮะ จะย่าง 19 แล้ว ผมจะโตแล้ว"

"5555 ใช่  โตขึ้นเยอะเลยปีเดียวเนียะ"

ดุจดาวหัวเราะชอบใจ คำพูดคำจาเด็กตรงหน้า  เกิดอาการถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก

"ไปกับป้า เดี๋ยวรถจะมารับ ไปหาอะไรกินด้วย ท่าทางคงจะหิว"

"ฮะ หิวมากเลย ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มาถึง"

ยูฟ่าลูบท้อง พอบอกว่าหิว มันก็ร้องขึ้นมาทันที

"แย่จัง...ป้าเก็บล้างไปแล้ว"

"ไม่เป็นไรฮะ ไปกินนู้นก็ได้"

"ตกลงไปใช่ไหม"

"ฮะ  ผมไม่รู้จะไปไหนแล้ว"

ยูฟ่าพยักหน้า สักพักรถก็เลี้ยวเข้ามา คนขับรถจัดแจงมาหิ้วของให้  ยูฟ่าว่าคุณป้าต้องไม่ใช่ป้าธรรมดาแน่ๆ ดูเหมือนจะได้รับการยกย่องจนน่าแปลกใจ

"ตัวก็แค่นั้น ทำไมหาไม่เจอ"

เหนือฟ้ามายืนบัญชาการ การแยกตามหาทุกทางยิ่งมืดก็ยิ่งรู้สึกไม่ได้กลัวคน แต่กลัวพวกสัตว์ป่าต่างหาก วิ่งไปทางไหนทำไมไม่มีใครเห็น

"จะเจอได้ยังไงเจ้านาย ดูนี่สิ"

เทพพิทักษ์วางของที่คนงานเก็บมาได้ วิกผมยาว กระโปรง ที่คาดผมสีสวย เหนือฟ้าหยิบมาดูกลิ่นหอมยังติดอยู่เลย  แต่ทำให้กังวลหนักกว่าเดิมอีก สุดท้ายแล้วเด็กนั่นเป็นใคร

"คุณนมดาวมาแล้วครับ"

มีคนงานเข้ามารายงาน เหนือฟ้าพยักหน้า สั่งให้ออกตามหาด้วยจำนวนคนที่มากขึ้นกว่าเดิม ฟ้าเริ่มลดแสงลงแล้ว ความเป็นห่วงกังวลเพิ่มขึ้นอย่างแปลกๆ  ขอให้เจอทีเถอะ เหนือฟ้าไม่เคยต้องบนสานกล่าวสิ่งใด แต่ครั้งนี้ ขอสักครั้งหนึ่ง...ขอให้เจอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***