ตอนที่ 3 หนี (2)

เหนือฟ้าแตะมือที่ริมฝีปาก เลือดไหลออกมานิดๆ แลบปลายลิ้นออกมาสัมผัส แสยะยิ้ม จ้องมองเด็กตรงหน้าเหมือนลูกกวางตัวน้อย

"กล้ามากเลยนะ"

เหนือฟ้าคำรามก่อนจะลากเด็กตรงหน้าที่ทั้งเตะทั้งต่อย พัลวันไปหมด ไม่เคยเห็นใครหวงจูบและสู้ตายเท่านี้มาก่อน  แล้วมาบอกว่าขายตัว  แบบนี้มันพวกสอดแนมชัดๆ  ผลักให้เด็กตัวแสบคว่ำหน้ากับพื้น ตามลงไปคร่อมแล้วกดทับทางด้านหลัง

"ปล่อย ไอ้บ้า....ปล่อย"

โวยวายไปก็ใช่ว่าเหนือฟ้าจะสนใจ

"กัดใช่ไหม"

เสียงดุดันทางด้านหลังทำเอายูฟ่ายิ่งดิ้นแรงขึ้น เหมือนมีรางไม่ดี ไม่ทันหันไปมองว่าคนพูดโกรธมากแค่ไหน เสื้อก็ถูกเลิกขึ้นถึงต้นคอ รู้สึกเจ็บจนต้องกรีดร้องออกมา ตีเท้าไปมากับพื้น  หาทางพลิกตัวให้ได้  แต่ด้วยคนข้างบนตัวสูงและแข็งแรง กดน้ำหนักลงมาบนตัวยูฟ่าจนขยับไปไหนไม่ได้เลย ทำให้ต้องทนให้ไอ้บ้า!! มันกัด ไม่ใช่แค่ที่เดียว หลายที่ด้วย  กว่าคนข้างบนจะหยุด ยูฟ่าก็เผลอร้องไห้ออกมาแล้ว

"ใจเสาะ"

เหนือฟ้าเงยหน้าขึ้นตอนที่ได้ยินเสียงสะอื้น ลุกขึ้นยืนมองผลงาน แผ่นหลังขาวเนียน มีรอยฟันของเหนือฟ้าเต็มไปหมด  ร่างเพรียงบางของคนโดนกัดนอนคว่ำหน้านิ่ง ไม่กระดุกกระดิกจนนึว่าตายไปแล้วหรือเปล่า

"นี่!!"

เหนือฟ้าใช้ปลายเท้าสะกิดต้นขาเรียก  คนนอนนิ่งถึงได้ค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นมา ก้มหน้าไม่พูดไม่จา ถอยตัวเองเข้ามุม กอดเข่าเอาไว้แน่น จนดูน่าสงสาร ร่างสูงของเหนือฟ้ายังตามเข้าไปวอแว นั่งยองและ ชะโงกหน้าเข้าไปหา

"อย่า"

เสียงปล่อยห้ามสั่นเครือ พอๆ กับเสียงสะอื้นเบาๆ เหนือฟ้าชะงักไป ดึงคนตัวเล็กกว่าออกมาอยู่ท่ามกลางแสงไฟ ดวงตากลมโตพราวไปด้วยน้ำตา  เหนือฟ้าดูอึ้งไป ทำไมเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กนักนะ

"ปล่อย"

จะอ่อนลงสักหน่อย ใบหน้าที่ดูน่ารักกลับบึ้งตึงขึ้นมาอีก แข็งขืนผิดกับน้ำตาที่นองหน้า  เหนือฟ้ากำต้นแขนแล้วลากตัวเข้ามาใกล้ มีสิทธิอะไรมาสั่ง ที่เจ็บตัวแบบนี้ก็เพราะตัวเองทั้งนั้น

"บอกแค่ว่าใครส่งมา"

ยูฟ่าเงยหน้าขึ้นมอง ตาแดงก่ำ โกรธ เจ็บ อยากกลับบ้าน

"ก็บอกว่าไม่มีๆๆๆๆๆ  หูแตกรึไง"

ไอ้ท่ากระโดดใส่และตะโกนใส่หน้ามาพร้อมๆ กัน เหนือฟ้าก็อยากจะขำอยู่หรอกนะ หลับหูหลับตาเถียงแถมน้ำตานองหน้าขนาดนั้น เด็กขายตัวสมัยนี้ขี้แยจัง....แถมไว้ตัวอีกต่างหาก

"จะให้เชื่อได้ไง"

"ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ"

ยูฟ่าเอามือคลำหลังตัวเองปอยๆ มันเจ็บมากเลยนะ

"ทำไมบอกไม่ได้ว่ามากับใคร"

เหนือฟ้ามองตามมือ ก่อนจะถามอย่างจริงจัง จะได้ให้คนเอาตัวไปปล่อยเสียที แต่คนตรงหน้ากลับเมินหน้าไปอีกทาง บอกไปอาชินาจะลำบารึเปล่า  ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างไม่รู้  เพราะทำผิดกฎของสถานที่ เพราะอายุไม่ถึงเกณฑ์ที่จะเที่ยวได้ ทำให้ปากหนักแบบนี้

"เห็นไหมก็บอกไม่ได้ ริอาจจะโกหก"

ยูฟ่าไม่พูดด้วยแล้ว มองตาขวางแทน เจ็บหลังไปหมด คนบ้าอะไร มากัดหลังคนอื่น

"มองทำไม  เดี๋ยวจูบอีกเลย"

เหนือฟ้าขู่มองเด็กตรงหน้าถอยหลัง แยกเขี้ยวใส่ แล้วเอามือมาปิดปาก คงป้องกันได้หรอกนะถ้าเหนือฟ้าคิดจะทำ

"หึ!! แค่นี้ทำเป็นกลัว"

ใบหน้าหล่อเหลายกริมฝีปากเย้ยหยัน หันหลังจะออกไปจากห้อง.....ไม่อยากเล่นด้วยแล้ว ไปทำงานดีกว่า

"เดี๋ยว"

คนตัวสูงหยุดชะงักแต่ไม่หันมา

"ฉันจะ...ฉันอยากกลับบ้าน"

"อย่าพึ่ง....ฉันกำลังสนุกเลย"

เหนือฟ้าหันมาปรายตามอง ยกยิ้มหล่อร้าย การได้เห็นอาการต่อสู้สุดฤทธิ์ ดิ้นรนแบบไม่ยอมแพ้ของเด็กตรงหน้า เหนือฟ้าบอกตรงๆ ว่าสนุกเหมือนชีวิตมันมีรสชาดมากขึ้นกว่าทุกวัน

"ไอ้คนเลว"

ยูฟ่าตะโกนด่าออกไป เพราะอีกฝ่ายหัวเราะแทนที่จะรู้สึกผิดอะไร  พึมพำสาปแช่งไอ้คนใจร้าย เสียงแก๊กๆ ทางกระจกระเบียงทำให้ยูฟ่าหันไป คลานเข้าไปดูใกล้ ๆ มันสูงมากเลยนะ แต่มีไอ้คนบ้าหนึ่งคนยืนอยู่ตรงระเบียง

"ยูฟ่าใช่ไหม"

ยูฟ่าพยักหน้ารัวๆ   มองพี่รูปหล่อที่มายืนให้เสียวเล่น ท่ามกลางความมืดแบบนี้ มันเท่ย์จริงๆ แมนสุดๆ

"พี่นายให้มารับ  ออกมาสิ"

คนมาใหม่บอกแล้วชี้ที่หน้าต่าง ยูฟ่าค่อยๆ ปีนออกมา เพราะประตูล็อคล่ามโซ่เอาไว้  ขุนแผนเคยฝึกหน่วยคอมมานโดมาก่อน การปีนตึงค่อนข้างไม่ยุ่งยาก ถ้ามีเชือกและอุปกรณ์พอ

"ไต่ลงไป"

พี่สุดแมนแฮนซั่ม เอาเชือกมัดรอบตัวยูฟ่า แล้วชี้ไปทำ

"ไม่เอา"

"ทำไม"

"ผมกลัวความสูง"

ขุนแผนถอนหายใจ ก็เข้าใจหรอกนะ....

"แต่ถ้านายไม่ไต่ลงไป จะหนีได้ยังไง"

"ผมกลัว"

ขุนแผนอยากจะยิ้มกับหน้าตาน่ารักที่เบะปาก ทำหน้าตาหวาดกลัวได้น่ารัก แฝดยัยนั่นทำไมน่ารักขนาดนี้ สายตาเว้าวอนขอทางอื่นให้ทำ เกาะแขนขุนแผนอย่างขอความเห็นใจ

"ลงไปเถอะแค่นิดเดียว เสร็จแล้วก็จะเจอทางลงลิฟท์"

ยูฟ่าข่มความกลัวพยักหน้าเข้าใจ ทำหน้าเข้มแข็งสุดๆ จับเชือกด้านบนแล้วค่อยๆ รูดลงมา ไหนบอกว่านิดเดียววะ....หลับตาปี๋ตอนเห็นว่าอยู่สูงแค่ไหน

"ลงไปเรื่อยๆ อย่าหยุด"

ขุนแผนตะโกนสั่ง เสียงอึกทึกข้างบน ทำให้ยูฟ่าตื่นตกใจ พยายามไต่ลงไปให้ได้มากที่สุด  เผลอมองลงไปแล้วตัวแข็ง ใจสั่นไปหมด ไอ้คนมาช่วยมันไปไหนแล้วไม่รู้

"ส่งมือมา"

ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนหล่อสุดแสนโหด  มันมาอยู่ที่นี่ได้ไงไม่รู้ ตรงมาที่หน้าต่างแล้วยื่นมือออกมา  ยูฟ่าห้อยต่องแต้งตรงนั้นเพราะแรงลม ไม่กล้าขยับไปไหนเลย มือชื้นเหงื่อจนรู้สึกว่ามันลื่น จนเหนี่ยวรั้งกับเชือกไม่ไหว ที่สำคัญหมดแรง

"ส่งมือมาให้ฉัน เร็วๆ"

เสียงสั่งดุๆ กระชากกระชั้น สายตาดุดันเกรียวกราด  ยูฟ่าไม่สนใจ เรื่องอะไร  ที่ต้องการคือหนีออกจากตรงนี้แล้วกลับบ้าน จับมือให้โดนจับได้อีกรึไง  แข็งใจไต่ลงไปอีก ไม่สนใจคนหัวร้อน

"ไอ้เด็กบ้า อย่าให้จับได้นะ"

เหนือฟ้าวิ่งตามลงมา ทำไมดื้อขนาดนี้ อยากออกไปใจจะขาดขนาดนั้นเสี่ยงตายเลยรึไง  ตอนที่ได้ยินเสียงตะโกนของลูกน้องด้านบนว่ามีคนหนี ทำไมนึกเป็นห่วงเจ้าเด็กนี่ได้ก็ไม่รู้

"อย่าตัด"

เหนือฟ้าตะโกนขึ้นไป เพราะได้ยินเสียงลูกน้องตะโกนให้ตัดเชือก

"ไอ้เวรเอ้ย"

สบถออกมาอย่างฉุนเฉียว....มันบ้าบอสิ้นดีที่ต้องมาวิ่งแข่งกับเวลา เพื่ออะไรก็ไม่รู้ ร่างสูงโฉบลงมา ในขณะที่อีกคนกำลังดึงขาให้หย่อนตรงขอบระเบียง  ถ้าช้าเด็กนั้นคงต้องตกตึกตายแน่นอน แค่คิดเหนือฟ้าก็กระโดดแบบพุ่งใส่ คว้าร่างของเด็กที่เข้าใจว่าเป็นพวกขายตัวเอาไว้ ตอนที่เชือกถูกตัดและร่างเพรียวบางก็ทำท่าจะหงายท้องลงไป ดึงสุดปลายมือจริงๆ

"กลัว...แงๆๆ"

ยูฟ่าหลับตาปี๋ ร้องไห้ออกมาเสียงดัง ไม่กล้าลืมตามองอะไรทั้งนั้น

"รู้แล้ว"

เหนือฟ้าดึงร่างที่ห้อยอยู่ขอบระเบียง ก่อนจะกระชากขึ้นมากอดเอาไว้ทั้งตัว ล้มลงไปทั้งคู่ ร่างในอ้อมกอดสั่นสะท้านเพราะรอดตายมาแบบหวุดหวิด

"เกือบไปแล้วไหมละ"

เหนือฟ้าพ่นลมหายใจ มองคนที่กองอยู่บนอก ที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองแบบงงๆ ใบหน้าขาวใสไร้จุดแดงๆ ตาสวยอย่างที่คิดเอาไว้ ริมฝีปากสีระเรื่อจิ้มลิ้มที่เหนือฟ้าขโมยจูบมา  นี่มันเด็กผู้ชายนะเว้ย....ไอ้เหนือฟ้า.....ด่าตัวเองเพราะใช้เวลาเพ่งพิศกว่าที่ควร

"ลุกได้แล้ว ตัวโคตรหนัก"

ยูฟ่าพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน ขาสั่นจนลืมตัวเกาะร่างสูงที่ลุกขึ้นยืนอยู่ใกล้ๆ เหนือฟ้าช่วยพยุงจนดูเหมือนกอด

"ยูฟ่า"

เหนือฟ้ายังไม่ทันหันไปมองว่าเสียงนั้นมาจากไหน ก็โดนอีกคนกระโจนเข้าใส่จนเซไปอีกทาง ก่อนจะโดนฉกตัวคนในอ้อมกอด แล้วพากันวิ่งไปอีกทาง  เสียงวิ่งตามกันวุ่นวายไปหมด เหนือฟ้ามาหยุดมองตอนที่ลิฟท์แก้วกำลังเคลื่อนตัวลง ใบหน้าขาวใสแต่มอมแมม เงยหน้าขึ้นมอง  ก่อนจะเมินไปอีกทาง แบบนี้มันเรียกว่าอะไร ล้วงคองูเห่าใช่ไหม....แล้วเราจะได้เห็นดีกัน

"ยูฟ่า"

อาชินาร้องไห้ออกมาตอนที่เห็นยูฟ่า ผลักภพธรจนกระเด็น โทษฐานขวางทาง

"พี่นา"

ขุนแผนรู้สึกซาบซึ้งใจตามที่ร่างของสองพี่น้องที่ดูตัวเท่ากัน หน้าเหมือนกัน ต่างกันแค่ผมยาวกับผมสั้น วิ่งถลาเข้ากัน ใบหน้าฉาบไปด้วยความดีใจ

"ดูเค้าห่วงกันดีนะ"

ขุนแผนถอนหายใจที่ทุกอย่างไม่ร้ายแรงเท่าที่ควร

"อ้อ"

ภพธรมองตามแล้วพยักหน้า ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น เดี๋ยวขุนแผนก็รู้เอง

"แปบเดียว  รอดู"

ขุนแผนยังไม่ทันหายแปลกใจกับคำพูดของภพธรเลย ร่างที่กอดกันกลมก็ออกฤทธิ์แล้ว มันจะดี ถ้าอาชินาไม่เอาเท้ายันน้องในท่ากระโดดถีบ นี่คือผู้หญิงใช่ไหม แถมใส่ซีทรูด้วย

"นายไปไหนมา ไอ้เด็กบ้า....ฉันห่วงนายมากเลยรู้ไหม"

ปากว่าแล้วตามด้วยมือที่ฟาดมาอีกสองสามผัวะ

"ยัยพี่นี่..."

ยูฟ่าคลำหัว คำรามใส่

"พี่นั่นแหละไปไหนมา  ที่โดนจับไปก็เพราะพี่เลยนะ ยัยประสาท"

น้องชายก็ไม่น้อยหน้าเลย แยกเขี้ยวใส่ แล้วดึงทึ้งผมยาวๆ ติดมากับมือ ต่างคนต่างดึง มันดูตลก...แต่ขุนแผนขำไม่ออก

"อย่าสนใจเลยขุนแผน "

ภพธรโบกมือ มันเป็นเรื่องธรรมดาของพี่น้องคู่นี้ ทะเลาะกันไม่ดูสถานที่และเวลา

"จะว่าไปนายเก่งมาเลยนะ  ที่นี่มีแต่คนกลัว เจ้าของเหนือฟ้าสมชื่อ ไม่มีใครอยากจะยุ่งด้วย  ถ้ายังไงนายก็ระวังตัวด้วยนะ อาจจะมีปัญหาทีหลัง"

ขุนแผนฟังภพธรแล้วรู้สึกว่าที่นี่มันมีอะไรหลายอย่างที่เหนือกฏหมาย ดูใหญ่โตมากเลยนะ จำใบหน้าหล่อเหลาขั้นเทพของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี  ดูดีขนาดนั้นทำไมมาเป็นมาเฟียได้

"ฉันไม่กลัวหรอก"

ขุนแผนเดินไปแยกตัวสองพี่น้องออกจากกัน ไม่มีใครห้ามก็จะไม่เลิกเลยรึไง

"ปล่อยฉัน"

อาชินาสะบัดแขนออก มองขุนแผนอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ จัดทรงผมให้เข้าที่

"แกเป็นใคร มายุ่งอะไรกับชีวิตพวกฉัน"

หน้าสวยๆ หันมามองกระชากเสียงใส่ หน้าตาหาเรื่องมาก ขุนแผนปัดมือไปมา ไม่ได้อยากจะแตะหรอกนะ ผู้หญิงมารยาทแย่  อาชินาเข้าข่ายสวยแต่รูปจูบไม่หอม

"อย่าพูดอย่างนั้นสิครับคุณหนูนา  ขุนแผนอุตส่าห์มาช่วย"

ภพธรเตือน  คุณหนูผู้หญิงทำตัวไม่น่ารักเลย

"ช่วยใครยะ"

อาชินาหันมาแว๊ดใส่ ยูฟ่าผลักยัยพี่ตัวดีจนกระเด็น หันไปแตะแขนขุนแผนเบาๆ

"ผมขอบคุณพี่มากเลยนะครับ ที่เข้าไปช่วย  ไม่งั้น....อูยย"

พูดยังไม่ทันจบนิ่วหน้า เพราะพึ่งนึกได้ว่าตัวเองบาดเจ็บที่หลัง  ขุนแผนจับตัวยูฟ่าหันหลัง แล้วเลิกชายเสื้อขึ้น เห็นรอยฟันเป็นจ้ำๆ ไม่คิดว่าหน้าตาแบบหมอนั้นจะจิตวิปริตขนาดนั้น

"เจ็บไหม"

"ฮะ"

ยูฟ่าพยักหน้า อาชินาเดินมาผลักขุนแผนออก มองผิวขาวที่มีแต่รอยฟันของน้อง ดึงชายเสื้อลง

"กลับบ้าน จะได้ทายาให้"

แปลกที่เสียงอ่อนลง ดันตัวยูฟ่าให้ขึ้นรถ

"นายกลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง"

ภพธรบอกขุนแผน....ก่อนจะมาเป็นคนขับรถอย่างรู้งาน รถออกไปแล้ว ปล่อยให้ขุนแผนมองตามพลางถอดถอนหายใจ เหลือบสายตาไปกับบางสิ่งที่สะดุดตาในความมืด รองเท้าคู่สวยของอาชินา จนป่านนี้ยัยนั่นก็ยังไม่ยอมใส่อีก...เดินไปก้มลงเก็บ..นึกถึงใบหน้าเจ้าของรองเท้าคู่นี้  อาชินา....ต่อไปนี้พ่อคงไม่ต้องเล่าแล้วว่าคุณหนูบ้านนี้ร้ายแค่ไหน เพราะวันนี้ขุนแผนรู้แล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องที่บ่นลอยๆ  แต่ทุกสิ่งที่พ่อบอกมันคือเรื่องจริง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***