ตอนที่ 2 หนี (1)

"ปล่อยฉันออกไปนะ"

"ไอ้คนบ้า"

"ไอ้เลว"

"ไอ้ชั่ว"

บูรพาส่ายหน้า หนวกหูจนต้องเอาสมอร์ทอร์คปิดหูเอาไว้ เด็กปากร้าย  ออกฤทธฺ์ตั้งแต่เริ่มจับตัว ชายหนุ่มเรียกผู้คุมผับมาลากตัวเด็กจอมโวยวายถึงสองคน  บูรพาไม่กล้าจับกลัวติดโรค ตุ่มสีแดงขึ้นเต็มตัว ดูน่ากลัว....

"น้องฉันหาย"

อาชินาโวยวายใส่คนที่เอาบัตรไปให้ยูฟ่าที่หน้าผับ แต่กลับเดินมาบอกว่าไม่เจอ  หญิงสาวกรี๊ดออกมาแบบไม่สนใจใคร เก็บของ เตรียมตัวออกไปตามหาน้องชายเพียงคนเดียว ยูฟ่าไม่เคยไปไหนทั้งๆ ที่ตกลงกันเอาไว้  แต่เพื่อนสาวไฮโซรั้งเอาไว้

"อย่าเพิ่มไป  กว่าจะจองโต๊ะได้เป็นเดือนเลยนะ"

เพื่อนสาวปากแดงสามสี่คนช่วยกันพูด  อาชินาหัวร้อน สายตาลุกวาวกับคำพูด หันไปตบหน้าเพื่อนสาวไฮโซสังคมชั้นสูง

"น้องฉันหาย...ใช้สมองส่วนไหนคิด ว่าให้อยูต่อ"

อาชินาตวาดใส่  ดวงตากลมโตสวยเคืองขุน  ทำท่าจะเข้าไปตบซ้ำ  แต่คนอื่นๆ ห้ามเอาวไ้ มองหญิงสาวอีกคนอย่างตำหนิ

"นี่ค่าตบปากไร้สติของหล่อน"

อาชินาควักเงินออกมาเป็นพันปาใส่หน้า

"อย่าเสนอมาให้ฉันเห็นอีก"

ร่างบอบบางเดินออกมา มองซ้ายมองขวา ยังไม่ทันตัดสินใจจะไปทางไหนดี  ตัวก็โดนกระชากแขนรั้งเอาไว้  หญิงสาวหันกลับมามอง มุ่นคิ้วมองผู้ชายแปลกหน้า....ใคร!! หล่อสะดุดตาเชียว ท่าทางแบบนี้เป็นทหารหรือตำรวจกัน

"กลับบ้าน"

ขุนแผนมองคุณหนูคนสวยของบ้านที่กว่าจะหาตัวเจอ

"ปล่อย"

อาชินามุ่นคิ้ว สะบัดแขนใส่ อยู่ดีๆ มาชวนกลับบ้าน ไม่ใช่ละ...สงสัยจะเป็นพวกผู้ชายที่ชอบเรียกร้องความสนใจ หน้าตาก็หล่อดีไม่น่าใช้วิธีแบบนี้เลย  ตบหน้าสั่งสอนไปหนึ่งที ภพธรนี่นิ่วหน้าเจ็บแทน ไม่กล้ายุ่งเลยงานนี้

"ตบหนึ่งครั้งที่บังอาจมาแตะตัวฉัน"

อาชินาง้างมืออีกรอบ

"ตบนี้สั่งสอนที่กล้ามาสั่งฉัน"

ขุนแผนจับมือของอาชินา บีบจนหญิงสาวเจ็บ แต่ความถือดีทำให้ใบหน้าสดสวยทำเพียงแค่มองและกัดริมฝีปากไม่ยอมร้องออกมา น่าหมั่นไส้จนต้องผลักออกไป

"ภพธร  จัดการมัน"

อาชินาสั่งบอดี้การ์ดของน้องชายที่แสนจะคุ้นเคย ชี้นิ้วสั่ง ผมยาวสยายออกมาเพราะแรงลม ขุนแผนแตะที่แก้ม มือหนักใช้ได้  นี่หรือคืออาชินา ฉายาเจ้าแม่อสรพิษ ที่่พ่อพูดถึงเป็นประจำ  ใบหน้าเรียวสวย ถือดี ดวงตากลมโตวาบวับในความมืดอย่างถือตัว สวย...สวยมากด้วย แต่นิสัยไม่น่ารักเลย

"เอ่อ"

ภพธรอึกอัก

"ภพธร ฉันสั่ง...จัดการมันสิ หรือจะให้ฉันจัดการนาย"

อาชินาเสียงสูงใส่ มองภพธรอย่างขัดใจ ล้วงกระเป๋าถือของตัว  เหมือนภพธรจะรู้ว่าอะไรอยู่ในกระเป๋าใบนั้น

"กลับบ้านเถอะครับคุณหนู"

ภพธรคว้ากระเป๋าคุณหนูของบ้านเอาไว้ ส่ายหน้าเป็นเชิงเตือนว่าอย่ามีเรื่องเลย และขุนแผนก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลสักหน่อย แต่พูดตอนนี้จะเข้าใจไหมอะ  อาชินาเหมือนนึกขึ้นได้ว่าออกมาทำไม ทำท่าจะวิ่งเข้าไปอีกทาง แต่ขุนแผนคว้าแขนเอาไว้อีก อาชินาจะตบอีก แต่ขุนแผนก้มหลบ กอดเอวดึงไว้ทั้งตัว ยัยจอมดื้อ ตัวนุ่มนิ่มเป็นบ้า....

"ปล่อยนะ"

"ไอ้บ้า"

"ปล่อย"

มาแบบรัวๆ อาชินารู้สึกตื่นตกใจ ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนใกล้ชิดเธอได้ขนาดนี้ กระทืบเท้าขุนแผน แล้วตีศอกใส่  จนขุนแผนเซไปอีกทาง ถอดร้องเท้าขว้างใส่ ถลกกระโปรงขึ้นแล้ววิ่งไปด้วยความเร็ว

"อูยยย!! ยัยตัวแสบ"

ขุนแผนกุมอกตัวเองที่โดนตีศอกใส่ นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ  หยิบรองเท้าคู่สวยของอาชินาแล้ววิ่งตาม บอกให้ภพธรแยกไปอีกทาง

"อยู่ตรงนี้นิ"

อาชินายืนรีรอ มองโทรศัพท์ที่ติดสัญญาณตามตัวยูฟ่าเอาไว้ ร่างบอบบางก้ม ๆ ลงหา มุดเข้าไปในพุ่มไม้แบบไม่กลัวสกปรก  คว้านหาแล้วหยิบออกมาๆ  ทำไมโทรศัพท์มาอยู่ตรงนี้ได้ แปลว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ

"ลงมาเดี๋ยวนี้นะ"

ขุนแผนมองหญิงสาวในชุดราตรีสั้น อวดเรียวขาขาวๆ กำลังปีนหน้าต่างแอบมองคนอื่นอยู่ พ่อไม่เห็นเคยบอกเลยว่านอกจากจะเป็นอสรพิษแล้วยังเป็นลิงด้วย

"อย่ามายุ่งกับฉัน"

อาชินาหันมาพูดเสียงเบา พยายามมองข้างในที่มีคนเดินเข้าไป แปลว่ามีห้องทำงานอยู่ทางด้านใน

"ลงมา"

ขุนแผนท้าวเอวเรียก เกือบจะหมดความอดทนละตามหาก็ยาก แถมยังทำตัวร้ายกาจอีก

"อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันไม่ว่าง"

"จะเอาเงินเหรอ"

"เอาไปสิ"

ยัยคุณหนูอวดรวย เหวี่ยงกระเป๋าใส่ขุนแผนที่เบี่ยงตัวหลบ หมดสิ้นความอดทนจริงๆ ดูถูกคนอื่นจนเกินขอบเขต  ร่างสูงใหญ่ปีนขึ้นเพียงครั้งเดียวก็คร่อมอาชินาแล้วเกี่ยวแขนที่เอวแล้วลากร่างเล็กๆ ลงมา

"ปล่อยนะไอ้บ้า ปล่อยฉัน"

"น้องฉันหาย  ปล่อยฉัน"

อาชินาดิ้นร้น ถีบขาไปมา โวยวายเสียงดัง ขุนแผนเอามือปิดปาก แล้วดึงตัวอาชินาแนบอกกดให้หลบตรงมุมมืดของตึก

"เงียบ"

ขุนแผนตะคอกเสียงดังข้างหู แต่อาชินามีรึจะฟัง อ้าปากกัดมือขุนแผน หันมายกมือข่วนหน้าขุนแผนอีกต่างหาก ต่อให้เจ็บแค่ไหนขุนแผนก็ต้องอดทน ปล่อยอาชินาไม่ได้

"ถ้าไม่หยุดจะจูบตรงนี้แหละ"

อาชินาเบรคมือข้าง ได้ยินเต็มสองหู ตัวแข็งทื่อไปหมด ก่อนจะกรี๊ดร้องออกมาทั้งๆ ที่มือขุนแผนปิดปาก ตะกุยหนักกว่าเดิม ทั้งมือทั้งเท้า

"ยัยตัวแสบ"

ขุนแผนกัดฟันอย่างอดทน  ยัยคุณหนูกัดมือเค้าจนต้องคำรามในลำคอ ทำหน้าตาข่มขู่อีก  เสียงฝีเท้าที่ดังเข้ามาใกล้ ทำให้ขุนแผนกดตัวเองบนร่างเล็กจนชิดติดกำแพงแน่น อาชินานิ่งงันไปชั่วขณะ

"โอ๊ย"

พอพ้นคนที่เดินตรวจตรา ขุนแผนก็โดนผลักออกมา แถมด้วยหมัดกับศอกอีกต่างหาก

"พอได้แล้ว"

ขุนแผนตะคอกใส่

"ไอ้คนบ้า...แกกล้าดียังไง มาทำแบบนี้กับฉัน"

"คิดรึไงว่าอยากจะแตะ"

ขุนแผนจ้องหน้ายัยคุณหนูคนสวย ชี้หน้า ปากคอสั่นไปหมด

"ทั้งตัวมีแต่กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเค้ามาบ้างที่แบบนี้"

เสียงกรี๊ดใส่จนขุนแผนหูอื้อไปหมด ก่อนจะเกี่ยวตัวอาชินาขึ้นแบกพาดไหล่ ก่อนจะวิ่งออกมา เสียงฝีเท้าวิ่งตามหลังอึกทึกไปหมด

"เอากลับบ้านไป"

ขุนแผนเหวี่ยงอาชินาให้ภพธรอย่างหัวร้อน ภพธรรับร่างของอาชินาแต่ไม่กล้าโอบ ปล่อยให้อาชินายันตัวลุกขึ้นยืนเอง มองขุนแผนตาขวาง

"แกๆๆ"

ชี้นิ้ว เสียงสั่น เกิดมาไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับคุณหนูใหญ่ของบ้าน แต่ใจห่วงน้องมากกว่า ทำท่าจะวิ่งกลับเข้าไปอีก ขุนแผนดึงตัวเอาไว้ ทำหน้าตาบึ้งตึงใส่ หงุดหงิดเรื่องแฟนบอกเลิกไม่พอ ยังมาเจอยัยคุณหนูนี่อีก

"กลับบ้าน ขอร้อง"

ขุนแผนพูดเสียงนิ่ง อาชินาดูเป็นห่วงอะไรสักอย่าง

"แต่ยูฟ่า"

"ใครคือยูฟ่า"

ขุนแผนหันไปหาภพธร

"เวรแล้ว!! คุณหนูคนเล็กมาด้วยเหรอครับ"

"ก็ใช่นะสิ...ปล่อยฉันๆ จะไปตามหาน้อง"

อาชินาผลักภพธรออก ขวางทาง ถลกกระโปรงขึ้น รองเท้าก็ไม่ใส่ ขุนแผนถอนหายใจ วิ่งไปลากตัวกลับมา

"ฉันจะไปตามหาให้  แต่เธอต้องอยู่กับภพธรตรงนี้ ถ้าไม่กลับบ้าน"

ขุนแผนยื่นคำขาด  อาชินามองตาขวาง มีสิทธิอะไรมาสั่ง

"คุณหนูนา เชื่อขุนแผนเถอะครับ คุณวิทวัสจะได้ไม่ดุผม เกิดรู้ว่าคุณหนูยูฟ่าหายไป"

ขุนแผนเดินออกไปแล้ว อาชินาได้แต่มองตาม ยูฟ่าขออย่าให้นายเป็นอะไรเลย.....

"หมอนั่นเป็นใคร"

ภพธรผายมือให้อาชินานั่งรอ ก่อนจะเล่าความเป็นมาของขุนแผนแบบละเอียดยิบ

"ใครให้มา....ใครจ้างนายมา"

ยูฟ่ามองร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาดุดัน ไม่มีรอยยิ้ม มีแต่ความเย็นชา และมองอย่างจับผิด หรี่สายตา หลบสายตาที่มองมาอย่างน่ากลัว

"ก็บอกแล้วไงว่ามาเอง  ทำไมไม่เชื่อ  ทำไมไอ้คนนั้นไม่เอามันมาขังสอบสวนบ้าง  โง่รึเปล่า"

ท้ายเสียงเบามาก แต่บูรพาก็ได้ยิน ทำท่าจะปรี่ตรงเข้าไปซัด โทษฐานปากดีกับเจ้านายใหญ่  เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แต่เหนือฟ้ายกมือห้ามเอาไว้ ร่างสูงเดินตรงเข้ามาหายูฟ่า ที่เดินหลบฉากไปเรื่อยๆ หนีเหนือฟ้าที่เดินเหมือนเสือจ้องจะตะครุบเหยื่อ

"จะถามอีกครั้งนะ  ใครจ้างมา"

ยูฟ่ากัดปากน้อยๆ เอาไว้ไม่ให้สั่นด้วยความกลัว  ทำไมต้องถามซ้ำๆ และเดินตามด้วยท่าทางคุกคามแบบนั้นด้วย

"บอก...บอกแล้วไง  เค้าออฟมาจากบ้าน"

ยูฟ่ารูดตัวไปกับผนังห้อง  เหนือฟ้าทำเสียงขึ้นจมูก ขยับเร็วๆ เพียงครั้งเดียว ก็คว้าแขนของเด็กตรงหน้าลากมาใกล้ๆทั้งตัว ร่างเพรียวไม่ได้เตี้ย แต่เพราะว่าผอมบางเลยทำให้ดูตัวเล็กไปถนัดตา มันก็ดูใช่อยู่หรอก  ถ้าจะขายตัว...ทั้งผิว ทั้งรูปร่าง ทั้งหน้าตาถึงแม้จะมีตุ่มสีแดงๆ ก็เถอะ  แต่ความรู้สึกกลับลังเลที่จะเชื่อ

"เด็กขายตัวต่ำๆ อย่างนาย ไม่น่าเข้ามาถึงที่นี่ได้"

ยูฟ่ามีความรู้สึกเหมือนตัวเองต่ำตมยังไงไม่รู้

"ที่นี่กวดขันการเข้าออกแค่ไหน  รู้บ้างรึเปล่า"

เหนือฟ้าบีบปลายคาง ดึงให้มาเผชิญหน้ากัน พูดเสียงต่ำมองใบหน้าอ่อนใสแต่เต็มไปด้วยจุดสีแดงๆ ที่เริ่มจะจางจง  เพราะห้องไม่มีควันบุหรี่เลย  อาการแพ้ของยูฟ่าเริ่มจะลดลง มันมาไวไปไวยิ่งกว่า 4G เสียอีก

"จะไปรู้ได้ไงเล่า....มีคนพาเข้ามา"

ยูฟ่าพยายามจะเบี่ยงหน้าหนี แต่ไม่กล้าตบมือที่คีบปลายคางออก

"ถ้าขายตัวจริง ทำอะไรเป็นมั้ง"

"ห๊า"

ยูฟ่าตัวแข็ง ไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำถามพวกนี้ ปัดมือใหญ่ๆ ออก รางสังหรณ์แรงมาก เพราะสายตาดุๆ นั้น ไม่ยอมปล่อยก็เริ่มตะกุยหน้าแม่ม....แต่เอื้อมไม่ถึง  เอาที่ตัวก็ได้วะ

"ปล่อย"

สายตาตื่นกลัวของยูฟ่า ทำให้เหนือฟ้าหรี่ตามองอย่างจับพิรุธ  มองมือที่ตีลงบนแขนแข็งแรงไปมา เหมือนยุงบินกัดขอนไม้ ไม่รู้สึกอะไรเลย

"ค่าตัวเท่าไหร่ รอยบนตัวฉันรอยละแสนนะ"

น้ำเสียงเยาะหยัน ดูถูก มองยูฟ่าเหมือนเหยื่ออันโอชะ เหนือฟ้ากำลังสนุกกับการไล่ต้อนเด็กตรงหน้า แต่ยูฟ่าไม่สนใจแล้วโว้ย  คว้าแขนแล้วกระโดดกัดแบบเต็มคำ  บูรพาตรงเข้ามาจะดึงตัวออก

"ไม่ต้องมายุ่ง...."

เหนือฟ้าพูดเสียงดัง

"ออกไปให้หมด"

เหนือฟ้ากำลังโกรธเพราะเริ่มจะเจ็บ มองหน้าคนที่งับแขนไม่ยอมปล่อย แถมสะบัดเป็นหมาอีก จิกที่ผมนิ่มๆ แล้วลากให้ถอยห่าง เพราะความเจ็บทำให้ยูฟ่าคลายปากออก ก่อนตัวจะโดนเหวี่ยงให้ไปอีกทาง ยูฟ่าทำท่าจะลุกและวิ่งไปทางประตูที่มองเห็ฯ แต่โดนคว้าตัวเอาไว้

"ปล่อย...ปล่อยสิเว้ย!!"

ยูฟ่าโวยวายเสียงดัง

"้ร้องดังๆ ฉันจะให้ไอ้คนข้างนอกลากไปข่มขืน"

น้ำเสียงดุดัน ของคนที่คว้าตัวยูฟ่าเอาไว้ ทำให้เกิดทั้งความกลัว โกรธและอับอาย

"ไม่นะ...ไม่เอา  ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว ปล่อยฉันออกไป"

ยูฟ่าโวยวายด้วยความกลัว ยกมือปัดป้องมือใหญ่ๆ ที่เอื้อมมาดึงตัว พยายามดึงดันที่จะหนีให้ได้ แต่ก็จนปัญญา โดนกระชากจนตัวกระแทกกับร่างสูงที่อกแข็งเป็นหิน ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ....

"ไหนบอกว่าขายตัวไง  แค่นี้จะกลัวทำไม"

เหนือฟ้าแค่นเสียงในลำคอ

"ปากน่าจูบ คิดเท่าไหร่"

เหนือฟ้าแค่จะแกล้ง เพราะหน้าตาคนตรงหน้าน่าแกล้งชะมัด เห็นแล้วอยากจะแกล้ง จะร้องไห้ก็ไม่ร้อง จะกลัวก็ยังจะทำใจดีสู้เสืออีก  หลบหมัดที่พุ่งมาแทน  เหนือฟ้าบีบแก้มขาวๆ เอาไว้ในมือ ความอวดดีของคนตรงข้าม ทำให้มาเฟียอย่างเหนือฟ้าหาวิธีจะกำราบ กดริมฝีปากลงไปอย่างรวดเร็ว

"ไอ้...."

"เลว..."

"ไอ้เลว....."

ยูฟ่าตะโกนด้วยความโกรธ ปาก...ปากผู้ชาย...ปากไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ มันมาทำอะไรตรงปากยูฟ่า ง้างฟันก่อนจะกระโดดกัดไปที่ริมฝีปากที่ถอยออกไปยิ้มเยาะหยัน แบบจังๆ  เจ้าของริมฝีปากผลักตัวยูฟ่าออกอย่างตกใจ และถอยออกมา เหนือฟ้าแตะริมฝีปากตัวเองอย่างโมโห  ลิ้มรสเลือดตัวเอง....หรี่ตามองอย่างเอาเรื่อง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***