..."อย่าเลยเจ้าคะ" แม่นมกล่าวห้ามคุณหนู...
..." เจ้าอย่าห้ามข้าเลย เจ้าก็รู้นิว่า ข้าอยากจะไปพักผ่อนหย่อนใจก่อนจะไปศึกษาต่อที่สำนัก" เทียนมี่กล่าว...
..." คุณหนูอย่าด้ือข้าไปที่ไหนเลย" แม่นมกล่าว...
..." ช่วยไม่ได้ แฮะ " คุณหนูที่แสนซนคนนั้นกล่าว...
..." ไปก่อนนะ " กิงเทียนมี่กล่าวพร้อมโบกมือให้พี่เลี้ยงก่อนที่จะปีนกำแพงออกไป...
..." แล้วข้าจะบอกท่านแม่ทัพอย่างไรดี " แม่นมกล่าว...
..." ตลาดใต้มีของเยอะแยะเลย " หญิงสาวกล่าวพลางมองซ้ายมองขวา...
..."แต่เผื่อมีคนจำข้าได้ ข้าใส่หน้ากากไว้ก่อนดีกว่า " เทียนมี่กล่าวพร้อมเอาหน้ากากที่พกไว้มาใส่...
..." วันนี้ไม่มีองค์รักษ์ตามมาด้วย รู้สึกดีจริงๆ " ชายผู้นั้นกล่าว...
..."(เสียงหัวเราะชอบใจ)วันนี้แหละเป็นวันที่ข้าเป็นไทแก่ตัวแล้ว" ชายผู้นั้นกล่าว...
..." ไปดูของตรงหน้านั้นหน่อยดีกว่า" เทียนมี่กล่าว...
เสียงผู้คนในตลาดดังมีผู้คนเดินไปมาซื้อของ
..."ดาบเล่มนี้งามนัก ดาบนี้ราคาเท่าไหร่" เทียนมี่ถามช่างตีดาบ...
..." 3 ตำลึง" ช่างกล่าว...
..."ราคาแพง เดี๋ยวก่อนนะ ข้าได้พกเอาถุงเงินออกมาด้วย มันหายไปไหนเสียแล้ว " เทียนมี่กล่าวพร้อมมองหาถุงเงินที่พกมา...
..." เอ๊ะ ถุงเงินของใครเนี่ยมีสัญลักษณ์รูปดอกชงโค ใครซุ่มซ่ามทำล่นไว้นี่" ชายผู้นั้นกล่าว...
..." ท่านพ่อค้า ข้าขอติดไว้ก่อนได้ไหมพอดีว่าข้าทำถุงเงินหายนะ" เทียนมี่กล่าวอ้อนวอนพ่อค้า...
..." ไม่ได้หรอก ของซื้อ ของขายนะ " พ่อค้ากล่าวปฏิเสธหญิงสาว ชายผู้นั้นได้ยินเข้าจึงเข้าไปที่ร้าน...
..." นี่ของเจ้าใช่ไหมข้าเห็นมันตกอยู่ " ชายผู้นั้นถาม...
..." ใช่ๆ อันนี้ของข้าเอง ข้าขอบคุณเจ้ามากนะ " เทียนมี่กล่าวแล้วรีบจ่ายเงินให้พ่อค้า...
..." คราวหลังก็ระวังบ้างนะ " ชายผู้นั้นกล่าว...
...ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมา...
..." ท่านข้าขอติดร่มไปด้วยได้หรือไม่" หญิงสาวกล่าว...
..." เมื่อตะกี้เจ้าว่าอย่างไรนะ" ชายผู้นั้นถามอีกรอบ...
..."ข้าขอติดร่มไปด้วยได้หรือไม่ " เทียนมี่ถาม...
..." แต่เจ้าเป็นผู้หญิงนะ เจ้าจะถูกครหาได้" ชายผู้นั้นกล่าว...
..." ท่านจะกลัวอะไร ท่านไม่เห็นหรอว่าข้าใส่หน้ากากอยู่"...
...เทียนมี่กล่าว...
..."งั้นก็ได้" ชายผู้นั้นกล่าวอย่างไม่เต็มใจ...
..."ขอบคุณเจ้าค่ะ ข้าไม่รบกวนท่านแล้ว" เทียนมี่หลังจากหยุดตรงที่สะพาน กล่าวแล้วชายผู้นั้นก็เดินจากไป...
...ณ จวนแม่ทัพ...
..." คุณหนูกลับมาหรือยัง" แม่นมมีสีหน้าที่เคร่งเครียดพร้อมกับท่านแม่ทัพที่รอที่ประตูจวน...
..." มาแล้วหรอ เจ้าออกไปไหนมาไหนบอกจะไปคัดพู่กันในห้องตำรา" ท่านพ่อกล่าว...
..." ข้าแอบหนีไปตลาดมาเจ้าค่ะ" เทียนมี่กล่าวพร้อมท่าทางกลัว...
..." เจ้านี้พูดไม่รู้จักฟัง แม่นมไปเก็บของนางทีพรุ่งนี้ข้าจะให้นางไปเรียนที่ราชสำนัก" ท่านแม่ทัพกล่าว...
...(เสียงรถม้า)...
...( ถึงวังหลวงแล้ว)...
..." เนี่ยข้าได้ข่าวมาว่ามีคนที่เป็นหญิงมาเรียนสำนักตื๊งป๋อของเราด้วยล่ะทำไมถึงไม่เรียนเย็บปักถักร้อยเหมือนที่หญิงอื่นเรียนกันมาเรียนทำไมวิชาที่ชายชาตรีอย่างเราเรียนกันถ้าเกิดนางไม่ไว้ก็ร้องไห้งอแง...
..."กำลังนินทาข้าอยู่หรือ" เสียงนี้ทำให้กลุ่มคนที่กำลังนินทาหันไปมองที่ด้านหลั...
..."อุ๊ย ว๊าย ตกใจ นี่มันกิงเทียนมี่"...
..."ทำไมต้องตกใจอย่างกับทำอะไรผิดมาก็ไม่ปาน"...
...เทียนมี่...
...
...
...กล่าว "เปล่าเลย อืมข้าเลย ไม่ใช่ ข้าลืมว่าข้าต้องไปช่วยอาจารย์ปลูกผักสวนครัว" กลุ่มคนกล่าว...
..."ถ้าอย่างนั้นให้ข้าไปช่วยพวกท่านดีไหม"...
...กิงเทียนมี่กล่าว...
..."ไม่ต้องหรอกเจ้ายังใหม่อยู่ข้าไม่กล้าใช้เจ้าหรอก"...
..."ข้าไปดีกว่า เห้อ โลงอกไปที"...
...กลุ่มกล่าวจากนั้นก็รีบหนีจากเทียนมี่แต่ดันไปชนเอากับองค์ชายหยานเทียนเจ๋อร์แต่องค์ชายก็ถามว่า"ทำไมจึงวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือเยี่ยงนี้...
...กลุ่มคนกล่าวว่า "ข้าพเจ้ารีบหนีออกมาจากหญิงใจดำอำมหิต...
...พะย่ะค่ะ"...
...องค์ชายจึงเดินไปหาเทียนมี่แล้วถามว่า...
..."เจ้าทำอะไรทำไมสหายรวมสำนักของข้าจึงหนีเจ้า"...
...เทียนมี่กล่าว(แถมสะใจนิดๆ)ว่า...
..."หม่อมฉันก็จะกำลังมีน้ำใจอย่างไรเหล่าเพคะหม่อมฉันเลยถามว่าจะให้หม่อมฉันช่วยพวกเค้าปลูกผักสวนครัวไหมนะเพค่ะ"...
...องค์ชายแกล้งทำท่าทางหงุดหงิด(ความจริงแอบยิ้มชอบใจ)แล้วเดินกลับตำหนักไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 38
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
หมอดูดาว
ดื้้อ***
2022-03-15
0