EP.4

เอริน: (แปลกจังแหะ ทำไมท่านพ่อถึงไม่อยากเล่าเรื่องนี่ให้เราฟัง ทำไมกันล่ะ)

คนรับใช้:คุณหนูคะ!//วิ่งเข้ามา พร้อมถือถาดอาหาร// เอมิลี่บอกดิฉันให้นำมื้อกลางวันมาให้คะ ไม่ทราบว่าคุณหนูต้องการรับประทานที่ไหนคะ

เอริน:งั้นหรอคะ งั้นมีที่นั่งทานอาหารที่สบายๆไหมคะ ข้าต้องการที่ๆสงบและสบาย

คนรับใช้:เช่นนั้นไปทานอาหารที่สวนดอกไม้ดีไหมคะคุณหนู ที่นั่นมีทั้งต้นไม้ ดอกไม้ และอากาศก็ดีมากๆเลยค่ะ

เอริน:เอาสิ นำทางข้าเลยนะ

คนรับใช้:ได้ค่ะคุณหนู

ทั้ง2คนได้เดินไปที่สวนดอกไม้พร้อมกัน

ณ สวนดอกไม้

เอริน: (เงียบเหมือนกันแหะ ก็ดีแล้วล่ะ)//ทานอาหาร

10นาทีต่อมา

คนรับใช้:ดิฉันจะนำถาดอาหารไปล้างนะคะ คุณหนูจะอยู่ที่นี่ต่อไหมคะ

เอริน:ข้าจะอยู่ต่อ เจ้ากลับไปเถอะ

คนรับใช้: ค่ะคุณหนู//เดินกลับมาที่คฤหาสน์

เอริน: (สบายจัง อยากอยู่ที่นี่นานๆเลยแหะ)

หลังจากที่เอรินพูดคำนี้เสร็จ เธอก็ไปเดินเล่นอีกตามเคยและเผลอหลับไปไหนที่สุดตกค่ำ

เอมิลี่:คุณหนู! คุณหนูคะ อยู่ไหนคะคุณหนู!//วิ่งตามเอริน

ท่านดยุก:เจ้าเป็นอะไร ทำไมถึงส่งเสียงดังเช่นนั้น

เอมิลี่: ท...ท่านดยุก คุณหนูหายไปค่ะ ต...แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะตามหาคุณหนูอย่างสุดชีวิตค่ะ

ท่านดยุก:ที่ๆสุดท้าย ที่ลูกสาวข้าไปคือที่ไหน

เอมิลี่:ม....ไม่ทราบค่ะ แต่ดิฉันจำได้ว่า ดิฉันให้คนรับใช้คนหนึ่งพาคุณหนูไปทานอาหารน่ะค่ะ

ท่านดยุก:ไปเรียกนางมาหาข้า*โกรธ*

เอมิลี่:ด...ได้ค่ะท่านดยุก//วิ่งออกมา

หลายนาทีต่อมา

คนรับใช้:ม...ไม่ทราบว่าท่านดยุกมีธุระอันใดกับดิฉันคะ//กลัว

ท่านดยุก:ลูกสาวข้าอยู่ที่ไหน//โมโห

คนรับใช้:คุณหนูอยู่ที่สวยดอกไม้ค่ะ

ท่านดยุก:อืม....พวกเจ้ากลับไปซะ//ไปที่สวนดอกไม้

เอมิลี่/คนรับใช้:ค่ะท่านดยุก

สวนดอกไม้

ฟรานซิส:คุณหนูคงเพลียมากเลยสินะครับ หลับไปโดยที่ถูกปลุกแล้วยังไม่ตื่น

ท่านดยุก:พาลูกสาวข้าไปพักที่ห้อง แล้วเรียกเอมิลี่มาอาบน้ำให้

ฟรานซิส:ได้ครับท่านดยุก//อุ้มเอรินไปส่งทีาห้องนอน

เอมิลี่:ท่านดยุกไม่โกรธใช่ไหมคะที่ดิฉันดูแลคุณหนูได้ไม่ดี

ฟรานซิส:กระผมก็ไม่ทราบหรอกนะครับว่าท่านดยุกทรงโกรธหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าท่านจะทรงห่วงใยคุณหนูมากกว่าครั้งก่อนๆที่ผ่านมานะครับ

เอมิลี่:นั่นน่ะสิคะ แต่ก่อนคุณหนูของดิฉันแทบไม่ได้อยู่ในสายตาของท่านดยุกเลยนะคะ แต่ทำไปวัยนี้ถึงรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเปลี่ยนไป//เครียด

ฟรานซิส:นั่นน่ะสิครับ แต่ก็ดีเหมือนกันนะครับเพราะคุณเอรินจะได้อยู่ในสายตาของท่านดยุก คุณหนูจะได้รู้สึกเหมือนได้รับความรักจากผู้เป็นพ่อของตัวเองสักทีนะครับ

เอมิลี่:นั่นน่ะสิคะ ถ้าเป็นเช่นนั้นคุณหนูของพวกเราจะต้องมีความสุขมากๆแน่เลยค่ะ

ฟรานซิส:ใช่แล้วล่ะครับ

เช้าวันต่อมา

เอริน: (นี่เรายังอยู่ในโลกนี้อีกงั้นหรอ นึกว่าจะเป็นแค่ความฝันแต่ตอนนี้คงไม่แล้วสินะ)ฮาว~~

*ก็อก ก็อก*

เอมิลี่:อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหนู ได้เวลาอาบน้ำแล้วนะคะ

เอริน:อืม....อ่ะ! เดี๋ยวก่อน

เอมิลี่:คะ? มีอะไรจะใช้ดิฉันงั้นหรอคะ//เก็บที่นอน

เอริน:ข้าจะอาบน้ำเอง เอมิลี่ไปเตรียมมื้อเช้าให้ข้าก็พอ

เอมิลี่:ทราบแล้วค่ะคุณหนู(คุณหนูอยากเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้สินะ)

20นาทีต่อมา

เอมิลี่:วันนี้จะมีคนจากตระกูลออเวอร์รินมาคุยงานกับท่านดยุกนะคะ วันนี้คุณหนูไม่ควรไปหาท่านดยุกจะดีกว่านะคะ//ทำผมให้เอริน

เอริน:งั้นหรอ แล้วคนจากตระกูลออเวอรินมีใครบ้างงั้นหรอคะ

เอมิลี่:มีผู้นำตระกูลคือท่าน ปาริซ ออเวอร์ริน

ภรรยาคือท่านเมลิด้า ออเวอร์ริน บุตรชายคือเซน

ทริออล ออเวอร์ริน และบุตรสาวคือ ไมอาด้า ออเวอร์ริน

เอริน:ดูเป็นครอบครัวใหญ่จังเลยน้า~~~

เอมิลี่:ใช่ค่ะคุณหนู แต่วันนี้มีแค่ท่านปาริซและคุณชายเซนทริออลค่ะ

เอริน:ข้าต้องไปต้อนรับพวกเขารึเปล่า

เอมิลี่: ในนามของคุณหนู เอริน ธรานซิเวเนียร์ คงต้องไปนะคะ เพราะถือว่าเป็นการเข้าสังคมที่ดี และคุณหนูอาจจะได้เพื่อนก็ได้ค่ะ

เอริน:งั้นข้าคงต้องไปสินะ//ทานมื้อเช้า

เอมิลี่:ใช่ค่ะคุณหนู

รถม้าของตระกูล ออเวอร์รินได้มาถึงหน้าคฤหาสน์ตระกูลธรานซิเวเนียร์ เอรินไม่ได้ออกไปต้อนรับ และใช้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่มีขุนนางจากตระกูลอื่นมา

เอริน: (ทำไมคฤหาสน์แห่งนี้ถึงได้เงียบขนาดนี้กันนะ อย่างกับไม่มีคนอยู่เลยแหะ)//เดินรอบคฤหาสน์

*โป๊ก*

เอริน:โอ้ย!! เจ็บจัง(เราเดินชนใครเนี่ย)

เซน:ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่า//ยื่นมือเข้าไปช่วย

เอริน:ข้าไปเป็นไร ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะคะ

เซน:ไม่มีปัญหาครับ ว่าแต่เธอคือคุณหนูเอริน ธรานซิเวเนียร์งั้นหรอ! //ทำหน้าตกใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***