...ทุกวันฉันได้แต่หวนหาคำว่าความสุขฉันได้แต่หามันอยู่ตั้งนานวันไหนกันความสุขของฉันจะกลับคืนมาหาฉัน นับจากนี้ไปฉันจะไม่เจอมันอีกต่อไป ฉันใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความหวังฉันหวังว่าสักวันนึงเพื่อนของฉันที่ชื่อว่าความสุขแต่กลับมาหาฉันสักที ฉันได้แต่ร้องไห้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆพร้อมกับมีบุคคลนึงหญิงในเสื้อกาวน์ ยิงในเสื้อกาวน์คนนั้นเขารับฟังฉันด้วยใจฉันเรียกร้องให้ระบายความทุกข์ทรมานที่ฉันพบเจอตลอดชีวิตฉันได้ระบายให้เขาฟังฉันรู้สึกขอบคุณพระเจ้าเป็นอย่างมากที่สูงหญิงในชุดกาวน์มาให้ฉัน หญิงในชุดกาวน์เขาจะให้ความช่วยเหลือฉันออกไปจากป่าแห่งความทุกข์โลกแห่งความทุกข์ การรักษาของฉันงั้นเต็มไปด้วยความหวังฉันหวังว่าสักวันนึงฉันจะได้ออกจากป่าแห่งความทุกข์ป่าที่เป็นไปด้วยเสือสิงห์น่ากลัวและมารร้ายการรักษาดำเนินไปได้ถึง 1 สัปดาห์ฉันรู้สึกเหมือนตนเองกำลังจมดิ่งเหมือนศพที่ลอยดิ่งอยู่ในแม่น้ำแห่งความทุกข์ทรมานโลกที่มันไม่สวยงาม มันทำให้ฉันยิ่งจมลึกเข้าไปอีกฉันรู้สึกดิ่งลง อยากฆ่าตัวตาย อยากทำร้ายตนเอง หลายคนรอบตัวได้บอกกับฉันว่าชีวิตคนเรามีค่าอย่าให้ใครมาประเมินค่าของเราฉันอยากจะตะโกนออกไปว่าแล้วที่ฉันเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะพวกเขาหรอกหรอตราบใดที่เรายังไม่มาถึงจุดนี้เราจึงยังไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไรหรอเสียงน้ำตาหยดลงมาหญิงในชุดกาวเลื่อนกล่องทิชชูเขาให้ทิชชูกับฉันเขารับรู้ถึงความทุกข์ทรมานที่ฉันมี ฉันรู้สึกดีใจอย่างมากที่อย่างน้อยในชีวิตฉันก็มีเขาที่เข้าใจฉัน ฉันกำลังจิตแพทย์เราคุยกันได้สักพักนึงจากนั้นก็ถึงเวลาที่ฉันต้องบอกลาหญิงในชุดกาวน์แล้วชีวิตของฉันหลังจากนั้นเปรียบเสมือนฉันถูกจับเข้าคุกแห่งความทุกข์ทรมานอีกครั้ง ฉันกลับไปบ้านพร้อมกับขาที่มันหมดเรี่ยวแรงแห่งนักสู้หมดเรี่ยวแรงในการทำทุกอย่างฉันไม่อยากทำอะไรอีกต่อไปแล้วและแล้วพอฉันกลับมาถึงบ้านฉันก็ลงไปจมอยู่บนกองเตียง ฉันใช้ชีวิตในแต่ละวันแทบจะไม่มีความหวังอะไรเลยแม้แต่น้อย ชีวิตฉันคิดแต่เรื่องตายฉันรอวันนั้นมาโดยตลอด ฉันถามตนเองมาโดยตลอดว่าเมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึงเพราะฉันแทบจะไม่มีความสุขเลยในการเป็นอยู่ในทุกวันนี้...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments