Act1 ฉันเกลียดนาย

—————ณ.ห้องของประทาน—————

เลขาสาวสวยของประทานมาเคาะประตูเพื่อจะรายงานตารางงานของวันนี้ให้ทราบ ก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไป

" ประทานคะ เรื่องตารางงานของวันนี้ ประทานต้องไปพบกับคุณเซป--- "

" ไม่! ยกเลิกบอกว่าฉันไม่ว่าง "

เมื่อเลขายังไม่ทันจะพูดเสียงของประทานก็พูดตัดบทเสียก่อนเลขาสาวจึงต้องใช้ไม้แข็งเพื่อให้ประทานไปพบคุณเซปให้ได้ เพราะเธออยากเห็นฉากชวนจิ้น

(คุณเลขาเป็นสาววาย)

" ถ้าประทานไม่ไปพบคุณเซป ดิชั้นจะไม่ทำชาเขียววิปครีมให้คุณ "

" ชิ! ก็ได้ฉันจะไปพบก็ได้!? พอใจยัง "

" พอใจมากค่ะ ประทานก็รีบๆเป็นเมียคุณเซปสักทีสิคะ ~ "

ประทานคิลถึงภายนอกจะพูดเป็นผู้นำแข็งแกร่งแต่ที่จริงประทานเป็นคนอ่อนโยนและอ่อนแอด้วยดิชั้นจะค่อยเชียร์ให้คุณเป็นเมียคุณเซปนะคะ!!

" อ่อ ใช่! เลขาฉันขอตัดเงินเดือนเธอขอหา ทำให้ฉันหมั่นไส้ "

ประทานเดินออกจากห้องเดินไปที่ลิฟต์ไปยันชั้น5เป็นชั้นสำหรับห้องคุยงานกับประทานโดยเฉพาะ จะแตกต่างห้องคุยงานแบบธรรมดา เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกร่างของชายหนุ่มผู้ใหญ่ ผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีดำสนิท ยืนดักอยู่ที่หน้าประตูลิฟต์ เขาคนนี้คือคุณเซปที่กำลังตามจีบประทานคิล

" Hi~ Baby ฉันมาหาเธอแล้ว "

" ฉันจำไม่ได้เลยนะว่าบริษัทมี ชั้นสำหรับคนบ้าด้วยสงสัยจะมาชั้นผิด "

ประทานคิลกดลิฟต์จะไปชั้นอื่น เซปใช้มือบังประตูลิฟต์และก้าวเท้าเดินเข้ามาข้างใน ประทานคิลพยายามผลักดันตัวของเซปให้ออกไปจากในลิฟต์ แต่ก็ไม่เป็นผลด้วยร่างกายที่แตกต่างและแรงด้วย

เซปคว้าเอวของประทานเข้ามาชิดกับร่างกายของตัวเอง มือเรียวใหญ่จับไปที่คางของประทานคิลพลางยกยิ้มเจ้าเล่ห์และท่าทีของประทานที่พยายามขัดขืนจากเขา

" ปล่อยฉันนะไอโรคจิต! ฉันจะกลับไปทำงานต่อ! "

" ไม่ปล่อย ถ้าปล่อยนายก็จะหนีและทิ้งฉันไปอีก ฉันไม่ยอมหรอก "

ใบหน้าอันแสนหล่อเหลากับเปลี่ยนเป็นใบหน้าของปีศาจแสนเจ้าเล่ห์ เซปไม่ได้เป็นคนดีอย่างคนอื่นคิดมีแค่ประทานคิลเท่าที่รู้ว่าเซป เป็นคนที่หวงของ และไม่ชอบให้ของเล่นอย่างเขาหนีและหายไป ที่เขารู้เพราะเขาบังเอิญไปเห็นเข้า สถานที่นั่น เวลานั้น เขาไม่น่าไปเห็นเลย น่ากลัว....

เซปที่ว่าประทานคิลเริ่มจะไม่จะขัดขืนเขาแล้วเซปค่อยๆ ก้มซุกไซร้คออันขาวนวลของประทาน ประทานคิลรู้ว่าจะขัดขืนหรือไม่ก็ตามเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเซปได้ จึงได้แต่ยอมให้ทำอย่างว่าง่าย

" พ...พอแล้ว...หยุดได้แล้วอ...ไอโรคจิต "

เซปไม่ได้สนใจสิ่งที่ประทานคิลพูด เขาเลิกไซร้คอก่อนจะเอามือใหญ่ปิดตาของประทานไว้ ใช้มืออีกข้างหยิบอะไรสักอย่างในกระเป๋ายัดใส่ปากประทาน และสั่งบังคับให้กลืนลงไป ก่อนจะเอามือที่ปิดตาออก

" ประทานวันนี้คุณต้องลางานแล้วล่ะ "

" ท...ทำไม? ฉันจะหยุดงานไม่ได้ ช่วงเย็นมีนัดกับลูกค้า---- "

ประทานคิลจู่ๆ ก็รู้สึกง่วงนอนสายตาของเขาเริ่มจะปิด เขาพยายามฝืนให้ตาของเขาไม่ปิดแต่ก็ขัดขืนได้ไม่นาน ภาพทุกอย่างก็ดับมืดไปทันที

เซปรีบอุ้มร่างของประทานที่หลับสนิทเพราะยาที่เขาบังคับให้ประทานกินเข้าไป ที่เขาต้องทำแบบนี้ เพราะนี่คือวิธีเดียวที่ประทานจะไม่ขัดขืนเขาและยอมไปแต่โดยดี?

และแน่นอนทุกคนในบริษัทของคิลแห่งนี้ต่างเป็นคนของเซปหมดแม้กระทั่งเลขาด้วยที่เขายอมลงทุนและยอมให้คนของเขามาทำงานที่นี่เพราะ เขาจะได้ครอบครองประทานคิลคนเดียว?

และเขาก็รู้ด้วยว่าประทานคิลไม่ได้นอนมา3วันแล้ว คิลเป็นคนที่ดื้อมากซะด้วย วิธีแบบอ่อนโยนน่ะใช้กับประทานคิลไม่ได้ผล ต้องใช้วิธีรุนแรง

" เอาล่ะคิล ฉันจะดูแลนายเองพักผ่อนให้เต็มที่ล่ะ ที่รักของฉัน "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***