

การันต์×วิวาห์ kookv

 

การันต์ x วิวาห์ Kookv EP.4

เขาว่ากันว่า..เวลาแห่งความสุข...มักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว…’

แม่วิวาห์ : ขอบคุณที่อุตส่าห์ดูแลเจ้าวิวาห์ให้นะการันต์ ลำบากแย่เลย

การันต์ : ไม่เป็นไรครับคุณอา วิวาห์เองก็ไม่ได้ดื้อซักเท่าไหร่..อ่า ผมหมายถึง‘พี่วิวาห์’

ร่างสูงพูดพลางหันไปสบตากับเจ้าของชื่อแล้วยกยิ้มบางๆเป็นการหยอกล้อ

วิวาห์ : !..

‘ไอ้เด็กนี่’ วิวาห์ที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้าหมายถึงอะไร สีหน้ายิ้มแย้มเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้ง พร้อมเมินหน้าหนีอย่างอับอาย

การันต์ : หึ...

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของร่างเล็กร่างสูงก็หัวเราะออกมาเบาๆ ‘อ่า...อยากกัดอีกแล้ว’

แม่วิวาห์ : ถ้างั้นอาขอตัวก่อนนะจ๊ะ ไว้อาจะพาวิวาห์มาเยี่ยมใหม่นะ .ยิ้ม

การันต์ : มาบ่อยๆเลยสิครับคุณอา ผมอยากเล่นกับพี่วิวาห์อีก มาทุกวันเลยยิ่งดี:)

สายตาคมที่จ้องวิวาห์อย่างไม่วางตา ทำเอาเจ้าตัวเสียอาการ เกิดอาการอึดอัดจนพูดไม่ออกจึงเร่งให้ผู้เป็นแม่พาออกไปจากตรงนี้ซักที

วิวาห์: ...ม..แม่ครับ ไปกันเถอะ ว..วาหิวแล้ว

แม่วิวาห์ : รู้แล้วๆ รอแม่ร่ำลากันให้เสร็จก่อนสิ งอแงเป็นเด็กไปได้

วิวาห์ : แม่~

แม่วิวาห์ : วิวาห์!..จิ๊ ทำไมดื้อแบบนี้นะ ขอโทษทีนะดอกไม้ เอาไว้คราวหน้าจะมาหาใหม่นะ

แม่การันต์ : ไม่เป็นไรจ้ะ ไว้โอกาสหน้าเถอะ ลูกเธอคงหิวแล้ว

ตาคู่สวยมองไปยังเด็กหนุ่มร่างเล็กที่ยืนเบ้ปากอยู่ข้างหลังผู้เป็นแม่ ‘ก่อนหน้านั้นไม่เห็นมีปฏิกิริยาแบบนี้เลย...แสดงว่าระหว่างที่เราไม่อยู่...มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ...’

สาวเจ้าคิดพลางเหลือบมองลูกชายตนที่ยืนจ้องวิวาห์อย่างไม่วางตา

แม่การันต์ : ก็พอจะเดาออกล่ะนะ

หญิงสาวยกยิ้มก่อนจะบ่นกับตัวเองเบาๆ

รถเคลื่อนตัวออกไปแล้ว แต่การันต์ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ใบหน้ากลับมานิ่งเฉยไร้อารมณ์ผิดจากเมื่อครู่อย่างกับไม่ใช่คนเดียวกัน

แม่การันต์ : วิวาห์เหมือนจะดูกลัวๆลูกนะ ไปทำอะไรเขาไว้ล่ะ

ผู้เป็นแม่เอ่ยปากถามลูกชายเชิงหยอกล้อ

การันต์ : .ยิ้ม

การันต์ไม่พูดอะไร เพียงแต่หันมายิ้มพร้อมยักไหล่ใส่ผู้เป็นแม่แล้วเดินจากไป

แม่การันต์ : อ่า.. Dangerous

เธอทำได้เพียงส่ายหน้าเอือมๆกับนิสัยชอบรังแกคนของลูกชายคนนี้ ปีศาจก็คือปีศาจ จะเปลี่ยนให้เป็นเทพเจ้าได้อย่างไรกัน

* Dangerous แปลว่า อันตราย*

‘คิดถึง’

‘โหยหา’

‘ครอบครอง’

ภายในห้องที่ปลกคลุมไปด้วยความมืดและความเยือกเย็น ร่างหนานอนนิ่งอยู่บนเตียง ดวงตาคมจ้องมองภาพถ่ายเก่าๆในมืออย่างมีความสุข...

ภาพของเด็กผู้ชายสองคนยืนกอดคอกันในชุดยูนิฟอร์มนักเรียน ใบหน้าเด็กชายผิวขาวซีดเผยรอยยิ้มบางๆ แต่หากมองเข้าไปในแววตานั้น กลับพบว่าเด็กคนนี้กำลังมีความสุขมากเหลือเกิน เด็กชายที่ดูสูงกว่านิดหน่อยยืนอยู่ข้างๆกัน ทรงผมหน้าม้า ผิวโทนขาวน้ำผึ้ง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยรอยยิ้มกว้าง ยิ้มรูปสี่เหลี่ยมนั่นช่างน่าเอ็นดู...อดที่จะยิ้มตามไม่ได้

การันต์ : ตอนนี้...ผมสูงกว่าวิวาห์แล้วนะ... .ยิ้ม

รูปภาพถูกวางไว้กลางอกข้างซ้าย เปลือกตาหนาค่อยๆปิดลง สติค่อยๆเลือนหายไป...และจมสู่ภวังค์ในที่สุด...

ย้อนไปเมื่อ 16 ปีที่แล้ว..

- ฤดูหนาว โรงเรียนอนุบาล –

“ ไอ้ลูกปีศาจ!”

“ดูสิ ผิวขาวซีดขนาดนั้น การันต์ต้องเป็นปีศาจแน่ๆ”

“ตาการันต์เป็นสีแดงด้วย น่ากลัวจัง..”

“เราเคยเห็นเขี้ยวของการันต์ด้วยนะ!”

สนามเด็กเล่นตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงเด็กๆที่รุมต่อว่าเด็กชายคนหนึ่ง เด็กคนนั้นดูตัวเล็กกว่าคนอื่น ผิวขาวซีด ดวงตาสีแดงหม่นลง ความรู้สึกกลัวและน้อยเนื้อต่ำใจถาโถมเข้ามาใส่เด็กชายวัย4ขวบจนอยากจะร้องไห้

“อย่าเข้ามาใกล้พวกเรานะ! การันต์เป็นปีศาจ!”

การันต์ : ..ไม่ใช่นะ.. เราไม่ใช่ปีศาจ ..ฮึก

“การันต์เป็นปีศาจ!!”

ถึงแม้พยายามพูดอย่างไร ก็ยิ่งเหมือนแก้ตัว....

พลั่ก!!

การันต์ : อึก!!

ก้อนกรวดนับสิบก้อนถูกเล็งมายังเด็กน้อยผิวขาว ....แต่กลับไร้การช่วยเหลือจากผู้ถือศักดิ์เป็นครู...

การันต์: ฮึก!..

“ขว้างใส่มันเลย! ไปตายซะ ไอ้ลูกปีศาจ!” หัวหน้ากลุ่มเด็กเกเรตะโกนออกมาพร้อมขว้างก้อนกรวดใส่การันต์อย่างนึกสนุก

มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ได้แต่นั่งก้มหน้ารับแรงกระทบจากก้อนหินเล็กใหญ่ที่สาดเข้ามาเรื่อยๆ....

แสงอาทิตย์ยามเย็นสะท้อนให้เห็นเด็กน้อยที่ยืนล้างตัวอยู่ข้างๆแม่น้ำ เงาสะท้อนจากเบื้องล่างเผยให้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและบาดแผล แต่ไม่นานรอยแผลพวกนั้นก็หายไปราวกับว่าไม่เคยมีอยู่ น้ำตาของเด็กน้อยไหลรินออกมาอีกครั้ง....

“..การันต์เป็นปีศาจ..”

- 08:36 –

“วันนี้เรามีเพื่อนใหม่จะเข้ามาอยู่กับเรา...อืมม...จะเรียกว่าเพื่อนรึเปล่านะ เพื่อนคนนี้อายุมากกว่าพวกเรา1ปีน่ะจ้ะ”

“5 ขวบแล้วเหรอคะ!”

“งั้นก็เป็นพี่พวกเราน่ะสิ”

“น่าตื่นเต้นดีจังง”

เสียงเซงแซ่ของเพื่อนๆในห้องดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น แต่ไม่ใช่กับการันต์..

‘เพื่อนใหม่เหรอ... ไม่ใช่เรื่องของเรานี่..’

“สวัสดีครับ! ผมย้ายมาจากต่างจังหวัด ชื่อวิวาห์ครับ!”

“ว้าว..น่ารักจัง”

“ชื่อน่ารักจังเลยย”

“เอาล่ะๆ วิวาห์ ไปหาที่นั่งได้แล้วนะจ๊ะ”

“วิวาห์ มานั่งกับเรามั้ยย”

“มานั่งกับเราสิ”

เสียงเด็กนักเรียนต่างร้องเรียกให้วิวาห์ไปนั่งข้างตน วิวาห์จึงเลือกที่นั่งข้างๆเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง...

‘หือ?..ทำไมโต๊ะนั้นถึงมีคนเดียวล่ะ...’ สายตากลมไปสะดุดเข้าที่เด็กผู้ชายผิวขาวสวมฮูดสีดำที่นั่งโต๊ะหลังห้องเพียงคนเดียว ‘โต๊ะตั้งกว้าง นั่งคนเดียวได้ไงเล่า!’

ไวกว่าความคิด ขาเล็กวิ่งไปหาเด็กชายฮูดดำหลังห้องโดยไม่สนคำค้านของเด็กคนอื่น

วิวาห์ : สวัสดี! เราวิวาห์นะ เราอายุมากกว่านาย1ปี เรียกเราวิวาห์ก็ได้ เราไม่ถือ!

การันต์สะดุ้งเมื่อมือเล็กยื่นเข้ามาหาตน

การันต์:…..

วิวาห์ : .....hey you! shake hands!

การันต์: ......

วิวาห์ยืนค้างอยู่แบบนั้นซักพัก ก่อนจะย้ายตัวลงมานั่งเก้าอี้ตัวข้างๆอีกคนด้วยสีหน้าบึ้งตึง ก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่การเรียน

- 12: 30 –

สนามเด็กเล่น

หลังมื้อกลางวัน เด็กๆก็ออกมาวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่างของการันต์นั่งขดตัวอยู่ที่รากไม้ วิวาห์ยืนมองซักพักแล้ววิ่งเข้าไปหาทันที

วิวาห์: นาย!... นายชื่ออะไรอะ

การันต์: .....