บทที่ 3

แอดเวิร์ดขับรถไปตามท้องถนนมุ่งไปยัง โรงแรมของตระกูลเฟย ชายหนุ่มชำเลืองหันไปมองคนที่นั่งนิ่งอยู่ด้านข้าง ใบหน้าบึ้งตึง

มินตราที่รู้ตัวว่า เธอมีอาการแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตั้งแต่ที่เจอกับพี่ชายของเจสสิก้า ถ้าตื่นเต้นกับเรื่องที่ได้เจอมันก็ตกใจนิดหน่อย ไม่ถึงกับมากเพราะเธอก็พอจะรู้ว่า ครอบครัวของเพื่อนเป็นมาเฟีย แต่สิ่งทำให้ตกใจมากๆ คือ การเสียจูบแรกในชิตให้กับคนที่กำลังขับรถอยู่ต่างหากที่เป็นประเด็น ความรู้สึกในวินาทีนั้นเธอยังไม่ลืม คิดแล้วมันก็ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง

ในใจก็อยากจะทำร้าย อยากจะสะลัดความรู้สึกแปลกๆ ที่มี ให้ออกไป แต่ก็ทำไม่ได้

“เธอจะอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่” คำถามที่เอ่ยออกมาลอย ทำลายบรรยากาศความเงียบที่ได้ยินแม้แต้เสียงแอร์กำลังทำงาน

“ประมาณสองอาทิตย์ คุณจะถามทำไม”

“ฉันชื่อ แอดเวิร์ด สถานะคงจะพอเดาได้”

“แอดเวิร์ด กับ เจสสิก้า ชื่อช่างไม่เข้ากันจริงๆ”

“ทำไมคนไทยถึงคิดว่า พี่น้องกันชื่อจะต้องคล้ายกันด้วยหรือไง”

“ฉันก็ไม่ได้พูดหรือว่าอะไรคุณเลย ฉันชื่อมินตราเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณ”

“มินตราที่แปลว่า ผู้สนับสนุนให้น้องของฉันหนีออกจากบ้าน เรื่องในวันนั้น ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลย โทษฐานที่ไม่ห้ามและยังส่งเสริมให้น้องของฉันต่อต้านครอบครัวอีกต่างหาก”

“คุณ! อย่าทำเป็นพูดเกินจริง ฉันไม่ได้ส่งเสริมน้องสาวคุณ ฉันแค่ช่วยให้น้องสาวคุณอยู่ที่เมืองไทยได้อย่างปลอดภัย โดยไม่เกิดเรื่องเหมือนเวลาอยู่ในความดูแลของคุณที่นี่ ขนาดฉันมาถึงไม่นาน ฉันยังแอบเห็นใจเจสสิก้าที่ต้องอยู่กับสถานการณ์แบบนี้ทุกวัน ถ้าการที่เรายิ่งใหญ่แต่แลกมาด้วยความเป็นอิสระ ฉันเลือกจะอยู่และใช้ชีวิตที่สามารถเดินไปไหน ก็ได้ โดยไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาทำร้ายดีกว่า มีชีวิตที่ยิ่งใหญ่แต่ต้องแรกมาด้วยความสุข”

แอดเวิร์ดฟังแล้วถึงกับเถียงไม่ออก อิสระและความสุข ที่อีกฝ่ายกำลังพูดถึง

รถแล่นมาได้สักพัก ก็มาถึงยังโรงแรมของตระกูลเฟยเป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาว เมื่อรถแล่นผ่านเข้าไปยังด้านในตัวอาคาร

“ทำไม คุณไม่จอดให้ฉันลงด้านหน้า”

“สมแล้วที่สามารถเป็นเพื่อนกับยัยเจสได้ พูดมากจริงๆ จะลงทำไมด้านหน้า ก็ในเมื่อห้องที่เธอพักก็อยู่ใกล้ชั้นที่พักของฉัน” แอดเวิร์ดพูดหน้าตาเฉย

“ทำไม เจสถึงให้ฉันมาพักใกล้กับคุณด้วย”

“ข้อนี้ คงจะต้องรอถามยังเจสเอง”

มินตราถึงกับพูดอะไรไม่ออก นี่เธอพลาดเรื่องของพี่ชายเพื่อนไปมากขนาดนี้เลยหรือไง ไหนยัยเจสเคยพูดกับเธอว่า แอดเวิร์ดเป็นพวก ที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มันผิดกับผู้ชายที่เธอเจออยู่

เมื่อรถแล่นไปจอดนิ่งสนิทตรงบริเวณชั้นลานกว้างมากๆ เธอมองเห็นรถสปอร์ตยี่ห้อดังหลายสิบคันจอดเรียงกันอยู่บนชั้น ให้เดาก็คงจะเดาถูกว่า เจ้าของรถสปอร์ตทั้งหมดก็คงจะเป็นของพี่ชายเพื่อน

“ถึงแล้ว เดี๋ยวฉันจะเดินไปส่งที่หน้าห้อง”

“คุณไม่จำเป็นต้องไปส่งฉันขนาดนั้นก็ได้ แค่ชี้ว่าประตูไหน ฉันก็คงไม่โง่จนเข้าห้องผิดแน่”

มินตราพูดเสร็จก็เดินลงไปจากรถสปอร์ตทันที หญิงสาวเดินไปหยุดตรงหน้าประตูบานใหญ่ที่อยู่ติดกันสองบาน สักพักก็รับรู้ได้ว่า มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาซ้อนตัวเธอยังด้านหลัง ลมหายใจร้อนเบารดตรงบริเวณต้นคอ

“หึ หึ เดาออกไหมว่า ห้องไหนที่เป็นของเธอ และห้องไหนเป็น ของฉัน ถ้าเธอเดาผิดระวังจะได้อยู่ห้องนั้นยาว”

“คุณแอดเวิร์ด ถอยออกไป จะมายืนใกล้ๆ ฉันทำไม”

“เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกมาก ปกติแล้วเวลาที่ผู้หญิงอยู่ใกล้ฉันจะรู้สึกดี มีแต่เธอที่คอยผลักไสฉันให้ออกห่าง”

“ทำไม ฉันต้องอยากจะอยู่ใกล้คุณ ฉันมาที่นี่เพราะน้องสาวคุณไม่ใช่ตัวคุณเป็นคนชวนฉันมา กรุณาเข้าใจด้วยนะคะ คุณแอดเวิร์ด”

“ซ้ายห้องฉัน ขวาห้องเธอ แต่จะซ้ายผมหรือซ้ายคุณเลือกเอานะ”

มินตรามองหน้าคนที่กำลังพูดยี่ยวนตัวเธออยู่ มือผลักร่างสูงใหญ่ออกให้พ้นจากบริเวณด้านหน้าประตู เธอเชื่อในสัญชาตญาณว่า เธอไม่น่าจะเดาผิด เพราะตรงประตูมีรูปตัวอักษรภาษาจีนแปะเอาไว้

เมื่อประตูห้องพักเปิด มินตราก็เดินแทรกเบียดอีกฝ่ายเข้าไปภายในห้องได้สำเร็จ เมื่อเห็นของตกแต่งภายในห้อง ถึงกับพ่นลมหายใจออกมาเสียงดัง

“ไอ้เราก็นึกว่า จะเข้าห้องผิด”

“ถึงจะเข้าห้องผิด ฉันก็จะเปิดประตูออกมาเข้าของที่มันถูกต้อง ฉันคงจะไม่ทนอยู่ร่วมกับคุณแน่ๆ คุณแอดเวิร์ด ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันขอตัวพักผ่อนก่อนนะคะ ขอบคุณที่มารับและมาส่ง”

มินตราพูดพร้อมกับยกมือขึ้นพนมไหว้สวยงามตามมารยาทของคนไทย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***