Episode 1

-Gend University-

สวัสดีครับผมชื่อไวท์  ชนาธิป ปัญทวีชัยวัฒน์

ผมพึ่งเรียนจบปลายมาจากโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง แล้วตอนนี้ผมก็ได้เข้ามาเป็นนักศึกษาของมหาลัยนี้ในคณะที่ผมอยากเข้ามาตลอด ใช่ครับตอนนี้ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งของคณะวิศวกรรมศาสตร์ วันนี้เป็นวันแรกของผมในรั้วมหาลัยแห่งนี้ ผมไม่ได้เข้าคณะนี้มาตัวคนเดียวหรอกนะครับยังมีเพื่อนสนิทผมอีกคนที่สอบติดและได้เข้ามาเรียนด้วยกัน

"ไวท์ มึงจะยืนเก๊กอยู่กับรถอีกนานไหมพี่เข้าเรียกเข้าหอประชุมแล้วโว้ย" เสียงหนาของอีกคนเรียกผมอย่างดัง ผมหันไปมองหาอีกคนทันที ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใครครับเพราะทั้งมอตอนนี้ก็รู้จักกันอยู่แค่สองคนถ้าไม่ใช่เพื่อนผมแล้วจะเป็นใคร ใช่ครับมันคือไอกล้าเป็นเพื่อนที่ผมพูดถึงเมื่อกี้ ที่จริงมันไม่ได้ชื่อกล้าเฉยๆหรอกครับมันมีชื่อเต็มว่าต้นกล้า แต่เพราะความขี้เกียจเรียกชื่อเต็มของมันเลยเรียกได้สั้นๆว่าไอกล้าครับ

"เออๆๆไป" ผมตอบมันก่อนที่จะเดินไปหามันและเดินเข้าหอประชุมไป

//น้องๆที่กำลังเดินเข้ามา เดินมารับป้ายชื่อพร้อมบอกชื่อพี่นะคะ เข้ามาเลยค่ะ// เสียงรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นทันทีที่ผมก้าวมาถึง

ผมและกล้าเดินเข้าไปต่อแถวกับเพื่อนคนอื่นๆเพื่อรับป้ายชื่อตามที่รุ่นพี่บอกทันที ขณะที่ต่อแถวอยู่นั้นผมมองไปทางเสียงกลองที่กำลังบรรเลงอย่างสนุกสนานที่ดังอยู่อีกทางเพื่อเอ็นเตอร์เทนปีหนึ่งที่ได้ป้ายชื่อและเข้าไปนั่งประจำที่อยู่แล้ว ผมมองอยู่สักพักพร้อมกับขยับไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ถึงคิวผมสักที

“สวัสดีครับ” ไวท์ยกมือไหว้รุ่นพี่ที่นั่งอยู่ด้านหน้าเขาก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้

“ชื่ออะไรครับ” รุ่นพี่ในชุดช็อปสุดเท่ยิ้มกลับและถามอย่างสุภาพ

“ไวท์ครับ” หลังจากที่ไวท์ได้บอกชื่อไปรุ่นพี่ก็เขียนชื่อเขาลงในกระดาษที่ถูกร้อยด้วยเชือกและส่งให้เขาทันที

ไวท์รับมาก่อนจะก้มหน้าและยิ้มให้เล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณ ก่อนที่จะเดินออกมาและให้กล้าได้เข้ามารับป้ายชื่อต่อ หลังจากได้ป้ายชื่อมาแล้วทั้งสองคนก็เดินเข้ามานั่งที่ที่เพื่อนๆคนอื่นนั่งอยู่ท่ามกลางสายตาของเพื่อนคนอื่นที่มองมาที่เข้าและกล้าทันทีที่พวกเขาเดินมานั่ง ด้วยออร่าความหล่อของทั้งคู่ทำให้เพื่อนคนอื่นๆหันมามองเขาทั้งสองคนทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มทำตัวไม่ถูกที่ตอนนี้กำลังเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆคน

“ทำไมเขามองเราแปลกๆว่ะ” ไวท์หันไปผมกล้า

“ก็เราหล่อไงมึง” กล้าตอบกลับด้วยความมั่นใจ แน่นอนว่าใช่เพราะความหล่อของทั้งคู่ทำให้ทุกคนต่างมากพวกเขา

“มึงนี่ก็เอาความมั่นมาจากไหน” ไวท์ว่ากับกล้าเบาๆ

“กูพูดความจริง” หลังจากสิ้นเสียงกล้า ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหน้าของแถวเป็นรุ่นพี่ที่กำลังถือไมค์และพูดคุยกับปีหนึ่งกว่าเกือบห้าร้อยชีวิตในหอประชุมแห่งนี้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับให้ปีกนึ่งทุกคนได้ร่วมเล่นเกมส์ละลายพฤติกรรมไปด้วยกัน และเพื่อสานสัมพันธ์กับรุ่นพี่และเพื่อนๆในรุ่น เวลาล่วงเลยไปเสียงหัวเราะและเสียงเพลงยังคงดังขึ้นอยู่ตลอด และแล้วก็ถึงเวลาพักสักที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***