ตอนที่ 1 หมายศาล

... ตอนที่ 1 หมายศาล...

‘หมายศาล’

หมายศาลในมือของชายวัยกลางคนที่ยังคงอยู่ในมือคู่นั้น ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหัวหน้าครอบครัวยังคงจับไว้แน่น แววตาแสดงถึงความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก หากเพียงแต่เขาคนเดียวคงไม่ต้องคิดมากถึงเพียงนี้ แต่เขายังมีภรรยา และลูกสาวอีกสองคน เขาทำให้ตระกูลศิริธาราต้องล้มละลาย เขามันไม่ได้เรื่อง

“อีกสามวันแล้วรดา ผมคงต้องทำจริงๆ” รวิน ศิริธารา ชายผู้หมดสิ้นหนทาง ทรุดตัวลงกับพื้นห้องทำงาน ณ บ้านศิริธาราแห่งนี้

“ฉันเตรียมตามที่คุณบอกทุกอย่างไว้แล้วนะคะ”

“เราไม่มีทางเลือกแล้วรดา ลูกๆของเราไม่ควรต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้”

“ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ”

“คุณจะไม่เปลี่ยนใจจริงๆใช่มั้ยคะ”

“ฉันยังยืนยันคำตอบเดิมค่ะ”

“ไอ้รวิน ออกมา ไปหมุดหัวอยู่ไหน” เสียงที่แทรกดังเข้ามาภายในบ้าน ทำให้ชายหญิงวัยกลางคนต้องรีบออกมาจากห้องเห้นชายรูปร่างหนากำยำเดินเข้ามาประมาณหกเจ็ดคน

“บอกกี่ทีแล้วว่าห้ามมาที่บ้าน” ชายหญิงสองคนมีท่าทีเลิกลั่ก มองไปรอบๆตัวบ้านหลังใหญ่นี้ เพราะเกรงว่าลูกสาวของพวกเขาจะออกมาเจอและรับรู้เรื่องราวที่เขาสองคนพยายามปิดบังมาโดยตลอด

“ก็แกไม่ทำตามสัญญา เจ้านายฉันเค้าให้มาตาม ไหนล่ะเงินที่จะหามาใช้หนี้”

“ก็บอกว่าอีกสามวันไง”

“เจ้านายฉันให้เวลาแกถึงแค่วันจันทร์ที่จะถึงนี้เท่านั้น 7 โมงเช้า เงิน 50ล้านต้องโอนเข้าบัญชี ไม่งั้นเมียแก ลูกแก ได้ถูกเอาไปขัดดอกแน่” ชายร่างสูงใหญ่ไม่ว่าเปล่าเดินเข้าไปจับใบหน้าของหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาอย่างถือวิสาสะ

“เอามือสกปรกของพวกแกออกไป อย่ามายุ่งกับเมียกับลูกฉัน บอกเจ้านายแกได้เลยว่าพรุ่งนี้ตระกูลศิริธารามีเงินมาให้พวกแกแน่” ชายวัยกลางคนปัดมือชายที่อยู่ตรงหน้าออกจากใบหน้าของผู้หญิงที่เขารักทันที ก่อนเขาจะดึงเธอมาหลบอยู่ด้านหลัง

“หึหึ!!...พวกเรา กลับ!!” ชายร่างใหญ่รูปร่างกำยำที่ทำหน้าที่เป็นคนมาเรียกเก็บเงินกู้นั้นหันไปสั่งลูกน้องที่ตามมานั้น ก่อนยกยิ้มร้ายออกมา แล้วเดินออกจากบ้านไป

“พ่อคะ แม่คะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ให้หนูกับพี่ลิสารู้สถานการณ์บ้านเราเถอะค่ะ”

อาริญาหรือริญา หญิงสาววัย 20 ปี เดินออกมาจากมุมบ้าน เดินตรงเข้ามาหาชายหญิงวัยกลางคนผู้เป็นพ่อและแม่อย่างต้องการคำอธิบาย

“ใช่ค่ะ หนูกับน้องรู้นะคะว่าบ้านเรากำลังจะถูกยึด”

อาลิสาหรือลิสา หญิงสาววัย 21 ปีผู้เป็นพี่ค่อยๆเดินออกมาจากอีกมุมหนึ่งของบ้านเช่นเดียวกัน ก่อนที่ชายหญิงวัยกลางคนจะมีท่าทีที่ตื่นตระหนก

“พ่อกับแม่ บอกมาเถอะค่ะริญากับพี่ลิสาเข้มแข็งกว่าที่พ่อแม่คิดไว้นะคะ บอกมาเถอะค่ะว่าเมื่อไหร่ เราจะได้เตรียมตัว”

“…” ชายวัยกลางคนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยื่นเอกสารหมายศาลในมือให้กับลูกสาวทั้งสองได้ดู

หญิงสาวทั้งสองใจจดใจจ่อกับหมายศาลฉบับนั้นก่อนจะสรุปใจความแล้วว่าบ้านหลังนี้จะถูกยึดในอีกสามวัน บ้านหลังนี้หลังที่เธอทั้งสองอาศัยมาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่บ้านหลังนี้มาตลอด

“วันจันทร์ที่จะถึงนี้แล้วเหรอ”

ความจริงแล้วหญิงสาวสองคนก็ระแคะระคายเรื่องนี้มาสักระยะหนึ่งแล้ว ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่คิดว่าจะรวดเร็วขนาดนี้ เพราะพ่อกับแม่ของเธอพยายามปกป้องเราสองคนมาตลอด

“แล้วเรื่องหนี้ห้าสิบล้านล่ะค่ะพ่อ” ริญาถามขึ้นมา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ชายร่างใหญ่หกชีวิตบุกเข้ามาในบ้านแล้วข่มขู่พ่อกับแม่ของเธอ

“เรื่องนี้เดี๋ยวให้พ่อกับแม่จัดการนะ”

“ไม่ได้ค่ะ ยังไงพ่อกับแม่ต้องให้หนูกับพี่ช่วย”

“พ่อกับแม่จัดการได้จริงๆนะ” หญิงวัยกลางคนพูดด้วยเสียงสั่นเทา มือไม้สั่น หญิงสาวแอบเห็นน้ำตาที่คลออยู่ที่ดวงตาใสนั้นของเธอ จนทำให้ชายวัยกลางคนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อนั้นกุมมือเธอไว้แน่น

“ลูกๆเตรียมตัวเก็บของเท่าที่จำเป็นก็พอ พ่อกับแม่จัดการไว้ให้หมดแล้ว พรุ่งนี้จะมีคนมารับลูกสองคนที่นี่ส่วนเรื่องอื่นเป็นหน้าที่ของพวกเรา ลูกๆวางใจเถอะ”

“แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ”

“พ่อกับแม่จะต้องจัดการธุระบางอย่างก่อน”

“ไม่ค่ะ หนูจะไม่ไปไหนทั้งนั้นหนูจะอยู่ช่วยพ่อแม่จัดการเรื่องทุกอย่าง” ริญาเข้าไปกอดชายหญิงวัยกลางคนไว้แน่น ก่อนที่ทั้งสองจะกอดตอบ

“กอดแต่ริญา แล้วหนูล่ะคะ”

“โอ๋ๆๆ มาสิๆ มากอดกันทั้งหมดเลย” รดาและรวินกอดลูกสาวทั้งสองไว้แน่น เหมือนไม่ต้องการให้ทั้งสองห่างจากกายเลยแม้แต่น้อย

“โอยๆๆ ลิสาหายใจไม่ออกแล้วนะคะแม่”

“จริงค่ะ นี่พ่อกอดริญาแน่นมากนะคะเนี่ย”

“พ่อกับแม่รักลูกสองคนมากนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ลูกสองคนต้องเข้มแข็งนะ”

“ลูกคุณชายรวินคุณนายรดาซะอย่าง ไม่ต้องห่วงนะคะ”

“ลิสา แม่ฝากดูแลน้องด้วยนะริญาก็อย่าดื้อกับพี่ล่ะเข้าใจมั้ย”

“พูดอย่างกับว่าพ่อกับแม่จะไปไหนงั้นแหละ”

“แม่เค้าก็พูดเผื่อๆไว้เฉยๆ เราสองคนจะไปไหนได้ พ่อกับแม่ก็อยู่กับลูกนี่แหละ อยู่ในใจลูกสองคนไง เอ๊ะ!!...หรือว่าใจของลูกๆจะแอบเอาใครเข้ามาไว้ก็ไม่รู้เนาะแม่เนาะ”

“ป่ะ ไปเตรียมเก็บข้าวของเครื่องใช้ของพวกหนูกันได้แล้ว พ่อกับแม่ต้องไปจริงๆแล้วแหละ” หญิงสาวทั้งสองเดินแยกออกมา และกลับเข้าห้อง ก่อนที่จะหันหน้ามามองอย่างรู้กัน

...- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -...

...Meaning...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***