🌹 ตอนที่ 5 — “คืนแห่งเลือดและดอกไม้”
เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านใบซากุระที่เหลือเพียงไม่กี่กลีบ
กลิ่นคาวเลือดในอากาศจาง ๆ ทำให้ฮารุต้องกลั้นหายใจ
เขายืนอยู่ใต้ต้นไม้ต้นเดิม — ที่เคยสัญญาไว้กับมิโอะในวัยเด็ก
แต่ตอนนี้ ไม่มีความงดงามเหลืออยู่เลย
มีเพียง “คราบเลือด” บนรากไม้ และ “สายตา” ของหญิงสาวตรงหน้า
มิโอะยืนนิ่ง มือข้างหนึ่งกำมีดเล็ก ๆ แน่นจนเลือดซึม
แสงจันทร์สะท้อนในดวงตาเธอ — ดวงตาที่เต็มไปด้วยทั้งรักและความบ้าคลั่ง
“วางมีดลงเถอะมิโอะ...” ฮารุพูดเสียงเบา พยายามไม่ให้เธอตื่นตระหนก
“ฉันไม่อยากให้เรื่องมันไปไกลกว่านี้”
เธอหัวเราะเบา ๆ “ไปไกลเหรอ... ฮารุ มันไม่มีคำว่า ไปไกล หรอกในความรักของฉัน”
“ความรัก?”
“ใช่...” เธอพูดพลางเดินเข้ามาใกล้
“รักของฉันไม่ใช่แค่ความรู้สึก แต่มันคือ ชีวิตทั้งชีวิตของฉัน*
เธอหยุดตรงหน้าเขา ปลายมีดชี้เฉียดอกของฮารุ
“ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้... ถ้านายไม่อยู่ ฉันก็จะไม่มีตัวตนอีกต่อไป”
“มิโอะ...” ฮารุพยายามเอื้อมมือไปจับแขนเธอ “ฉันเข้าใจว่าเธอรักฉัน แต่สิ่งที่เธอกำลังทำ มันไม่ใช่ความรัก—”
เสียงเธอแทรกขึ้นทันที
“ไม่ต้องพูดคำนี้อีก!”
มีดในมือเธอสั่น รอยน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม
“นายเคยพูดเอง... ว่าจะอยู่กับฉันตลอดไป จำไม่ได้เหรอ?”
“ฉันพูดตอนเราเด็ก...”
“แล้วทำไมโตขึ้นถึงเปลี่ยนไป!”
เธอตะโกนออกมา เสียงสะท้อนก้องทั่วสวน
“ทุกคนก็แย่งนายไปหมด — เพื่อน นายหญิงคนนั้น รุ่นพี่นั่น — ทุกคน! พวกเขามองนายเหมือนสิ่งที่ต้องแย่ง... แต่ไม่มีใครรู้เลยว่านายคือ ของฉันตั้งแต่แรกแล้ว!”
ฮารุก้าวถอยหลัง หัวใจเต้นแรง
“มิโอะ ฟังฉันนะ...”
“ไม่ต้องพูดอะไรอีก...”
เธอก้าวเข้ามาอีกขั้น — ใกล้จนเขาได้กลิ่นเหงื่อและน้ำตาในลมหายใจของเธอ
“ฉันเหนื่อยแล้วฮารุ... ฉันแค่ไม่อยากเห็นนายมองใครอีก”
ปลายมีดขยับเล็กน้อยจนเฉียดเสื้อของเขา
เลือดซึมออกมาบาง ๆ
“มิโอะ!” เขาจับข้อมือเธอแน่น ดึงมีดออกจากมือ
แต่เธอไม่ขัดขืนเลย — กลับหัวเราะทั้งน้ำตา
“ดีแล้ว... อย่างน้อยตอนนี้... นายก็จับฉันไว้บ้าง”
เธอยกมืออีกข้างแตะใบหน้าเขาเบา ๆ
“รู้ไหมว่าทำไมนายถึงจำสัญญาไม่ได้?”
“เพราะฉันทำให้มันหายไป”
“ว่าไงนะ...?”
“ตอนนั้น... หลังที่เราสัญญากัน ฉันรู้ว่านายจะต้องเปลี่ยนใจ ฉันเลยไปหา คุณยาย — เธอสอนฉันเรื่องคำสาบานของวิญญาณ...”
เธอพูดพลางหัวเราะอย่างช้า ๆ
“เธอบอกว่า ถ้าอยากให้ใครอยู่กับเราไปตลอด ก็ต้อง ผูกดวงกันด้วยเลือด ใต้ต้นซากุระในคืนพระจันทร์เต็มดวง”
ฮารุตัวชา “มิโอะ... เธอ...”
“ฉันทำแล้ว ฮารุ — เราถูกผูกไว้ด้วยกันแล้ว”
“ไม่ว่าจะนายอยู่ที่ไหน ฉันจะได้ยินเสียงหัวใจนายเสมอ”
ลมแรงพัดเข้ามาจนกลีบซากุระปลิวว่อน เสียงดังเหมือนฝนตก
มิโอะยิ้มกว้าง น้ำตาเธอหยดลงบนมือเขา
“ฮารุ... นายได้ยินไหม?”
“อะไร...”
“เสียงหัวใจของเรา...”
เสียง ตุบ ตุบ ตุบ ดังในอกของทั้งคู่
ราวกับจังหวะเดียวกัน — ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเสียงของใคร
ฮารุรู้สึกเหมือนร่างกายเริ่มชา มือเย็นลงเรื่อย ๆ
“มิโอะ... เธอทำอะไรกับฉัน...”
เธอพยักหน้าเบา ๆ
“ไม่ต้องกลัวนะ... แค่ส่วนหนึ่งของคำสาบาน มันจะทำให้นายไม่มีวันหนีจากฉันได้”
“เธอบ้าไปแล้วมิโอะ!”
“ถ้าความบ้าคือการได้อยู่กับนาย... งั้นฉันก็ยินดีจะบ้าไปตลอดชีวิต”
---
เสียงไซเรนดังแว่วจากไกล — เหมือนตำรวจมาที่โรงเรียน
ฮารุมองรอบ ๆ เห็นแสงไฟส่องมาจากรั้วด้านนอก
เขารีบดึงมือมิโอะ “เราต้องไปจากที่นี่!”
แต่เธอส่ายหน้า
“ไม่... ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว”
เธอจับมือเขาแน่นจนเจ็บ
“ถ้านายหนี ฉันจะตายตรงนี้”
“อย่าพูดแบบนั้น!”
“งั้นอยู่กับฉันสิ...”
เธอยื่นมืออีกข้างกอดเขาไว้แน่น
กลิ่นเลือดและน้ำตาผสมกันในอากาศ
“ฮารุ... นายรู้ไหม ฉันไม่ได้อยากฆ่าใคร...”
“ฉันแค่อยากให้โลกนี้เหลือแค่เรา”
---
เสียงเจ้าหน้าที่เริ่มใกล้เข้ามา
มิโอะมองหน้าเขา ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความรักที่บิดเบี้ยว
“อย่ากลัวเลยนะ...” เธอพูดเสียงเบา “คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่ใครจะมายุ่งกับเราได้”
เธอผลักเขาเบา ๆ ไปข้างหลัง
“รอฉันตรงนี้นะ...”
“มิโอะ! จะไปไหน!”
“ไปทำให้คำสาบานสมบูรณ์ไง...”
เธอวิ่งหายเข้าไปในเงามืดของต้นซากุระ เสียงฝีเท้าเบา ๆ จางลง พร้อมเสียงบางอย่างแตกหัก
แล้วทุกอย่างก็เงียบสนิท
---
ฮารุวิ่งตาม เสียงเจ้าหน้าที่ตะโกนเรียกอยู่ไกล ๆ
เขามาหยุดตรงโคนต้นไม้ —
กล่องสีชมพูใบใหม่วางอยู่ตรงนั้นอีกครั้ง
มือเขาสั่นขณะเปิดมัน
ข้างในมีเพียง กลีบดอกซากุระเปื้อนเลือด
และจดหมายแผ่นหนึ่ง เขียนด้วยลายมือของมิโอะ
> “ถ้าฉันต้องหายไป...
> ขอให้หัวใจของเรายังเต้นด้วยกันเสมอ
> — มิโอะ 💕”
เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ
จนเขารู้สึกเหมือนมีใครอีกคนอยู่ในอกเดียวกัน
---
> จบตอนที่ 5 — คืนแห่งเลือดและดอกไม้
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments