🌹 ตอนที่ 4 — “คำสาบานใต้ต้นซากุระ”
ลมยามค่ำพัดเย็นจนขนลุก
ฮารุยืนอยู่หน้าต่าง มองออกไปนอกบ้านที่ไร้แสงไฟ มีเพียงเสียงแมลงร้องแผ่ว ๆ ในความมืด
รอยเท้าเล็ก ๆ ที่เห็นเมื่อคืน… หายไปหมดแล้ว
เขาเช็ดมันออกหรือเธอเช็ดกันแน่ — เขาไม่แน่ใจ
แต่สิ่งที่ชัดเจนคือ กล่องสีชมพู ตอนนี้กลับมาอยู่บนโต๊ะอีกครั้ง
วางนิ่งเหมือนเดิม ราวกับไม่เคยถูกแตะต้อง
เขามองมันอยู่นาน ใจเต้นแรงราวกับกลัวว่าข้างในจะมีอะไรอีก
สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเปิดออก
ข้างในไม่มีเลือด ไม่มีของแปลก — มีเพียงรูปถ่ายหนึ่งใบ
รูปนั้นคือเขา… ตอนมัธยมต้น กำลังยืนอยู่กับหญิงสาวที่ถูกตัดใบหน้าออก
รอยตัดนั้นเรียบเกินไป เหมือนมีคนใช้มีดคัตเตอร์กรีดอย่างตั้งใจ
ใต้รูป มีตัวอักษรสีแดงเขียนไว้ว่า
> “อย่าลืมคำสาบานของเรา ใต้ต้นซากุระ — มิโอะ”
---
เช้าวันต่อมา
ในห้องเรียนบรรยากาศเงียบกว่าปกติ
นักเรียนเริ่มพูดถึง “อีกหนึ่งคน” ที่หายตัวไป — คราวนี้เป็นรุ่นพี่ปีสามจากชมรมดนตรี
“เขาหายไปเมื่อคืน หลังซ้อมเสร็จ”
“ตำรวจเริ่มสงสัยว่าอาจมีคนในโรงเรียนเกี่ยวข้อง”
ฮารุนั่งนิ่ง หัวใจเหมือนถูกบีบ
เมื่อคืน… รุ่นพี่คนนั้นเพิ่งช่วยเก็บของกับเขา แล้วก็พูดหยอกเล่นเรื่อง “มิโอะชอบนายแน่ ๆ ฮารุ”
ตอนนั้นเขาหัวเราะขำ แต่ตอนนี้ขำไม่ออก
มิโอะเดินเข้ามาในห้อง รอยยิ้มเธอสดใสเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เธอวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะฮารุ
“วันนี้ฉันทำของโปรดนายอีกแล้ว~”
ฮารุมองหน้าเธอ เธอมองตอบ ดวงตาสีแดงสดเหมือนผลเชอร์รี่
แต่ในแววตานั้นมีบางอย่างแปลกไป — เย็นเยียบเหมือนกระจกที่ไม่มีแสงสะท้อน
“มิโอะ...” เขาเอ่ยเบา ๆ “เมื่อคืนเธอไปไหนมาเหรอ?”
เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนยิ้มบาง ๆ “ไปที่เดิม...”
“ที่เดิม?”
“ใต้ต้นซากุระ... ที่เราสัญญากันไว้”
คำตอบนั้นทำให้ฮารุรู้สึกหนาวขึ้นทันที
---
🌸 แฟลชแบ็ก — คำสาบานใต้ต้นซากุระ
ภาพย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อน
คืนหนึ่งหลังงานเลี้ยงจบ ฮารุและมิโอะนั่งอยู่ใต้ต้นซากุระในสวนหลังโรงเรียน
แสงจันทร์ส่องลอดกิ่งไม้ เงาของกลีบดอกไม้ตกบนแก้มเธอ
“ฮารุ...”
“หืม?”
“นายจะไม่ทิ้งฉันใช่ไหม?”
“พูดอะไรน่ะมิโอะ แน่นอนสิ เราเป็นเพื่อนกันนี่”
“เพื่อน...” เธอหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงนั้นปนเศร้า
“แต่ฉันไม่อยากเป็นแค่เพื่อน...”
ฮารุนิ่ง เธอก้าวเข้ามาใกล้ จนได้กลิ่นหอมของผมเธอ
“ถ้านายไม่รักฉัน... อย่างน้อย ก็อย่ารักใครอื่นได้ไหม?”
“มิโอะ...”
“สัญญาสิ ว่าจะไม่มองใครอีก”
เธอหยิบมีดพกเล็ก ๆ จากกระเป๋า แล้วบาดนิ้วตัวเอง
เลือดสีแดงหยดลงบนกลีบดอกซากุระ
“เราจะเป็นของกันและกันตลอดไป...” เธอพูด พร้อมจับมือนายมาบาดเช่นกัน
เลือดทั้งสองหยดปนกัน — กลีบดอกไม้ปลิวผ่านกลางอากาศ
“สัญญา...”
ฮารุจำได้แค่นั้น — ก่อนที่เขาจะลืมเรื่องนี้ไปในกาลเวลา
แต่ดูเหมือน... มิโอะจะ **ไม่เคยลืมเลย**
---
กลับมาปัจจุบัน
หลังเลิกเรียน ฮารุเดินออกจากโรงเรียน เขาตัดสินใจไปที่ต้นซากุระนั้นอีกครั้ง
มันอยู่ในสวนหลังตึกเก่าที่ไม่มีใครใช้แล้ว
กลีบดอกไม้ที่ร่วงลงปกคลุมพื้นดินสีคล้ำ — สีคล้ำที่ดูเหมือน “เลือด”
เขาก้มลงดูใกล้ ๆ... แล้วหัวใจแทบหยุดเต้น
ตรงโคนต้นไม้มี “กล่องของขวัญสีชมพู” อีกใบ
และมีชื่อเขาเขียนไว้บนป้ายเล็ก ๆ ว่า *“ถึงฮารุ จากมิโอะ”*
มือของเขาสั่นเมื่อเปิดออก —
ข้างในคือ รูปถ่ายของรุ่นพี่ปีสาม ที่หายตัวไป...
ถูกตัดใบหน้าออกเช่นเดียวกับรูปก่อน
ใต้ภาพมีข้อความใหม่เขียนไว้ด้วยเลือดสด ๆ
> “ไม่มีใครควรมองนาย... นอกจากฉัน”
---
เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง
“มิโอะ... ใช่ไหม?” ฮารุถามโดยไม่หันหลัง
“นายมาแล้ว...” เสียงเธอนุ่มนวล แต่ออกห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว
“มิโอะ... เธอทำอะไรลงไป?”
“ฉันแค่... ปกป้องสิ่งที่เป็นของฉัน”
“คนไม่ใช่สิ่งของนะมิโอะ!”
“แต่นายไม่เข้าใจ...” เสียงเธอสั่น “ตอนที่ฉันเสียคนที่รักไป ฉันก็เสียใจจนอยากตาย... ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก”
เธอก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาสีแดงสะท้อนแสงจันทร์
“ฮารุ... ถ้านายไม่รักฉัน ฉันก็จะทำให้นายอยู่กับฉัน... ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม”
---
ลมพัดแรง กลีบดอกไม้ปลิวว่อน
ในแสงจันทร์ เงาของทั้งคู่ทับซ้อนกัน —
หนึ่งคนถอยหนี อีกคนก้าวเข้าหา
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้น
“อย่ากลัวสิ... เราแค่กลับไปที่เดิม เหมือนตอนเด็ก ๆ...”
มิโอะยกมีดเล่มเล็กขึ้นมา — ด้ามเดียวกับในความทรงจำ
“สัญญาอีกครั้งสิ... ว่านายจะไม่หนีจากฉัน”
---
> **จบตอนที่ 4 — คำสาบานใต้ต้นซากุระ**
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments