มอคค่าแก้วพิเศษกับสายตาจับผิด

เช้าวันรุ่งขึ้น พลอยเดินเข้ามาในแผนกกราฟิกดีไซน์ด้วยใจที่เต้นระรัว เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด แต่ภาพมิ้นท์ที่ร้านกาแฟเมื่อวานยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชัน Line ดังขึ้น พลอยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว เป็นข้อความจากมิ้นท์:

'มอคค่าแก้วพิเศษอยู่ที่โต๊ะเธอแล้วนะ :)'

พลอยรีบเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธออย่างแทบจะวิ่ง และเธอก็พบกับแก้วกาแฟมอคค่าเย็นแก้วใหญ่ วางคู่กับกระดาษโน้ตเล็กๆ ที่เขียนด้วยลายมือหวัดๆ ของมิ้นท์:

'เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยกาแฟที่เธอชอบนะ... มิ้นท์'

พลอยยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ นี่คือสิ่งที่เธอไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

"โอ้โห! อะไรจะหวานขนาดนี้จ๊ะ" เสียงเนยดังขึ้นข้างหลังพลอย ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว

"เนย! ตกใจหมด" พลอยรีบซ่อนโน้ตไว้ใต้แก้วกาแฟ

"หึๆ ไม่ต้องซ่อนเลยยะ เห็นหมดแล้ว" เนยเท้าคางมองด้วยสายตาจับผิด "คุณมิ้นท์โปรเจกต์แมเนเจอร์สุดหล่อถึงกับมาส่งกาแฟให้ถึงโต๊ะเลยเหรอเนี่ย นี่มันเกินคำว่า 'เรื่องงาน' ไปไกลแล้วนะเพื่อน"

"ก็เขาแค่... แสดงน้ำใจน่ะ" พลอยพยายามแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก

"น้ำใจที่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยนะ" เนยพยักเพยิดไปที่แก้วกาแฟ "แถมยังจำได้ด้วยว่าแกชอบมอคค่าเย็น นี่มันระดับแฟนแล้วมั้ง"

"บ้า! ไม่ใช่นะ" พลอยหน้าแดงก่ำ

แต่ลึกๆ แล้ว เธอก็แอบคิดตามคำพูดของเนยจริงๆ

ตลอดทั้งวันนั้น พลอยรู้สึกเหมือนมีสายตาจับจ้องมาที่เธอตลอดเวลา ไม่ใช่แค่จากเนย แต่ยังรวมถึงเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ที่ดูเหมือนจะเริ่มสังเกตเห็นความสัมพันธ์ที่แปลกไปนี้

ในช่วงบ่าย มิ้นท์เดินลงมาจากชั้น 28 เพื่อมาคุยงานกับหัวหน้าแผนกของพลอย สายตาของเธอปรายมาที่โต๊ะของพลอยแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วก็เดินเข้าห้องประชุมไป

พลอยก้มหน้าก้มตาทำงาน พยายามไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความพิเศษบางอย่างในสายตาของมิ้นท์

ช่วงพักเบรก

พลอยเดินไปกดน้ำที่มุมห้อง ก็พบกับ พี่หญิง หัวหน้าฝ่ายโปรเจกต์ของมิ้นท์ ซึ่งเป็นผู้หญิงมาดเนี้ยบ ใบหน้าสวยคม แต่ดูน่าเกรงขาม

"พลอย... ใช่ไหม" พี่หญิงทักขึ้น

"ค่ะ สวัสดีค่ะพี่หญิง" พลอยรีบยกมือไหว้ด้วยความเคารพ พี่หญิงเป็นคนสำคัญในบริษัท และเธอก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของมิ้นท์ด้วย

"ฉันเห็นเธอคุยกับมิ้นท์บ่อยๆ ช่วงนี้" พี่หญิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงความหมายบางอย่าง "มิ้นท์น่ะ... เป็นคนมีเสน่ห์ และก็เป็นที่หมายปองของคนในบริษัทเยอะนะ"

พลอยใจหายวูบ เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกเตือน

"คะ... ค่ะ"

"มิ้นท์เป็นคนจริงจังกับความรู้สึกนะ และฉันก็อยากให้เธอรู้ว่าเขาจริงจังกับงานมากแค่ไหนด้วย" พี่หญิงจ้องมองพลอยด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก "ฉันแค่ไม่อยากให้เรื่องส่วนตัวเข้ามาปะปนกับเรื่องงานมากเกินไปน่ะ เธอเข้าใจใช่ไหม"

พลอยพยักหน้าหงึกๆ "เข้าใจค่ะพี่หญิง"

หลังจากบทสนทนานั้น พลอยรู้สึกเหมือนก้อนหินมาทับอยู่ที่หน้าอก เธอเข้าใจสิ่งที่พี่หญิงพูดได้เป็นอย่างดี ความสัมพันธ์ของเธอกับมิ้นท์มันไม่ควรถูกเปิดเผยในที่ทำงาน และมันอาจส่งผลกระทบต่องานของมิ้นท์ได้

เย็นวันนั้น หลังเลิกงาน

พลอยเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน เธอนึกถึงคำพูดของพี่หญิงแล้วรู้สึกหนักใจ

ติ๊ง! Line ของเธอเด้งขึ้นมาอีกครั้ง

'วันนี้ไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหม? อยากคุยเรื่องที่ค้างคาเมื่อวาน' - มิ้นท์

พลอยอ่านข้อความนั้นแล้วถอนหายใจ เธอรู้สึกสับสนไปหมด

จะทำยังไงดีนะ? จะปฏิเสธดีไหม?

ในที่สุด พลอยก็ตัดสินใจตอบกลับ:

'ได้ค่ะ... เจอกันที่ร้านเดิมนะคะ'

เธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงมิ้นท์ได้ และเธอเองก็อยากจะเคลียร์ความรู้สึกที่ค้างอยู่ในใจเช่นกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***