พยายามตัดใจ

หลังจอขอเกรียน  ตอนที่ 5

หลังจากที่พลสั่งงานไป...

เอินก็ใช้เวลาไม่เกินสามสิบนาทีก็สามารถรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่พลต้องการ  และนำส่งให้เขาเรียบร้อย

“คุณพลคะ”

“ข้อมูลที่คุณต้องการชั้นส่งให้เรียบร้อยแล้วนะคะ”

เอินแจ้งพลที่นั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามกับเธอ  ก่อนที่จะนั่งลงและทำงานของเธอต่อ

“ขอบใจมาก”

พลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยโดยที่ไม่มองหน้าเอิน

แต่เขาก็คอยแอบสังเกตการทำงานของเอินระหว่างที่อยู่ด้วยกัน  จากเดิมที่เคยคิดว่าเอินเป็นคนติดโทรศัพท์มือถือมาก  และไม่ค่อยสนใจทำงานสักเท่าไหร่

ตอนนี้เขาก็ได้เปลี่ยนความคิดไป

“เดี๋ยวบ่ายนี้ผมจะลงพื้นที่สำรวจสาขา”

“คุณไปกับผมด้วยนะ”

พลแจ้งตารางงานกับเอิน

“ตะ-แต่ชั้นยังไม่เคยลงพื้นที่ตรวจสาขามาก่อนเลยนะคะ”

เอินตกใจเนื่องจากเธอยังไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อน  เธอรู้สึกกังวลก็เพราะยังไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้างและจะทำมันได้ดีหรือไม่

“เธอไม่ต้องห่วง  ชั้นจะแอบไปโดยไม่ให้สาขารู้ว่าเรามาจากส่วนกลางน่ะ”

“แค่ไปดูว่าพนักงานเป็นยังไงกันบ้าง  ร้านเรามีอะไรที่ต้องแก้ไขมั้ยหรือขาดเหลืออะไร”

“คนเดินผ่านหน้าร้านเรามากน้อยแค่ไหน”

“ร้านข้างๆ  เราเป็นยังไงกันบ้าง”

เขาอธิบายแผนที่จะทำให้เอินฟัง

“แต่หน้าที่นี้ในบริษัทเรามีอยู่แล้วนะคะ”

เอินทำหน้าสงสัย

แต่ขณะที่เอินกำลังจะถามต่อ  เธอก็เหลือบไปเห็นพละกำลังมองจ้องหน้าเธออยู่แบบตาไม่กระพริบ

เอินจึงรีบตอบรับคำอย่างว่าง่ายทันที

“ค่ะ...!!!”

เอินตอบสั้นๆ  แต่เสียงดังฟังชัด

“เดี๋ยวพักเที่ยงเรียบร้อยไปรอชั้นที่หน้าบริษัทนะ”

“ถ้าเลยเวลาแม้แต่นิดเดียว  ชั้นจะออกใบเตือนเธอ”

พูดจบพลก็เดินออกไปจากห้องทันที

“ม่ายยยยยยยยยย...!!!”

“ม่ายจริ้งงงงงงงงงง...!!!”

“คะ-ใครก็ได้ช่วยชั้นด้วยยยยยย...!!!”

เอินได้แต่กรีดร้องเสียงโหยหวนอยู่ในใจ  แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้

-

-

-

ที่ห้องพักทานอาหาร...

แฟ : “แก...”

เธอโบกมือไปมาผ่านหน้าเอินที่กำลังตาลอยเขี่ยข้าวในจานไปมา

เอิน : “...”

เอินไม่ตอบอะไรกลับไป  เธอเอาแต่ถอนหายใจ

แฟ : “ชั้นนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว  แกแบ่งเบาเรื่องทุกข์ใจนั้นมาให้กับชั้นเถอะ”

เอิน : “ห่วงชั้น...?”

แฟ : “เปล่าอ่ะแค่อยากรู้”

แฟหัวเราะลั่น

เอินถอนหายใจเฮือกใหญ่  ก่อนที่จะระบายทุกอย่างให้แฟฟัง

“แก...คิดว่าตอนนี้ดวงชั้นกำลังตกน่ะ”

“มันรู้สึกเหมือนกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลังถาโถมเข้ามาที่ชั้นคนเดียว  จนตอนนี้ชั้นแทบจะยืนไม่ไหวแล้วล่ะ”

เอินมีสีหน้ากลุ้มใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  จนแฟอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

“บอกมาแก  ชั้นจะแบ่งเบาเรื่องทุกข์นั้นของแกเองไม่ว่าจะเรื่องอะไร”

แฟทำหน้าจริงจังขึ้นมาทันทีเพราะรู้สึกเป็นห่วงเอินมาก

“เฮ้อ...”

“เอาเรื่องแรกเลยนะแก”

“คุณพลเค้าให้ชั้นไปดูงานสาขากับเค้า  ไปแบบปลอมตัวไม่ให้สาขารู้ตัวอ่ะแก”

“มันไม่ใช่งานของชั้นโดนตรงไง”

“คือจะให้ทำน่ะไม่ว่าหรอกนะ”

“แต่ถ้าคนที่ทำหน้าที่ตรงนี้โดยตรงเค้ารู้ล่ะ  ชั้นจะไม่อยู่ยากเหรอว่าไปทำเกินหน้าที่เค้าอ่ะแก”

เอินนั่งคอตก

“ด้วยตำแหน่งคุณพลเค้าก็มีสิทธิ์ทำนะ  เพียงแต่หัวหน้าเก่าแกเค้าไม่อยากก้าวก่ายงานแผนกอื่นเฉยๆ  เค้าถึงไม่ทำแบบคุณพลไง”

แฟออกความเห็น

“ชั้นก็รู้  แต่มันก็อดห่วงว่าจะเจอเขม่นไม่ได้อ่ะแก”

เธอทำหน้ายู่

“ละมีเรื่องอะไรอีกที่กลุ้มใจน่ะ”

แฟถามขึ้น

“ชั้นโดนผู้ชายหลอกให้เสียเงินแล้วเค้าก็เขี่ยชั้นทิ้งอ่ะแก”

เอินทำหน้าซึมนั่งคอตก

“ใครทิ้งแก...!!!”

“ละแกมีคนให้มาทิ้งตั้งกะเมื่อไหร่”

แฟรีบยื่นหน้าเข้าไปถาม

“ไน่เหอ...”

“คือชั้นเสียเงินไปหลายพันเพื่อทำให้ตัวเองอยู่ในระดับเดียวกันกับเค้า”

“แต่เค้าก็ยังทิ้งชั้นไป  เค้าปิดช่องทางการติดต่อทุกทางเลยนะแก”

“ตอนนี้ชั้นรู้สึกสะเทือนใจมาก  เหมือนโลกทั้งใบมันกำลังจะพังทลายลงมา”

เอินพยายามบีบบน้ำตา

“ไอ้เอิน...แกโอเวอร์มากกกกกก”

“คือเค้าไปปิดช่องทางแกยังไงล่ะ”

แฟเริ่มเหนื่อยหน่าย  และไม่อยากที่จะถามอะไรต่อ  แต่เธอก็ต้องถามเพราะไม่อยากที่จะเสียเพื่อนไป

“เกมที่ชั้นเล่นตามรอยซีรีส์น่ะมันปิดตัวลง  ละชั้นเพิ่งเสียเงินเติมเกมไปเอง”

เอินเบะปากเหมือนจะร้องไห้

“ชั้นเคยเตือนแกแล้วใช่มั้ย  ทีนี้คงเข็ดแล้วสิท่า”

แฟบ่นเอินชุดใหญ่

เอิน : “อื่อ...”

แฟ : “แกจะไม่เล่นเกม  ไม่ดูซีรีส์  ละก็ไปตามรอยหาผู้ในเกมอีกแล้ว...?”

เอิน : “เกมคงงด  แต่ดูซีรีส์...”

เอินพูดเสียงเบาในลำคอ

แฟ : “เออๆ  ดูไปเถอะ  มันคงไม่มีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเกมให้แกเสียเงินทิ้งอีกละล่ะมั้ง”

เอิน : “อื่อ...ยังไงก็ต้องดูเพื่อเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำตอนนี้น่ะ”

แฟ : “ละนี่แกมีเรื่องกลุ้มใจอะไรเพิ่มอีกมั้ย”

แฟทำหน้าเอือมระอาสุดๆ

เอิน : “วันนี้มีแค่นี้แหละ”

เธอนั่งหน้าซึม

“งั้นชั้นไปนะ”

แฟลุกขึ้นกำลังจะเดินไป

“ยังเหลือเวลาพักอยู่อีกตั้งนานนะแก  ทำไมรีบไปล่ะ”

เอินมองหน้าแฟ

“มีงานด่วนจะรีบไปเคลียร์น่ะ”

แฟขำแห้งๆ

ในใจเธอได้แต่คิดว่าจะต้องรีบไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด  ก่อนที่จะเป็นบ้า

“แกก็อย่าคิดมากล่ะหายใจเข้าลึกๆ  ผ่อนคลายไว้นะเพื่อน”

“เพราะตอนนี้ชั้นเองก็ต้องผ่อนคลายเหมือนกัน”

แฟบีบไหล่ให้กำลังใจเอิน

“เสียเวลาชีวิตชั้นมากเลยที่มานั่งฟังแกเนี่ย”

เธอบ่นในใจ  และรีบเดินหนีไปโดยทิ้งเอินไว้อย่างนั้น

หลังจากที่แฟเดินไปแล้ว...

เอินก็เอามือขึ้นมาขยี้หัวตัวเองจนยุ่ง  ด้วยความเสียดายเงินที่เสียไปเมื่อวาน

อีกทั้งยังเรื่องงานวันนี้ที่เธอต้องทำ  ทั้งๆ  ที่ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเธอโดยตรงอีกด้วย

“ขอหาอะไรเรียกขวัญและกำลังใจก่อนที่จะต้องไปทำงานละกัน”

“ไน่เหอ...!!!”

“จากนี้ไปชั้นจะมีคนใหม่เพื่อลืมเธอ...!!!”

เอินรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหาซีรีส์เรื่องใหม่  เพื่อที่จะมาเยียวยาจิตใจ

แต่แล้ว...

“Gank Your

Heart…?”

“มีคนรีวิวเรื่องนี้เยอะเลยนี่”

“อืม...เนื้อเรื่องเกี่ยวกับอะไรนะ”

เอินรีบหาข้อมูลเพื่อที่จะอ่านเรื่องย่อ  แต่เมื่อเห็นภาพนักแสดง...

“คะ...เค้าคือใครกัน”

เธอตาค้างเมื่อเห็นหน้าพระเอกของเรื่อง

“อี้ป๋ออออ...!!!”

เมื่อเห็นหน้าและรู้จักชื่อพระเอกของเรื่อง  เอินก็ตกหลุมรักเขาทันที

เธอทำหน้าเพ้อฝันคิดไปไกลว่าจะต้องเป็นนางเอกของเรื่องนี้ให้ได้

“ผู้งานดีเต็มเลย”

เอินไม่รอช้า  เธอรีบอ่านเรื่องย่อทันที

“เรื่องเกี่ยวกับ...เกม”

“พระเอกเป็นนักกีฬา E-SPORT“

“ซะ-ซึ่งก็เกี่ยวกับการเล่นเกม...”

เอินรู้สึกใจคอไม่ดีเพราะซีรีส์เรื่องใหม่ที่เธอติดใจ  ดันมีเนื้อเรื่องที่เกี่ยวกับเกมอีกแล้ว

“นี่เราควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้”

“เพราะชั้นไม่คิดว่าจะห้ามใจตัวเองไม่ให้เล่นเกมเดียวกันกับเธอได้เลย”

เอินเอามือปิดหน้าจอมือถือไว้  เธอพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้ดูหน้าพระเอกของเรื่อง

“เอาไงดีคิดไม่ตกเลย”

“เพราะเราเพิ่งเจ็บจากการที่เสียเงินให้ไน่เหอไปเมื่อวาน  แต่สุดท้ายก็ถูกเขาทิ้งไว้กลางทาง”

เอินพยายามที่จะตัดใจ...

“แต่ว่าหน้าอี้ป๋อเค้า...”

เอินเหลือบตาแอบมองภาพในโทรศัพท์มือถือของเธอ  ก่อนที่จะเอามือขึ้นมาขยี้หัวให้ยุ่งอีกครั้งแล้วนอนสลบลงไปบนโต๊ะกินข้าวด้วยความกลุ้ม

ซึ่งทุกอย่างที่เอินทำตั้งแต่เริ่มคุยกับแฟจนกระทั่งถึงตอนนี้  เธอหารู้ไม่ว่ามันอยู่ในสายตาของพลตลอด

“ยันนี่ท่าจะบ้าจริงๆ  ด้วยแฮะ”

“นี่เราทำงานกับคนไม่เต็มเหรอเนี่ย”

เขาส่ายหัวไปมาก่อนที่จะหันไปกินข้าวต่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***