เหนือเมฆาep.1

สายลมหนาวพัดผ่านยอดเขาสูง เสียงใบไม้พลิ้วไหวตามแรงลม เสียงนกร้องก้องในหุบเขา และเสียงน้ำตกไหลกรอดเป็นจังหวะราวกับบรรเลงบทเพลงธรรมชาติไม่หยุดนิ่ง

กลางยอดเขา มีค่ายไม้ตั้งเรียงรายท่ามกลางเมฆสีเงิน—นี่คือ ค่ายเหนือเมฆา ค่ายลึกลับที่ซ่อนตัวอยู่บนภูเขาอันสูงชัน ไม่ใช่เพียงที่พักพิงสำหรับนักรบ แต่ยังเป็นป้อมปราการที่ปกป้องผู้ตกทุกข์ได้ยากจากผู้ที่ใช้กำลังบังคับและอำนาจไม่ยุติธรรม

โจวเฝ่ยย่างเท้าลงบนลานฝึกซ้อม มือเรียวยาวจับ ดาบเหล็กขาว ที่เธอฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ข้อศอกและหัวไหล่ขยับประสานกันเป็นจังหวะ ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ แต่ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยพลังและความมั่นใจ

ฝนเม็ดบาง ๆ เริ่มโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าสีหม่น เสียงน้ำหยดกระทบร่างไม้และหลังคาเรียงรายทำให้บรรยากาศในค่ายยิ่งชวนตื่นตัวขึ้น โจวเฝ่ยขมวดคิ้ว แต่สายตายังคงจดจ้องไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ

เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากสะพานไม้เหนือธารน้ำ เธอหันไปและเห็นชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมฟ้าหม่น ก้าวลงมาช้า ๆ ดวงตาคมราวกับซ่อนความลับในความมืด ชายหนุ่มคนนั้นคือ เซี่ยอวิ่น

เขายิ้มบาง ๆ แต่สายตาลึกเหมือนทะเลมืดกลางคืน “ฝีมือเจ้าเก่งขึ้นมาก… แต่การเดินทางที่แท้จริงเพิ่งเริ่ม”

โจวเฝ่ยรู้สึกหัวใจเต้นแรง ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อนผุดขึ้นภายในอก เธอไม่รู้ว่าเขาคือใคร แต่บางสิ่งในดวงตาของชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึก…ว่าโลกของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

รุ่งเช้า แสงสีทองสาดผ่านยอดไม้ น้ำสะท้อนเหมือนกระจกเย็นกรอบ ฟังดูราวกับเรียกให้ทุกชีวิตในป่าไผ่ตื่นขึ้น

โจวเฝ่ยเก็บดาบเข้าฝัก ผมดำยาวปลิวไหวตามแรงลม เธอรู้สึกถึงความตื่นเต้นและหวาดระแวงผสมกัน การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการสำรวจเส้นทาง แต่ยังเต็มไปด้วยอันตรายที่เธอไม่เคยพบ

“วันนี้เราจะไปยังหมู่บ้านซงหลาง” เซี่ยอวิ่นพูดเสียงเรียบ เขาไม่รีรอในการก้าวเท้า ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวราวกับเป็นส่วนหนึ่งของลมและเงา

โจวเฝ่ยเดินตามเขาไปอย่างเงียบ ๆ ฝีเท้าเรียบง่ายแต่มั่นคง เส้นทางข้างหน้ามีป่าไผ่สูงและหมู่บ้านเล็ก ๆ กระจายอยู่ระหว่างยอดเขา ลำธารน้ำใสไหลผ่านเป็นเส้นทางธรรมชาติที่ท้าทายทั้งฝีมือและสายตา

“เจ้ามาจากค่ายเหนือเมฆา?” เซี่ยอวิ่นถาม

“ใช่ และฉันจะปกป้องทุกคนที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้” โจวเฝ่ยตอบ น้ำเสียงมั่นคง แต่ภายในใจเธอก็เต้นแรงไม่ต่างจากผู้หญิงอ่อนแอ

เซี่ยอวิ่นพยักหน้าเบา ๆ ราวกับอนุมัติคำพูดนั้น เขาไม่พูดอะไรเพิ่มเติม แต่บางอย่างในรอยยิ้มทำให้โจวเฝ่ยรู้สึก…ว่าเขาอาจจะเป็นพันธมิตรที่เธอต้องการ

ระหว่างทาง พวกเขาต้องฝ่าป่าไผ่หนาทึบ แสงแดดส่องลอดผ่านยอดไม้ลงมาเป็นลำสว่างบาง ๆ ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

โจวเฝ่ยสังเกตเห็นรอยเท้าแปลก ๆ ตามดิน นั่นคือสัญญาณว่ามีใครบางคนเคยผ่านมาล่วงหน้า เธอหยุดชั่วครู่ ใช้สัญชาตญาณของนักรบตรวจสอบความผิดปกติ

“โจวเฝ่ย ระวังด้านหน้า” เซี่ยอวิ่นกระซิบ

ทันใดนั้น เสียงห้าวก้องดังขึ้นจากพุ่มไม้ ก่อนที่ชายสวมผ้าคลุมมืดจะพุ่งออกมาพร้อมดาบเล่มยาว

โจวเฝ่ยขยับตัวทันที ดาบเหล็กขาวฟาดลงราวกับสายฟ้า พลังของเธอผสานกับลมหนาว เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่น เส้นผมดำของเธอปลิวไหวตามแรงการเคลื่อนไหว

เซี่ยอวิ่นปรากฏตัวข้าง ๆ เขาเคลื่อนไหวราวกับเงา ความเร็วและความแม่นยำของเขาทำให้โจวเฝ่ยรู้สึกว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่เพียงทดสอบฝีมือ แต่ยังทดสอบ ใจ ของเธอด้วย

ศัตรูตวัดดาบสลับฟันโจวเฝ่ย เธอก้าวถอยหนีเล็กน้อย แล้วฟันกลับด้วยแรงดันเต็มกำลัง ระยะห่างเพียงไม่กี่ฝีก้าว เสียงโลหะกระทบโลหะดังสนั่นกลางป่า

เซี่ยอวิ่นฟันดาบตัดทางด้านข้าง ศัตรูหยุดชะงักชั่วครู่ โจวเฝ่ยฉวยโอกาสฟันดาบอีกครั้ง ศัตรูล้มลงไปกับพื้น สติและท่วงท่าของเธอทำให้เธอมั่นใจยิ่งขึ้นในตัวเอง

หลังจากศัตรูล้มลง เสียงลมหายใจของโจวเฝ่ยยังคงหนักอยู่ แต่ดวงตาเต็มไปด้วยประกายความมั่นใจ

“นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น” เซี่ยอวิ่นพูดเบา ๆ ดวงตาของเขายังคงลึกล้ำ

โจวเฝ่ยพยักหน้า เธอรู้แล้วว่าการเดินทางครั้งนี้จะเปลี่ยนชีวิตเธออย่างไม่อาจหวนกลับ

พวกเขาเดินต่อไปตามเส้นทางป่าไผ่ที่แคบลง เสียงลมพัดแรงขึ้นเป็นครั้งคราว จนถึงเชิงเขาแม่น้ำใสที่ไหลเชี่ยว เสียงน้ำปะทะก้อนหินดังสนั่นเป็นระยะ

“เราต้องข้ามแม่น้ำนี้ ถ้าไม่ใช้ความระมัดระวัง อาจถูกน้ำพัดลงไป” เซี่ยอวิ่นกล่าว ขณะที่เขาลงมือมองหาทางข้าม

โจวเฝ่ยมองน้ำไหลเชี่ยว ก่อนประเมินความเสี่ยงด้วยสายตา การฝึกฝนทั้งหมดของเธอทำให้เธอมั่นใจ แม้ว่าน้ำจะไหลแรง แต่ถ้าเธอใช้เทคนิคและดวงตาให้ดี เธอสามารถก้าวข้ามได้

เซี่ยอวิ่นวางมือบนก้อนหินใหญ่ แล้วโบกมือให้โจวเฝ่ยก้าวตาม เขาเคลื่อนไหวราวกับเป็นเงา เสียงน้ำปะทะเท้าและก้อนหินดังสลับกันราวกับบรรเลงดนตรีแห่งป่าเขา

โจวเฝ่ยก้าวตามช้า ๆ แต่มั่นคง ดวงตาจับจ้องไปยังจุดที่เซี่ยอวิ่นก้าวไป ความกล้าและความมั่นใจเริ่มซึมลึกเข้าไปในใจ

หลังจากผ่านแม่น้ำ พวกเขาเข้าสู่ป่าลึกยิ่งขึ้น ต้นไม้สูงเรียงรายจนแทบบังแสงแดด ทุกก้าวเต็มไปด้วยความระมัดระวัง แต่ก็เต็มไปด้วยความท้าทายที่ทำให้หัวใจโจวเฝ่ยพองโต

“เรายังต้องเผชิญกับอันตรายอีกมาก” เซี่ยอวิ่นพูดเสียงเบา แต่เต็มไปด้วยความมั่นคง

โจวเฝ่ยพยักหน้า เธอรู้แล้วว่าทุกก้าว ทุกการต่อสู้ ทุกบททดสอบ จะทำให้เธอเติบโต และจะทำให้เธอแข็งแกร่งพอที่จะเผชิญหน้ากับโลกเหนือเมฆา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***