ฟิล์มม้วนสุดท้าย
เคียสก้าวเข้ามาในร้านหนังสือเก่าเล็ก ๆ ริมถนน ช่วงบ่ายที่แสงแดดสาดผ่านหน้าต่างกระจกฝุ่นละอองลอยละล่องเหมือนเวลาหยุดชั่วขณะ เขาชอบที่นี่ เพราะกลิ่นกระดาษเก่าทำให้เขารู้สึกเหมือนได้อยู่ในโลกอีกใบ ช้า ๆ และสงบ
แต่วันนี้…มีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเขา
ตรงมุมหนึ่งของร้าน มีผู้ชายคนหนึ่งยืนเลือกหนังสือเล่มเก่า ผมสีน้ำตาลเข้มสยายลงบ่า ดวงตาสีน้ำตาลเข้มแฝงความลึกและความสงบราวกับว่าโลกภายนอกไม่อาจเข้ามาแตะตัวเขาได้ เคียสไม่รู้ว่าทำไม แต่หัวใจเขากระตุกอย่างแรงเหมือนถูกใครบางคนแตะเบา ๆ
“คุณชอบอ่านอะไรแบบนี้เหรอ?” เคียสถามเสียงเบา ๆ
ชายคนนั้นหันมามอง ดวงตาเผชิญหน้ากับเขาแบบไม่หลบเลี่ยง ก่อนริมฝีปากบาง ๆ จะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ “ผมชอบเรื่องราวที่จับใจ…แต่บางครั้งก็เหมือนจะจางหายไปกับเวลา”
คำตอบนั้นทำให้เคียสรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในโลกของเขา เสียงหัวใจเต้นแรงจนแทบจะได้ยินเสียงของมัน
“ผม…เคียส” เขาแนะนำตัวพร้อมยื่นมือไป
“ผม…เซลีน” ชายคนนั้นตอบ มือของเขาสัมผัสมือเคียสเบา ๆ ราวกับเป็นสัญญาณแรกของความผูกพัน
พวกเขาเริ่มคุยกันทันที เรื่องหนังสือ เรื่องดนตรี และเรื่องชีวิตประจำวัน เคียสเล่าเรื่องมหาวิทยาลัย งานพาร์ทไทม์ และความฝันของเขา ส่วนเซลีนฟังด้วยความสนใจ แววตาของเขาอบอุ่นและเข้าใจราวกับว่าเคียสพูดออกมาทุกคำให้เขาได้ฟัง
เวลาผ่านไปเหมือนไม่มีการหยุด ทั้งคู่หัวเราะ แลกเปลี่ยนมุมมอง และบางครั้งก็เงียบไปด้วยกันโดยไม่อึดอัด เคียสเริ่มสังเกตว่าเวลาอยู่ใกล้เซลีน หัวใจเขาเต้นแรงและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน
“คุณทำให้ผมรู้สึก…แปลกดีนะ” เคียสพูดเบา ๆ
เซลีนยิ้มอย่างรู้ใจ “แปลกแบบไหน?”
“แบบ…อยากอยู่ใกล้คุณมาก ๆ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง” เคียสสารภาพ
เซลีนเงียบไปสักครู่ ก่อนจะเอื้อมมือมาวางบนไหล่เคียสเบา ๆ “งั้นก็อยู่ใกล้ผมแบบนี้ก็ได้…ไม่ต้องพูดอะไร”
เพียงสัมผัสเล็ก ๆ นั้น หัวใจเคียสเหมือนถูกไฟลนร้อน ความอบอุ่นและความใกล้ชิดทำให้เขารู้สึกว่าพบคนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับตัวเอง
เมื่อร้านใกล้จะปิด ทั้งคู่เดินออกมาข้างนอก แสงแดดเย็นสาดลงบนใบหน้าเคียส เขามองไปที่เซลีน และรู้สึกว่าตัวเองอยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ตลอดไป
“เราไปเดินเล่นข้างนอกกันไหม?” เคียสถาม เสียงสั่นเล็กน้อยแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ
“ได้” เซลีนตอบ พร้อมยิ้มบาง ๆ ทำให้หัวใจเคียสอบอุ่นเหมือนมีแสงอาทิตย์ส่องเข้ามา
พวกเขาเดินเลียบถนนเล็ก ๆ ร้านกาแฟเก่า ๆ และสวนสาธารณะ เคียสสังเกตว่าเซลีนมักมองไปรอบ ๆ ด้วยความสงบและใส่ใจในรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกสิ่งรอบตัวเขาดูเหมือนเต็มไปด้วยความหมายสำหรับเซลีน
“ผมชอบคนที่ใส่ใจสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้” เคียสพูดเบา ๆ
“เหมือนคุณ?” เซลีนถาม พร้อมหัวเราะเบา ๆ
“เหมือนผม” เคียสตอบทันที น้ำเสียงจริงจัง แต่หัวใจเต้นแรงไม่แพ้คำพูด
พวกเขาใช้เวลานานมาก จนพระอาทิตย์ใกล้จะตก เคียสรู้สึกถึงความผูกพันที่ลึกซึ้งขึ้นทุกที เขาไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่เขารู้สึกชัดเจนว่าอยากให้เวลานี้อยู่กับเซลีนให้นานที่สุด
ก่อนจะแยกทาง เซลีนพูดขึ้น “วันนี้…ผมมีความสุขมาก”
“ผมก็เหมือนกัน” เคียสตอบ น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่ใช่เพราะความเศร้า…มันเป็นความรู้สึกอบอุ่นและเต็มไปด้วยความหวัง
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความรักที่ทั้งสองไม่เคยคาดคิด การผูกพันที่ไม่ได้เกิดจากโชคชะตาเพียงอย่างเดียว แต่เกิดจากความเข้าใจ ความใส่ใจ และความรักที่เริ่มเติบโตอย่างเงียบ ๆ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
Comments