หลังจากเหตุการณ์ที่โรงพยาบาล เคียสและเซลีนกลับมาที่หอพักในมหาวิทยาลัย แม้ความกลัวและความเศร้ายังคงอยู่ในใจเคียส แต่เขาก็พยายามทำให้ทุกอย่างดูปกติ เพื่อให้เซลีนไม่รู้สึกกังวล
วันหยุดสุดสัปดาห์ เคียสเสนอให้ไปเที่ยวต่างจังหวัดอีกครั้ง เซลีนพยักหน้าแม้รู้ว่าร่างกายเขายังไม่แข็งแรงเต็มที่
“ผมอยากไป…แม้จะเหนื่อยบ้าง” เซลีนพูดเสียงเบา แต่มีรอยยิ้มที่อบอุ่น
เคียสเห็นรอยยิ้มนั้นแล้วหัวใจเจ็บปวด แต่ก็พยักหน้า “โอเค ผมจะอยู่ใกล้คุณตลอดเวลา”
พวกเขาเดินทางไปยังภูเขาสูงที่มีเส้นทางเดินป่าช่วงสั้น ๆ เซลีนพยายามเดินตามเคียสอย่างเข้มแข็ง แต่หลังจากผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง อาการเริ่มชัดเจนขึ้น
“เซลีน…หยุดพักก่อนเถอะ” เคียสพูด พลางสังเกตว่าเซลีนเริ่ม หอบและสีหน้าซีดจัด
“ไม่…ผม…ไหว” เซลีนตอบ แต่เสียงสั่นและมือประคองหน้าอกตัวเอง
เคียสไม่รอช้า เขาจับแขนเซลีนและดึงเข้าไปใกล้ตัว “คุณไม่ต้องพิสูจน์อะไร ผมอยู่ตรงนี้แล้ว”
เซลีนค่อย ๆ นั่งลงบนหินข้างทาง เคียสพยุงเขาไว้ น้ำตาไหลพรากเพราะความกังวล รู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นคนรักต้องทนทุกข์เพียงลำพัง
“ผม…ผมไม่อยากทำให้คุณลำบาก” เซลีนพูดเสียงเบา มือสั่นและหยดเหงื่อไหลลงบนใบหน้า
“ลำบากอะไร? คุณไม่เห็นเหรอ…ผมรักคุณ ผมอยากอยู่กับคุณในทุกความเจ็บปวดนี้” เคียสพูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความจริงใจและความหวัง
---
แต่เหตุการณ์ไม่จบเพียงเท่านั้น ขณะที่เคียสพยายามช่วยเซลีนเดินต่อ อาการของเขา หนักขึ้นทันที เซลีนเริ่ม กระอั่กเลือด มือสั่นและมึนหัวจนแทบล้ม
“เซลีน! เลือด! ผมพาคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!” เคียสตะโกน พลางอุ้มร่างเซลีนอย่างระมัดระวัง
เซลีนพยายามพูด แต่ไม่มีแรง เสียงเบาและสั่น “เคียส…ผม…ขอโทษ…”
เคียสหัวใจแทบสลาย เขารีบขับรถไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด น้ำตาไหลพราก มือไม่หยุดประคองเซลีน
---
ที่โรงพยาบาล แพทย์รีบตรวจร่างกายเซลีน เคียสยืนมองด้วยความวิตกกังวลที่สุด
“เขาป่วยหนัก…อาการของเขาแย่กว่าที่เราคิด” แพทย์พูดอย่างจริงจัง
เคียสกอดร่างเซลีนแน่น ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด “ทำไมคุณไม่บอกผมตั้งแต่แรก…ผมไม่ว่าอะไรทั้งนั้น ผมแค่…ไม่อยากเสียคุณไป”
เซลีนพยายามยิ้ม แต่ใบหน้าซีดและมือสั่น “ผม…ผมไม่อยากทำให้คุณทุกข์ แต่ผม…รักคุณ เคียส”
เคียสโอบร่างเขาไว้แน่น น้ำตาไหลพราก รู้สึกว่าหัวใจแตกสลาย แต่ก็เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาที่จะปกป้องเซลีน
---
หลังจากวันนั้น เซลีนต้องพักฟื้นหลายวันในโรงพยาบาล เคียสไม่เคยออกจากข้างเตียงเลย พูดคุย ปลอบใจ และคอยมองอาการของเซลีนทุกนาที
“คุณไม่ต้องเก่งอยู่คนเดียว ผมอยู่กับคุณแล้ว” เคียสพูดทุกครั้งที่เห็นเซลีนอ่อนแรง
เซลีนยิ้มบาง ๆ “ขอบคุณ…ที่อยู่กับผม”
“จะอยู่ตลอดไป…ไม่ว่าคุณจะป่วยหรือไม่ ผมจะอยู่ตรงนี้” เคียสตอบ พลางโอบกอดเขาแน่น
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments