ใกล้ชิดกับความลับ ตอนที่ 3

ฤดูใบไม้ผลิเริ่มเข้ามาในมหาวิทยาลัย เมล็ดฝนเล็ก ๆ ละอองอยู่บนใบไม้และสะท้อนแสงอาทิตย์จาง ๆ วันหยุดสุดสัปดาห์เคียสและเซลีนตัดสินใจออกไปเที่ยวใกล้ ๆ เมือง เพื่อต้องการหนีความวุ่นวายของชีวิตประจำวันและเพียงแค่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

“ไปไหนดีวันนี้?” เคียสถาม ขณะขับรถเล็ก ๆ ผ่านถนนเลียบชายทะเล

“ผมอยากไปที่จุดชมวิวบนเขา…อยากดูวิวจากสูง ๆ” เซลีนตอบ น้ำเสียงเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นบางอย่าง

เคียสยิ้ม เขาชอบเห็นรอยยิ้มแบบนั้นของเซลีน ทั้งอบอุ่นและมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

เมื่อมาถึงจุดชมวิว ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดหินเล็ก ๆ โดยที่เคียสพยายามเดินให้ใกล้เซลีนที่สุด เพื่อที่จะคอยสังเกตว่าเขาสบายดีหรือเปล่า

“คุณโอเคไหม?” เคียสถาม ขณะมองไปที่ใบหน้าของเซลีนที่ซีดเล็กน้อย

เซลีนหันมามองเขา แล้วพยักหน้า “สบายดีครับ…แค่เหนื่อยนิดหน่อย”

แต่เคียสไม่เชื่อ เขาเห็นว่าเซลีนหอบเร็วขึ้นกว่าปกติ มือบาง ๆ ของเขาสัมผัสที่ราวบันไดแน่นขึ้น เคียสใจหายเล็ก ๆ แต่ยังไม่กล้าถามต่อ เพราะกลัวจะทำให้เซลีนอึดอัด

พอขึ้นมาถึงจุดชมวิว วิวด้านหน้ากว้างไกลจนแทบมองไม่เห็นปลายฟ้า เคียสและเซลีนยืนใกล้กัน มองทะเลหมอกและแสงอาทิตย์ที่เริ่มจางลง

“สวยจัง…เหมือนโลกทั้งหมดอยู่ตรงนี้เลย” เคียสพูด พลางยิ้ม

“ใช่…สวยมาก” เซลีนตอบ พลางมองไปไกล ๆ น้ำเสียงเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก

เคียสเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกไป “คุณรู้ไหม…ผมรู้สึก…ผมอยากอยู่ใกล้คุณแบบนี้ตลอดเวลา”

เซลีนยิ้มบาง ๆ และยื่นมือไปจับมือเคียส “ผมก็เหมือนกัน…อยู่กับคุณแล้วรู้สึกปลอดภัย”

ความรู้สึกนั้นทำให้หัวใจเคียสอบอุ่นและเต็มไปด้วยความหวัง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็สังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติเล็ก ๆ

เซลีนเริ่มเอื้อมมือมาประคองหน้าอกตัวเอง แววตาแสดงความเจ็บปวดเล็กน้อย มือสั่นเบา ๆ เคียสรีบเข้าไปจับมือเขาแน่น “เซลีน! คุณเป็นอะไร? เจ็บตรงไหนบอกผมสิ”

เซลีนกัดฟันพยายามยิ้ม “ไม่เป็นไร…แค่เหนื่อยนิดหน่อย”

แต่เคียสเห็นแล้วว่าเซลีนกำลังพยายามอดทน เขาเอาแขนโอบหลังเซลีนไว้แน่นเพื่อพยุงให้เซลีนไม่ล้ม “ไม่เป็นไรหรอก คุณไม่ต้องเก่งอยู่คนเดียว ผมอยู่ตรงนี้แล้ว”

เซลีนถอนหายใจลึก ๆ และพยักหน้าเบา ๆ น้ำตาเล็ก ๆ เริ่มคลอในดวงตา แต่เขากลั้นไว้ พวกเขาอยู่ใกล้กันและหัวใจของทั้งคู่เต้นพร้อมกัน

---

หลังจากพักอยู่บนจุดชมวิวสักพัก ทั้งคู่เดินลงเขาอย่างช้า ๆ เคียสพยายามอยู่ใกล้เซลีนตลอดเวลา แม้ว่าเซลีนจะพยายามบอกว่าโอเค แต่เคียสก็เริ่มกังวลอย่างมาก

“ผมรู้สึกว่าคุณกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง” เคียสพูดเสียงเบา ขณะจ้องไปที่ดวงตาของเซลีน

เซลีนมองลงพื้น ไม่ตอบ เขารู้สึกกลัวว่าถ้าพูดความจริงออกไป จะทำให้ความสุขระหว่างเขากับเคียสพังลง

“คุณรู้ไหม…ผมไม่ว่าอะไร ผมแค่…อยากช่วยคุณ” เคียสบอก มือของเขายังคงจับมือเซลีนแน่น

เซลีนหันมองเคียส น้ำตาเล็ก ๆ ไหลออกมา เขาอยากพูดแต่ก็กลัว เคียสคือความหวังเดียวของเขาในเวลานี้

“ขอบคุณ…ที่อยู่ข้างผม” เซลีนพูดเสียงเบา

“จะอยู่ตลอดไป” เคียสตอบ น้ำเสียงจริงจังและมั่นคง

---

คืนวันนั้น ทั้งคู่กลับมาที่ห้องพักในมหาวิทยาลัย เคียสไม่สามารถหลับตาได้เพราะความกังวล เขานั่งมองเซลีนที่กำลังอ่านหนังสือ พลางคิดว่าเบื้องหลังรอยยิ้มและความเข้มแข็งของเขา อาจมีความเจ็บปวดบางอย่างที่ซ่อนอยู่

“เซลีน…คุณไม่จำเป็นต้องซ่อนอะไรจากผมหรอกนะ” เคียสพูดเสียงเบา

เซลีนวางหนังสือลง มองเคียสตาในตา ราวกับอยากจะพูด แต่สุดท้ายก็เพียงพยักหน้าเบา ๆ

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***