EP:3

"เห้อยังไม่อยากกลับเลยอ่ะ"ริษาบ่นออกมาเพราะรู้สึกว่ายังไม่อยากกลับเลย

"เอาน่ะ ไว้คราวหน้าค่อยมาเที่ยวกันใหม่ก็ได้"

"ป่ะรีบไปกันเถอะจะได้กลับถึงกรุงเทพเร็วๆอีกอย่างพวกเราสองคนก็ลาหยุดมาเที่ยวตั้งหลายวันแล้วด้วย"

"อืมก็จริงสงสัยฉันจะต้องหาแฟนที่เป็นคนกาญแล้วละจะได้มาอยู่กับเขาที่นี่เลย"ริษาพูดพร้อมกับหัวเหราะออกมากับขำพูดของตัวเองรวมถึงฟ้าใสเองด้วย

จากนั้นทั้งสองก็มาถึงสถานีรถไฟแล้วรอไม่นานมากรถไฟก็มาถึงริษากับฟ้าใสก็พากันเดินขึ้นไปนั่งบนรถไฟตลอดทางทั้งสองพากันถ่ายรูปถ่ายวีดีโอเก็บไว้เป็นความทรงจําพอถ่ายจนพอใจก็พากันกินต่อเพราะเวลาที่รถไฟหยุดตรงสถานีไหนก็มักจะมีแม่ค้าพ่อค้าขึ้นมาขายอาหารกันบนรถไฟ

ริษากับฟ้าใสก็นั่งเล่นมือถือกันบ่างไม่ก็นอนเพื่อข้ามเวลากันไปแต่แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายสองคนมานั่งข้างริษากับฟ้าใสแล้วก็"เออสวัสดีครับพวกผมสองคนขอนั่งด้วยได้ไม่ครับ"

"ออได้คะนั่งได้เลย"ฟ้าใสขยับตัวเข้ามาชิดหน้าต่างมากขึ้นเพื่อให้คนที่เข้ามาใหม่ได้นั่งข้างตัวเอง

"ขอบคุณครับ"

"คะ"

กี่ชั่วโมงต่อมารถไฟก็มาถึงกรุงเทพ

"ถึงสักทีเมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย"ฟ้าใสบิดตัวไปมาด้วยความปวดเมื่อยไปทั้งตัวจากกันนั่งนานๆ

"ฉันก็เหมื่อนกันแต่ก็สนุกดีเนอะว่าไม่"

"อืม ป่ะนั่งวินกลับกันดีกว่าจะได้ถึงเร็วๆ"

ขณะที่ทั้งสองจะเดินไปขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเรียกเอาไว้ก่อน"เดี๋ยวก่อนครับคุณ"พอฟ้าใสกับริษาหันไปก็ปรากฏว่าเป็นผู้ชายคนเดียวกับคนที่นั่งมาด้วยกันบนรถไฟ

"เออคือว่า.."

"คืออะไรคะ"ฟ้าใสถามกลับไปด้วยความงุนงงว่าผู้ชายตรงหน้าต้องการที่จะพูดอะไรกับพวกเธอกันแน่

"คืองี้เพื่อนผมอะมันรู้สึกชอบคุณครับ"ชายหนุ่มที่เห็นว่าเพื่อนมัวแต่อ้ำอึ้งก็เลยจัดการพูดแทนเสียเลย

"ห๊ะชอบฟ้าใสหรอ/ห๊ะชอบฉันเนี่ยนะ"ทั้งฟ้าใสกับริษาก็พูดออกมาพร้อมๆกันอย่างตกใจ

"ใช่ครับผมชอบคุณครับว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอครับ"

"ฉันชื่อฟ้าใสแล้วก็นี้เพื่อนฉันริษา"ฟ้าใสบอกชื่อตัวเองแล้วก็ชื่อริษาไปแบบงง

"ส่วนผมชื่อเพชรนะครับส่วนนี้"

"ภูผาครับผมชื่อภูผาเรียกภูเชยๆก็ได้ครับ"

"เออคะคุณเพชรคุณภู"

หลังจากนั้นทั้งสองก็แลกเบอร์แลกไลน์กันเสร็จก็แยกย้ายกันไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

