🌞เช้าวันจันทร์ที่สดใสในโรงเรียนมัธยมปลายกลางกรุงเทพฯ มายด์ กุลนภา นักเรียน ม.6/3 เดินเข้าห้องเรียนด้วยสมุดและหนังสือเต็มมือ เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะปีสุดท้ายของมัธยมคือช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยการสอบ และกิจกรรมต่าง ๆ ที่เธออยากทำให้เต็มที่
เมื่อมายด์เดินเข้าห้อง เธอสังเกตเห็นเพื่อนสนิท ฟ้าและต้น กำลังซุบซิบกัน
“เฮ้ย มายด์ รู้ยัง? มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา ม.6/2 นะ” ฟ้าพูดเสียงกระซิบ
มายด์หยุดก้าวเท้าแล้วหันไป “จริงเหรอ? แล้วเขาเป็นใคร?”
ต้นยักคิ้ว “ชื่อเจสัน Smith ลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ผิวขาว สูงโปร่ง ฟังว่าเพิ่งย้ายจากโรงเรียนเก่ามา… ครอบครัวย้ายมาทำงานกรุงเทพฯ ตอนกลางปี”
มายด์หัวเราะเบา ๆ ด้วยความสนใจ “โอ้โห… น่าสนใจแฮะ คนแบบนั้นต้องดูดีแน่ ๆ เลย”
ฟ้าเลิกคิ้ว “ใช่ แล้วฟังนะ เขาเก่งภาษาอังกฤษด้วยนะ อาจจะต้องคอยฟังแล้วช่วยแปลบ้าง”
ทั้งสามคนหัวเราะและเริ่มคาดเดากันว่าเจสันเป็นคนแบบไหน จนกระทั่งเสียงเรียกชื่อดังมาจากโรงอาหาร
“นักเรียนใหม่ของเราที่ม.6/2… Jason Smith!”
มายด์หันไปมองทางเดินเห็นนักเรียนผิวขาวสูงโปร่ง ใส่เสื้อเชิ้ตพับแขนสะพายกระเป๋า เดินเข้าห้อง ม.6/2 เขายิ้มให้เพื่อนใหม่แต่ก็แลกสายตากับมายด์จากระยะไกล
ฟ้ากระซิบบอก “เห็นไหม มายด์? หน้าเขาเหมือนนักเรียนอเมริกันเลยนะ แต่พูดไทยได้นิดหน่อยด้วย”
มายด์พยักหน้าอย่างสนใจ “น่าสนใจ… ครูบอกว่าเขาย้ายมาเพราะครอบครัวย้ายมาทำงานกรุงเทพฯ ตอนกลางปี เลยต้องเปลี่ยนโรงเรียน”
ทั้งสามคนยังคงซุบซิบและวิเคราะห์กันอย่างตื่นเต้นตลอดคาบเรียน

ช่วงพักกลางวัน มายด์กับเพื่อน ๆ ตัดสินใจไปนั่งใต้ต้นไม้เพื่อคุยกันต่อ
“เราควรไปทำความรู้จักเขาไหม?” มายด์ถาม
“เอาเลย! แต่ตอนนี้ขอดูท่าทีเขาก่อนนะ” ฟ้าตอบ
พวกเธอมองไปที่ห้อง ม.6/2 เห็นเจสันกำลังคุยกับเพื่อนใหม่ บางครั้งพูดไทย
“สวัสดีครับ ผมชื่อเจสัน ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
บางครั้งก็สลับเป็นอังกฤษ “Hi, I’m Jason. Nice to meet you.”
มายด์ยิ้มเบา ๆ กับตัวเอง ความรู้สึกตื่นเต้นเริ่มเต้นแรงในหัวใจ
“เขาน่ารักดีนะ มายด์” ต้นกระซิบบ้าง
“ใช่…แต่ต้องไม่ให้เขารู้ว่าเราสนใจมากเกินไป” มายด์ตอบพร้อมหัวเราะเขิน ๆ
ทั้งสามคนเริ่มวิเคราะห์กันว่า เจสันเป็นคนแบบไหน ชอบทำกิจกรรมอะไร และอาจจะมีเรื่องสนุก ๆ เกิดขึ้นกับเขาในอนาคต

ช่วงบ่าย มายด์นั่งเรียนในห้อง ม.6/3 แต่สายตาก็อดเหลือบไปทาง ม.6/2 ไม่ได้
“ฉันอยากรู้ว่าเขาจะเข้ากับเพื่อน ๆ ได้ดีไหมนะ” มายด์พูดกับฟ้า
ฟ้ายิ้ม “ไม่ต้องห่วง มายด์ เขาดูน่ารักและสุภาพมาก ๆ เลย”
ระหว่างเรียน เจสันอยู่ในห้อง ม.6/2 กำลังทำงานกลุ่มกับเพื่อนใหม่
“Could you help me with this problem?” เขาถามเพื่อนบางส่วน
(ช่วยผมทำโจทย์นี้หน่อยได้ไหม?)
บางครั้งเขาแทรกไทย “ช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ?”
เพื่อน ๆ ยิ้มและช่วยเขาอย่างเต็มใจ เจสันฟังแล้วพยักหน้าอย่างตั้งใจทุกครั้งที่ใครพูดกับเขา

หลังเลิกเรียน มายด์และเพื่อน ๆ เดินออกจากห้อง ม.6/3 ไปยังสนาม
“เราควรลองไปทักเขาดูไหม?” ฟ้าถาม
“น่าจะลองนะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง” มายด์ตอบ
ขณะนั้น เจสันเดินออกมาจาก ม.6/2 พร้อมกระเป๋า
“Mind, hi!” เขาโบกมือให้มายด์
(มายด์ สวัสดี!)
มายด์สะดุ้งเล็กน้อย แต่ยิ้มตอบ “สวัสดี…เจสัน”
“คุณอยู่ ม.6/3 ใช่ไหม? I saw you in class,” เจสันพูดพร้อมรอยยิ้ม
(ฉันเห็นคุณอยู่ในห้องเรียน ใช่ไหม?)
ฟ้าแซวเบา ๆ “เออ…ดูเขาสนใจเธอนะ มายด์”
มายด์หน้าแดงทันที “ฟ้า! หุบปากเลย ฮืออ”
เจสันยิ้มบาง ๆ “I hope we can be friends.”
(หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันนะ)
มายด์พยักหน้า “แน่นอนค่ะ”
ตลอดสัปดาห์ ทั้งมายด์และเพื่อน ๆ เริ่มสังเกตเจสันบ่อยขึ้น
เขาพูดไทยได้บ้าง แต่บางครั้งก็สลับเป็นอังกฤษ
เขาน่ารัก สุภาพ และช่วยเหลือเพื่อน ๆ ใน ม.6/2
ความน่ารักของเขาทำให้เพื่อน ๆ ใน ม.6/3 พูดถึงเขาบ่อย ๆ
วันหนึ่ง ฟ้าแซวมายด์ขณะนั่งกินขนมกลางวัน
“เห็นไหม มายด์? ตอนนี้เธอเฝ้าดูเขาทุกเช้าเลยนะ”
มายด์หัวเราะเขิน ๆ “ก็…แค่สนใจหน่อย ๆ เท่านั้นเอง”
มายด์เริ่มวางแผนเล็ก ๆ ในใจว่า จะหาโอกาสไปทำความรู้จักเจสันให้ได้
ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมกลุ่มระหว่างห้อง หรือการเจอแบบบังเอิญ

ตอนเย็น มายด์กลับบ้าน ยังคงคิดถึงเจสันตลอดทาง
“ปีสุดท้ายของ ม.6/3… อาจจะไม่ธรรมดาอีกต่อไปแล้ว” เธอพูดกับตัวเอง
หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงเพราะความตื่นเต้น ความสนใจ และความอยากรู้จักนักเรียนใหม่ที่อยู่ คนละห้อง แต่ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหว
...✂️...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 11
Comments