จุดเริ่มต้นของหัวใจที่ไม่เท่ากัน

// จุดเริ่มต้นของหัวใจที่ไม่เท่ากัน

บนดาดฟ้าของคอนโดหรูใจกลางเมือง “อาร์ต” หนุ่มหล่อทายาทบริษัทใหญ่กำลังยืนมองท้องฟ้ายามค่ำอย่างเหงา ๆ เขามีทุกอย่าง—เงิน หน้าตา และชื่อเสียง—แต่ไม่มี “ความจริงใจ” จากใครเลย

จนวันหนึ่ง เขาขับรถออกไปต่างจังหวัดเพราะเบื่อชีวิตซ้ำซากน่าเบื่อในเมือง

ข้างถนนแห่งหนึ่ง เขาเห็นชายหนุ่มร่างสูงในเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินกำลังช่วยคุณลุงที่รถเสียอยู่ข้างทาง

เหงื่อไหลอาบแก้มแต่รอยยิ้มกลับอบอุ่นจนทำให้อาร์ตหยุดมองไม่วางตา

“ต้องการให้ช่วยไหมครับ?”

เสียงอาร์ตถาม แต่แฝงด้วยความสูงส่งในน้ำเสียงที่ชินกับการสั่งมากกว่าขอ

ชายหนุ่มคนนั้นเงยหน้าขึ้น

“ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองได้” เขายิ้มจาง ๆ ก่อนก้มหน้ากลับไปเหมือนไม่สนใจ

อาร์ตรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า — ไม่เคยมีใครไม่สนใจเขาแบบนี้มาก่อน

“นายชื่ออะไร”

“คิมครับ”

“คิมเหรอ... ทำงานอะไร”

“ช่างซ่อมรถครับ ไม่รวยเหมือนคุณหรอก”

คิมตอบตรง ๆ แต่แววตาไม่มีความอิจฉา มีเพียงความภูมิใจในตัวเอง

ตั้งแต่วินาทีนั้น อาร์ตรู้ว่าเขากำลัง “สนใจ” คนที่ต่างจากทุกคนที่เคยเจอ

//รอยยิ้มของคนธรรมดา

อาร์ตเริ่มหาเรื่องขับรถไปที่อู่ของคิมทุกวัน

จากคนที่ไม่เคยจับเครื่องมือ กลับยืนมองคิมทำงานจนมือเปื้อนน้ำมันแต่ยังยิ้มได้เสมอ

“นายไม่เบื่อเหรอ มาทุกวัน”

คิมพูดพลางเช็ดมือ

“ก็แค่มาดูคนทำงานเก่ง ๆ …ดูแล้วเพลินดี”

อาร์ตยิ้ม—ยิ้มที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน

คิมหัวเราะเบา ๆ “คนรวยอย่างนายไม่ต้องมาทำดีกับผมหรอก ผมไม่ชอบคนมาดูถูก”

“ฉันไม่ได้ดูถูก... ฉันแค่ตกหลุมรักคนธรรมดาเท่านั้นเอง”

คำพูดของอาร์ตทำให้คิมนิ่งไป ใจเต้นแรงอย่างไม่เข้าใจว่าทำไม

//ความรักไม่แบ่งชนชั้น

วันหนึ่งฝนตกหนัก อาร์ตยืนรอคิมอยู่หน้าบ้านไม้เก่าที่คิมอาศัยอยู่

เขาเปียกจนเสื้อสูทราคาแพงแนบไปกับตัว แต่ก็ยังยิ้มเมื่อคิมเปิดประตูออกมา

“มาทำไม เปียกหมดแล้ว...”

“ก็คิดถึง... เลยมา”

คิมถอนหายใจ แต่หยิบผ้าขนหนูให้

“คนรวยนี่บ้าเหมือนกันนะ”

“บ้าได้ก็ดี... ขอแค่ได้รักนาย”

เสียงฝนกลบเสียงหัวใจ แต่ดวงตาทั้งคู่กลับพูดแทนทุกอย่าง

อาร์ตยิ้มให้คิม ส่วนคิม... ก็ยิ้มตอบ ทั้งที่ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์นี้จะจบยังไง

แต่ตอนนั้น—พวกเขาทั้งคู่รู้แค่ว่า “หัวใจ” ไไม่ได้วัดค่าด้วยเงิน

// รอยแผลจากความต่าง

หลังจากคืนนั้นที่อาร์ตเปียกฝนหน้าบ้านคิม

ทั้งคู่เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น — ไปกินข้าวร้านข้างทาง นั่งดูพระอาทิตย์ตกข้างถนนเล็ก ๆ

คิมเริ่มยิ้มมากขึ้น ส่วนอาร์ตก็เริ่มเป็น “คนธรรมดา” ที่หัวเราะได้ง่าย ๆ เมื่ออยู่กับคิม

แต่ในขณะเดียวกัน โลกของอาร์ตก็เริ่มสั่นคลอน

ข่าวลือในบริษัทแพร่กระจายว่า “ทายาทคนโตของตระกูลดังคบกับช่างซ่อมรถบ้านนอก”

“อาร์ต… นายไม่ควรยุ่งกับเขาแบบนี้นะ”

เพื่อนสนิทพูดเตือน “ถ้าพ่อแม่รู้เข้า นายจบแน่”

อาร์ตหัวเราะ “ก็ช่างสิ ฉันไม่สน”

แต่ลึก ๆ เขากลัว... กลัววันที่ความรักของเขากับคิมจะถูกแยกออกด้วยคำว่า “ไม่คู่ควร”

// ความจริงที่เจ็บปวด

วันหนึ่งอาร์ตตั้งใจจะพาคิมไปทานข้าวในร้านหรู

คิมลังเลตั้งแต่หน้าประตู เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เหมาะกับที่แบบนี้

แต่เพราะไม่อยากให้อาร์ตเสียใจ เขาจึงยอมเดินเข้าไป

สายตาของผู้คนในร้านมองมาด้วยความดูแคลน

พนักงานกระซิบกันเสียงเบา “ใครกัน… แต่งตัวเหมือนช่างซ่อมรถ จะเข้าร้านหรูแบบนี้เหรอ”

คิมพยายามทำเหมือนไม่ได้ยิน แต่ในใจกลับรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีด

อาร์ตรู้ทัน รีบจับมือคิมไว้แน่นใต้โต๊ะ

“อย่าฟังพวกนั้น นายไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครทั้งนั้น”

คิมยิ้มบาง ๆ แต่แววตาเริ่มหม่น

“นายอาจจะไม่อายที่อยู่กับฉัน… แต่นายจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ถ้าทุกคนรอบข้างนายไม่ยอมรับฉัน?”

คำถามนั้นติดอยู่ในหัวอาร์ตไปทั้งคืน

เพราะเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…

// วันที่หัวใจเริ่มไหว

อาร์ตพยายามพิสูจน์ทุกอย่าง เขาเริ่มช่วยงานที่อู่

ล้างรถ เปลี่ยนน้ำมัน ทำทุกอย่างเหมือนเป็นลูกน้องคิม

คนงานในอู่แซว “คุณชายคนรวยมาล้างรถเหรอ”

แต่อาร์ตยิ้มตอบ “ก็อยากเรียนรู้จากคนเก่งนี่นา”

คิมมองภาพนั้นด้วยหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้

“นายไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้”

“แต่ฉันอยากอยู่ในโลกของนายบ้าง… โลกที่ไม่มีใครดูถูกใคร”

วันนั้น ทั้งคู่หัวเราะด้วยกันโดยไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ

และนั่นคือวันที่คิมเริ่มยอมรับว่า... เขาเองก็ “รัก” อาร์ตแล้ว

// เมื่อครอบครัวรู้ความจริง

ไม่นานนัก ข่าวลือก็ไปถึงหูครอบครัวของอาร์ต

คุณพ่อของเขาเรียกมาคุยทันที

“อาร์ต ลูกกำลังทำอะไรอยู่กับเด็กบ้านนอกคนนั้น?

ลูกต้องหมั้นกับลูกสาวเจ้าสัวภายในปีนี้ นั่นคือทางของครอบครัวเรา”

อาร์ตเงียบ ก่อนตอบเสียงเรียบ

“ผมขอเลือกทางของตัวเองได้ไหมครับ”

“ไม่มีทาง!” เสียงพ่อตวาด “ถ้ายังคบกับมัน อย่ากลับเข้าบ้านนี้อีก!”

อาร์ตยิ้มจาง ๆ แล้วพูดเบา ๆ

“ก็ได้ครับ ถ้ารักต้องแลก ผมยอม”

เขาออกจากบ้านไป โดยมีเพียงโทรศัพท์และรูปของคิมในกระเป๋า

// รักที่ไม่มีเงื่อนไข

คิมตกใจเมื่อเห็นอาร์ตมายืนหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทาง

“นายหนีออกมาทำไม!”

“ฉันไม่ได้หนี... ฉันแค่เลือกอยู่กับคนที่ทำให้ฉันยิ้มได้จริง ๆ”

คิมส่ายหน้า “อาร์ต… ฉันไม่อยากให้ต้องเสียทุกอย่างเพราะฉัน”

“ฉันไม่ได้เสียอะไรเลยคิม... ฉันแค่ได้เจอสิ่งที่เรียกว่า รักแท้ ต่างหาก”

คิมเงียบไป น้ำตาคลอในแววตา

เขาโอบอาร์ตไว้แน่นกลางเสียงฝนพรำ

และในคืนนั้น ทั้งคู่สัญญาว่าจะจับมือกันไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร

// วันที่โลกไม่ยอมรับ

หลายเดือนผ่านไป อาร์ตใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับคิมที่อู่เล็ก ๆ ข้างทาง

จากคนที่เคยไม่แตะอะไรสกปรก เขากลับซ่อมรถได้เอง ล้างเครื่องยนต์จนมือด้าน

ทุกคนในหมู่บ้านเริ่มมองเขาในมุมใหม่ — ไม่ใช่คุณชาย แต่เป็น “อาร์ต คนธรรมดา”

แต่ในอีกด้านหนึ่ง ครอบครัวของเขายังคงโกรธ

มีข่าวในหนังสือพิมพ์พาดหัวว่า

> “ทายาทตระกูลใหญ่ละทิ้งทรัพย์สิน เพื่อชายคนรักฐานะต่ำกว่า”

อาร์ตอ่านแล้วเงียบ ไม่สนใจคำพูดคนอื่น

แต่คิมกลับรู้สึกหนักใจ

“อาร์ต นายไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้”

“ฉันทำเพราะอยากอยู่กับนาย ไม่ใช่เพราะอยากพิสูจน์อะไร”

คิมยิ้มทั้งน้ำตา “แล้วถ้าฉันต้องจากไปล่ะ นายจะทำยังไง?”

อาร์ตมองคิมตรง ๆ แล้วพูดอย่างมั่นคง

“ฉันจะตามนายไปทุกที่ ต่อให้โลกไม่ยอมรับฉัน ฉันก็ยังเลือกนายอยู่ดี”

// แสงสุดท้ายของใจ

ค่ำวันหนึ่ง อู่รถที่ทั้งคู่ช่วยกันสร้างเกิดไฟไหม้จากสายไฟที่ชำรุด

คิมรีบเข้าไปช่วยลูกค้าที่ยังติดอยู่ข้างใน

อาร์ตตะโกนสุดเสียง “คิม! อย่าเข้าไป!”

แต่คิมไม่ลังเล เขาวิ่งฝ่าควันเข้าไปช่วย และในที่สุดทุกคนก็ปลอดภัย

แต่ คิมกลับหมดสติจากการสูดควันมากเกินไป

อาร์ตอุ้มเขาออกมาด้วยมือที่สั่นเทา

“คิม! ตื่นสิ อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้นะ!”

เสียงไซเรนรถพยาบาลดังขึ้น แต่ในตอนนั้น อาร์ตรู้แล้วว่า…

ไม่มีอะไรสำคัญเท่าชีวิตของคนตรงหน้าอีกแล้ว

// ปาฏิหาริย์ของความรัก

คิมฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาลหลังจากหมดสติไปเกือบสองวัน

สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าอาร์ตที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง ดวงตาแดงก่ำ

“นายร้องไห้เหรอ”

“ก็แน่สิ คิดว่าจะเสียคนสำคัญไปแล้ว…”

คิมยิ้มอ่อน “ฉันยังไม่ไปไหนหรอก ยังอยากอยู่ดูนายซ่อมรถต่ออีกหน่อย”

อาร์ตหัวเราะทั้งน้ำตา

“งั้นฉันจะสร้างอู่ใหม่กับนาย คราวนี้ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ใคร แต่เพื่อชีวิตของเรา”

//บ้านหลังเล็กของสองหัวใจ

หนึ่งปีผ่านไป

ที่ข้างถนนสายเดิม มีอู่รถเล็ก ๆ ป้ายชื่อเขียนว่า

> “Art & Kim Garage”

เสียงหัวเราะดังขึ้นแทบทุกวัน

อาร์ตกับคิมทำงานเคียงข้างกัน — คนหนึ่งยังคงหล่อเนี้ยบ แต่เต็มไปด้วยรอยเปื้อนน้ำมัน

อีกคนยังคงยิ้มอบอุ่นเหมือนวันแรกที่เจอกัน

เย็นวันหนึ่ง ขณะที่พระอาทิตย์กำลังตกดิน

อาร์ตยื่นกล่องเล็ก ๆ ให้คิม

“เปิดดูสิ”

ข้างในคือแหวนเงินเรียบ ๆ วงหนึ่ง

“นายกำลังจะขอฉันแต่งงานเหรอ” คิมถามยิ้ม ๆ

“ไม่รู้จะเรียกแบบนั้นได้ไหม... แต่ฉันอยากอยู่กับนายตลอดไป”

คิมหัวเราะเบา ๆ แล้วสวมแหวนให้อาร์ตกลับ

“ฉันก็เหมือนกัน นายไม่ใช่คุณชายอีกแล้ว... แต่เป็นคนที่ฉันรักที่สุด”

อาร์ตกอดคิมแน่น ท่ามกลางแสงสุดท้ายของวัน

พระอาทิตย์ค่อย ๆ ลับขอบฟ้า — เหมือนโลกกำลังยิ้มให้พวกเขา

> 💬 "เพราะความรักจริง... ไม่ต้องการฐานะหรือคำยอมรับจากใคร

แค่หัวใจสองดวง ที่เลือกกัน... ก็พอแล้ว"

“เมื่อคนรวยมารักคนจน”

(จบค้าบ อยากให้ต่อภาค2บอกได้น้าา)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***