ตอนที่1 เปิดเทอมวันแรก

ผมที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผม

วันแรกก็สายละก็นะนี่เป็นครั้งแรกที่มาโรงเรียนเร็ว

ผมกำลังที่เดินอยู่ก็ได้ยินคนพูดว่า

```นี่ดูนั้นดิใช่คาสึโตะ ที่มีข่าวตอนปี1ใช่ไหม```

```ใช่ๆดูดิหน้าตาก็ดีทำไหมมีข่าวเสียๆหายๆ```

ผมที่ได้ยินก็ไม่ได้หันไปมองเพราะว่านั้นคือความจริงที่ตอนปี1ผมมีข่าวเสียๆหายๆเยอะ

ผมที่กำลังเดินไปดูรายชื่อห้องที่ได้อยู่

อยู่ตรงไหนหรอเนี้ยชื่อเราปีก่อนผมอยู่ห้องที่รวมเด็กมีปัญหาเยอะผมคิดว่าปีนี้ก็จะได้อยู่ห้องเดิม

อยู่ตรงไหนเนี้ยชื่อของเราผมหายังไงก็ไม่เจอหรือว่าเราจะไม่ได้เรียนละ!!! ผมที่มองหาดีๆสุดท้ายก็เจอ

!!ห๊ะอะไรเนี้ยอยู่ห้องที่มีแต่นักเรียนเก่งหรอวะเนี้ย

แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ตั้งใจเรียนสัญญากับน้องไว้แล้ว

ผมที่กำลังเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อหาห้องAก็นะหวังว่าจะมีเพื่อนนะ ผมเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนในโรงเรียนนี้เลยเพราะเป็นคนที่มีข่าวเสียๆเยอะก็เลยไม่มีใครอยากมาคุยด้วยบวกกับผมที่ไม่ค่อยชอบมาโรงเรียนอีก

ผมที่กำลังเดินหาห้องเรียน

นี่ไงเจอแล้วห้องเรียนของเรา ผมที่จัดกำลังจัดผมของผมอยู่ก่อนเข้าห้องเรียน

มาเทอมต้องตั้งใจเรียน

เมื่อผมเปิดประตูเข้ามาผมก็เห็นทุกคนที่นั่งในห้องอ่านหนังสือทุกคนเลย ผมคิดในใจอะไรเนี่ยพึ่งเปิดเทอมวันแรกเองนี่ตัังใจกันตั้งสมกับเป็นห้องA

ผมที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูก็เห็นทุกคนในห้องหันมามองทุกคนหลังจากนั้นไม่กี่วิก็ได้ยินคำพูดที่ต้องได้ยินตลอด

```นี่ไม่ใช่คนที่มีปัญหาตอนปี1ใช่ไหม```

```ใช่ๆเห็นว่ามีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับคนนี้เยอะมากเลย``

```ฉันไม่กล้าไปคุยด้วยหรอก```

```ทำไหมถึงได้มาอยู่ห้องเรากันนะจากอาจารย์คิดอะไรอยู่

อะไรวะเนี่ย! ก็รู้นะว่าตัวเองเหี้ยแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะขนาดนี้T-T

ผมที่กำลังเดินไปหาที่นั่งของผม ที่นั่งของผมคือริมหน้าต่างก็ดีเหมือนกันจะได้มองดูวิวข้างนอก

ผมที่กำลังนั่งอยู่แล้วก็ได้มองไปรอบๆ เห็นทุกคนมองมาทางผมหมดเลย พอผมสบตากับพวกเขาก็หลบสายตาผม

อะไรวะเนี้ย:-:

ไม่กี่วิต่อมาก็มีอาจารย์เดินเข้ามา

โอ้ว ห้องนี่เงียบกันจังเลยนะสมกับเป็นห้อง A

ขอแนะนำตัวก่อน อาจารย์ชื่อ อุชึกิ ชาโต้ ต่อจากนี้จะเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอ ฝากตัวด้วยนะ

ได้ยินว่าห้องพวกเธอมีคนเข้ามาใหม่สนิทกับเขาด้วยนะ พูดเสร็จอาจารย์ก็หันมาทางผม

ผมที่มองตากับอาจารย์ก็รู้เลยว่าเป็นฝีมือใครที่ทำให้ผมมาอยู่ห้องA

```ทำไหมอาจารย์ถึงมองมาทางเราด้วยวะเนี้ย ผมที่กำลังคิดอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนตัวผมไม่ได้รู้จักกับอาจารย์ ได้ยินข่าวว่าอาจารย์คนนี้เป็นคนที่ดุมากๆ ส่วนมากไม่มีนักเรียนคนไหนอยากคุยด้วยเลย

พอผมคิดอยู่สักพักอาจารย์ก็พูดเอาละเสียเวลามามากแล้วเรียนได้แล้ว

ผ่านไป30นาที

ผมที่กำลังนั่งเรียนอยู่ดีๆ ก็มีบางอย่างมาหล่นใส่โต๊ะผม ผมที่หันไปมองก็เห็นยางลบอันหนึ่ง

ผมที่ ก้มลงไปเก็บก็เลยคิดว่าของโต๊ะข้างๆแน่เลย

ผมที่หันไปโต๊ะข้างไปก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง

พอผมหันไปหาเธอก็หันหน้าหนีผม

อะไรวะเนี่ย!

ผมก็เลยเรียก```เอ่อนี่ใช้ของเธอใช่ไหมมั้ย```

พูดเสร็จเธอก็ค่อยๆหันมา ชชชใช่ คะ

พอเธอพูดเสร็จผมก็เอาไปวางไว้ให้ที่โต๊ะเธอ

```ข.ข.ขขอบคุณคะ```

หลังจากนั้นเธอก็หันไปที่หน้ากระดาน

ผมก็ไปได้คิดอะไรตั้งใจเรียนต่อ

หลังจากที่นั่งเรียนไปสักพักก็ได้ยินเสียง ดังที่เป็นสัญญาณบอกว่าถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว

พอได้ยินเสียง อาจารย์ก็พูด หมดเวลาชะแล้ว

เอาละวันนี้พอแค่นี้นะอย่าลืมอ่านหนังสือด้วย

พูดเสร็จอาจารย์ก็เดินออกไป

ผมที่เห็นคนในห้องเริ่มออกจากห้องไป

พวกเขาหน้าจะไปโรงอาหารละนะ

วันนี้ขอกินข้าวกล่องที่ทำมาเองในห้องละกัน

คิดเสร็จผมก็เอาข้าวกล่องที่ทำเองขึ้นมา

เปิดกล่อง

มองกี่ครั้งก็สวยจริงๆนะเนี่ย ตั้งใจทำทั้งคืน

แต่ของน้องสาวสวยกว่านี้อีก เพราะตอนน้องกลับมาต้องพูดว่า

```ขอบคุณนะพี่หนูรักพี่```

ผมที่นั่งยิ้มคนเดียวเมื่อหันไปมองก็เห็นผู้หญิงโต๊ะข้างๆพอผมหันไปมองก็เห็นเธอมองมาทางผมอยู่ พอหันไปหาเธอก็หันหน้านี่ผมทันที่ ห๊ะ'-'ก็แค่มองทำไหมต้องกลัวด้วย ผมสังเกตเห็นเธอก็เอาข้าวกล่องมาเหมือนกัน

แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อผมกินเสร็จก็เลยดูเวลาที่มือถือเห็นมาเหลือเวลาอีกเยอะก็เลยตัดสินใจไปเดินเล่น

ผมก็ไม่ได้มองอะไรเก็บของเสร็จก็รีบเดินออกจากห้อง

ผมตัดสินใจที่จะไปเดินเล่นที่หลังโรงเรียนเพราะที่นั้นไม่มีคน ทำไหมผมถึงรู้นะหรอ ก็คนมันไม่มีเพื่อนนิ พูดมาละเศร้า

ระหว่างที่กำลังเดินไปหลังโรงเรียนก็เห็นสาวสวยคนหนึ่ง

ผมก็ได้ไปสบตากับเธอเข้า

ผมที่สบตาเสร็จก็รีบเดินไปหลังโรงเรียน

ผมก็คิดในใจ

ใครวะนั้นโคตรสวยเลยโคตรเท่ ไม่เคยเห็นที่ไหนเลย

เมื่อถึงหลังโรงเรียนผมก็ได้ไปนั่งเล่นที่ประจำของผม

...ผมที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ก็ได้นั่งเล่นเกมส์ที่น้องสาวผมโหลดมา

นั่งไปสักพักก็ได้ยินเสียงหมดเวลาพักแล้ว

หมดเวลาแล้วหรอเนี่ย ยังพักไม่พอเลย

ผมที่พูดเสร็จก็รีบเดินกับห้อง แล้วก็ได้ยินคำพูดที่คุ้นเคย

```นี่ใช่ คนที่มีข่าวไม่ดีตอนปี1ใช่ไหม```

```คนนั้นแน่หรอหน้าตาก็ดีนะ ทำไมถึงมีข่าวละ```

ผมที่ไม่ได้สนใจก็รีบเดินกลับห้อง เมื่อผมกำลังเดินเข้าในห้องก็เห็นสายตาของทุกคนมองมาทางผม

อะไรวะเนี่ย"-"

ผมที่ไม่ได้สนใจรีบกลับไปนั่ง

เมื่อนั่งเรียนมานานเลยก็ได้ยินเสียงที่บอกว่าถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว

ผมที่ได้ยินเสียงก็รีบเก็บของ รีบออกไปจากห้องเรียนเพราะต้องไปรับน้องสาวที่โรงเรียนอีก

เมื่อผมเดินออก ดูหน้าโรงเรียนบ้านก็เห็นคนมารวมตัวกัน ผมที่อยากรู้ก็เลยเดินเข้าไปดู ก็เห็นผู้ชายที่หน้าจะเป็นรุ่นพี่ปี3

ผมที่มองไปก็เห็นผู้หญิงรูปร่างคุ้นๆ อ่าวนี้มันผู้หญิงที่เจอนิ

เขากำลังทำอะไรวะ ผมที่ดูอยู่ก็ได้ยินคำพูด ฉันชอบเธอตั้งแต่แรกพบ ช่วยคบกับฉันได้ไหม

ห๊ะ!อะไรวะเนี่ย พึ่งเปิดเทอมวันแรกมึงสภาพรักกันแล้วหรอวะ

ไม่กี่นาทีก็ได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนั้นว่า

```ขอโทษคะฉันไม่ได้ขอบคุณ```

ไม่กี่วิก็ได้ยินเสียง

```อะไรนะผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธรุ่นพี่สุดฮอตคนนั้นนะหรอ

ไม่จริงนะผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอ

```เห็นว่าอยู่ปี2นะเพิ่งย้ายมาใหม่```

ผมที่ดูละครสารภาพรักเสร็จแล้วก็รีบเดินออกจากที่ผมอยู่

```อะไรวะเนี้ย พึ่งเข้าเรียนวันแรกสารภาพรักกันแล้วหรอวะ555```

แต่ก็สงสารรุ่นปีคนนั้นนะที่โดนปฏิเสธ

ผมที่เดินไปแล้วก็คิดเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นวันนี้

ระหว่างทางที่กำลังเดินก็เห็นชายตัวใหญ่2

นี่นายมาทางนี้หน่อยดิ

```ผมก็ได้เดินตามทั้งสองคนไปพอถึงที่ไม่มีคน 2คนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า

สวัสดีครับลูกพี่!

สวัสดีครับลูกพี่!

นี่พวกนายหยุดเรียกฉันแบบนั้นได้ไหม ฉันบอกแล้วว่าจะไม่กลับไปเป็นนักเลงแล้ว

ถึงไม่เป็นผมก็จะติดตามตลอดไปครับ ลูกพี่ช่วยพวกผมมาเยอะเลย

2คนชื่อ วาตะรุ เอจิ คนผมสีม่วง

อีกคนชื่อ อาคิโตะ ไดกิ

ส่วนผมไปรู้จักสองคนนี้ได้ยังไงหรอ

...เรื่องมันยาว

แล้วพวกนายมีธุระอะไรกับฉัน

ไม่มีครับผมแค่มาทักทายลูกพี่

ใช่ครับ

พวกนายมีเวลาว่างไหม

มีสิครับลูกพี่

หยุดเรียกฉันว่าลูกพี่ดิ เรียกไอเช็น

....แต่ว่า

ไม่มีแต่

แล้วทำไหมถึงถามว่ามีเวลาไหมละครับ

ตามมา

หน้าโรงเรียน เด็ก

ผมก็คิดว่าจะไปมีเรื่องชะอีก แล้วมาทำอะไรที่โรงเรียนหรอครับ

รอแปบไม่กี่วินาทีก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

พี่จ้า หนูอยู่นี่ !

ผมที่เห็นน้องผมที่กำลังเดินกลับครูอยู่ก็รีบเดินไปหา

สวัสดีครับ ครู เนเนะเป็นเด็กดีไหมครับ

....ค่ะน้องเป็นเด็กดีมาก็พูดถึงพี่ชายทั้งวันเลย เข้าใจเลยมีพี่ชายหล่อๆแบบนี่

ขอบคุณครับสำหรับคำชม ขอรับตัวเนเนะกับไปแล้วนะครับ พูดเสร็จผมก็จับมือเนเนะ

นี่เนเนะอย่าลืมบอกคุณครูว่าจะกลับแล้วด้วย

ขอตัวกลับก่อนนะคะคุณครู

คะ เนเนะเนี่ยมีพี่ชายที่ดีจังเลยนะ

```พี่ชายที่ดี พอได้ยินคำนี้แล้วรู้สึกบอกไม่ถูกนะเนี้ย```

เอาละกลับกัน

...รอนานไหมพวกนาย

นี่ลูกพี่เรียกเราว่าแค่นี้หรอครับ

ใช่ พอดีฉันอยากให้รู้จักน้องสาวฉัน

เนเนะสวัสดีพี่เขาหน่อย

...สวัสดีดีค่ะ...

เงียบ

ผมที่ส่งสายตาพร้อมฆ่าไป

สวัสดีดีครับ

สวัสดีครับ น้องสาวของลูกพี่น่ารักจริงๆ

ใช่ๆไม่ต้องชม

พวกนายมาซื้อของกับฉันหน่อยดิ

ครับ

ครับ

พูดเสร็จพวกเราทั้ง4คนก็พากันเดินไปร้านสะดวกซื้อ

ผมสังเกตเห็นคุณยายที่กำลังจะข้ามถนน แต่ดูท่าว่ากำลังลำบากก็เลยบอก เดินเร็วไปหน่อย

ครับๆ

ทำไมหรอครับ

อย่าถามนะ

คุณยายครับให้ผมช่วยข้ามถนนนะครับ

โอ้ ขอบคุณมากนะหนุ่มน้อย ยายเดินไม่ค่อยได้

...ไม่เป็นไรครับพอดีพวกผมก็จะข้าม...

พูดเสร็จผมก็พายายข้ามถนน

ขอบคุณมากนะหนุ่มน้อย

ครับไม่เป็นไรครับ เดินดีๆนะครับยาย

นี่ทำไหมพี่ถึงช่วยยายคนนั้นละค่ะ

...ถ้าเห็นคนที่ข้ามถนนไม่ได้ เนเนะจะไปช่วยเขาไหม

...ช่วยค่ะ..

เห็นไหม รู้หรือยังทำไม่พี่ ถึงช่วย

ค่ะ

...ผมที่หันไปเห็นพวก2คนนั้น...

นี่พวกนายร้องไห้ทำไหมเนี้ย

ลูกพี่ใจดีมากเลยครับ ดีใจมากๆที่ได้เจอกลับลูกพี่T-T

หยุดเรียกฉันว่าลูกพี่

ครับ

ไปๆรีบไปชื้อของได้แล้ว พูดเสร็จก็พากันไปที่ร้านสะดวกซื้อ พอชื้อของเสร็จ

....แยกย้ายกันตรงนี้นะพรุ่งนี้เจอกันใหม่....

ครับ

ครับ

พูดเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันตรงนั้น

...กลับมาแล้วครับ นี่พวกเขายังไม่กลับบ้านผมมาหรอ...

พี่หนูหิวข้าวแล้ว

โอเค เดี๋ยวพี่ทำให้กินพูดเสร็จ

ผมก็พาเนเนะไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นรอ

รอก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปทำก่อน

ค่ะ

ลืมถามเลย แล้วอยากกินอะไรหรอ

ไข่ม้วนค่ะ

โอเคเดี๋ยวพี่ทำให้

ตัดมาที่หลังทำอาหารเสร็จ

....ว้าวหน้ากินจังเลย...

พี่ทำสุดฝืมือเลยนะ

ทำที่เห็นเนเนะกำลังจะกินก็เลยพูด

...เดี๋ยวก่อน!ลืมอะไรหรือป่าว...

อะไรหรอคะพี่ ต้องพูดว่าอะไรก่อนกิน

จะทานแล้วนะคะ

เยี่ยมมากกินได้

อร่อยมากเลยพี่ หนูชอบอาหารที่พี่ทำที่สุดเลย

หรอถ้าชอบก็ดีใจ

หลังจากที่กินเสร็จ

ผมก็ได้เอาจานไปเก็บ แล้วก็ล้างจาน

หลังจากฉันผมก็ได้ยินเสียง

กลับมาแล้วค่ะ นั้นคือเสียงของแม่ผมเอง

แม่ผมก็ได้ทักทายเนเนะตามปกติ ผมที่ไม่ได้สนใจอะไร

ก็รีบล้างจาน พอเสร็จแล้ว

ก็รีบเตรียมตัวไปอาบน้ำก่อนที่พ่อจะมา

ผมเป็นคนที่ไม่ถูกกับพ่อผมเพราะเรื่องในอดีต

ก็เลยไม่ชอบที่จะอยู่กับพ่อ

พอทำทุกอย่างเสร็จ ผมก็รีบขึ้นห้องไป

วันนี้มีหลายๆเรื่อง จัง ทั้งห้องที่ได้ไปอยู่ไหนจะสาวสวยคนนั้นอีก แล้วก็..... เอาเป็นว่าไม่ คิดดีกว่า

พรุ่งนี้จะหาเพื่อนในห้องได้หรือป่าวนะ

กี่โมงแล้วเนี่ย พึ่ง3ทุ่มหรอ อ่านหนังสือนิดหน่อยละกัน แต่ก็ว่าไป ไม่ได้อ่านหนังสือตอนกลางคืนนานเลย

หลังจากผ่านไป1ชั่วโมง

พอแค่นี้ดีกว่า รู้สึกเบื่อละ

เอาเป็นว่าปิดไฟนอนดีกว่า

วันนี้ขี้เกียจทำข้าวกล่องให้แม่ทำให้เนเนะละกัน

เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปชื้อ ที่โรงอาหารกินเอา

พูดเสร็จ ผมก็รีบจับมือถือ ขึ้นมาแล้วส่งข้อความหาแม่ว่าช่วยทำอาหารให้เนเนะหน่อยนะ

พอส่ง ข้อความไป ไม่กี่นาทีต่อมา แม่ได้ส่งสติ๊กเกอร์ โอเคมาให้

นอนดีกว่าเรา

....เราจะมีเพื่อนไหมนะ....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***