ตอนที่ 1 : คำทำนายแห่งหงส์เพลิง

ตอนที่ 1 : คำทำนายแห่งหงส์เพลิง

เสียงกลองศึกจากสวรรค์ดังก้องสะท้อนทั่วทั้งเก้าชั้นเมฆ

แสงสุริยันลับจากฟ้า เหล่าทวยเทพต่างพากันเงยหน้าขึ้นมองเมฆสีเลือดที่เริ่มก่อตัวเหนือวังหลวง เหมือนเป็นสัญญาณแห่งหายนะที่ใกล้จะมาถึง

บนแท่นหยกกลางสรวง สตรีชราผู้หนึ่งลืมตาขึ้นจากสมาธิ ดวงตานางเปล่งแสงสีทองดุจเปลวเพลิง “คำทำนายแห่งหงส์เพลิง... ถึงเวลาตื่นขึ้นอีกครา”

น้ำเสียงนั้นสั่นสะเทือนฟ้าดิน ก้องไปถึงทุกสำนักเซียนทั่วทั้งสวรรค์

> “เมื่อหงส์เพลิงพลัดตกสู่ความมืด เมืองนับพันจักล่มสลาย

โลกจะถูกกลืนกินด้วยเพลิงโลหิต

หากมารและเทพไม่อาจร่วมมือ

ท้องฟ้าจะไร้แสงตะวันชั่วกัลปา”

ไม่มีใครรู้ว่า “หงส์เพลิง” คือผู้ใด

ไม่มีใครรู้ว่า “เพลิงโลหิต” คือสิ่งใด

แต่ทุกผู้คนล้วนรู้... ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของหายนะครั้งใหม่

---

ณ สำนักชิงอวิ๋น

สำนักแห่งนี้ตั้งอยู่บนยอดเขาเหิงเยว่ เมฆหมอกล้อมรอบตลอดปี ราวกับแดนสวรรค์จำลองบนโลก

ภายในสำนักมีศิษย์หญิงสองคนที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เยาว์วัย

คนแรก — อวี้อวิ๋น ศิษย์เอกของสำนัก สตรีงามผู้มีพลังวิญญาณแห่งสายลมและน้ำแข็ง ใบหน้าขาวดุจหยก ดวงตาเปี่ยมเมตตา

คนที่สอง — อวี้หลิง เด็กกำพร้าที่ถูกเก็บมาจากเชิงเขา ไร้พลัง ไม่มีวิญญาณธาตุในร่างกาย เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาในแดนเซียน

ทั้งสองเรียกกันว่า “พี่น้อง” แต่เลือดเนื้อหาใช่สายเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม ความผูกพันของทั้งคู่ลึกซึ้งยิ่งกว่าสายเลือดใด ๆ

---

ยามค่ำคืน ภายใต้แสงจันทร์เหนือทะเลเมฆ

อวี้หลิงนั่งมองฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว นัยน์ตานางสะท้อนแสงเศร้าลึก

“พี่อวิ๋น... ท่านเคยคิดไหม ว่าคนไร้พลังเช่นข้า อยู่ในแดนเซียนไปเพื่อสิ่งใด”

เสียงนางแผ่วเบาเหมือนกลัวคำพูดจะปลิวหายไปกับลม

อวี้อวิ๋นยิ้มบาง พลางนั่งลงข้างนาง

“เจ้ามิใช่คนไร้ค่าอวี้หลิง เจ้ามีใจอันบริสุทธิ์ ข้าเชื่อว่าสวรรค์ย่อมมีเหตุผลที่ให้เจ้ามาอยู่ ณ ที่แห่งนี้”

อวี้หลิงก้มหน้าลง “แต่เหตุผลนั้นคืออะไรเล่า... หากข้ามิอาจแม้แต่จะปกป้องตัวเอง”

อวี้อวิ๋นเอื้อมมือลูบศีรษะนางอย่างอ่อนโยน “เจ้ามีข้า ไม่ต้องปกป้องตนเองเสมอไปหรอก”

คำพูดนั้นอบอุ่น ทว่าก็เหมือนมีระยะห่างที่ไม่อาจข้ามได้

ในส่วนลึกของหัวใจอวี้หลิง มีบางสิ่งที่ไม่อาจบอกใคร — เพลิงสีดำที่หลับใหลในห้วงจิตของนาง มันคอยเต้นระยิบระยับยามนางเศร้า ยามนางเจ็บปวด มันแผ่วเบา... แต่ทรงพลังราวจะกลืนกินวิญญาณ

---

หลายปีผ่านไป

ข่าวใหญ่สะเทือนไปทั่วสวรรค์ — เทพสงครามหงอี้ จะเข้าพิธีหมั้นหมายกับศิษย์เอกสำนักชิงอวิ๋น “อวี้อวิ๋น”

หงอี้คือบุรุษผู้สูงศักดิ์ รูปงามสง่า พลังแห่งเพลิงทมิฬในกายเขาเป็นหนึ่งในสี่ธาตุศักดิ์สิทธิ์ของฟากฟ้า

เขาเคยช่วยอวี้อวิ๋นไว้ในสงครามอสูรเมื่อหลายปีก่อน และหลังจากนั้นไม่นาน สายสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็แน่นแฟ้นขึ้นจนกลายเป็นข่าวลือทั่วแดนสวรรค์

คืนวันประกาศหมั้น

สำนักชิงอวิ๋นประดับด้วยโคมสีทองนับพัน ดอกบัวเพลิงบานกลางสระน้ำ เสียงขลุ่ยจากเซียนสาวขับขานรับกับสายลม

ทุกคนล้วนยินดี...

เว้นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนนิ่งในเงามืดหลังเสาแก้ว

อวี้หลิงมองภาพพี่สาวของตนในชุดพิธีสีเงินงดงามราวเทพธิดา ด้านข้างคือหงอี้ในชุดแดงเพลิง ดวงตาเขามีแต่เงาของอวี้อวิ๋นเท่านั้น

หัวใจนางเหมือนถูกบีบจนแหลก

“ท่านพี่...” เสียงนางสั่นพร่า

“แม้แต่ความฝัน... ข้ายังไม่มีที่ให้ยืนเลยหรือ”

ในห้วงจิต เสียงบางอย่างกระซิบขึ้น

> “เจ้าคือหงส์เพลิง... มิใช่เงาของผู้ใด”

ร่างของอวี้หลิงสั่นสะท้าน แสงสีดำแผ่วเบาปรากฏบนหลังมือ ก่อนจะดับวูบไปในชั่วพริบตา

---

คืนนั้นฟ้าผ่ากลางสวรรค์

อัสนีบาตสีเลือดแหวกผ่านเมฆ เหล่าเซียนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเปลวเพลิงสีดำลุกโชนเหนือเขาเหิงเยว่

อวี้อวิ๋นรีบออกมาดู เห็นเพียงน้องสาวของตนยืนอยู่ท่ามกลางหมอกหนา เสื้อคลุมนางไหม้บางส่วน ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนและเจ็บปวด

“อวี้หลิง! เจ้าไปทำสิ่งใดมา!”

อวี้หลิงมองพี่สาว น้ำตานางร่วงช้า ๆ

“ข้าก็ไม่รู้... ข้าเพียงเจ็บ เจ็บจนหัวใจข้าร้องไห้ แล้วทุกสิ่งรอบตัวก็ลุกเป็นไฟ...”

อวี้อวิ๋นพยายามใช้พลังปราณสยบเพลิงนั้น แต่ไม่ว่าทำเช่นไร เพลิงสีดำกลับไม่ดับ มันกลับดูดกลืนพลังของนางจนร่างอ่อนแรง

ทันใดนั้น เทพหงอี้ปรากฏกายขึ้นกลางอากาศ

เปลวเพลิงสีแดงจากมือเขาปะทะเข้ากับเพลิงสีดำของอวี้หลิง เสียงระเบิดสะเทือนทั่วหุบเขา

เมื่อควันจางลง อวี้หลิงหมดสติในอ้อมแขนของอวี้อวิ๋น

และบนฟ้าก็ปรากฏสัญลักษณ์แห่งหงส์เพลิง — ครึ่งหนึ่งสีทอง ครึ่งหนึ่งสีดำ

---

วันรุ่งขึ้น

สภาเทพชั้นสูงประกาศคำพิพากษา —

“อวี้หลิง บุตรแห่งเงา ถูกต้องสาปให้ตกจากสวรรค์ เป็นผู้ที่คำทำนายกล่าวถึง”

อวี้อวิ๋นคุกเข่าขอร้องทั้งน้ำตา

“นางเป็นเพียงเด็กที่ไร้เดียงสา! นางมิรู้ว่าพลังนั้นคือสิ่งใด!”

แต่เหล่าเทพทั้งหลายไม่ฟังเสียงใด

เพราะเมื่อหงส์เพลิงตื่นขึ้น... ก็ไม่มีใครรู้ว่านางจะกลายเป็นผู้กอบกู้ หรือผู้ทำลาย

หงอี้ยืนนิ่ง น้ำเสียงเย็นเยียบ

“หากไม่สยบเพลิงนี้ โลกทั้งสามภพจะล่มสลาย”

อวี้อวิ๋นกัดริมฝีปากแน่น หัวใจแหลกสลายเมื่อเห็นน้องสาวถูกผนึกลงยังผืนดินเบื้องล่าง

เพลิงสีดำที่เคยลุกโชนดับลง เหลือเพียงดอกบัวเพลิงสีดำบานอยู่กลางหุบเหว

---

นับแต่นั้น...

ผ่านไปพันปี คำทำนายแห่งหงส์เพลิงถูกลืมเลือนไปในหมู่เทพ

แต่ในโลกมนุษย์ — เด็กหญิงคนหนึ่งถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมดวงตาสีแดงหม่น

ยามร้องไห้ จะมีเปลวเพลิงดำแผ่วเบาโอบร่างไว้

ไม่มีใครรู้ว่า เธอคือการกลับชาติมาเกิดของ “อวี้หลิง”

และวันที่เธอเติบโตขึ้นมาในโลกที่เต็มไปด้วยพลังและการแย่งชิง

คือวันที่ “เพลิงแห่งชะตา” จะถูกจุดขึ้นอีกครั้ง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***