ตอนที่ 3: เสน่ห์และความหึง

...----------------...

เย็นวันหนึ่ง หลังจากผ่านวันแรกของงานเต็มไปด้วยการติดตามและเฝ้าดูพระเอก นายเอกได้รับคำสั่งให้ไปกับพระเอกที่งานเลี้ยงของบริษัท งานจัดในห้องบอลรูมขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยโคมไฟระยิบระยับและโต๊ะกลมสีขาวเรียงรายรอบห้อง เสียงดนตรีแจ๊สเบา ๆ สร้างบรรยากาศหรูหรา แต่ยังคงให้ความรู้สึกอบอุ่น

นายเอกก้าวเข้ามาในห้อง หัวใจเต้นแรง เขาต้องคอยสังเกตทุกท่าทีของพระเอก เพราะรู้ดีว่าไม่ใช่แค่เรื่องความปลอดภัย แต่ยังเกี่ยวข้องกับการรักษาภาพลักษณ์ของเขา

พระเอกยืนอยู่กลางห้อง สนทนากับเพื่อนร่วมงานหญิงและผู้บริหารหลายคน เสื้อเชิ้ตขาวกับสูทสีเข้มทำให้เขาดูสง่างามอย่างเหลือเชื่อ ท่าทางเรียบง่ายแต่ดึงดูดทุกสายตา นายเอกสังเกตความราบเรียบของท่าทางและความมั่นใจที่สะท้อนออกมาอย่างชัดเจน

“คุณอัลฟ่า ผมอยู่ตรงนี้ครับ” นายเอกพูดเบา ๆ พลางพยายามทำตัวเหมือนเงาที่เงียบสงัด

พระเอกหันมามอง พลางยิ้มบาง ๆ ราวกับเห็นความตั้งใจและความกังวลในสายตานั้น “คุณมองผมแบบนั้นทำไม?”

นายเอกรู้สึกหน้าแดงเล็กน้อย รีบก้มหน้า “เปล่าครับ ผมแค่…สังเกตการณ์เฉย ๆ”

พระเอกหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะนั้นไม่ดัง แต่แฝงความอบอุ่นและเสน่ห์ที่ยากจะละสายตา ทำให้นายเอกรู้สึกทั้งอึดอัดและกระตุ้นหัวใจไปพร้อมกัน

ตลอดงาน พระเอกคุยกับเพื่อนร่วมงานหลายคน นายเอกต้องติดตามอย่างใกล้ชิด ทั้งเพื่อความปลอดภัยและเพื่อสังเกตการณ์ เขาสังเกตว่าพระเอกพูดคุยอย่างสนิทสนม แต่ไม่เคยละสายตาจากเขาเลย

บางครั้ง พระเอกหัวเราะหรือเอียงคอมองคนอื่น แต่สายตานั้นยังคงจับจ้องนายเอกเป็นระยะ ๆ ราวกับทดสอบความรู้สึกของเขา

ช่วงหนึ่ง มีผู้ร่วมงานหญิงเข้ามาสนทนากับพระเอกอย่างใกล้ชิด

“คุณคิง, โปรเจกต์ของคุณก้าวหน้าเร็วมากเลยนะคะ”

พระเอกยิ้มมุมปาก พลางเอียงคอเล็กน้อย “ก็ต้องขอบคุณทีมงานทุกคน”

นายเอกยืนอยู่ด้านหลัง รู้สึกถึงแรงหึงเล็ก ๆ ในใจ แม้เขาจะรู้ดีว่านี่เป็นเรื่องปกติ แต่ความรู้สึกนั้นกลับทำให้หัวใจเต้นแรงเกินกว่าที่ควบคุม

“ทำไมเขาต้องสนใจคนอื่นแบบนี้ด้วย…” นายเอกคิดในใจ พลางกำมือแน่น

พระเอกสังเกตนายเอกอีกครั้ง เขาเดินมาหา พลางพูดเสียงเบา “คุณอัลฟ่า ผมเห็นคุณอยู่ตรงนั้น คุณไม่ต้องเก็บตัวเงียบก็ได้นะ”

นายเอกยกสายตาขึ้นสบกับสายตาพระเอก รู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ยากจะอธิบาย “ผมแค่ทำหน้าที่ครับ”

พระเอกยิ้มบางอีกครั้ง “ดีมาก แต่บางครั้งก็ไม่เป็นไรที่จะผ่อนคลายบ้าง”

ช่วงเวลานั้น นายเอกรู้สึกใจสั่น และสังเกตว่าพระเอกไม่เพียงแค่เจ้าชู้กับคนอื่น แต่ยังพยายามสื่อสารบางอย่างผ่านสายตา ทำให้เขาเกิดความสับสนระหว่างหน้าที่และความรู้สึก

หลังจากงานเลี้ยง พระเอกชวนไปเดินเล่นบริเวณระเบียงด้านนอก อาคารสูงทำให้เห็นวิวเมืองที่เต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ

“คุณอัลฟ่า คุณรู้ไหม บางครั้งเสน่ห์ไม่ได้อยู่ที่การพูดหรือการกระทำ แต่อยู่ที่วิธีที่คนอื่นมองคุณ” พระเอกพูดพลางหันมามองนายเอก

นายเอกยืนเงียบ ฟังสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและท้าทาย เขารู้สึกทั้งหวั่นไหวและสงสัย

“คุณคิดว่าผมเจ้าชู้หรือเปล่า?” พระเอกถามเสียงเรียบ แต่แฝงความเจ้าเล่ห์

นายเอกหน้าแดงเล็กน้อย “ผม…ไม่แน่ใจครับ”

พระเอกหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นทำให้นายเอกรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นอีก “บางทีความจริงอาจจะซ่อนอยู่ในคำตอบที่เราไม่พูดก็ได้”

ทั้งสองยืนอยู่เงียบ ๆ มองวิวเมือง ฟังเสียงลมและรถยนต์ด้านล่าง บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดผสมกับความอบอุ่น

“คุณอัลฟ่า คุณทำหน้าที่ได้ดีมากวันนี้” พระเอกพูดเบา ๆ พลางเอียงคอมอง

นายเอกพยักหน้า “ขอบคุณครับ ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”

สายตาของพระเอกเต็มไปด้วยความสนใจและแรงดึงดูด แต่เขายังคงเจ้าชู้และสงวนความลับบางอย่างไว้ ทำให้นายเอกรู้สึกทั้งอยากเข้าใกล้และต้องระวังตัว

เมื่อกลับเข้าไปในสำนักงาน พระเอกหันมาพูดอีกครั้ง

“จำไว้นะ คุณอัลฟ่า งานนี้ไม่ง่าย แต่คุณทำได้ ผมเห็นศักยภาพในตัวคุณ”

นายเอกพยักหน้า แม้ใจยังเต้นแรงจากความใกล้ชิดและแรงดึงดูดที่เกิดขึ้น เขารู้ตัวว่าเส้นทางนี้จะไม่ง่าย แต่ก็เต็มไปด้วยความท้าทายและความรู้สึกที่เขาไม่อาจละเลย

ในตอนกลางคืน นายเอกกลับมาที่ห้องพักหัวใจยังเต้นแรง พลางคิดถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และสายตาของพระเอก ความรู้สึกผสมระหว่างความสงสัย ความชื่นชม และแรงดึงดูดทำให้เขารู้สึกว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวบางอย่างที่จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***