> “พี่เพชร... ทำไมเปียกขนาดนี้ครับ”
“แล้วทำไมไม่บอก?”
“ผมไม่อยากให้พี่เป็นห่วงครับ แค่ลมจับนิดหน่อย”
เพชรส่ายหน้า น้ำเสียงเริ่มสั่น
> “ไม่ใช่แค่นิดหน่อย เมษา ตัวสั่นขนาดนี้ยังจะโกหกอีกเหรอ?”
เมษาเงียบไปครู่ ก่อนพูดเบา ๆ
> “ผมไม่ได้อยากโกหก...แต่ผมไม่อยากให้พี่รู้ว่าที่ผมหายไปตอนนั้น...เพราะผมต้องย้ายไปอยู่กับแม่ที่ป่วยหนัก”
“แม่ผมเสียปีนั้นแหละครับ”
เพชรนิ่งไปทันที
หัวใจเขาเหมือนหยุดเต้น เสียงฝนข้างนอกดังขึ้นราวกับสะท้อนความรู้สึกในใจ
> “ผมอยากอยู่ตรงนั้นกับพี่ แต่แม่ต้องย้ายไปต่างจังหวัดกะทันหัน ไม่มีเวลาอธิบายอะไรเลย ผมพยายามติดต่อ แต่โทรศัพท์พัง แล้วก็...”
“ก็กลัว...กลัวพี่จะไม่อยากฟังแล้ว”
เพชรนั่งลงข้างเตียง มือค่อย ๆ เอื้อมไปจับมือเมษาไว้แน่น
> “โง่จริง...” เขาพูดเสียงเบา “ฉันรอแกมาตลอดเลยรู้ไหม”
เมษาหัวเราะในน้ำตา
> “แล้วตอนนี้ยังรออยู่ไหมครับ?”
“ไม่ต้องรอแล้ว...เพราะอยู่ตรงนี้แล้ว”
ทั้งคู่สบตากันในแสงไฟสีอุ่นของห้องพัก
ข้างนอกยังคงมีฝนตก แต่ในหัวใจของทั้งสอง...เหมือนได้เริ่มต้นอีกครั้ง
แต่ในขณะที่เพชรคิดว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้น
โทรศัพท์ของเมษาก็สั่นขึ้นมา —
บนหน้าจอขึ้นชื่อคนหนึ่งว่า
“พ่อ”
และเสียงข้อความแจ้งเตือนที่ตามมาทำให้เพชรชะงัก —
> “เราต้องคุยเรื่องหนี้ที่แม่แกทิ้งไว้...”
📖 ตอนที่ 5 : “ระยะห่างที่เมษาสร้าง”
หลังจากวัน
นั้น เมษาก็กลับมาที่คณะอีกครั้ง แต่รอยยิ้มของเขาไม่เหมือนเดิม
มันจางลง เหมือนคนที่พยายามฝืนให้ดูเข้มแข็ง ทั้งที่ในใจแทบจะพัง
เพชรสังเกตได้ — ทุกครั้งที่เมษามองโทรศัพท์ สีหน้าจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย
แต่พอเพชรถาม เขากลับตอบเพียงว่า
> “ไม่มีอะไรครับ แค่เรื่องที่บ้านนิดหน่อย”
🌆เย็นวันหนึ่ง
เพชรกำลังเก็บงานในห้องวาด
เมษาเดินเข้ามาเงียบ ๆ พร้อมถือขนมปังกับนมกล่อง
> “พี่เพชรยังไม่ได้กินข้าวเลยใช่ไหมครับ”
“อืม ทำไมรู้”
“ผมก็รู้แหละ ว่าพี่จะลืมกินทุกทีเวลาเครียด”
เพชรแอบยิ้ม ก่อนจะรับของมา แต่ยังไม่ทันพูดอะไร
เมษาก็พูดต่อเสียงแผ่ว
> “พี่เพชร... ถ้าสมมติวันหนึ่งผมต้องหายไปอีก พี่จะโกรธไหมครับ”
มือเพชรที่ถือกล่องนมชะงัก
> “ถามทำไม?”
“ไม่มีอะไรครับ แค่คิดเล่น ๆ”
แต่สายตาของเมษาไม่ได้โกหก —
มันเต็มไปด้วยความกลัว และ “ความจริง” ที่เขายังไม่กล้าบอก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments