ตอนที่ 4: วิกฤตการณ์ในจวน

คำสั่งของหลี่จ้านที่ให้ใช้ ร่างกายของเขา เป็นพยานคือการอนุญาตที่แสนเย็นชา แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อใจที่ถูกบีบให้ยอมรับ จ้าวชิงเหยารู้ดีว่านี่คือโอกาสเดียวที่เธอจะสามารถทำลายกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างคนทั้งสองได้สำเร็จ

“ท่านอ๋องโปรดผ่อนคลายเพคะ” ชิงเหยากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เมื่อเธอยืนอยู่ข้างเก้าอี้รถเข็นของหลี่จ้านในห้องหอส่วนของเขา

หลี่จ้าน ไม่ได้ผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างระแวงถึงขีดสุด หลิ่งเฟิง ยืนอยู่ห่างออกไปเพียงสามก้าว สายตาของเขาพร้อมจะสังหารชิงเหยาทันทีหากเธอทำอะไรผิดปกติ

“เจ้าไม่จำเป็นต้องให้ข้าผ่อนคลาย” หลี่จ้านตอบด้วยความเยือกเย็น “แค่ทำหน้าที่ของเจ้าไป”

ชิงเหยาไม่สนใจคำพูดของเขา เธอเริ่มการวินิจฉัยอย่างละเอียด เธอแตะเบา ๆ ที่ผิวหนังของขาเขาเพื่อตรวจสอบปฏิกิริยาการรับรู้สัมผัส และใช้เข็มไม้ไผ่ที่ลับคมเป็นพิเศษค่อย ๆ สะกิด ไปตามจุดต่าง ๆ

สัมผัสของหญิงสาวทำเอาหลี่จ้านรู้สึกกระด้างไปทั่วร่าง เขาไม่คุ้นชินกับการสัมผัสจากใครมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสตรี ร่างกายของเขาตึงเครียดขึ้นมาทันที

“เป็นอย่างไรบ้างเพคะ? เจ็บหรือไม่?” ชิงเหยาถามอย่างเป็นมืออาชีพ

“ไม่รู้สึก” หลี่จ้านตอบเสียงแข็ง แต่ในใจเขาประหลาดใจที่การสะกิดนั้นแม่นยำและเจาะจงจุดอย่างที่ไม่เคยมีหมอหลวงคนใดทำมาก่อน

ชิงเหยาพยักหน้า เส้นประสาทเสียหายอย่างหนัก แต่ไม่ได้ตายสนิท เธอเริ่ม ฝังเข็ม เบา ๆ ไปตามแนวเส้นประสาทที่เธอสงสัย การกระทำของเธอแม่นยำและรวดเร็ว ราวกับการร่ายรำที่สวยงามและน่าหวาดกลัวไปพร้อมกัน

หลี่จ้านกัดฟันแน่น เขารู้สึกถึง ความรู้สึกยิบ ๆ ที่ขาเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี! มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดและแปลกประหลาด แต่ก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นอย่างประหลาด

“ท่านอ๋อง! เกิดอะไรขึ้น!?” หลิ่งเฟิงเห็นใบหน้าของเจ้านายมีเหงื่อซึม เขารีบก้าวเข้าหาชิงเหยาอย่างรวดเร็ว

“ถอยไป!” หลี่จ้านสั่งเสียงเข้ม “ข้า... ข้ายังไม่ตาย”

ชิงเหยาถอนเข็มทั้งหมดออกอย่างรวดเร็ว เธอหันไปเผชิญหน้ากับหลี่จ้านด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยสติ

“อาการบาดเจ็บของท่านคือ การทำลายเส้นประสาทที่เจาะจง ข้าขอไม่เปิดเผยรายละเอียดต่อสาธารณะ แต่ข้ามีวิธีรักษาด้วย การผ่าตัด ที่ซับซ้อนและ การฝังเข็มกระตุ้น อย่างต่อเนื่องควบคู่ไปกับสมุนไพรโบราณ” ชิงเหยารายงานอย่างตรงไปตรงมา

“ผ่าตัด?” หลี่จ้านขมวดคิ้วอย่างรุนแรง “เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้ากรีดร่างกายของข้าได้ง่าย ๆ งั้นหรือ?”

“ใช่เพคะ” ชิงเหยาตอบอย่างไม่เกรงกลัว “หากท่านต้องการกลับมาเดินได้อีกครั้ง นี่คือหนทางเดียว แต่ข้าจะไม่ขอให้ท่านเชื่อข้าตอนนี้ ข้าจะใช้ผลลัพธ์พิสูจน์ตนเอง”

ไม่กี่วันต่อมา วิกฤตการณ์ ที่แท้จริงก็เกิดขึ้นในจวนฉินอ๋อง

ลุงฟู่ พ่อบ้านที่กำลังพักฟื้นจากอาการข้อเท้าหักและบาดแผลที่ศีรษะ ก็เริ่มมีไข้ขึ้นสูงอย่างกะทันหัน

“คุณหนู! ลุงฟู่ตัวร้อนมากเจ้าค่ะ!” เสี่ยวเยว่ รีบวิ่งมารายงานด้วยใบหน้าตื่นตระหนก “หมอหลวงที่ท่านอ๋องส่งมาดูแลเมื่อเช้าทำได้เพียงให้ยาบำรุง แต่ตอนนี้อาการกลับทรุดลงอย่างรวดเร็ว!”

ชิงเหยารีบไปที่เรือนพักของลุงฟู่ทันที เธอตรวจอาการอย่างละเอียดและพบว่าบาดแผลที่ข้อเท้าไม่ได้ติดเชื้ออย่างรุนแรงตามที่คาดการณ์ แต่สิ่งที่ทำให้ไข้สูงคือ โรคระบาด ที่กำลังแพร่กระจายในเมือง!

โรคระบาดรึ? จ้าวชิงเหยาตระหนักได้ทันทีว่าความรู้ทางการแพทย์สมัยใหม่ของเธอมีความสำคัญอย่างยิ่งในสถานการณ์นี้

เธอเรียกหลี่จ้านซึ่งถูกเข็นเข้ามาในห้องทันทีด้วยความเป็นห่วงพ่อบ้านของเขา

“ท่านอ๋องเพคะ” ชิงเหยารายงานเสียงเครียด “อาการของลุงฟู่ไม่ได้มาจากบาดแผล แต่มาจาก โรคร้าย ที่กำลังระบาดอยู่ด้านนอก! หากไม่แยกผู้ป่วยและรักษาทันที โรคนี้จะแพร่กระจายไปทั่วจวน!”

หลี่จ้านตกใจกับคำพูดของเธอ “โรคร้ายอันใด? หมอหลวงไม่เคยรายงานเรื่องนี้!”

“นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร! โรคนี้ติดต่อกันทางอากาศและทางสัมผัส” ชิงเหยาประกาศกร้าว “ข้าต้องการ แยกห้องผู้ป่วย ทันที และข้าต้องการ สมุนไพรที่มีฤทธิ์ต้านการอักเสบ ในปริมาณมาก!”

นี่คือ จุดเปลี่ยน และ การพิสูจน์ฝีมือ ที่แท้จริงของจ้าวชิงเหยา

หลี่จ้าน มองไปยังใบหน้าของชายาผู้ฉลาดหลักแหลม ไม่มีความตื่นตระหนก มีแต่ความ เด็ดขาด และ เหตุผล ซึ่งขัดแย้งกับหมอหลวงที่มาถึงทำได้แค่ส่ายหน้า

“หลิ่งเฟิง! จัดการแยกผู้ป่วยตามที่ชายาสั่ง และออกไปหาซื้อสมุนไพรให้ได้มากที่สุดตามรายการนี้!” หลี่จ้านสั่งอย่างรวดเร็ว

หลิ่งเฟิงรีบรับคำสั่งและเตรียมพร้อมออกไปทันที แต่เขาหันมามองชิงเหยาด้วยความไม่แน่ใจ “ข้าจะเชื่อใจเจ้าได้อย่างไรว่านี่ไม่ใช่แผนการที่จะทำให้คนในจวนเจ็บป่วยทั้งหมด?”

“ท่านไม่มีทางเลือก!” ชิงเหยาตอบกลับอย่างฉุนเฉียว “ข้าต้องการยาเพื่อช่วยชีวิต! ท่านอ๋อง... หากท่านเชื่อใจข้าแม้เพียงเสี้ยวเดียว โปรดสั่งให้ทุกคน เชื่อในตัวข้า ในตอนนี้!”

หลี่จ้านตัดสินใจ เดิมพัน

“หลิ่งเฟิง” เสียงของเขาหนักแน่น “ไปทำตามคำสั่ง! หากชายากล่าวเท็จ... เจ้าจงลงโทษนางแทนข้า!”

หลิ่งเฟิงพยักหน้ารับคำอย่างเคร่งครัด ก่อนจะหายตัวไปในความมืดเพื่อทำตามคำสั่ง

ชิงเหยาสูดหายใจลึก ๆ เธอรู้ว่าตอนนี้เธอได้รับความเชื่อใจขั้นต่ำจากอ๋องแล้ว

ภารกิจของหมอ จึงเข้าสู่ช่วงที่สำคัญที่สุด เธอเริ่มลงมือรักษาด้วยความรู้ทางการแพทย์สมัยใหม่ โดยผสมผสานกับสมุนไพรโบราณที่มีฤทธิ์คล้ายยาปฏิชีวนะ และสอนเสี่ยวเยว่ถึงหลักการพยาบาลและการป้องกันการติดเชื้ออย่างเคร่งครัด

“เสี่ยวเยว่” ชิงเหยาสั่ง “เจ้าต้องช่วยข้าเตรียมสมุนไพรทั้งหมด และห้ามให้ผู้ใดเข้าใกล้เรือนนี้เด็ดขาด จนกว่าข้าจะสั่ง!”

แสงสลัวในจวนฉินอ๋องในค่ำคืนนั้น ถูกแทนที่ด้วยแสงเทียนที่สว่างจ้าในเรือนผู้ป่วย ชิงเหยาใช้ความรู้และเครื่องมือทางการแพทย์ง่าย ๆ ที่เธอประดิษฐ์ขึ้นเอง เพื่อรักษาลุงฟู่จนหายอย่างปาฏิหาริย์  การทดสอบครั้งแรกของชายาอ๋องขาพิการกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***