ตอนที่ 3: ป่าหิมพานต์: เส้นทางสู่ความมืดมิด

โชติมุ่งหน้าสู่ทิศเหนือตามคำชี้แนะของหลวงพ่อมหากราน เขาทิ้งหมู่บ้านโพธารามไว้เบื้องหลังและเดินลึกเข้าสู่ป่าที่ความเขียวชอุ่มเริ่มทึบและเย็นเยียบมากขึ้นเรื่อย ๆ เส้นทางนี้ไม่ใช่ถนนที่ผู้คนสัญจร แต่เป็นเพียงรอยแยกของพืชพรรณที่ปกคลุมผืนดิน และยิ่งเข้าใกล้ ป่าหิมพานต์ อันศักดิ์สิทธิ์มากเท่าไหร่ ธรรมชาติด็ยิ่งแสดงความอัศจรรย์และความโหดเหี้ยมออกมามากเท่านั้น

การดำรงชีวิต: ความมืดที่กลืนกิน

การเดินทางของโชติเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวและความมืดมิด เขาต้องพึ่งพา ความทรหด และ สัญชาตญาณ ที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาหลังการฝึกฝนอย่างหนักหน่วง โชติเดินด้วย ท่าย่องเสือ ของมวยโบราณที่หลวงพ่ออินทร์เคยทิ้งไว้บนแผ่นจารึก คือการย่อตัวต่ำ สลับน้ำหนักจากส้นเท้าสู่ปลายเท้าอย่างเงียบกริบ เพื่อลดเสียงฝีเท้าและเตรียมพร้อมสำหรับการปะทะตลอดเวลา ทุกย่างก้าวต้องคำนึงถึงกิ่งไม้และใบไม้แห้งใต้ฝ่าเท้า การเคลื่อนไหวของเขาจึงดูเหมือนการไหลไปตามพื้นดินมากกว่าการเดิน

อาหาร ของโชติคือเนื้อของ อสูรระดับต่ำ ที่โชติสามารถล้มได้ด้วยหมัดมวยไชยาที่รวดเร็วและแม่นยำที่สุด ท้าววิรูปักษ์ไม่อนุญาตให้โชติเก็บวิญญาณของพวกมันมาเป็นลายสัก เพราะมัน "อ่อนแอและไม่คู่ควร" กับกายาของนักมวยที่จะเป็นพาหนะล้างแค้นอันยิ่งใหญ่ โชติจึงต้องฆ่าพวกมันเพื่อ ความอยู่รอด เท่านั้น และมันคือส่วนที่ทำให้การเดินทางนี้ มืดมิดที่สุด

วันหนึ่ง โชติได้ล้ม อสุรกินรี ตัวผู้ปีกหักที่หลงเข้ามาในเขตป่าชั้นนอก อสุรกินรีตนนี้มีร่างกายเป็นมนุษย์กึ่งสัตว์ที่ผอมโซ เต็มไปด้วยบาดแผลและขนนกสีซีด มันไม่ได้เป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ แต่โชติต้องการอาหาร เนื้อของอสุรกินรีนั้นมีกลิ่นสาบและเต็มไปด้วยพยาธิ แต่สำหรับโชติที่ต้องรอดชีวิต ความสะอาดและรสชาติคือสิ่งฟุ่มเฟือยที่ต้องทิ้งไป

โชติจุดไฟด้วยการสีหินโบราณที่พกติดตัวมา เขาใช้มีดที่ลับคมอย่างดีจากเศษโลหะเก่า ๆ ผ่า ท้องของอสุรกินรีอย่างรวดเร็ว เสียงของเนื้อที่ถูกฉีกขาดนั้นดัง แคว่ก กลิ่นคาวเลือดและกลิ่นเหม็นเน่าที่ชวน สะอิดสะเอียน พวยพุ่งออกมาจากร่างที่กำลังจะเย็นเฉียบนั้น เครื่องใน ที่เต็มไปด้วยของเหลวสีดำขุ่นและเศษอาหารที่ย่อยไม่หมดไหลทะลักออกมาปนกับพื้นดินที่ชื้นแฉะ ลำไส้ที่บวมเป่งและม้ามที่ดำคล้ำถูกโชติโยนทิ้งไปอย่างไร้ความรู้สึก เขามีสมาธิอยู่กับการแล่ กล้ามเนื้อ ที่ดูสะอาดที่สุดเพียงเท่านั้น เขาใช้เวลาไม่นานในการนำเนื้อไปย่างไฟอ่อน ๆ จนสุกพอที่จะฆ่าเชื้อโรคได้

ทุกครั้งที่เขากัดกินเนื้อดิบ ๆ กึ่งสุกกึ่งดิบเหล่านั้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ถูกกดไว้ก็ปะทุขึ้นมาในใจ แต่เสียงของท้าววิรูปักษ์ก็ดังแทรกเข้ามาเสมอ: “กินมันเข้าไปซะ! อย่าทำตัวอ่อนแอ! โลกนี้มีแต่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่รอด! เจ้าต้องรอดเพื่อไปช่วยนางอัปสรสีขาวของเจ้า!”

โชติกัดฟันกลืนก้อนเนื้อที่แห้งและมีกลิ่นเหม็นสาบเข้าไป พร้อมกับภาพของวิวรที่ถูกจองจำได้ฉายชัดในห้วงความคิด ความหิวโหยและความมุ่งมั่นได้กลืนกินความรู้สึกผิดของเขาจนหมดสิ้น

ความน่าสะพรึงกลัวและความงามของหิมพานต์

เมื่อเดินทางลึกเข้าสู่ป่าหิมพานต์ ความมืดมิดไม่ได้มาจากสัตว์อสูรเท่านั้น แต่มาจากสภาพแวดล้อมที่ ผิดธรรมชาติ และ น่ากลัว

ต้นไม้ยักษ์: โชติเดินผ่านป่าที่ต้นไม้สูงใหญ่จนบดบังแสงอาทิตย์เกือบทั้งหมด ทำให้พื้นที่ป่าปกคลุมไปด้วยความมืดสลัวตลอดเวลา รากไม้ของมันแผ่กว้างราวกับงูยักษ์ที่รอขย้ำเหยื่อ การเดินบนรากไม้ที่คดเคี้ยวนั้นต้องใช้ความสมดุลและความระมัดระวังอย่างสูงสุด

ดอกไม้พิษ: เขาพบกับ ดอกบัวผุดโลหิต ดอกไม้ขนาดใหญ่สีม่วงเข้มที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนจนน่าขนลุก มันสามารถปล่อย ไอพิษ ที่ทำให้คนสลบและฝันร้ายได้ โชติต้องใช้สติและสมาธิควบคุมลมหายใจตามคำสั่งของท้าววิรูปักษ์เพื่อไม่ให้สูดดมกลิ่นนั้นเข้าไป

น้ำตกนาคราช: โชติเดินทางมาถึงบริเวณที่สวยงามราวกับภาพฝัน นั่นคือ น้ำตก ที่มีสายน้ำเป็นสีเขียวมรกตเรืองแสงยามค่ำคืน แต่เบื้องล่างของน้ำตกนั้นเต็มไปด้วย งูขนาดใหญ่ ที่เลื้อยพันกันเป็นม่านน้ำพุ ตัวของพวกมันมีเกล็ดที่เรืองแสง และนั่นคืออาณาเขตของ นาค ชั้นสูง โชติต้องเดินอ้อมไปไกลกว่าเดิมเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับสัตว์อสูรระดับสูงที่ยังเกินกว่าความสามารถของเขามาก

การเผชิญหน้ากับวิญญาณแห่งความแค้น

ในคืนหนึ่งที่มืดมิดและเต็มไปด้วยไอหมอก โชติได้พบกับ วิญญาณเร่ร่อน ที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอ วิญญาณนั้นคือ เปรตเฝ้าทรัพย์ ตนหนึ่ง ร่างกายสูงลิ่วจนหัวชนกิ่งไม้ มีลิ้นยาวสีดำที่ห้อยลงมาถึงพื้น ส่งเสียงร้องที่บาดลึกราวกับความเจ็บปวดอันหาที่สิ้นสุดมิได้ มันเป็นอสูรระดับกลางที่กิน ความทุกข์ และ ความแค้น เป็นอาหาร

เปรตตนนี้รู้ว่าโชติมีความแค้นอันใหญ่หลวงต่อพญายักษ์ที่ฆ่าหลวงพ่ออินทร์และลักพาตัววิวรไป มันจึงพยายามเข้าครอบงำโชติ

"ให้ข้าช่วยเจ้าสิเด็กน้อย... ปล่อยความแค้นออกมา... ข้าจะทำให้เจ้ามีพลังในการฆ่าพวกมันทั้งหมด... ทำให้พวกมันเจ็บปวดเหมือนที่เพื่อนรักของเจ้าเจ็บปวด..." เสียงของเปรตนั้นดังขึ้นในหัวของโชติ

โชติเริ่มรู้สึกถึง ความโกรธ ที่พุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ภาพของวิวรที่ร้องไห้และภาพของหลวงพ่ออินทร์ที่สิ้นลมปรากฏซ้ำ ๆ ความเยือกเย็นที่เขาสร้างมาเริ่มสั่นคลอน

"อย่าฟังมันนะไอ้หนู! ความแค้น มันเป็นพลังที่อ่อนแอ! มันจะทำให้เจ้าเสียสติและปล่อยให้ข้าควบคุมร่างกายเจ้า! เจ้าต้องใช้ ความมุ่งมั่น ไม่ใช่ความโกรธ! ใช้ มวย! ใช้ สติ ที่ข้าสอนเจ้า!" ท้าววิรูปักษ์ร้องเตือนอย่างรุนแรง

โชติใช้ มวยแห่งลม ที่เขาได้เรียนรู้ในการทดสอบ เขาสงบจิตใจและใช้เพียง จังหวะ ในการตอบโต้ เขาไม่ใช้พลังไอเย็นเพื่อฆ่ามัน แต่ใช้ หมัดที่ไร้แรง ต่อยไปที่จุดศูนย์กลางของเปรตอย่างต่อเนื่อง

ปึ้ก! ปึ้ก!

หมัดที่ไร้แรงแต่เต็มไปด้วย สติ ได้ทำลาย ความหลงผิด ของเปรต เปรตนั้นเริ่มสลายไปอย่างช้า ๆ

ก่อนที่มันจะหายไป โชติเห็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเปรต: "ข้าจะรอเจ้า... นักมวยผู้ไร้สัญชาติ... เพราะเส้นทางของเจ้า... เต็มไปด้วยความมืดมิดของ การแก้แค้น ไม่ต่างจากข้า..."

โชติได้ล้มเปรตตนนั้นโดยไม่ฆ่า และยังคงดำรงชีวิตอยู่ด้วยกฎที่เคร่งครัดที่ท้าววิรูปักษ์กำหนดไว้: วิญญาณทุกตนที่จะเป็นลายสักต้องคู่ควรกับการแบกรับภาระที่ยิ่งใหญ่

การพัฒนา: ปลายทางแห่งหิมพานต์

หลังจากเดินทางอย่างทรมานและเต็มไปด้วยความลำเค็ญมาอีกหลายสัปดาห์ โชติก็ได้บรรลุจุดสูงสุดของการพัฒนาในระดับปัจจุบัน เขาเริ่มสามารถควบคุม เกราะรบ จากวิญญาณพรายพยัคฆ์ได้อย่างสมบูรณ์ และสามารถสร้าง สนับไหล่เกล็ดเสือ ได้อย่างรวดเร็ว

ท้าววิรูปักษ์เริ่มพอใจกับความก้าวหน้าของโชติ: “เจ้าใกล้ถึงเขตแดนของ พญาครุฑ แล้ว... ที่นั่นมีวิญญาณที่แข็งแกร่งมากมายให้เจ้าเลือกสรร! จงหา สัตว์อสูรระดับสูง ที่สามารถทำให้เกราะป้องกันของเจ้าแข็งแกร่งขึ้นได้อีก! อย่าเก็บพวกเศษสวะเข้ามาในกายเจ้า!”

โชติมองไปข้างหน้า ที่ซึ่งป่าเริ่มเปิดกว้างออกสู่หุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกและเสียงคำรามที่ดังกึกก้องของสัตว์ร้ายในตำนาน เขาได้ไต่ระดับความแข็งแกร่งมาสู่จุดสูงสุดของ นักมวยท้องถิ่น (ระดับ 2) แล้ว สิ่งที่รอเขาอยู่ข้างหน้าคือ ป่าหิมพานต์ชั้นใน ที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรระดับที่สามและสี่ ซึ่งเขาจะต้องต่อสู้เพื่อ วิญญาณ ที่คู่ควร... และ คำตอบ ในการตามหาเพื่อนรักของเขาที่ถูกยักษ์ร้ายจับตัวไป

ความมืดมิดได้สอนให้โชติแข็งแกร่ง แต่ความมืดมิดนั้นก็เริ่มกัดกินจิตใจของเขาเช่นกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***