รอยจารึก...ผู้ใช้หมัด!
หมู่บ้านดงตาลตั้งอยู่ใต้ร่มเงาของเขาหลววงตระหง่านมานานนับศตวรรษ แต่ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ร่มเงาที่เคยให้ความคุ้มครองได้แปรเปลี่ยนเป็นม่านแห่งความมืดมิดและภัยคุกคาม เสียงร้องไห้ของผู้หญิงและเด็กได้กลายเป็นทำนองหลักของชีวิตประจำวัน ผืนดินที่เคยอุดมสมบูรณ์กลับแห้งแล้งและแตกระแหงจากการรุกรานซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเหล่าอสูรกายและสัตว์ป่าหิมพานต์ที่เหี้ยมโหด ชาวบ้านดงตาลต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส พวกเขาไม่ใช่คนขลาด แต่พวกเขาก็ไม่มีอาวุธหรือความสามารถที่จะต่อกรกับอำนาจมืดเหล่านั้นได้
ในความมืดมิดที่ไร้สิ้นสุดนี้ ยังมีแสงเทียนเล่มเล็ก ๆ ที่คอยส่องนำทาง นั่นคือ หลวงพ่อบุญ อดีตหัวหน้าหมู่บ้านผู้สละชีวิตและวิญญาณเพื่อกลายเป็น "ผีเฝ้าหมู่บ้าน" ตามความเชื่อโบราณ วิญญาณของท่านยังคงวนเวียนอยู่ คอยใช้พลังสุดท้ายที่เหลืออยู่สร้างเกราะป้องกันหมู่บ้านที่เปราะบางไว้ แม้เกราะนั้นจะเต็มไปด้วยรอยร้าวและรอยปริ แต่ก็ยังคงต้านทานการโจมตีเล็ก ๆ น้อย ๆ จากสัตว์อสูรระดับล่างได้ ความสงบสุขที่ยืมมานี้เป็นเพียงการรอเวลาเท่านั้น
ท่ามกลางความแร้นแค้น มีเด็กชายไร้สัญชาติและกำพร้าคนหนึ่งชื่อ โชติ เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับความหิวโหยและความโดดเดี่ยว ร่างกายของเขาผอมแห้งอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากความอดอยากที่กัดกินชีวิตในดงตาล แต่นัยน์ตาของเขากลับเต็มไปด้วยประกายไฟที่ไม่ยอมดับ เป็นประกายไฟแห่งความอดทนและความพยายามที่ไม่มีใครเทียบได้ โชติไม่มีพรสวรรค์ใด ๆ ที่โดดเด่น เขาไม่ใช่เด็กที่ฉลาดเป็นกรด ไม่ได้มีพละกำลังมหาศาล แต่เขามีสิ่งที่เหนือกว่าสิ่งอื่นใด คือ ความทรหด และ ความมุ่งมั่น ที่สามารถบดขยี้หินได้ทั้งก้อน เขาเรียนรู้ที่จะอยู่รอดในโลกที่โหดร้ายนี้ด้วยการเป็นคนเงียบขรึมและเก็บความรู้สึก เขาภายนอกดูเย็นชา ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แต่ภายในจิตใจของเขามีความเมตตาและเห็นอกเห็นใจผู้อื่นอย่างลึกซึ้ง ซึ่งเขามักจะซ่อนไว้ภายใต้ท่าที "ซึนเดเระ" ของเขา
เพื่อนสนิทที่สุดและเป็นเหมือนสายใยเดียวที่ยึดเขาไว้กับโลกคือ วิวร เธอเป็นเด็กสาวที่แปลกแยกในสายตาของชาวบ้านดงตาล ผิวของเธอขาวซีดและผมเป็นสีขาวราวหิมะอันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถหาสาเหตุได้ ซึ่งทำให้เธอถูกรังเกียจและถูกมองอย่างหวาดระแวงจากคนในหมู่บ้าน แต่วิวรกลับมีบุคลิกที่แตกต่างออกไป เธอมีใบหน้าที่สวยงามในแบบที่คนทั่วไปจะมองว่า "หล่อ" มีลุคที่เท่และทะมัดทะแมงราวกับผู้ชาย ทำให้คนอื่น ๆ มักสับสนและมองว่าเธอคล้าย "ทอม" เธอเป็นคนลุย ไม่กลัวสิ่งใด และมักจะเป็นคนเดียวที่กล้าเผชิญหน้ากับความอยุติธรรมที่โชติมักจะโดนจากเด็กคนอื่น ๆ ความผูกพันระหว่างโชติกับวิวรไม่ใช่แค่เพื่อน แต่มันคือ ความรัก ในระดับที่ลึกซึ้งและบริสุทธิ์ เป็นความรักที่เขายังไม่กล้าเรียกมันว่าอะไรนอกจาก "มิตรภาพที่สำคัญที่สุดในชีวิต"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments