ตอนที่ 2 : เงาแห่งการจับตา

เสียงกริ่งบอกเวลาเรียนครั้งแรกดังขึ้น ก้องสะท้อนในโถงยาวของตึกเรียนหินสีดำ แสงจากโคมไฟเพลิงสีเขียววาบไหวราวกับมีวิญญาณถูกจองจำอยู่ข้างใน บรรยากาศเต็มไปด้วยแรงกดดันและกลิ่นอายปีศาจที่เข้มข้นกว่าที่เธอเคยสัมผัส

“เข้าที่นั่งได้”

เสียงอาจารย์ประจำชั้นดังขึ้น ขณะเขาก้าวผ่านบานประตูไม้หนาหนักเข้ามาในห้องเรียน ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่ว ก่อนจะหยุดที่เธออีกครั้ง

นักเรียนคนอื่น ๆ ยังเหลือบตามองเด็กสาวผมเงินด้วยความสงสัยปนหวาดระแวง บางคนกระซิบซุบซิบ บางคนยิ้มเยาะเหมือนรอชมความล้มเหลว

เธอเลือกนั่งริมหน้าต่าง บานกระจกหนาทึบเปิดออกสู่ทิวทัศน์หมอกสีเทาและป่ามืดดำเบื้องนอก แสงที่ลอดเข้ามาเย็นเยียบ ราวกับแดดไม่กล้าเข้ามาแตะต้องสถานที่แห่งนี้

คำสอนบทแรก

อาจารย์เขียนอักขระปีศาจลงบนกระดาน หยดหมึกสีดำคล้ายเลือดไหลหยดลงช้า ๆ ทุกตัวอักษรเหมือนมีชีวิต บิดเบี้ยวไปมาในสายตาของนักเรียน

“นี่คือ ‘พันธสัญญาโลหิต’ กฎสูงสุดของโรงเรียนอสูร”

เสียงของเขาหนักแน่น “ทุกชีวิตที่ก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ ถูกผูกพันด้วยสัญญาเลือด—เพื่ออยู่รอด หรือเพื่อดับสูญ”

ทันใดนั้น เส้นเลือดสีแดงเข้มก็ลอยออกจากกระดาน เคลื่อนที่กลางอากาศ แสงแวววาวเหมือนเส้นใยแห่งโชคชะตา มันล้อมรอบนักเรียนแต่ละคน รวมถึงเธอด้วย

เด็กสาวนิ่ง แต่ในใจกลับเต้นแรง…

ทันทีที่เส้นเลือดสัมผัสข้อมือ กลีบกุหลาบดำที่เธอพกอยู่ก็สั่นสะท้าน คล้ายตอบสนองต่อคำสาบานนี้

ดวงตาอาจารย์แคบลง มองเห็นปฏิกิริยาเล็กน้อยนั้น แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร

การท้าทายครั้งใหม่

พักระหว่างคาบเรียน โถงยาวกลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเย้ยหยัน

โวลกราฟ—ผู้ที่เพิ่งปะทะกับเธอเมื่อเช้า—ยืนพิงกำแพง รอยยิ้มเต็มไปด้วยความอาฆาต

“คิดว่าป้องกันได้ครั้งเดียวจะทำให้เธอปลอดภัยงั้นเหรอ เด็กใหม่?”

รอบตัวเขามีลูกสมุนอีกสองคน ดวงตาวาวโรจน์พร้อมล่า

เธอไม่ตอบ เพียงก้าวผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ทว่าทุกฝีก้าวกลับยิ่งก่อให้เกิดแรงกดดันแปลกประหลาด เงาตามพื้นโถงขยับเล็กน้อยเหมือนมีชีวิต

ทันใดนั้น—

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากมุมโถง

“พอแล้วโวลกราฟ เธอไม่ใช่เหยื่อของแก”

ร่างนักเรียนชายผอมสูงก้าวออกมา ดวงตาสีฟ้าเรืองราง แฝงประกายเย็นชา เขาสวมเสื้อคลุมยาวปักอักขระสีเงิน

“ค…คาร์เอล?” โวลกราฟหรี่ตา แววตาไม่พอใจปนระแวง

คาร์เอลเพียงปรายตามอง ก่อนหันไปสบตาเด็กสาวสายเลือดสีชาด

“ถ้าไม่อยากถูกฉีกคอในวันแรก ก็ตามฉันมา”

เขาเดินนำไปโดยไม่รอฟังคำตอบ ทิ้งไว้เพียงสายตาสับสนของนักเรียนคนอื่น

เงาที่ซ่อนเร้น

เธอตามคาร์เอลไปยังห้องสมุดใต้ดิน บานประตูไม้เก่าถูกตรึงด้วยโซ่เหล็ก เสียงกุญแจดัง “กรุ๊งกริ๊ง” ก่อนเขาผลักเข้าไป

ห้องสมุดแห่งนี้แตกต่างจากด้านบน หนังสือหนาปกดำวางเรียงราย กลิ่นอับชื้นปนกลิ่นเลือดแผ่วเบา

คาร์เอลหันมามองเธอ สีหน้าเรียบนิ่ง

“เธอ…ไม่ใช่ปีศาจทั่วไป ใช่ไหม?”

เด็กสาวเม้มริมฝีปาก ไม่ตอบ แต่ดอกกุหลาบดำในมือกลับสั่นไหวอีกครั้ง

“ฉันเห็นแล้ว—ตอนที่เธอใช้เงาสีเลือดนั่น”

สายตาเขาคมกริบราวกับแทงทะลุความลับ

“สายเลือดสีชาด… ตำนานต้องห้ามที่แม้แต่คณะอาจารย์ก็ยังหวาดกลัว”

เสียงเพลิงในตะเกียงสั่นไหว ความเงียบหนาหนักปกคลุม

เด็กสาวหลุบตาลง กระซิบเบาแทบไม่ถึงหู

“แล้วนาย…จะทำยังไงล่ะ ถ้ารู้ความจริงนี้”

คาร์เอลยกยิ้มบาง แต่แฝงรอยลึกลับ

“บางความลับ…ควรถูกเก็บไว้ จนกว่าจะถึงเวลาเหมาะสม”

เงาแห่งการจับตา

ทว่าพวกเขาไม่รู้เลย—ที่มุมมืดของห้องสมุด เงาสีดำกำลังขยับ

มันไม่ใช่เงาธรรมดา แต่เป็นดวงตาที่จับจ้องอยู่ตลอดเวลา

อาจารย์ประจำชั้นยืนเงียบในความมืด ริมฝีปากยกยิ้มเย็นชา

“สายเลือดต้องห้าม…ในที่สุดก็มาถึงจริง ๆ”

✨ To Be Continued… ✨

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***