ตอนที่ 1 : เด็กใหม่

เสียงกริ่งดังแหลมก้องกังวานไปทั่วรั้วสูงสีดำที่ปกคลุมด้วยหมอกหนา ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านในอากาศ ราวกับโลกภายนอกถูกตัดขาดไปทันทีที่ประตู มหึมาของโรงเรียนเปิดออก บานประตูเหล็กแหลมซึ่งถูกสลักด้วยอักขระปีศาจบิดเบี้ยวค่อยๆ ขยับเหมือนกรงเล็บมหึมาของสัตว์ประหลาด กรีดเสียงแหลมครืดคราดก้องสะท้อน

มันคือเสียงต้อนรับ…หรือเสียงคำรามของอสูรที่กำลังหิวโหยกันแน่?

“โรงเรียนอสูร…”

เสียงกระซิบพร่าดังแทรกจากเงามืดด้านใน ท่ามกลางนักเรียนเก่าที่มารวมตัวรอรับการมาถึงของปีการศึกษาใหม่ แต่ละคนล้วนเป็นปีศาจ—บางร่างมีดวงตาเรืองแสง สีสันแตกต่างกันไป บางคนมีเขี้ยวยาวโผล่พ้นริมฝีปาก บางคนมีเงาของปีกและหางปรากฏเป็นระยะ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ร่างเล็กที่ก้าวเข้ามาผ่านประตู

เด็กสาว—ผมยาวสีเงินขาวสลวยพลิ้วไหว ตาสีแดงฉานวาวโรจน์ดุจเปลวเพลิง เธอสวมเสื้อเชิ้ตนักเรียนสีขาวสะอาด คู่กับเสื้อคลุมและกระโปรงสีดำสนิทที่ดูโดดเด่นผิดแผกจากบรรยากาศรอบตัว เหมือนประกายเพลิงที่จงใจสาดท้าทายท่ามกลางความมืดมิด

เสียงซุบซิบดังไม่ขาดสาย

“นั่นใครกัน…?”

“กลิ่นเลือดแปลกไป…ไม่ใช่อสูรแท้ๆ”

“สายตานั่น…เหมือนกำลังมองผ่านทุกสิ่ง”

บรรยากาศรอบข้างเริ่มหนาแน่นด้วยแรงกดดันที่จับต้องได้ ราวกับฝูงสัตว์นักล่ากำลังล้อมเหยื่อเอาไว้ ทว่าร่างเล็กนั้นกลับก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ไม่แม้แต่จะกะพริบตา

เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้น—ร่างสูงโปร่งในชุดคลุมยาวสีดำสนิทปรากฏขึ้นตรงบันไดหินนำทาง เขาคืออาจารย์ประจำชั้น เส้นผมสีดำยาวสยาย ดวงตาคมกริบเย็นชาเฉียบขาดราวกับคมมีด

“เด็กใหม่…ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนอสูร” เสียงทุ้มต่ำดังออกมาช้าๆ

เขากวาดตามองนักเรียนรอบข้าง ก่อนหยุดลงที่เธอ ริมฝีปากยกยิ้มจางราวกับล่วงรู้ความลับบางอย่าง

 “เธอคงรู้ดี…ว่าที่นี่ ไม่มีที่สำหรับผู้ที่อ่อนแอ”

เด็กสาวเงียบ ไม่ตอบแม้แต่คำเดียว เพียงกำมือแน่น ดอกกุหลาบสีดำที่เธอถือไว้บานสะพรั่งขึ้นช้าๆ กลีบแต่ละกลีบเปื้อนร่องรอยสีแดงคล้ายโลหิต—ดอกไม้ต้องห้ามที่ถูกเล่าขานว่าเป็นสัญลักษณ์ของ สายเลือดสีชาด

—เสียงก้าวเท้าหนักดังขึ้นจากด้านหลัง—

นักเรียนชายร่างใหญ่ เดินออกมาขวางทางเธอ กล้ามเนื้อบึกบึน แววตาสีเหลืองสว่างเรืองราวกับสัตว์นักล่า เขี้ยวคมยาวโผล่เมื่อเขาแสยะยิ้ม

“กฎของโรงเรียนนี้ง่ายมาก เด็กใหม่…พิสูจน์ให้เห็นซะ ว่าเธอมีค่าพอจะอยู่ที่นี่”

เขาโน้มหน้าลง กระซิบเสียงต่ำเย็นเยียบ

“ไม่งั้น…เลือดของเธอจะกลายเป็นอาหารของฉัน”

ความเงียบปกคลุมทุกพื้นที่ ทุกคู่ตาจับจ้อง—ราวกับโรงเรียนทั้งแห่งหยุดหายใจเพื่อรอคอยการเคลื่อนไหวครั้งแรกของ เด็กสาวสายเลือดสีชาด

เงาของการทดสอบ

เสียงหัวเราะแหบห้าวดังมาจากกลุ่มนักเรียนที่ยืนอยู่รอบลานหิน

“โวลกราฟลงมือเองงั้นเหรอ? ดูเหมือนเด็กใหม่จะไม่รอดถึงวันแรกเสียแล้ว”

โวลกราฟ—นักเรียนชายร่างใหญ่ผู้นี้เป็นที่รู้จักกันดีในโรงเรียน เขาเป็นสายเลือดอสูรบริสุทธิ์ ตระกูลนักล่าที่ขึ้นชื่อด้านความโหดเหี้ยม มีข่าวลือว่าปีที่แล้วเขาฉีกนักเรียนใหม่คอขาดต่อหน้าทั้งห้องเพื่อแสดงอำนาจ

ดวงตาสีแดงฉานของเด็กสาวเหลือบมองเขาเพียงแวบเดียว ก่อนริมฝีปากเม้มแน่น

“…”

มือเรียวของเธอวางลงบนกลีบกุหลาบดำ—กลีบแหลมคมราวกับหนามกรีดปลายนิ้ว เลือดสีแดงสดหยดลงบนกลีบ ก่อนที่มันจะถูกดูดซับหายไปในทันที

แรงกดดันบางอย่างแผ่ซ่านออกมา—เย็นยะเยือกจนผู้ที่อยู่ใกล้ต่างหายใจติดขัด

โวลกราฟยิ้มกว้างขึ้น

“หึ…งั้นเรามาเริ่มกันเถอะ!”

เขาก้าวพุ่งเข้าใส่ราวกับสัตว์ร้าย ฟาดหมัดหนักลงตรงหน้า

เสียง “ครืน!” ก้องสะท้อน พื้นหินแตกร้าวจากแรงปะทะ แต่เด็กสาวกลับยืนอยู่ ณ จุดเดิม แทบไม่ขยับไปไหน ดวงตาสีแดงฉานจ้องเขม็ง

เพียงพริบตาเดียว เงาดำหนาทึบก็โอบรอบตัวเธอ ราวกับกำแพงเงาที่กั้นหมัดนั้นไว้ได้อย่างง่ายดาย

“อะไรนะ…!?” โวลกราฟสบถเสียงต่ำ

เสียงซุบซิบดังขึ้นรอบด้าน

“นั่นมันพลัง…?”

“เธอควบคุมเงาได้งั้นเหรอ?”

“ไม่…ไม่ใช่แค่เงาธรรมดา ดูสิ เลือดกำลังไหลอยู่ในนั้น…”

จริงดังคำนั้น—เงาที่รายล้อมตัวเธอสั่นไหว กลายเป็นเส้นสายสีแดงเข้มคล้ายเส้นเลือดที่เต้นเป็นจังหวะ ราวกับสิ่งมีชีวิตมีลมหายใจ

บรรยากาศรอบข้างหนาวเหน็บขึ้นทันที เหมือนโรงเรียนทั้งแห่งถูกแรงอาฆาตกลืนกิน

โวลกราฟถอยหลังหนึ่งก้าว เขายกมือขึ้น ฟันเขี้ยวแหลมขบกรามแน่น

“ชิ…แค่ป้องกันได้ อย่าคิดว่าจะชนะ!”

เขากระโจนอีกครั้ง คราวนี้ปลดปล่อยกรงเล็บยาวออกมา เฉือนอากาศจนเกิดเสียงหวีดหวิว—

ทว่าเงาสีแดงกลับเคลื่อนไหวราวกับแขนอีกข้าง ฟาดกลับด้วยความเร็วเท่าเทียม กรีดบาดแขนโวลกราฟจนเลือดสาดกระเซ็น

“ก๊ากกกก!!” เขาคำรามโหยหวน ดวงตาสีเหลืองวาวโรจน์ยิ่งกว่าเดิม แต่ทว่าภายในแววตานั้น มีความหวาดระแวงเจืออยู่

เด็กสาวยังคงนิ่ง เธอกระซิบเสียงเบา—

“ฉัน…ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไร”

เสียงนั้นเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง ทว่าทุกคนกลับรู้สึกเสมือนเลือดในกายตนเองกำลังเดือดพล่าน

สายเลือดต้องห้าม

“พอแล้ว!”

เสียงก้องกังวานดังสะท้อน—อาจารย์ประจำชั้นยกมือขึ้น เงาสีดำหนาทึบก่อตัวขึ้นกลางลานหิน กั้นระหว่างเด็กสาวกับโวลกราฟ

“นี่เป็นเพียงการต้อนรับ ไม่ใช่สนามสังหาร” เสียงเขาเย็นชา แต่แฝงแรงกดดันมหาศาลที่ทำให้ทุกคนสงบลงทันที

โวลกราฟกัดฟันแน่น เลียเลือดที่ไหลจากบาดแผลของตน ดวงตายังไม่ละไปจากเธอ

“เธอ…ไม่ใช่อสูรธรรมดา”

เด็กสาวไม่ตอบ เพียงปล่อยให้เงาสีแดงหดกลับกลืนหายเข้าไปในร่างเหมือนมันไม่เคยปรากฏ เธอเงยหน้าขึ้นสบตาอาจารย์ช้าๆ

ในแววตาสีนั้น—ความลับกำลังซ่อนอยู่

“สายเลือดสีชาด…” อาจารย์พึมพำเบาๆ ราวกับยืนยันความคิดของตน ก่อนยกยิ้มบางที่แฝงความอันตราย

“ก้าวแรกของเธอ…ได้เริ่มต้นแล้ว”

✨ To Be Continued… ✨

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***