เสียงประทัดดังสนั่นจากนอกจวน ปลุกให้หลี่หมิงจูหลุดออกจากภวังค์ความทรงจำ ดวงตาของนางยังแดงก่ำเพราะน้ำตาเมื่อครู่ แต่มุมปากกลับยกยิ้มเย็นชา
ครั้งหนึ่งนางเคยตื่นขึ้นมาในห้องนี้ด้วยหัวใจพองโต เต็มไปด้วยความคาดหวังต่อพิธีวิวาห์ที่ใกล้จะมาถึง แต่บัดนี้หัวใจของหมิงจูกลับเต็มไปด้วยเพลิงแค้นที่สุมอยู่ในอก
> “ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาส… ข้าจะไม่ยอมเดินซ้ำรอยชะตาเดิมอีกต่อไป”
ประตูห้องเปิดออก อวี้หลาน บ่าวสาวผู้ติดตามนางมาตั้งแต่วัยเยาว์เดินเข้ามา ใบหน้ายิ้มแย้มเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“คุณหนู! อีกเพียงหนึ่งวันก็จะถึงพิธีแต่งงานแล้วเจ้าค่ะ ทุกคนต่างอิจฉาท่านนัก เพราะท่านกำลังจะได้เป็นพระชายาของอ๋องเฉิงหง ท่านอ๋องมีวาสนาสูงส่ง ทั้งยังอ่อนโยนต่อท่าน…”
หมิงจูมองอวี้หลานเงียบ ๆ หัวใจของนางเจ็บจี๊ดเมื่อได้ยินคำว่า “อ่อนโยน” คำนี้ในชาติก่อนคือภาพลวงตาที่มอมเมานางจนตาบอด แต่บัดนี้…มันกลับเป็นมีดที่กรีดลึกลงไปในบาดแผลเดิม
นางสูดลมหายใจลึก กลบความเกรี้ยวกราดในอก ก่อนตอบเสียงนุ่ม “ใช่แล้ว อวี้หลาน… อ๋องเฉิงหงเป็นบุรุษที่เลอเลิศที่สุดในใต้หล้า ข้ามีวาสนาเหลือเกินที่ได้แต่งกับเขา”
คำพูดนั้นทำให้อวี้หลานยิ่งยิ้มกว้าง โดยไม่รู้เลยว่าในแววตาของคุณหนูตนตอนนี้ซ่อนความเย็นชาดุจน้ำแข็ง
> “อ๋องเฉิงหง… ข้าจะให้เจ้าลิ้มรสความอ่อนโยนที่เจ้ามอบให้ข้าในชาติก่อนกลับคืนไปเป็นพันเท่า”
ยามบ่ายวันนั้น จวนหลี่ครึกครื้นด้วยการเตรียมงาน บ่าวไพร่ขะมักเขม้นตกแต่งห้องหอ แขกเหรื่อทยอยส่งของขวัญมาร่วมยินดี บิดาของนาง—ท่านหลี่อี้เหวิน กำลังยืนสนทนากับแขกผู้ใหญ่ด้วยใบหน้าภาคภูมิ
หมิงจูยืนมองบิดาอยู่ห่าง ๆ หัวใจแหลกสลายเมื่อนึกถึงภาพในชาติที่แล้ว—บิดาที่ล้มลงกลางลานจวน เลือดสาดกระเซ็นเต็มพื้น
น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นางกดกลั้นเอาไว้ ไม่ยอมให้ใครเห็น
“ท่านพ่อ… โปรดวางใจเถิด ครั้งนี้ลูกจะปกป้องท่านและทุกคนให้ได้”
ค่ำคืนก่อนวันแต่งงาน ฟ้าสีหม่นหมอง ลมหนาวพัดแรงจนโคมไฟสั่นไหว หมิงจูนั่งอยู่เพียงลำพังในห้องหอ ดวงตาจับจ้องไปยังตะเกียงน้ำมันที่เปลวไฟไหววูบ
เสียงในหัวดังก้องไม่หยุด—ภาพความตายในชาติที่แล้ว ภาพครอบครัวถูกฆ่า ภาพรอยยิ้มเย้ยหยันของอ๋องเฉิงหง
> “หากอยากเอาชนะเจ้า ข้าจำเป็นต้องรู้จักเจ้ามากกว่าเดิม”
หมิงจูวางแผนอย่างเงียบงัน นางรู้ดีว่าเพียงแรงแค้นอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะเอาชนะอ๋องผู้มีทั้งอำนาจและไพร่พล นางจำเป็นต้องหาพันธมิตร ต้องหาผู้ที่แข็งแกร่งพอจะช่วยนางโค่นคนทรยศ
ในยามนั้นเอง เสียงเกือกม้าดังมาจากหน้าจวน บ่าววิ่งเข้ามารายงานว่า “คุณหนูเจ้าคะ! มีขบวนเสด็จของฮ่องเต้เสด็จผ่านทางเมืองนี้ บังเอิญหยุดพักที่ศาลาริมน้ำข้างจวนของเรา!”
คำว่า ฮ่องเต้ ทำให้หมิงจูสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นทันที
สวีเหลี่ยนหยาง… พระจักรพรรดิหนุ่มผู้ปกครองแผ่นดินด้วยความเด็ดขาด ชื่อเสียงของเขาขจรขจายไปทั่วว่าเป็นผู้มีสติปัญญาเฉียบแหลม เย็นชา และไร้คู่เปรียบในสนามรบ
หมิงจูนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนมุมปากจะยกยิ้มเย็นบาง ๆ
> “สวรรค์… หรือท่านกำลังเปิดเส้นทางให้ข้าแล้ว?”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
Comments