เบาะแสและเกมลับของใจ

ยามเช้าในคฤหาสน์ตระกูล M แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องผ่านหน้าต่างสูง ทำให้ห้องสมุดใหญ่ดูอบอุ่นแต่ก็แฝงความเงียบสงัด ลีอาน่าเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง รอบตัวเธอเต็มไปด้วยแฟ้มเอกสารเก่าและหนังสือหายากที่ซ่อนอยู่ในตู้ไม้สูง

หัวใจเธอเต้นแรง ความสงสัยเกี่ยวกับ อีริค ยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน เธอตั้งใจค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับตัวตนของเขาอย่างลับ ๆ เพราะตระกูล M ปิดบังทุกสิ่งอย่างแน่นหนา

ลีอาน่าหยิบแฟ้มเก่า ๆ หนึ่งออกมา เอกสารด้านในเป็นรายงานเก่าที่เกี่ยวข้องกับทายาทตระกูล M แต่บางส่วนถูกขีดฆ่า เธอใช้สายตาและใจที่ละเอียดรอบคอบตรวจสอบ

“นี่…มันคืออะไร…ทำไมถึงมีบางส่วนถูกลบหมดแบบนี้?” เธอพึมพำ ขณะที่เธอกำลังจดจำรายละเอียดและเปรียบเทียบข้อมูลบางอย่าง เสียงฝีเท้าเรียบเฉียบดังขึ้นจากด้านหลัง

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ล่ะ…ลีอาน่า?”

ลีอาน่าหันไปเห็น อีริค ยืนอยู่พร้อม ลีออน บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็มีความอบอุ่นแฝงอยู่

“อ…ฉัน…แค่กำลังดูแฟ้มเก่า ๆ เองค่ะ” เธอรีบตอบปฏิเสธ แต่หัวใจเต้นแรงเพราะความใกล้ชิดของเขา

อีริคเดินเข้ามาใกล้ พร้อมพรางสายตาไปทางลีออน

“ระวังตัวหน่อยนะ เธออาจทำพลาดโดยไม่รู้ตัว” เขาพูดพร้อมยื่นมือมาช่วยจัดเอกสาร

ในใจของลีอาน่า ความรู้สึกผสมผสานระหว่างความสงสัยและความอบอุ่นที่อีริคมอบให้ ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้ง

แสงแดดยามบ่ายสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างสูงของคฤหาสน์ตระกูล M ลิตา แม่บ้านผู้ภักดี กำลังจัดของและเช็ดโต๊ะเครื่องใช้ไปพลาง จู่ ๆ ไลร่า (Lyra) เพื่อนสนิทของแม่ และผู้ซ่อนเจตนาไว้ในใจ ก้าวเข้ามาในโถงใหญ่

“คุณไคลน์อยู่ไหนคะ?” ไลร่าส่งเสียงหวาน น้ำเสียงแฝงเล่ห์เหลี่ยม

ลิตามองเธออย่างระมัดระวัง แต่ตอบสุภาพ

“คุณไคลน์อยู่บนห้องค่ะ ต้องการให้ไปตามไหมคะ?”

ไลร่ายิ้มบาง ๆ ปราดผ่านสายตาลิตา

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอง” เธอเอ่ยพลางก้าวขึ้นบันไดไปยังชั้นบน

ห้องของ ไคลน์ (Klein) เปิดกว้าง แสงแดดส่องลงมาที่พื้นไม้ เฟอร์นิเจอร์และหนังสือหรูหราทำให้บรรยากาศอบอุ่น แต่ในขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความตึงเครียด

ไลร่าก้าวเข้ามา ไคลน์กำลังนั่งเล่นเปียโนวางสายตาลงบนโน้ตเพลงที่ยังไม่เสร็จ พอเห็นเธอ เขาเงยหน้าขึ้นและยิ้มบาง ๆ

“ไลร่า…กลับมาแล้วเหรอ?”

ไลร่าก้าวเข้าไปใกล้ วางมือลงบนโต๊ะ เปล่งเสียงนุ่ม

“ค่ะ…แค่อยากมาหาคุณไคลน์สักหน่อย”

บรรยากาศเริ่มร้อนขึ้นทีละน้อย เมื่อสายตาทั้งคู่สบกัน เธอวางมือลงบนเปียโน และเริ่มขยับนิ้วเบา ๆ เพื่อเล่นโน้ตเพลงเดิมที่ไคลน์เคยฝึก

เสียงเปียโนไล่โน้ตสลับกันอย่างนุ่มนวล ไลร่าเล่นเพลงรักที่ไคลน์ชื่นชอบ แต่ปรับเปลี่ยนท่วงทำนองให้ฟังแล้วเย้ายวน

ไคลน์หลับตา มือของเขาค่อย ๆ กดโน้ตตามจังหวะของเพลง ความรู้สึกจากสายตาและมือที่สัมผัสโน้ตเปลี่ยนเป็นความใกล้ชิดระหว่างเขาและไลร่า

ทั้งคู่เริ่มแลกเปลี่ยนท่วงทำนองด้วยสายตา มือของไลร่าพลางลูบคีย์บอร์ดเบา ๆ และเคลื่อนเข้าใกล้ไคลน์ เสียงหัวใจเต้นของทั้งคู่เกือบจะผสมผสานกับเสียงเพลง

“…ฉันคิดถึงช่วงเวลาแบบนี้เสมอ” ไลร่ากระซิบ ใบหน้าใกล้เพียงเอื้อมมือ

ไคลน์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงต่ำ นุ่มลึก

“ฉันก็เช่นกัน…บางทีเราก็หลงลืมเวลาที่เหลืออยู่รอบตัวเราไปหมด”

เสียงเปียโนสลับกับเสียงลมหายใจ เสียงหัวใจที่เต้นแรงของทั้งคู่ และสัมผัสมือที่เคลื่อนไหวไปมา ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเสน่ห์

เวลาผ่านไป สักพักใหญ่ ๆ เคทธี่ (Katie) กลับมาจากการออกไปข้างนอก ลิตาเห็นท่าทีตึงเครียด รีบเข้ามาหา

“คุณเคทธี่…มีคนอยู่บนห้องของคุณไคลน์ค่ะ”

เคทธี่เดินไปที่ประตูช้า ๆ ปลายเท้าแตะพื้นอย่างระมัดระวัง แล้วแอบเอาหูแนบกับประตู

เสียงครางเบา ๆ และเสียงเปียโนประสานกันเต็มห้อง เธอฟังแล้วหัวใจแทบสลาย ความเจ็บปวดแผ่ซ่านทั่วร่าง เคทธี่ถอยออกมาจากประตู ร้องไห้เงียบ ๆ โดยไม่มีใครสังเกต เธอซ่อนตัวอยู่มุมห้องน้ำตาไหลเปื้อนหน้า เงียบสงัดเหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน ห้องของไคลน์ยังคงเต็มไปด้วยเสียงเพลงและความเร่าร้อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***