เช้าวันจันทร์ หลังเหตุการณ์ติดฝนวันนั้น ภัทรแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน ประโยคของคีรินทร์ยังวนเวียนอยู่ในหัว
“รู้ไหม เราแอบมองนายมาหลายครั้งแล้ว”
เขาพยายามบอกตัวเองว่าอาจเป็นแค่คำพูดเล่น ๆ ทว่ารอยยิ้มจริงใจของคีรินทร์กลับทำให้หัวใจสั่นไหวทุกครั้งที่นึกถึง
คาบเช้าวันนั้นเป็นวิชาที่ภัทรไม่ถนัด เขาจดเลกเชอร์ไปพลาง แต่ก็เริ่มงงกับสูตรยาวเหยียดที่อาจารย์อธิบาย
ทันใดนั้น มีสมุดอีกเล่มหนึ่งเลื่อนมาจากด้านหลัง ภายในมีการเขียนสรุปสั้น ๆ พร้อมลูกศรบอกขั้นตอนชัดเจน
ภัทรเงยหน้าขึ้น เห็นคีรินทร์นั่งอยู่ข้างหลัง ยกยิ้มให้พลางทำท่าชี้ว่า “อ่านตรงนี้สิ”
เมื่อเขาก้มลงอ่านจริง ๆ ก็ถึงกับอึ้ง เพราะอธิบายเข้าใจง่ายกว่าที่อาจารย์พูดเสียอีก
“ขอบคุณนะ” ภัทรหันกลับไปกระซิบ
“ยินดีเสมอ” คีรินทร์ตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง
พักเที่ยงวันนั้น คีรินทร์เดินมาพร้อมกล่องข้าวที่ห่อผ้าอย่างเรียบร้อย เขาวางลงตรงหน้าภัทรที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างตึกเรียน
“ลองกินสิ ฝีมือเราเอง”
ภัทรทำตาโต “นายทำอาหารเองเหรอ?”
“อืม ชอบทำมาตั้งแต่มัธยมแล้ว ลองชิมดูสิ”
ภัทรตักคำแรกเข้าปาก รสชาติกลมกล่อมเกินคาด เขายิ้มบาง ๆ
“อร่อยมากเลย”
คีรินทร์ยักไหล่ “ก็ดีแล้ว แบบนี้เราจะได้ทำมาเผื่ออีก”
ภาพของทั้งคู่ที่นั่งกินข้าวด้วยกัน กลายเป็นที่สังเกตของเพื่อนบางคน แก้มเพื่อนสนิทของภัทรถึงกับแอบกระซิบหลังเลิกเรียน
“ภัทร นายสนิทกับพี่วิศวะคนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”
ภัทรหน้าแดง รีบตอบปัด “ก็…พอรู้จักกันบ้าง”
“หืม~ ดูไม่ธรรมดานะ”
คำพูดของแก้มทำให้หัวใจของภัทรเต้นแรงอีกครั้ง เขาเองก็ยังไม่เข้าใจว่าความสัมพันธ์นี้คืออะไร แต่ยอมรับไม่ได้แล้วว่าคีรินทร์เริ่มมีความหมายเกินกว่า “เพื่อนใหม่” ไปทีละน้อย
คืนนั้น ภัทรนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือในห้องพัก โทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมข้อความใหม่
คีรินทร์ : “อย่าลืมนอนเร็วล่ะ พรุ่งนี้มีคาบเช้า”
ภัทรมองข้อความนั้นอยู่นาน ก่อนจะเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
เขาตอบกลับไปสั้น ๆ
ภัทร : “รู้แล้วครับ”
เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน ที่ภัทรรู้สึกว่าชีวิตในรั้วมหาลัยไม่ได้หนักอึ้งอย่างที่คิดอีกต่อไป เพราะมีใครบางคนคอยอยู่เคียงข้าง แม้จะยังไม่รู้อนาคตจะเป็นอย่างไร แต่เพียงเท่านี้…ก็ทำให้หัวใจอบอุ่นพอแล้ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments