บ่ายวันศุกร์ ท้องฟ้าเริ่มครึ้มตั้งแต่ช่วงบ่าย นักศึกษาหลายคนรีบกลับหอพักเพราะกลัวฝนตก แต่ภัทรยังต้องอยู่ทำรายงานกลุ่มในห้องสมุด
“ภัทร นายไม่กลับเหรอ” เพื่อนกลุ่มเดียวกันถาม
“เราจะขอหาหนังสือเพิ่มอีกนิดน่ะ นายไปก่อนเถอะ”
เมื่อเพื่อน ๆ เดินออกไป ภัทรจึงนั่งต่อคนเดียว เสียงฝนแรกกระทบกระจกใสด้านข้างห้องสมุด “พร่ำ ๆ” จนในที่สุดก็กลายเป็นสายฝนเทลงมาไม่หยุด
ภัทรถอนหายใจ พลิกหน้าสมุดด้วยความกังวล เขาไม่ได้พกร่มมาเลย
ไม่นานเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังขึ้น เขาเงยหน้า… และพบว่าคีรินทร์ยืนอยู่ตรงนั้น มือข้างหนึ่งถือร่มพับสีกรมท่า อีกข้างถือแฟ้มเอกสาร
“ยังไม่กลับอีกเหรอ” คีรินทร์ถามพลางเลิกคิ้ว
“อือ…เราลืมเอาร่มมา คงต้องรอฝนหยุด” ภัทรตอบเสียงแผ่ว
คีรินทร์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือสะบัดร่มในมือ
“งั้นไปด้วยกันสิ ร่มนี้กางได้สองคนสบาย”
หัวใจของภัทรเต้นแรงทันที แต่ก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มเสียง
ฝนยังตกหนักเมื่อทั้งคู่เดินเคียงกันออกจากประตูห้องสมุด ร่มคันเล็กบังคุ้มเฉพาะด้านบน จนไหล่ทั้งสองชนกันโดยไม่ตั้งใจ
“ขอโทษ…” ภัทรพูดเบา ๆ พลางขยับหลบ
“ไม่เป็นไร เดินชิด ๆ กันนี่แหละจะได้ไม่เปียก” คีรินทร์ตอบด้วยรอยยิ้ม
กลิ่นสบู่หอมอ่อน ๆ จากร่างสูงข้างกายลอยมากระทบจมูก ทำให้ภัทรใจเต้นรัวจนต้องก้มหน้า ปล่อยให้เสียงฝนเป็นตัวกลบความสั่นไหวในใจ
เมื่อเดินมาถึงศาลาพักเล็ก ๆ ภัทรหยุดเพราะอยากพักหายใจ คีรินทร์เองก็หยุดตาม เขามองออกไปยังสายฝนแล้วพูดเสียงเรียบแต่จริงใจ
“รู้ไหม เราแอบมองนายมาหลายครั้งแล้ว”
ภัทรเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาเบิกกว้าง
“ห๊ะ… หมายความว่ายังไง”
คีรินทร์หัวเราะเบา ๆ
“ก็หมายความตามนั้นแหละ นายอาจไม่สังเกต แต่ตอนที่นั่งในโรงอาหาร วันไหนนายเหม่อ เรามักเห็นตลอด”
ใบหน้าของภัทรร้อนวูบขึ้น เขารีบหันไปทางอื่น
“อย่าพูดเล่นสิ…”
คีรินทร์ส่ายหัวช้า ๆ
“ไม่ได้เล่นนะ ภัทร”
เสียงฝนยังคงตกพรำ แต่ในใจของภัทรกลับวุ่นวายยิ่งกว่าพายุ ความรู้สึกที่เขาพยายามซ่อนเอาไว้ ถูกเปิดเผยออกมาบางส่วนโดยไม่ทันตั้งตัว…
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments