บทที่ 4: ความมุ่งมั่นของเด็กหญิงตัวน้อย

หลังจากเลิกเรียน อาราเพิลกลับมายังห้องพักของเธอ เธอหยิบหนังสือ “ตำนานภูตที่สาบสูญ” ขึ้นมาดูอีกครั้ง

​“ทำไมอาจารย์ถึงห้ามเราอ่านมันนะ?” อาราเพิลพึมพำกับตัวเอง

​ทุกเย็นหลังจากเสียงระฆังเลิกเรียนดังก้องกังวานไปทั่วอาณาบริเวณของโรงเรียนเวทมนตร์ เพื่อนร่วมชั้นต่างรีบเร่งพากันออกจากห้องเรียนด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เพื่อไปทำกิจกรรมยามว่าง หรือพักผ่อนหย่อนใจตามอัธยาศัย แต่อาราเพิลกลับเลือกที่จะเดินสวนกระแสเหล่านั้นอย่างเงียบ ๆ มุ่งตรงกลับมายังห้องพักส่วนตัวของเธอ ดวงตาของเธอยังคงสะท้อนถึงประกายแห่งความมุ่งมั่นที่ไม่เคยลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย

ทันทีที่ปิดประตูห้องลงอย่างเบามือ เธอก็เดินตรงไปยังมุมหนึ่งของห้องที่ซ่อนไว้อย่างลับ ๆ แล้วหยิบหนังสือปกหนังเก่าแก่สีน้ำตาลเข้มที่ดูราวกับว่าผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนาน ซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นหนังสือสุดรักของเธอไปแล้ว

“ตำนานภูตที่สาบสูญ” นิ้วเรียวเล็กของเธอไล้ไปตามตัวอักษรบนหน้าปกอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังสัมผัสกับความลับอันยิ่งใหญ่ที่ถูกผนึกเอาไว้ภายใน

"ทำไมอาจารย์ถึงห้ามเราอ่านมันนะ?" อาราเพิลพึมพำกับตัวเอง เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่เต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ที่ยากจะเก็บงำ "มันต้องมีเหตุผลแน่ ๆ ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำสั่งห้ามนั้น" ทุกครั้งที่เธอมองหนังสือก็เกิดคำถามขึ้นมาเสมอและแม้เธอจะรู้ดีว่าคำสั่งห้ามของอาจารย์ผู้สอนวิชาเวทมนตร์ในโรงเรียนนั้นไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ และอาจมีผลกระทบร้ายแรงตามมาหากฝ่าฝืน แต่ความปรารถนาที่จะค้นหาความจริงเกี่ยวกับภูตนั้นรุนแรงเกินกว่าจะต้านทานได้

ด้วยความตั้งใจอันแน่วแน่ เธอตัดสินใจว่าจะแอบเรียนรู้การอัญเชิญภูตจากหนังสือเล่มนี้อย่างลับ ๆ ไม่ให้ใครล่วงรู้ เธอใช้เวลาทุกช่วงที่ว่างจากการเรียน ไม่ว่าจะเป็นช่วงพักกลางวัน ยามค่ำคืนหลังทุกคนหลับใหล หรือแม้แต่ช่วงเวลาสั้น ๆ ระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน เพื่ออ่านและทำความเข้าใจเนื้อหาในหนังสืออย่างละเอียดถี่ถ้วนราวกับกำลังถอดรหัสลับโบราณ เธอจดจำทุกบทและทุกข้อความที่บรรยายถึงพิธีกรรมการอัญเชิญภูตได้อย่างแม่นยำ ไม่ว่าจะเป็นการจัดวางองค์ประกอบของวงเวท คำร่ายมนตร์โบราณ หรือแม้แต่การเตรียมจิตใจให้บริสุทธิ์ก่อนการอัญเชิญ เธอฝึกฝนจินตนาการถึงภาพภูตที่เธอจะอัญเชิญ และพยายามเชื่อมโยงจิตใจของเธอกับพลังแห่งธรรมชาติที่อาจารย์เคยสอนในห้องเรียน อาราเพิลเชื่อมั่นว่าความรู้ที่อยู่ในหนังสือเล่มนี้คือกุญแจสำคัญที่จะปลดล็อกความลับของภูตที่สาบสูญ และนำพาเธอก้าวไปสู่เส้นทางที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ใคร ๆ เคยจินตนาการไว้

​ในขณะที่เพื่อนๆ คนอื่นๆ ในหอพักกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานถึงเรื่องราวต่างๆ ในโรงเรียน อาราเพิลกลับเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องเพื่อฝึกฝนการอัญเชิญภูต

​

บางครั้ง การอัญเชิญก็ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ก่อให้เกิดควันสีดำทะมึนพวยพุ่งออกมาจากวงเวทที่เธอวาดไว้จนคละคลุ้งไปเต็มห้อง ทำให้เธอต้องไอโขลก ๆ และรีบเปิดหน้าต่างระบายอากาศ บางครั้งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย วงเวทนิ่งสนิทไร้การตอบสนองราวกับเธอไม่ได้ร่ายมนตร์อะไรออกไปเลย ความเงียบงันที่ไร้การตอบรับนั้นช่างน่าหดหู่และบั่นทอนกำลังใจยิ่งกว่าความล้มเหลวที่ส่งเสียงดังเสียอีก แต่อย่างไรก็ตาม ความล้มเหลวเหล่านั้นไม่อาจหยุดยั้งความมุ่งมั่นอันแรงกล้าของเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ได้

เธอเชื่อว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้ทำสัญญาและเป็นเพื่อนกับภูตที่สาบสูญเหล่านั้นอย่างแน่นอน

​วันหนึ่ง ขณะที่อาราเพิลกำลังฝึกซ้อมการอัญเชิญภูตอยู่ในห้องพักของเธอ จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตู

​“อาราเพิล! อยู่ในห้องไหม?” เสียงของลิเลียดังขึ้นจากด้านนอก

​อาราเพิลรีบเก็บหนังสือและอุปกรณ์ต่างๆ อย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งไปเปิดประตู

​“ลิเลีย! มีอะไรเหรอ?”

​“เราเห็นควันดำๆ ออกมาจากห้องเธอ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” ลิเลียถามด้วยความสงสัย

​“อ๋อ...ปะ...เปล่าหรอก” อาราเพิลตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย

“เราแค่...ลองร่ายเวทมนตร์คาถาดูน่ะ มันผิดพลาดไปหน่อย”

​“ให้เราช่วยไหม?” ลิเลียถามอย่างเป็นห่วง

​“ไม่เป็นไรหรอก เราจัดการเองได้” อาราเพิลปฏิเสธ “ขอบใจนะลิเลีย”

“มีอะไรที่เราพอจะช่วยได้ก็บอกนะ” ลิเลียยังคงย้ำด้วยความเป็นห่วง

“อื้อ”อาราเพิลตอบกลับด้วยรอยยิ้มสดใส

​ลิเลียพยักหน้าเล็กน้อยและเดินกลับไปที่ห้องของเธอ อาราเพิลถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอปิดประตูห้องและหันกลับมามองหนังสือ “ตำนานภูตที่สาบสูญ” ในมือของเธอ

​“เราต้องทำให้ได้” อาราเพิลคิดในใจ

“เราต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าภูตมีอยู่จริงและมันไม่ใช่แค่ตำนานที่เล่าขานกันมา”

​

การเดินทางของอาราเพิลในฐานะนักเรียนเวทมนตร์ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง แต่ ณ จุดนี้บนเส้นทางชีวิตของเธอ มันไม่ใช่เพียงแค่การฝึกฝนวิชาเวทเพื่อมุ่งสู่การเป็นนักเวทที่เก่งกาจและทรงพลังอีกต่อไปแล้ว หากแต่ได้แปรเปลี่ยนเป็นภารกิจอันลึกซึ้งและมีความหมายยิ่งกว่า นั่นคือการเดินทางเพื่อค้นหาความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังตำนานโบราณที่เล่าขานกันมานับศตวรรษ และเพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนที่เคยเคลือบแคลงสงสัย ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ เอลฟ์ คนแคระ หรือแม้กระทั่งเผ่าพันธุ์อื่นๆบนโลกนี้ได้ประจักษ์ว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่นั้นไม่ใช่แค่เพียงความฝันเพ้อเจ้ออันเลื่อนลอย หรือจินตนาการของเด็กสาวคนหนึ่ง

ดวงตาของอาราเพิลยังคงเต็มไปด้วยประกายแห่งความเชื่อมั่น เธอเชื่อมั่นอย่างสุดหัวใจว่าสักวันเธอจะสามารถทำลายกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างโลกของมนุษย์กับอาณาจักรของภูต และเป็นผู้ทำสัญญาเพื่อเป็นเพื่อนกับภูตที่สาบสูญเหล่านั้นได้อย่างแน่นอน ความเชื่อนี้ไม่ใช่เพียงความฝันลม ๆ แล้ง ๆ แต่เป็นความหวังอันเปี่ยมล้นที่คอยขับเคลื่อนให้เธอพยายามต่อไป แม้จะต้องเผชิญหน้ากับความผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม เธอรู้ดีว่าการจะทำสิ่งที่ไม่มีใครเคยทำสำเร็จมาก่อนนั้น จำเป็นต้องใช้ความพยายามอย่างมหาศาล และเธอพร้อมที่จะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเป้าหมายอันยิ่งใหญ่นี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***