เช้าวันอังคาร รันเดินเข้ามาในออฟฟิศด้วยรอยยิ้มสดใส แม้ว่าจะยังรู้สึกเขินอายทุกครั้งที่สบตากับปราชญ์
แต่วันนี้มีเรื่องที่ทำให้เธอต้อง เข้าใกล้เขามากกว่าปกติ
“รันครับ ช่วยผมเอาเอกสารชุดนี้ไปให้ห้องประชุมด้วย” ปราชญ์เอ่ยเสียงเรียบ แต่สายตาคมยังมองมาที่เธอเหมือนจะจับผิดทุกการเคลื่อนไหว
รันรับเอกสารมา แต่ดันสะดุดเก้าอี้เล็ก ๆ ข้างโต๊ะ ทำให้แฟ้มเอกสารกระเด็นตกพื้น
“โอ๊ย! ขอโทษค่ะ!” เธอรีบก้มเก็บ แต่บังเอิญมือไปโดนแขนปราชญ์ที่ยื่นมาช่วย
“ระวังหน่อยสิครับ” เขาพูดพร้อมดึงแฟ้มเอกสารขึ้น แต่สายตาของเขา…แอบอ่อนโยนกว่าเดิม
รันหน้าแดงเหมือนไฟลุก
“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ ดิฉัน…ไม่ได้ตั้งใจเลย…”
แม้จะเขินอาย แต่ปราชญ์กลับ แอบอมยิ้มเล็ก ๆ ในใจ
เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมรู้สึกใจเต้นทุกครั้งที่รันทำอะไรผิดพลาด แต่ก็ทำให้เขาอยากช่วยเธอมากขึ้น
ช่วงเที่ยง วันหยอกล้อก็เริ่มขึ้น
รันเดินไปเอาอาหารกลางวันจากตู้เย็น แต่ดันเจอกับเพื่อนร่วมงานที่วาง ซุปถั่วลันเตา ไว้ที่โต๊ะของเธอโดยไม่บอก
พอเธอเปิดฝา…ซุปกระเด็นใส่ปราชญ์พอดี!
“อ๊ากกกก! ขอโทษ ๆๆๆ” รันร้องลั่น
ปราชญ์มองซุปบนเสื้อสูทตัวเอง…ก่อนจะเงียบไปสักครู่ แล้วล้วงผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋า
“ใช้ซับก่อนครับ”
รันรับผ้าเช็ดหน้าแบบงง ๆ แล้วพยายามซับซุปออก
แต่กลับโดนเพื่อนร่วมงานแอบหัวเราะอยู่รอบโต๊ะ
“เฮ้ย…รันนี่ก็ยังโก๊ะได้ทุกวันเลยนะ”
ปราชญ์ถอนหายใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
เขาเห็นรันพยายามแก้ปัญหาอย่างสุดกำลัง แม้ว่าจะป่วนวุ่นวายขนาดไหนก็ตาม
ช่วงบ่าย รันต้องทำงานคู่กับปราชญ์ในโปรเจ็กต์สำคัญ
สองคนต้องนั่งใกล้กันเพื่อแก้ปัญหาเอกสาร
รันมือสั่นเพราะกลัวทำผิดพลาดอีก แต่ปราชญ์กลับพูดเสียงเรียบว่า
“ค่อย ๆ ทำ ไม่ต้องรีบร้อน ผมอยู่ตรงนี้”
แค่ประโยคสั้น ๆ แต่ทำให้รันใจเต้นแรงและรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
วันแรกที่เต็มไปด้วยเรื่องป่วนก็จบลง
แต่รันกลับรู้สึกว่า… ยิ่งป่วน ยิ่งสนุก ยิ่งทำให้ใจเธอเต้นแรงกับเจ้านายปากแข็งคนนี้มากขึ้นทุกที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments