เพลิงสวาทสีเงิน#4

. จากวันนั้นเธอและมารดาต้องใช้ชีวิตอยู่กันเพียงสองคนในห้วงเวลาที่ดูเหมือนยากลำบากสำหรับผู้หญิงที่ต้องเผชิญชะตากรรมยามหัวหน้าครอบครัวจากไป ณัฐญาณีมารดาของเธอต้องแบกรับภาระกิจการโรงงานผลิตสินค้าที่บิดาทิ้งเอาไว้เบื้องหลังโดยที่เธอเองไม่เคยได้ยินผู้เป็นบุพการีบ่นให้ได้ยินแม้เพียงน้อยว่าต้องประสบกับปัญหาอะไรบ้าง

. แต่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่ใคร่แน่ใจในความสงบนิ่งนั้นคือนิสัยของมารดาที่เป็นคนใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยมาตลอด แม้อายุกำลังจะย่างเข้าสู่วัยกลางคน หากแต่มารดาของเธอเป็นผู้หญิงที่ยังคงมีประกายแห่งความงามด้วยหมั่นดูแลตัวเองอยู่เสมอ ความงดงามนั้นถูกถ่ายทอดมายังอลิซาเบธทุกกระเบียดนิ้ว ทั้งใบหน้ารูปไข่ ดางตากลมโต จมูกโด่งรับกับริมฝีปากเรียวบางล้อมกรอบด้วยเรือนผมสีน้ำตาลเข้มเป็นเงางามบนเรือนร่างบอบบางและผิวขาวชมพู ทว่าบางคนราหญิงสาวก็ยังคงเคลือบแคลงเมื่อทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากถามความเป็นไปในกิจการงานของบิดา ณัฐญาณีมักบ่ายเบี่ยงและแสดงความไม่พอใจออกมาทุกครั้ง แต่ไม่ว่ามารดาของเธอจะเป็นเช่นไรอลิซาเบธก็พร้อมรับกับอารมณ์ที่ไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยนั้นได้เสมอ

. "แม่รักอลิซ อะไรที่ทำให้อลิซมีความสุขแม่ก็จะทำ อลิซไม่ต้องสงสัยอะไรในตัวแม่ จำไว้นะจ๊ะ ขอเพียงอลิซเชื่อใจแม่ แม่ไม่ได้ทำอะไรที่ผิดหรือทำให้ใครเดือดร้อน และการที่แม่จะแต่งงานใหม่ คนที่เขาขอแม่แต่งงานเขาเป็นคนดี แม่อยากให้อลิซรู้จักกับเขาไว้ แม่แน่ใจจ่ะว่าถ้าอลิซได้รู้จักเขา ลูกของแม่ก็คงไม่ปฏิเสธเขาเหมือนที่แม่ยอมรับนะจ๊ะ"

. อลิซาเบธตอบรับคำชวนของมารดาอย่างว่าง่าย หญิงสาวแยกตัวจากฟ้าใสแล้วเดินตรงไปยังทางออกของมหาวิทยาลัยที่สองข้างทางเต็มไปด้วยไม้ดอกสีสันสดใสและคับคั่งไปด้วยนิสิตนักศึกษาที่เดินไปมาแม้เป็นเวลาเย็นมากแล้วก็ตาม

. ร่างบางเดินพลางใช้ความคิด ในความนึกคำนึงนั้นยังมองเห็นสายตาเฉียบคมจากชายหนุ่มที่ยืนริมสระน้ำเพื่อเตรียมตัวแข่งขันในเกมกีฬาที่เธอแทบไม่เคยให้ความสนใจ หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาในสำนึกที่ยังคงระลึกถึงแววตาคู่นั้นที่ดูเหมือนยังมีอิทธิพลต่อความคิดของเธอแนบแน่น เธอบอกไม่ได้ว่าไยจึงว้าวุ่นนัก ไยจึงยังคงมองเห็นใบหน้าของคนคนนั้น ภาคิน ชื่อที่เพื่อนของเธอเรียกเขา หากแต่หัวใจของเธอกลับขานรับจวบจนการแข่งขันนั้นสิ้นสุดลง

. . .

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เพลิงสวาทสีเงิน#3